herkansing defenitief ilhan compleet.pdf

Bandnservice
0

Bandenservice
Timmersveld
“Uitbreiding
bedrijfsactiviteiten”
Onderzoek naar de mogelijkheden om een APK-keurmeester
in dienst te nemen.
Naam : Ilhan Kaya
Datum : 13 augustus 2007
School : Saxion Hogeschool Enschede
Opleiding : Management, Economie & Recht
Bedrijf : Bandenservice Timmersveld
Schoolcoach : Dhr. J. Keulstra
1

Samenvatting
Bandenservice
Timmersveld
De ondernemers van dit jonge bedrijf zijn zich ervan bewust, dat voor de continuïteit van de
onderneming, het van levensbelang is om niet stil te blijven staan. Ze zijn daarom
voortdurend op zoek naar kansen/mogelijkheden om hun marktpositie te versterken. Met het
in dienst nemen van een APK-keurmeester, die ook kleine reparaties zal gaan uitvoeren,
denken ze een goede slag te slaan. Maar is dit werkelijk ook zo?
Voor de ondernemers dient dit rapport als hulpbron om in de voorbereidingsfase een duidelijk
beeld voor ogen te krijgen van de te verwachten juridische en bedrijfseconomische facetten
die gepaard gaan met het uitbreiden van de bedrijfsactiviteiten. Hierbij is ook de markt
onderzocht.
Door middel van literatuurstudie en beleidsmedewerkers, die ik telefonisch gesproken heb,
zijn de deelopdrachten uitgevoerd. De literatuurstudie is uitgevoerd als voorbereiding per
deelopdracht. Daarnaast is informatie ingewonnen bij derden, zoals een APK- keurmeester en
de gemeente Hengelo. Met de zo verworven inzichten zijn de bovenstaande vraagstukken
onderzocht.
De belangrijkste resultaten en conclusies zijn als volgt:
Er zijn juridische regels vastgelegd omtrent de erkenning en bevoegd zijn tot het
uitvoeren van de APK in de Wegenverkeerswet. Deze hebben betrekking op milieu-
en veiligheidsvoorschriften. Voor het uitvoeren van APK- diensten dienen nogal wat
apparaaturen aangeschaft te worden die nogal een flinke investering zullen zijn.
Door in het arbeidscontract bijzondere bedingen op te nemen kan de werkgever
enigszins zijn marktpositie beschermen. Welke opgenomen worden hangt af van de
aard en omvang van de bedrijfsactiviteiten.
Een juist en duidelijk overzicht in de kosten, die gepaard gaan met de
ondernemingsplannen, zorgt er voor dat er op financieel gebied veel narigheid kan
worden verkomen. Op basis van de gegevens van de exploitatiebegroting kan er een
break- evenpunt worden berekent. Het punt waar de totale kosten gelijk zijn aan de
totale opbrengsten ligt voor dit bedrijf bij 863 auto’s.
Gezien het consumentengedrag m.b.t. het laten uitvoeren van de APK, zou dit bedrijf,
als starter, voordeel kunnen behalen uit het feit dat de huidige klantenkring als
potentiële doelgroep kan worden benaderd.
Gezien, bij APK, autobanden het meest voorkomende afkeur-/ reparatiepunt is kan dit
bedrijf ook zijn voordeel behalen uit het feit dat zij gebruikte autobanden aanbieden.
2

Inhoudsopgave
Bandenservice
Timmersveld
Voorwoord 5
1. Inleiding 6
1.1 Aanleiding voor het onderzoek 6
1.2 Doel van het onderzoek 7
1.3 Vooruitblik 7
2. Onderzoeksopdracht 8
2.1 De opdracht en doelstelling 8
2.2 De deelopdrachten en probleemstelling 8
2.3 De onderzoeksvragen 9
3. Methode van onderzoek 10
3.1 Literatuurstudie 10
3.2 Telefonische bronnen 10
3.3 Contactpersonen 10
3.4 Klantonderzoek 11
4. Juridische aspecten 12
4.1 Inleiding 12
4.2 Bevoegd- en bekwaamheden 12
4.3 Veiligheids- en milieuvoorschriften 14
4.4 Bestemmingsplan 20
4.5 Contractuele eigenschappen 22
4.5.1 CAO 22
4.5.2 Bijzondere bepalingen 23
5. Het kostenplaatje 25
5.1 Inleiding 25
5.2 De investeringsbegroting 26
5.3 Het financieringsbegroting 27
5.4 De exploitatiebegroting 28
5.5 De break-evenanalyse 30
5.6 Liquiditeitsbegroting 32
6. Marktanalyse APK 33
6.1 Inleiding 33
6.2 De vraag naar APK-diensten 33
6.2.1 Ontwikkeling omtrent autobezit 33
6.2.2 Prospecten 35
6.2.3 Marktonderzoek APK 37
6.3 Het aanbod op APK-diensten 40
6.3.1 Ontwikkelingen in het aanbod van APK-diensten 40
6.3.2 Prospecten 41
3

Bandenservice
Timmersveld
7. Potentiële doelgroepbeschrijving 42
7.1 De Syrisch-Orthodoxe gemeenschap 42
7.1.1 Achtergronden en migratie naar Nederland 42
7.1.2 Eenmaal in Nederland 44
7.1.3 Enkele cultuurkenmerken 45
7.1.4 Onderzoek naar klantenkring onder Syrische ondernemers 46
7.2 Cultureel antropologisch onderzoek 49
7.2.1 Verzuilen van Nederland 49
7.2.2 Culturen rond de Middellandse zeegebied 50
7.2.3 Onenigheid binnen subculturen 51
8. Conclusies & Aanbevelingen 52
Literatuurlijst 59
Bijlagen
4

