Bijlage 2 - Ruimtelijkeplannen.nl

Na de Olympische Spelen van 1928 werd direct een begin gemaakt met de aanleg van de wijk rond de
Van Tuyll van Serooskerkenweg. Tot op vandaag is de stadsstructuur en de architectuur van de
bebouwing na de voltooiing eind jaren dertig niet meer gewijzigd. Het Stadionplein is een asymmetrisch
plein, gelegd op het tracé van de Amstelveenseweg die daarvoor moest worden omgeleid. Aan de
noordzijde kwam daardoor het knooppunt van de Amstelveenseweg, de Stadionweg en de Olympiaweg te
liggen. Die asymmetrie ontstond, omdat de gemeente na de spelen vasthield aan de omleiding van het
autoverkeer langs de oostzijde van het plein. De asymmetrie kreeg een tegenhanger in de aswerking van
de Van Tuyll van Serooskerkenweg op de toren van het stadion die daardoor een symmetrische opzet
suggereert. In feite is de as van de Van Tuyl van Serooskerkenweg een monumentale opeenvolging van
kamers. Het vormgeven van stedelijke ruimtes met behulp van gesloten bouwblokken, zo kenmerkend
voor de Gordel ’20-’40, is overal in deze wijk zichtbaar: in de vormgeving van het noordelijk
verkeersknooppunt, in de ruimte voor het plantsoentje op de kop van het zuidelijk blok, de kleine
inspringingen in de blokken aan weerszijden van de speelplaats, in de ritmering van de portieken en
erkers en in de omsluiting van het Van Tuyll van Serooskerkenplein.
6
Afbeelding: Luchtfoto van het
Olympisch Stadionterrein tijdens de
spelen, 1928
Door de uitvoering van het Algemeen Uitbreidingsplan (AUP) van 1934 werd het Stadionplein in de
samenhang van de stad als geheel getrokken. Van Eesterens inbreng in het ontwerp van het Stadionplein
gebeurde toen hij nog werkzaam was bij Jan Wils, de architect van het Olympisch Stadion. Hij stelde voor
om het Stadion terug te zetten van de Amstelveenseweg waardoor een voorplein ontstond. Hij tekende
ook een schets voor het plein zelf, dat vooral bedoeld was als parkeerplaats. Bij de uitvoering van het
AUP zocht Van Eesteren naar een evenwicht tussen het afmaken van de wijken uit de jaren dertig en een
contrast met de opzet van de nieuwe wijken als Buitenveldert. In het gebied rond het Stadionplein was
niet, zoals bij Landlust of de Westlandgracht, veel ruimte om Plan Zuid af te maken. Twee elementen uit
het AUP waren voor de betekenis van het Stadionplein van groot belang. Van Eesteren had parallel aan
de ringspoorweg een ringweg geprojecteerd die de wijken rond de stad moest verbinden. Het andere
element was het verlangen het groen tot diep in de stad door te laten dringen door middel van groene
scheggen. Aan de zuidkant kwam om die reden het Amsterdamse Bos met in het verlengde het Nieuwe
Meer en de zuidelijke schinkeleilanden die voor sport en recreatie werden bestemd. De ringweg zoals Van
Eesteren die in het AUP had opgenomen had nog geen gevolgen voor de Amstelveenseweg. De
verbinding met Den Haag werd toen nog vanuit het tuinbouwgebied bij Sloten over de ringspoorweg naar
het Hoofddorpplein en via een brug over de Schinkel naar het Haarlemmermeerplein gedacht. Met de
aanleg van de A10 in de jaren zestig en zeventig kwamen er ook afritten naar de Amstelveenseweg tot
stand. Hierdoor werd een verbreding van deze weg ten noorden van de snelweg nodig.