Gemeentelijk Rioleringsplan Wormerland - Besluitvorming ...

Bijlage 2: Ontwikkelingen, wet- en regelgeving rioleringszorg (Vervolg 7)
Het HHNK wil in de planperiode bereiken dat er geen nieuwe grondwateroverlast- en grondwateronderlastsituaties
ontstaan. Om dit te bereiken, is samenwerking tussen het HHNK, de
provincie en gemeenten nodig. Van gemeenten en het HHNK wordt een goede informatieuitwisseling
verwacht. Gemeenten leggen de reikwijdte van hun grondwaterzorgplicht vast in
het GRP. Het HHNK streeft ernaar om afspraken met gemeenten over het stedelijk grondwaterbeheer
vast te leggen in de GRP’s en desgewenst in de waterplannen.
Voor zowel overlast- als onderlastsituaties, wordt in 2011 onderzocht wat de omvang van de
bestaande grondwaterproblematiek betekent en hoe die aangepakt kan worden. In 2012 wordt,
in samenwerking met de provincie en gemeenten, een integraal grondwaterbeleidskader
ontwikkeld.
Beheersing van lozingen op het watersysteem
Strategisch doel: in 2015 wordt de verontreiniging van het watersysteem door directe, indirecte
en overige lozingen voorkomen en/of beheersbaar gehouden, zodat de (ecologische) waterkwaliteitsdoelstellingen
conform de KRW worden gehaald.
De focus is gericht op de afvalwaterketen en op de directe, indirecte lozingen via het riool en de
overige verontreinigingsbronnen. Voor het oppervlaktewater gelden harde chemische
doelstellingen, die binnen de planperiode gerealiseerd moeten worden. Bovendien mag de
chemische toestand van het watersysteem geen beperking vormen voor de ecologie.
Het operationele monitoringsproces van het HHNK brengt eventuele knelpunten in kaart voor
het voldoen aan of behalen van de waterkwaliteitsdoelstellingen. Allereerst wordt nagegaan of
deze knelpunten zijn op te lossen door de bronnen van verontreiniging aan te pakken. Als blijkt
dat de aanpak van deze bronnen niet doelmatig is, wordt gekozen voor effectgerichte
maatregelen (bv. inrichtingsmaatregelen en verandering van beheer).
Binnen het kader van de Waterwet zal het HHNK de lozing van probleemstoffen beperken.
De instrumenten voorlichting, subsidie, vergunningverlening en handhaving worden ingezet om
gedragsverandering van lozers te stimuleren. Het beheer van RWZI’s, persleidingen en rioolgemalen
zal zodanig zijn dat de lozing van het effluent geen knelpunt veroorzaakt. Het HHNK
en de gemeenten zijn samen de beheerders van de afvalwaterketen. Het is voor de goede
werking van de RWZI’s en de kwaliteit van het ontvangende oppervlaktewater van belang dat
gemeenten toezien op de kwaliteit van lozingen op het riool. Het HHNK zal samen met de
gemeenten hierover afspraken maken in afvalwaterakkoorden. Uitgangspunt hierbij is doelmatigheid
en de laagste maatschappelijke kosten voor de hele keten.
De afspraken hebben betrekking op:
• de hoeveelheid afvalwater die het HHNK afneemt bij de overdrachtspunten;
• de wijze waarop de zuiveringstechnische werken worden beschermd tegen schadelijke
stoffen;
• de maatregelen die de gemeente treft om emissie uit riooloverstorten te beperken;
• de manier waarop gescheiden ingezameld hemelwater gecontroleerd kan worden geloosd
op het oppervlaktewater, zonder dat de waterkwaliteit verslechtert.
In 2010 actualiseert het HHNK het beleid met betrekking tot de afvalwaterakkoorden. In 2015
zijn met alle gemeenten afvalwaterakkoorden afgesloten.
Het Bestuursakkoord Waterketen (BWK) noemt doelmatigheid en transparantie, innovatie en de
betrokken burger als speerpunten. Het BWK acht over de periode 2006 tot en met 2015 een
kostenbesparing voor de burger van 10 tot 20% haalbaar. Dit betekent dat het HHNK in de
planperiode samen met de gemeenten hierop actief gaat inspelen. Het Rijk beoordeelt in 2011
of de doelmatigheid en transparantie voldoende zijn toegenomen. Het HHNK gaat zelf de
strategische positie in de waterketen verkennen. De verkenning gaat in op de vraag of het
HHNK een samenwerkingspartner wil blijven, of bereid is om een verdergaande integratie in de
waterketen na te streven.
De Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) en de Waterwet bevatten algemene
regels voor indirecte en directe lozingen. Hierbij is het mogelijk om de lozingseisen aan te
scherpen als dat vanwege waterkwaliteitsdoelstellingen noodzakelijk is. Mochten deze