Voorwoord
Bandenservice
Timmersveld
Dit verslag ‘uitbreiding bedrijfsactiviteiten’, heb ik gemaakt in het kader van mijn afstuderen
van de opleiding Management, Economie en Recht aan de Saxion Hogeschool te Enschede.
Sinds juli 2006 heb ik samen met mijn vennoot, Dhr. Isa, een bandenservice opgericht. Als
ondernemer ben je voortdurend bezig om je marktpositie te versterken, dit is al helemaal het
geval bij pas opgerichte bedrijfjes. Dit is dan ook de reden dat ik zeer dankbaar ben, dat ik
mijn afstudeeropdracht bij mijn eigen bedrijf heb mogen uitvoeren. Zo heb ik getracht om
mijn studie succesvol te voltooien en tegelijkertijd onderzoek gedaan naar de mogelijkheden
om mijn bedrijfsactiviteiten uit te breiden met APK- keuringsdiensten.
Allereerst wil ik graag mijn goede vriend en tevens vennoot bedanken voor al zijn steun en
inzet. Doordat hij vele uren van mij heeft overgenomen heb ik mij beter kunnen focussen op
mijn afstudeeropdracht. Daarnaast is hij mij, gedurende de gehele periode, blijven motiveren
en steunen.
Verder zou ik graag mijn schoolcoach willen bedanken, dhr. J. Keulstra, voor zijn begeleiding
en adviezen.
Om een goed en duidelijk kostenplaatje in kaart te brengen heb ik meerdere APKkeurmeesters
benaderd. Dhr. Can is zo vriendelijk geweest om mij, naast zijn eigen
werkzaamheden als APK-keurmeester, hierbij op weg te helpen. Zonder zijn deskundigheid
had ik géén gedegen onderzoek kunnen doen naar de kosten en baten van de
bedrijfsactiviteiten van een APK-keurmeester. Hem ben ik daarom zeer dankbaar voor de
genomen tijd en moeite die hij voor mij genomen heeft.
Ook gaat mijn dank uit naar de vijftien Suryoye ondernemers die mij mogelijk hebben
gemaakt om een onderzoek te doen naar de klantenkring van syrische ondernemers.
Mijn dank gaat uit naar Drs. H.T. Sie Dhian Ho die tijd heeft weten te maken om mij de
benodigde informatie te verschaffen betreffende de cultuurverschillen in zowel Nederland als
in de mediterrane landen.
Ten slotte wil ik Angelique Eppingbroek, Ivo Oude Middendorp en Eelco de Wit bedanken.
Zij hebben tijdens de leerkringbijeenkomsten mijn tussentijdse resultaten van feedback
voorzien. Mede dankzij hun actieve participatie in de groep heb ik getracht om mijn rapport
tot een goed einde te brengen.
Hengelo, augustus 2007
Ilhan Kaya
5

1. Inleiding
Bandenservice
Timmersveld
1.1 Aanleiding voor het onderzoek
‘Wie durft er met mij te vechten?, ‘wordt er geschreeuwd. ‘Ik ben het sterkst van jullie
allemaal!’
De mensen om hem heen krimpen in elkaar. Ze zijn doodsbang voor de zeer grote en
kwaadaardige man. Er is niemand die het tegen hem op durft te nemen. Tussen de menigte in
stapt een kleine man naar voren. ‘Ik zal tegen jou wel willen vechten,’zegt de kleine man. De
grote man lacht hem uit, ‘dat kun je helemaal niet. Je hebt nog geen spierballen.’ De kleine
jongen heeft alleen maar zijn stok en zijn slinger bij zich. En vijf platte steentjes. De kleine
man is niet van plan om weg te lopen en blijft bij zijn standpunt.
‘Ha, ha’ lacht de grote man. ‘Wat ben jij voor een jongetje? Denk je dat ik een hond ben, die
je met een stok kunt wegjagen? Kom maar op, als je durft!’
Snel stopt hij een steen in zijn slinger. Hij zwaait het touw een paar keer boven zijn hoofd
rond en de steen schiet eruit. De steen vliegt door de lucht en raakt de reus precies tegen zijn
voorhoofd. De grote sterke reus wankelt. Hij kan niet meer op zijn benen staan. Met een
harde bons valt hij op de grond. De reus is dood!
Bij de meeste mensen zal dit verhaal bekend in de oren klinken, het is inderdaad het
bijbelverhaal over David en Goliath (1 Samuël 17).
In dit context, een kleine kracht vechtend tegenover een veel grotere, kan ook de hedendaagse
ondernemerschap omschreven worden. ‘De concurrentie is moordend’ hoor je mensen ook
wel eens zeggen. Met name startende ondernemers wordt het niet gemakkelijk gemaakt. Als
‘groentje’ ben je vaak niet opgewassen tegen de ‘grootten’. Wordt de concurrentie te sterk,
dan ga je onder. Bedrijven moeten zich scherper naar de markt profileren om te kunnen
overleven.
Voor de continuïteit van bedrijven, met name die in de pioniersfase, is het dus belangrijk om
niet stil te blijven staan, immers stilstaan is achteruitgaan. Zo geldt dit ook voor
Bandenservice Timmersveld. Het primaire proces van dit bedrijf bestaat uit de verkoop van
autobanden. Met de verkoop van gebruikte autobanden onderscheidt dit bedrijf zich van de
rest van de markt, maar met de verkoop van nieuwe autobanden is er een hevige
concurrentiestrijd gaande. Zo zijn bijv. Kwik Fit, ATU en Profile Tyre grote bedrijven die
ook nieuwe autobanden aanbieden. Om opgewassen te zijn tegen de concurrentie moet je het
dus slim aanpakken, d.w.z. marktstrategisch denken!
Er bestaan verschillende marktstrategieën om je marktpositie te versterken. Dit bedrijf zou,
indien de mogelijkheden dit toelaten, de bedrijfsactiviteiten willen uitbreiden met APK-
diensten. Wordt hiermee de marktpositie vergroot of is juist het tegengestelde waar?
6

Bandenservice
Timmersveld
1.2 Doel van het onderzoek
Voordat er veranderingen in de bedrijfsuitvoering en/of -activiteiten kunnen worden
doorgevoerd dient er goed in kaart gebracht te worden wat de gevolgen daarvan (kunnen) zijn.
Met name bij kleine bedrijven kunnen dergelijke veranderingen desastreuze gevolgen hebben.
In dit rapport wordt een weergave gegeven van zaken die komen kijken bij het in dienst
nemen van een APK-keurmeester. Met deze informatie is getracht een juist en overzichtelijk
beeld te creëren van de gevolgen m.b.t. het in dienst nemen van een APK-keurmeester. Dit
rapport dient dus ter ondersteuning voor de te nemen beslissing: “wel of géén APKkeurmeester”.
1.3 Vooruitblik
In dit rapport is er onderzoek gedaan naar de mogelijkheden om een APK-keurmeester in
dienst te nemen.
In het eerst volgende hoofdstuk wordt de onderzoeksopdracht besproken. De context,
doelstelling, probleemstelling en onderzoeksvragen komen in dit hoofdstuk aan bod.
In hoofdstuk 3 worden de gekozen methoden en werkwijzen besproken.
In hoofdstuk 4 staat het juridische aspect van dit onderzoek centraal. Hierin wordt er een
beschrijving gegeven van de benodigde bevoegd- en bekwaamheden van de ondernemers zelf,
maar ook die van de APK-keurmeester. Verder wordt er aandacht besteed aan de veiligheids-
en milieuvoorschriften, het bestemmingsplan en de benodigde vergunningen. Ten slotte
worden nog de contractuele eigenschappen besproken.
In hoofdstuk 5 wordt het financiële gedeelte besproken. Met behulp van de
investeringsbegroting, het financieringsplan en de exploitatiebegroting is hier nuancering in
gebracht. Naar aanleiding van deze gegevens zal er gekeken worden hoeveel de omzet moet
bedragen om ten minste alle kosten te kunnen dekken, de break- evenanalyse.
Verder wordt er in hoofdstuk 6 de vraag- en aanbodzijde van APK- diensten onderzocht.
In hoofdstuk 7 wordt de potentiële doelgroep nader onderzocht.
Ten slotte zal er in hoofdstuk 8, naar aanleiding van dit onderzoek, conclusies worden
getrokken en aanbevelingen gedaan worden.
7

2. Onderzoeksopdracht
Bandenservice
Timmersveld
2.1 De opdracht en doelstelling
De ondernemers van dit jonge bedrijf zijn zich ervan bewust, dat voor de continuïteit van de
onderneming, het van levensbelang is om niet stil te blijven staan. Ze zijn daarom
voortdurend op zoek naar kansen/mogelijkheden om hun marktpositie te versterken. Met het
in dienst nemen van een APK- keurmeester, die ook kleine reparaties uitvoert, denken ze een
goede slag te slaan.
Zoals eerder in de inleiding genoemd, is het uitermate belangrijk om géén ondoordachte
beslissingen te nemen. Juist omdat dit bedrijf zich in de pioniersfase bevindt is het extra
kwetsbaar voor veranderingen. Worden er verkeerde beslissingen gemaakt, dan kan dat het
einde van de onderneming betekenen. Worden daarentegen weloverwogen beslissingen
genomen dan zou dat normaliter leiden tot verbetering van de positionering van dit bedrijf.
De fase die vooraf gaat aan de beslissing, de voorbereidingsfase, daar draait het in dit rapport
om. Wordt deze fase naar toebehoren uitgevoerd, dan worden de risico’s geminimaliseerd.
De doelstelling luidt daarom als volgt:
Het duidelijk in kaart brengen van de consequenties die gepaard gaan met het in dienst
nemen van een APK- keurmeester, teneinde een gewogen beslissing te kunnen nemen.
2.2 De deelopdrachten en probleemstelling
Hieronder volgt een opsomming van de te onderzoeken onderwerpen. Het in kaart brengen
van :
- de juridische facetten die een rol (kunnen) spelen bij het in dienst nemen van een
APK- keurmeester
- het benodigde startkapitaal voor de APK- keurmeester
- de kosten die gepaard gaan met de bedrijfsactiviteiten van de APK- keurmeester
- de benodigde minimale afzet, zodat alle kosten gedekt zijn
- de markt van APK- keurmeesters
De volgende probleemstelling is hieruit af te leiden:
In hoeverre is het juridisch en bedrijfseconomisch verantwoord om een APK- keurmeester in
dienst te nemen, teneinde een wezenlijke bijdrage te kunnen leveren aan het bedrijfsresultaat
van dit bedrijf.
8

Bandenservice
Timmersveld
2.3 De onderzoeksvragen
Om uiteindelijk van een gedegen advies te kunnen voorzien zijn er diverse onderzoeksvragen
geformuleerd, deze zijn uitgewerkt in de hoofdstukken 4 t/m 6 met in hoofdstuk 7 de
eindconclusies en aanbevelingen.
1. Met welke juridische aspecten dient er rekening te worden gehouden bij het in dienst
nemen van een APK- keurmeester?
1.1. Over welke bevoegd- en bekwaamheden moeten de ondernemers zelf beschikken?
1.2. Over welke bevoegd- en bekwaamheden dient een APK- keurmeester te beschikken?
1.3. Met welke veiligheids- en milieuvoorschriften dient er rekening te worden gehouden?
1.4. Welke vergunningen dienen te worden aangevraagd?
1.5. Met welke contractuele eigenschappen dient er rekening te worden gehouden?
(evt.CAO)
2. Hoe komt het kostenplaatje eruit te zien?
2.1. Wat zullen de loonkosten bedragen?
2.2. Wat zullen de kosten bedragen omtrent aanschaf kapitaalgoederen?
2.3. Met welke overige kosten dient er rekening te worden gehouden? (bijv.
verzekeringen)
2.4. Hoe worden de kosten gefinancierd?
2.5. Hoe hoog zal de opbrengst moeten bedragen om de kosten te kunnen dekken? (Deze
vraag heeft alleen betrekking op het gedeelte wat de APK- keurmeester inbrengt.)
3. Welke aspecten spelen een rol bij het uitkiezen van een APK- keurmeester?
3.1. Hoe ziet het aanbod op APK- keurmeesters er momenteel uit?
3.2. Hoe ziet de vraagzijde op APK- keurmeesters er momenteel uit?
3.3. Welke marktontwikkelingen, die momenteel gaande zijn, beïnvloeden de vraag naar
een APK- keurmeester?
3.4. Welke overige aspecten spelen een rol?
9

3. Methode van onderzoek
Bandenservice
Timmersveld
3.1 Literatuurstudie
In het begin is er informatie verzameld om te bepalen of het wel realiseerbaar is om de
onderzoeksvragen te beantwoorden. Al snel werd duidelijk dat er voldoende informatie te
vinden is om de onderzoeksvragen te kunnen beantwoorden.
Als eerste is op het internet gezocht naar alle relevante sites en informatie. Toen eenmaal deze
informatiebronnen werden geanalyseerd werd het duidelijk dat de informatie heel uitgebreid
was en dat het voor deze onderzoek nog meer specifiek moest worden gesorteerd. Dit is dan
ook hetgeen wat er gedaan werd door per onderzoeksvraag de relevante informatie te splitsen.
Daardoor ontstond er een goed inzicht in de beschikbare informatie per onderzoeksvraag.
Ook zijn er veel studieboeken gebruikt als literatuur voor voornamelijk de juridische en
economische onderzoeksvragen. Veel van deze type vragen zijn te vergelijken met de
studieboeken die voor diverse vakken werden gebruikt. De wettenbundels zijn natuurlijk ook
een belangrijke informatiebron wat de juridische onderzoeksvragen betreft.
Desondanks is er verder gezocht om ook andere soorten informatiebronnen te gebruiken
indien deze een toegevoegde waarde hebben wat hieronder is beschreven.
3.2 Telefonische bronnen
Na het internet is er gezocht naar specifieke informatie die nog niet was verzameld omdat het
simpelweg niet te vinden is op het internet. De belangrijkste bron is de RDW (Rijksdienst
Wegverkeer) die meerdere keren is gebeld voor informatie. Met name de juridische
onderzoeksvragen is op een hoger niveau en breder vlak kunnen worden uitwerken. Denk
bijvoorbeeld aan specifieke informatie omtrent de APK-keurmeester die alleen bij de RDW
op te vragen zijn. Daarnaast is er ook telefonisch contact geweest met Innovam wat een
kennis- en opleidingscentrum is. Dit was vooral nuttig voor de bevoegd- en bekwaamheden
waarover de APK-keurmeester moet beschikken. Het traject en de opleiding is daardoor op
een uitgebreide wijze kunnen uitgewerkt.
3.3 Contactpersonen
Als eerste is er contact opgenomen met de Kamer Van Koophandel om een lijst met alle
keurstations uit Hengelo op te vragen. Vervolgens is met deze lijst gezocht naar keurstations
die een soortgelijke keurstation zijn zoals Bandenservice Timmersveld dat ook in de toekomst
van plan is. De belangrijkste keurstation bij het verschaffen van informatie is die van de heer
A. Can. De keuze viel op deze garage omdat hij net als Bandenservice Timmersveld net
begonnen is. Door middel van een aantal gesprekken is er veel bruikbare informatie via hem
ontvangen. Ook is er gesproken met contactpersonen voor een aantal deelvragen. Gemeente
Hengelo, Rema Tip Top, Aram Adviesbureau en Coba Accountancy zijn de instanties waar
deze contactpersonen voor werken. Voor de economische onderzoeksvragen is met name het
adviesbureau en de accountantskantoor gesproken. Zo is het kostenplaatje en of het wel
realiseerbaar is voor Bandenservice Timmersveld om een keurmeester aan te nemen
besproken. Met Rema Tip Top heb is een afspraak gemaakt om te bepalen welk materiaal en
hulpmiddelen de Bandenservice nodig heeft als keurstation. Deze informatie is voornamelijk
gebruikt voor de economische onderzoeksvragen. Voor cultureel antropologisch onderzoek is
Drs. H.T. Sie Dhian Ho benaderd. Hij is cultuur antropoloog en agoloog. Hij heeft
verschillende onderzoeken gedaan naar de culturen en heeft veel informatie geleverd over de
cultuurverschillen tussen en binnen etnische groeperingen. De gemeente Hengelo heeft
informatie verstrekt over de bestemmingsplan en de vergunningen.
10

Bandenservice
Timmersveld
3.4 Klantonderzoek
In eerste instantie was de planning om een enquête te gaan houden onder de huidige klanten
die de Bandenservice bezoeken. Daarnaast was er van plan om ook andere mensen een
vragenlijst in te vullen om tot een conclusie te komen waarop duidelijk zou worden of er
vraag is naar een keurstation. Dit leek echter minder praktisch en goed, omdat het te veel
gefocust zou zijn op klanten die op een enkele uitzondering na het wel interessant leek. Dit
gaf echter geen realistisch beeld, aangezien veel mensen dit meer vanuit gemakzucht zeiden
en niet vanuit echte interesse. Daarom is er voor een andere type onderzoek gekozen. Er is
voor gekozen om zelf een onderzoek te houden onder de huidige klanten van Bandenservice
Timmersveld. Gedurende acht weken is bij elke klant naar de bouwjaar van de auto gevraagd
en dat werd vervolgens bijgehouden en uitgewerkt in dit onderzoek. De reden naar het vragen
van de bouwjaar van de auto is om na te gaan en een vergelijking te kunnen maken met het
APK onderzoek onder de automobilisten in Nederland wat in hoofdstuk 6 is uitgewerkt. Door
de bouwjaar van de auto te registreren van de huidige klanten kan er worden vergeleken met
het onderzoek en kan er een conclusie worden gevormd of de huidige klanten een doelgroep is
waar veel vraag naar de APK is. Dit is dan ook wat er in dit onderzoek is uitgevoerd en
vermeld. Vervolgens is er een enquête gehouden onder vijftien Syrische ondernemingen om
te onderzoeken of zij profijt hebben gehad van Syrische klanten. In hoofdstuk 7 wordt dit
verder uitgewerkt.
11

4. Juridische aspecten
Bandenservice
Timmersveld
4.1 Inleiding
In dit hoofdstuk wordt als eerste het juridische aspect van dit onderzoek behandeld. Bij het in
dienst nemen van een APK-keurmeester spelen de juridische aspecten om diverse redenen een
rol. Dit aspect is dan ook verdeeld over vier deelvragen die samen het juridische aspect in
kaart brengt.
De eerste deelvraag (4.2) is gericht op de bevoegd- en bekwaamheden van de ondernemers
zelf en die van de APK-keurmeester.
Daarna komen de veiligheids- en milieuvoorschriften in 4.3 aan bod waar rekening mee moet
worden gehouden.
In 4.4 wordt het bestemmingsplan besproken en wordt er geanalyseerd welke vergunningen
aangevraagd moeten worden.
Als laatste komen de contractuele eigenschappen aan bod waar rekening mee moet worden
gehouden (4.5).
4.2 Bevoegd- en bekwaamheden
Ondernemers
De ondernemer die de APK-keurmeester aanneemt, hoeft zelf niet vakinhoudelijk te
beschikken over bepaalde bekwaamheden om een APK-keurmeester aan te nemen. Wel moet
de ondernemer die in het register van de Kamer van Koophandel ingeschreven staat, als
verlener van bandenservice met de bevoegdheid om in- en verkoop van gebruikte en nieuwe
banden en velgen te regelen, dit aanpassen in het register van de Kamer van Koophandel. De
aanpassing moet zo worden geformuleerd dat een APK-keurmeester mag worden
aangenomen en hij de APK mag uitvoeren en beoordelen. De ondernemer heeft dus alleen een
administratieve plicht bij het aannemen van een APK-keurmeester.
APK-keurmeester
Een APK-keurmeester zelf moet aan bepaalde bevoegd- en bekwaamheden voldoen wil hij
bevoegd zijn om een APK te kunnen uitvoeren. Er zijn diverse manieren om een APKkeurmeester
te worden.
1. De meest directe weg om APK-keurmeester te worden is wanneer een gegadigde
in het bezit is van een diploma 1 e monteur of 1 e autotechnicus. Als dat het geval is
dan komt de gegadigde in aanmerking voor de meest directe manier. Het meest
logische is om dan met dat diploma een cursus keurmeester te volgen wat in drie
dagen kan worden gedaan. Deze cursus is niet verplicht, maar wel raadzaam om
een goede APK-keurmeester te worden die voorbereid het APK-examen kan
afleggen. Het examen is uiteraard wel verplicht. Indien dit examen naar behoren is
gemaakt is de gegadigde officieel keurmeester en kan hij de APK uitvoeren en
beoordelen. Wordt dit examen niet in eerste instantie behaald door de gegadigde,
dan kan de kandidaat zich opnieuw aanmelden voor het examen om alsnog APKkeurmeester
te worden.
12

Bandenservice
Timmersveld
2. Een kandidaat kan ook met een gelijkwaardige diploma het examen afnemen. Als
aanvullende eis geldt dan wel dat de kandidaat voldoende praktijkervaring heeft.
Voldoende praktijkervaring wordt gezien als de kandidaat, de afgelopen zes jaar,
minimaal vier jaar praktijkervaring heeft gehad. Als de kandidaat aan beide
gestelde eisen voldoet dan is er bovendien de verklaring van de RDW (Rijks
Dienst Wegverkeer) noodzakelijk. Als ook hieraan wordt voldaan, geldt de
procedure die eerder al is genoemd bij ad 1. Dus de cursus van drie dagen en het
APK-examen dienen beide te worden behaald.
3. Bezit een kandidaat geen van beide hierboven genoemde eisen, dan is het nog
steeds mogelijk om een APK-keurmeester te worden. De kandidaat moet dan wel
in het bezit zijn van een Certificaat intredetoets. Om deel te nemen aan de
intredetoets moet de kandidaat in het bezit zijn van een monteursdiploma (diploma
autotechnicus) of diploma KMBO motorvoertuigtechniek of diploma BC van IVA.
De kandidaat moet dan wel in de afgelopen zes jaar minimaal vier jaar
praktijkervaring hebben. De ervaringen die de kandidaat tijdens zijn studie heeft
verworven gelden hier niet. De kandidaat kan zich ook aanmelden voor de
intredetoets als hij een verklaring krijgt van de RDW. De duur van de toets is drie
dagen elk drie uur. De intredetoetsen worden alleen in Nieuwegein afgenomen.
Slaagt de kandidaat voor deze toets, dan kan hij zich aanmelden voor het APKexamen.
4. Een kandidaat die niet in het bezit is van een monteurdiploma en ook niet in het
bezit is van een certificaat intredetoets, maar wel een gelijkwaardige diploma heeft
en voldoende praktijkervaring moet eerst een verklaring van de RDW bezitten,
hierna zal de kandidaat een zes daagse voorschakel training moeten volgen. De
trainingslocaties van Innovam vinden plaats in Best, Dordrecht, Nieuwegein,
Zaandam en Zwolle. De kosten van de training bedragen exclusief BTW € 998,-.
Vervolgens kan hij zich aanmelden voor de intredetoets. Behaald de kandidaat de
toets, dan kan de kandidaat zich aanmelden voor het APK-examen.
13

Bandenservice
Timmersveld
4.3 Veiligheids- en milieuvoorschriften
Nu de noodzakelijke bevoegd- en bekwaamheden van de APK-keurmeester zijn behandeld is
de volgende stap richting het aannemen van een APK-keurmeester aan de orde. Er dient
namelijk rekening te worden gehouden met veiligheids- en milieuvoorschriften. Dit kunnen
algemene voorschriften zijn, maar ook voorschriften en regels die specifiek zijn gericht op het
in dienst nemen van een APK-keurmeester.
Wegenverkeerswet en bepalingen
De Minister van Verkeer en Waterstaat heeft op 11 februari 2000 juridisch regels vastgelegd
omtrent de erkenning en bevoegd zijn tot het uitvoeren van de APK in de wet
Wegenverkeerswet. Met name de artikelen 83 tot en met 88 van de Wegenverkeerswet uit
1994 spelen een rol wat de erkenning van de APK betreft. De erkenning staat in artikel 83 van
de Wegenverkeerswet. Zowel de natuurlijke persoon als de rechtspersoon kan de bevoegdheid
krijgen om de APK uit te voeren zoals vermeld staat in lid 1 en kan dus erkenninghouder
worden. De desbetreffende persoon moet wel voldoen aan de eisen die zijn vastgelegd in de
artikelen 3 tot en met 10 omtrent de ruimte, apparatuur en certificaten.
Eisen keuringsruimte – artikel 3
De ruimte waar de keuring zelf zal plaatsvinden moet voldoen aan bepaalde algemene eisen:
• de ruimte moet overdekt zijn
• de ruimte moet behoorlijk af te sluiten zijn
• in de ruimte moet een goede belichting aanwezig zijn
• de ruimte moet voorzien zijn van een verwarming
Daarnaast is het logischerwijs van belang dat de ruimte dermate groot is qua omvang dat de
voertuig die in aanmerking komt voor de APK van alle zijden goed toegankelijk is.
voor een voertuig met een verbrandingsmotor met een elektrische ontsteking. Voor de
voertuig met een verbrandingsmotor met een compressie-ontsteking gelden andere eisen die
zijn vastgelegd in lid 3 van artikel 3 WVW:
• een afzuigventilator met voldoende capaciteit
• een afvoersysteem voor de bescherming tegen uitlaatgassen
• een systeem dat ervoor zorgt dat de uitlaatgassen die door een roetmeter gaan ook
worden afgevoerd
• afvoerkanalen die de drie bovenstaande onderdelen met elkaar verbinden wederom
tegen de bescherming van de uitlaatgassen
Naast deze noodzakelijke inrichtingsvoorschriften zijn er een aantal ondersteunende eisen die
als verplicht gelden voor de keuringsruimte. De inrichting moet dusdanig zijn uitgerust om de
administratie van de APK vast te leggen. Daarnaast is een openbaar telefoonnet noodzakelijk
en is er de beschikking over datacommunicatie. Dit is belangrijk om toegang te kunnen
krijgen tot de toegangsstructuur tot het netwerk van de Dienst Wegverkeer.
14

Bandenservice
Timmersveld
Eisen Inspectieput / hefinrichting – artikel 4
Om de APK uit te kunnen voeren is een doelmatige inspectieput of hefinrichting nodig. Het
gewicht van het draagvermogen van de hefinrichting moet worden vastgesteld. Wanneer dat
niet bekend is, moet dit door de fabrikant of een onafhankelijke instituut worden gedaan wat
vervolgens zichtbaar op de hefinrichting wordt aangebracht. De hefinrichting heeft als extra
eis dat het minimaal vier wielen kan ondersteunen en waarbij een met steunpoten
gecombineerde hefinrichting niet voldoet.
De inspectieput of hefinrichting moet zodanig zijn uitgevoerd dat de keurmeester in staat is
om de onderkant van het voertuig in zijn geheel en duidelijk kan inspecteren. Hiervoor zijn
wettelijke eisen vastgelegd in lid 2 van artikel 4 WVW en zijn als volgt:
• het voertuig waarvan de maximale toegestane massa meer dan 3500 kilogram
bedraagt, de hefinrichting een hefhoogte van minimaal 1,35 meter heeft.
• het voertuig waarvan de maximale toegestane massa niet meer dan 3500 kilogram
bedraagt, de hefinrichting een hefhoogte van minimaal 1,65 meter heeft.
• het voertuig waarvan de maximale toegestane massa meer dan 3500 kilogram
bedraagt, de inspectieput een diepte van minimaal 1,35 meter heeft.
• het voertuig waarvan de maximale toegestane massa niet meer dan 3500 kilogram
bedraagt, de inspectieput een diepte van minimaal 1,55 meter heeft.
Ten slotte is een koplamptestapparaat nodig om de controle van de afstelling van de
koplampen te kunnen testen. Dit heeft als eis:
- een vlakke vloer met afmetingen die ervoor zorgen dat gelijktijdig het te keuren
voertuig alsmede het koplamptestapparaat kan worden geplaatst.
Ook is het mogelijk een vlakke vloer te plaatsen waarop het koplamptestapparaat kan worden
geplaatst waarbij deze vloer in een vlak moet zijn gelegen die evenwijdig of gelijk aan de
rijplaten van de hefinrichting is gelegen.
Eisen aanwezigheid apparatuur algemeen– artikel 5
Om de motorvoertuigen goed te kunnen keuren zijn de volgende apparaaturen van zeer belang
in een keuringsruimte.
• een geschikte krik. De krik moet de voorste as en de achterste as van het voertuig
kunnen heffen, zodat de voorste wielen gelijktijdig en de achterste wielen afzonderlijk
kunnen draaien.
• Een veiligheidslooplamp. Deze moet enerzijds voldoende licht kunnen geven, om ook
bij moeilijk te bereiken onderdelen van het voertuig voldoende wordt verlicht, zodat
de voertuig om de juiste wijze geïnspecteerd kan worden en anderzijds moet deze
veiligheidslooplamp op een dusdanige manier afgeschermd zijn dat degene die de
keuring uitvoert hierdoor niet wordt verblindt.
• Een meetbank. Voertuigen waarvan de toegestane maximum massa niet meer bedraagt
dan 3500 kg. Is een meetbank vereist met een minimale nauwkeurigheidsklasse van 12
meter. Voertuigen boven de 3500 kg moet er een meetbank aanwezig zijn met een
minimale nauwkeurigheidsklasse van 20 meter.
• Een schuifmaat. Deze moet voorzien zijn van een meetstift voor dieptemeting.
15

Bandenservice
Timmersveld
• Basisgereedschap. Voor het vastzitten van bouten, nagels en het controleren van
corrosie zijn een aantal gereedschappen van belang. Hierbij kun je denken aan
schroevendraaiers ,steeksleutels, ringsleutels, hamer enz.
• Een bandenspanningsmeter en een bandenpomp.
• Bandijzer of een koevoet. Dit gereedschap dient als hulpmiddel om speling in
voertuigonderdelen zichtbaar te maken.
• Een remvertragingsmeter, rollentestbank of een platenremvertraging. Deze moeten
voldoen aan de in artikel 7 gestelde eisen.
1 Ten aanzien van roetmeters, toerentellers, olietemperatuurmeters, manometers,
pedaalkrachtmeters, remvertragingsmeters, rollenremtestbanken, platenremtestbanken,
koolmonoxidemeters en uitlaatgastesters met lambda-bepaling, beschikt de aanvrager van
een erkenning over een geldig certificaat van eerste keuring dan wel een geldig certificaat
van herkeuring, als bedoeld in hoofdstuk 1, paragraaf 2, van de Voorschriften
meetmiddelen 1997. Deze eis geldt niet voor toerentellers in gebruik genomen vóór 1
januari 1997 die niet worden gebruikt voor de roetmeting of uitlaatgasmeting, voor
pedaalkrachtmeters in gebruik genomen vóór 1 januari 1982 en voor manometers in
gebruik genomen vóór 1 januari 1984.
2. Het certificaat van eerste keuring is afgegeven door een keuringsinstelling; het
certificaat van herkeuring is afgegeven door een keuringsinstelling dan wel een
onderzoeksgerechtigde.
3. Ten aanzien van de in het eerste lid genoemde meetmiddelen beschikt de aanvrager
van een erkenning over een handleiding in de Nederlandse taal als bedoeld in hoofdstuk
1, paragraaf 3, van de Voorschriften meetmiddelen 1997. Deze eis geldt niet voor
toerentellers in gebruik genomen vóór 1 januari 1997, die niet worden gebruikt voor de
roetmeting of uitlaatgasmeting, voor pedaalkrachtmeters in gebruik genomen vóór 1 juli
1998, en voor manometers in gebruik genomen vóór 1 juli 1998.
4. Een koplamptestapparaat voldoet aan de in hoofdstuk 3, paragraaf 10, van de
Voorschriften meetmiddelen 1997 gestelde eisen.
5. De aanvrager van een erkenning beschikt ten aanzien van de in artikel 3, derde lid,
onderdeel b, bedoelde voorziening over een geldig controlecertificaat, afgegeven door een
keuringsinstelling of een onderzoeksgerechtigde als bedoeld in artikel 1.23, tweede lid,
van de Voorschriften meetmiddelen 1997.
Voor voertuigen met een maximum massa van meer dan 3500 kg is in ieder geval een
rollenremtestbank vereist. Het draagvermogen van een rollenremtestbank of
platenremtestbank moet voldoende zijn voor de groep voertuigen, waarvoor de
erkenning is aangevraagd.
Eisen aanwezigheid apparatuur afhankelijk van erkenning– artikel 6
Naast de bovengenoemde apparaaturen, moeten er meerdere apparaaturen in een
keuringsruimte aanwezig zijn. Echter deze apparaaturen hangen van de erkenning af, die voor
de betrokken keurruimte wordt aangevraagd.
Voor de aanvraag van een erkenning voor motorrijtuigen zijn de volgende apparaaturen
noodzakelijk:
16

Bandenservice
Timmersveld
• Een koplamtestapparaat
• Een pedaalkrachtmeter
• Een universele toerenteller
• En een hulpstuk waarmee de speling van 2 inch koppelingsschotels meetbaar gemaakt
kunnen worden.
Voor de aanvraag van een erkenning voor motorvoertuigen, waarvan de maximaal toegestane
massa niet meer bedraagt dan 3500 kg. Is een bandenprofielmeter met een verende meetstift
vereist, die een nauwkeurigheid meet van 0,1 mm.
In geval van een erkenning voor motorvoertuigen waarvan de maximale toegestane massa
meer bedraagt dan 3500 kg moet een stalen rei van tenminste 0,9 m aanwezig zijn en
minimaal twee manometer met slangen, waarmee de druk gemeten kan worden in de
gasveersystemen en de drukluchtsystemen.
Motorvoertuigen met een verbrandingsmotor met compressieontsteking is een roetmeter en
olietemperatuurmeter vereist.
Een uitlaatgastester met lambada bepaling is voor zowel de aanvraag van erkenning voor
motorvoertuigen met een maximaal toegestane massa van 3500 kg als een maximaal
toegestaan massa van meer dan 3500 kg vereist, die zijn voorzien van een verbrandingsmotor
met een elektrische ontsteking.
Aanvraag erkenning- artikel 21
Om in aanmerking te komen voor APK erkenning moet de aanvrager (Bandenservice
Timmersveld) de volgende bescheiden overleggen.
• De aanvrager van de erkenning moet een uittreksel in de register van de Kamer van
Koophandel waarop het adres van de betrokken keuringsplaats is vermeld overleggen.
Deze mag niet ouder zijn dan één jaar op het tijdstip van de indiening van de
erkenningaanvraag.
• Wordt de aanvraag door een ander persoon dan de aanvrager ingediend, dan moet er
een afschrift worden ingediend waaruit blijkt dat die ander tot de vertegenwoordiging
is bevoegd.
• Een plattegrond van de keuringsplaats, hieruit moet duidelijk aangegeven zijn waar de
rollenremtestbank of de platenremtesbank, de hefinrichting, de koplamptestapparaat
en de ruimte waarin de administratie zich bevinden.
• Voor de meetmiddelen die in artikel 3 WVW zijn genoemd en hiervoor een certificaat
wordt verlangd, moet deze bijgevoegd worden.
• De APK keurmeester moet een afschrift van de voorzijde en de achterzijde van de
bevoegdheidpas waarop staat vermeld ten minste het pasnummer, het diplomanummer
en de groep voertuigen waarvoor de bevoegdheid geldt, alsmede de geldigheidsduur
van de pas.
17

Bandenservice
Timmersveld
Voorschriften toegepast op de organisatie
In bovengenoemde paragraaf is duidelijk geworden dat er vele veiligheids- en
milieuvoorschriften zijn voordat überhaupt het financiële aspect een rol speelt. Aan veel
voorschriften moet Bandenservice Timmersveld logischerwijs nog aan voldoen.
Logischerwijs, omdat de Bandenservice tot op heden een banden- en velgenspecialist is en
nog niet gericht is op de APK. Desondanks zijn er voorschriften waar de Bandenservice al
wel aan voldoet. Hieronder wordt besproken aan welke voorschriften nog moeten worden
voldaan en aan welke voorschriften al is voldaan.
Artikel 3
Bandenservice Timmersveld is bevoegd om erkenninghouder te worden om de APK uit te
voeren. Zoals in artikel 83 t/m 88 in Wegenverkeerswet is vastgelegd. Daarin staat vermeld
dat de erkenninghouder een natuurlijk persoon of een rechtspersoon moet zijn waar aan de
Bandenservice voldoet. Daarnaast is belangrijk dat aan de eisen van artikel 3 t/m 10 voor de
ruimte, apparatuur en certificaten zoals vermeld in de Wegenverkeerswet wordt voldaan. Zo
is de huidige ruimte waar Bandenservice Timmersveld in werkt overdekt, goed afsluitbaar, is
de belichting in orde en is er een goed functionerende verwarming. Tevens is de omvang van
de ruimte dermate groot dat uitbreiding van de huidige ruimte niet noodzakelijk is voor het
uitvoeren van de werkzaamheden tijdens de APK. Ook is er in de huidige ruimte een
voorziening aanwezig waarmee uitlaatgassen naar buiten kunnen worden gevoerd. Er is een
roldeur aanwezig die zorgt voor een grote opening waardoor er niet een speciale nieuwe
voorziening nodig is. Een soortgelijke voorziening wordt vaker gebruikt en toegepast door
andere keuringsstations en is dus tevens gebruikelijk. Ten slotte zijn er een aantal
noodzakelijke inrichtingseisen die ter ondersteuning van de keuring noodzakelijk zijn. Deze
ondersteunende werkzaamheden zijn administratief van aard en kunnen in de huidige
werkruimte van de Bandenservice al worden uitgevoerd. Meerdere computers, telefoonlijnen
en andere ondersteunende apparatuur zijn nu al in gebruik door de Bandenservice en kunnen
ook worden gebruikt ten behoeven van de administratie van de keuring.
Artikel 4
In dit hoofdstuk is de hefinrichting of de inspectieput als vereiste vastgelegd om de APK uit te
voeren. Bandenservice Timmersveld kiest voor een 4-kolomshefbrug zoals de Pro-Lift 4.80
die vaak wordt gebruikt. De keuze valt op de hefbrug, omdat een 4-kolomshefbrug
noodzakelijk en ook verplicht is. Een 2-kolomshefbrug bestaat ook, maar mag niet voor de
APK worden gebruikt. Het gewicht van de eerder genoemde 4-kolomshefbrug is maximaal 4
ton wat voldoende is voor de voertuigen die worden gekeurd. De 4-kolomshefbrug heeft als
hefhoogte ongeveer 2 meter wat tevens noodzakelijk en vereist is zoals omschreven in artikel
4 lid 2 WVW. Door deze functie kan de keurmeester de onderkant van het voertuig in zijn
geheel en duidelijk inspecteren. Daarnaast zal ook een koplamptestapparaat moeten worden
aangeschaft aangezien ook deze nog niet aanwezig is in de huidige Bandenservice. Er is wel
aan vlakke vloer al aanwezig dus dat hoeft verder niet worden aangepast.
Artikel 5
In dit artikel staan de diverse specifieke apparaten vermeld die noodzakelijk zijn om de APK
te kunnen uitvoeren. De Bandenservice werkt al met een handmatige krik bij het verwisselen
van de banden. Deze mag echter niet worden gebruikt en komt ook niet overeen met de
omschrijving zoals is vermeld in artikel 5 WVW. Bandenservice Timmersveld zal een
speciale krik moeten aanschaffen zoals een pneumatische Brugkrik die 2,6 ton kan heffen per
voor- of achteras.
18

Bandenservice
Timmersveld
Daarnaast moet een veiligheidslooplamp worden aangeschaft aangezien deze nog niet
aanwezig is. Een oplaadbare LED Looplamp is een optie, omdat deze veel en helder licht
geeft wat ook vereist is. Anderzijds moet de veiligheidslooplamp dusdanig worden
afgeschermd zodat de keuringmeester niet wordt verblind.
Een schuifmaat moet ook worden aangeschaft. Dit is een kleine en minimale investering.
Daarnaast is de basisgereedschap, bandenspanningsmeter, bandenpomp en bandijzer al
aanwezig. Deze voldoen aan de vereisten zoals in artikel 5 WVW is omschreven. Desondanks
zal dit soort kleine apparatuur wel weer worden aangeschat, omdat deze hulpmiddelen ook
nodig zijn voor de huidige werkzaamheden die Bandenservice Timmersveld uitvoert. Door de
hulpmiddelen nogmaals aan te schaffen kunnen de beide werkzaamheden tegelijkertijd
worden uitgevoerd.
Ten slotte is de remtestbank nog niet aanwezig en ook deze dient te worden aangeschaft.
Bandenservice Timmersveld kiest voor de remtestbank met een 2-plaatsbank. Deze voldoet
aan de in artikel 7 bedoelde eisen.
Artikel 6
Naast de bovengenoemde apparaten zijn er een aantal apparaten nodig die afhankelijk zijn
voor de aanvraag van een erkenning die wordt aangevraagd. De koplamptestapparaat is nog
niet aanwezig en zal nog moeten worden aangeschaft. Deze is echter al in artikel 5 behandeld
en geldt dus ook voor artikel 6. De pedaalkrachtmeter en de universele toerenteller zijn ook
nog niet aanwezig. Dit zal dus ook nog moeten worden aangeschaft aangezien dit nog niet in
gebruik is op de bandenservice. De hulpstuk waarmee de speling van de koppelingsschotels
meetbaar kunnen worden gemaakt zijn al wel aanwezig. Deze worden gebruikt bij de
werkzaamheden die de bandenservice al verricht en hoeft dus niet weer worden aangeschaft.
Dan is er de uitlaatgastester die logischerwijs nog niet aanwezig is bij de bandenservice.
Bandenservice Timmersveld gaat een Roetmeter met een 4-gastester inclusief afzuiginstallatie
aanschaffen. Deze voldoet dan aan de strenge eisen zoals omschreven in artikel 6.
19

Bandenservice
Timmersveld
4.4 Bestemmingsplan & benodigde vergunningen
Het bestemmingsplan
Elke gemeente heeft een speciaal plan om een bepaalde gebied in te richten. Als de gemeente
een stuk grond heeft kunnen ze daar verschillende dingen mee doen. Het kan zijn dat de
gemeente daar huizen wil gaan neer zetten, maar ook kan gebruiken voor kantoren of
bedrijven. Hiervoor maakt de gemeente een speciaal plan. Dit is het zogenaamde
bestemmingsplan. Een bestemmingsplan zegt dus iets over het gebruik van de grond en de
opstallen en bepaalt de bestemmingsplan de bouwmogelijkheden van de grond. Elke
ondernemer heeft met dit plan te maken. Wanneer een persoon een onderneming wil gaan
starten, uitbreiden of wil wijzigen kan hij dit niet zonder toestemming doen. Hij zal hiervoor
toestemming moeten vragen aan de gemeente en het bestemmingsplan moeten raadplegen.
Het kan zijn dat de opstarting, uitbreiding of wijziging van het bedrijf niet in het
bestemmingsplan past. Indien dit het geval is, dan kan er bij het College van B&W een
verzoek worden ingediend om het bestemmingsplan aan te passen.
Ook voor de bedrijfsuitbreiding voor dit bedrijf is het bestemmingsplan geraadpleegd. Deze is
opgenomen in bijlage 2. Uit dit plan is op te maken dat het toegestaan is om een APKkeurstation,
op dat grondgebied, te vestigen. Het bestemmingsplan zal daarom verder géén
belemmering meer vormen.
Op initiatief van de Kamer van Koophandel Oost Nederland in samenwerking met de
Twentse gemeenten is de Twentse vergunningenwijzer tot stand gekomen. De Twentse
vergunningenwijzer geeft een direct inzicht in welke vergunningen nodig zijn. De
vergunningenwijzer is als bijlage 3 opgenomen.
Vergunningen voor bedrijven kunnen in de volgende 3 categorieën worden verdeeld:
• Vergunningen voor starten, vestigen, bouwen en wijzigen van een bedrijf
• Vergunningen voor specifieke branches
• Vergunningen voor bijzondere activiteiten
Alleen de eerste categorie is hier van toepassing en daarom zal er verder niet ingegaan worden
op de overige twee categorieën.
Vestigingsvergunning
Volgens de Vestigingswet moeten ondernemers in een aantal branches aan bepaalde eisen op
het gebied van veiligheid, milieu en gezondheidsbescherming voldoen. Dit geldt zowel voor
de bescherming van het eigen personeel als de bescherming van de consument.
De vergunningen worden verleend als de aanvrager diploma’s aantoont die aan de juiste eisen
voldoen. De minister van Economische zaken bepaald welke diploma’s recht geven op een
vergunning. Ondernemers die vallen onder de vestigingswet kunnen hun
vestigingsvergunning aanvragen bij de Kamer van Koophandel.
Hierbij valt op te merken dat een apk-keuringstation onder de Vestigingswet valt, namelijk
onder de categorie: vervoermiddelenbedrijf. Voor dit bedrijf is er dus een
vestigingsvergunning nodig. De diploma van de APK-keurmeester dient dan als een soort van
bewijsmiddel om aan te tonen dat er aan de juiste bevoegd- en bekwaamheden wordt voldaan.
Op 10 april jl. is de tweede kamer akkoord gegaan met de intrekking van de Vestigingswet. In
de nabije toekomst zal de Vestigingswet worden ingetrokken, streefdatum is 1 juli 2007.
20

Bandenservice
Timmersveld
Zolang deze wet nog niet is ingetrokken, zal er nog altijd een vestigingsvergunning moeten
worden aangevraagd.
Milieumelding en/of milieuvergunning
Bedrijven die vallen onder de Algemene Maatregelen van Bestuur (AMvB) hoeven niet
speciaal een milieuvergunning aan te vragen, echter deze bedrijven moeten wel een melding
doen bij de gemeente.
Garages vallen onder de AMvB Besluit Inrichtingen voor Motorvoertuigen (zie
vergunningenwijzer hoofdstuk 5), daarom wordt er volstaan met een milieumelding.
Het Besluit Inrichtingen voor Motorvoertuigen is opgenomen in bijlage 4. Bij de melding
moet er een duidelijke omschrijving van de nieuwe of veranderende activiteiten worden
aangeleverd. Ook moet er een plattegrond worden toegevoegd waarop het volgende is
aangegeven:
• de grenzen van het terrein;
• de ligging en de indeling van de gebouw;
• de bestemming van de verschillende ruimten.
21

Bandenservice
Timmersveld
4.5 Contractuele eigenschappen
Een collectieve arbeidsovereenkomst is een verzameling van afspraken tussen
(vertegenwoordigers van) werkgevers en vertegenwoordigers van werknemers. Een CAO is
een aanvulling op de individuele arbeidsovereenkomst die een werkgever en werknemer met
elkaar sluiten. Indien een CAO algemeen verbindend wordt verklaard dan heeft dat tot gevolg
dat die CAO van toepassing wordt verklaard op de gehele bedrijfstak, ongeacht of betrokken
partijen nu wel of niet lid zijn van een werkgevers- of werknemersorganisatie.
4.5.1 CAO
Als bandenservice valt dit bedrijf onder de Banden- en Wielenbranche CAO. Deze CAO is
algemeen verbindend verklaard en is dus ook van toepassing op dit bedrijf.
Hieronder worden 2 bepalingen uit de CAO besproken die afwijken van de wettelijke
bepalingen uit het Burgerlijk Wetboek en waar een werkgever dus extra aandacht aan dient te
besteden.
1. Bepalen hoogte van het loon
Indien er géén cao van toepassing is dan is de werkgever min of meer vrij in het vaststellen
van de hoogte van het loon. De werkgever is alleen gebonden aan de minima, zoals genoemd
in de Wet op het Minimumloon en Minimumvakantiebijslag (WMM). Voor een werknemer
van 23 jaar of ouder zou een bruto maandsalaris van € 1.300,80 gelden (2007).
In de cao is echter deze bepaling opgenomen:
Uit art. 3 is af te lezen dat een APK-keurmeester onder functiegroep 3 valt. De bijbehorende
salarisschalen zijn in art. 4 terug te vinden. De aanvangssalaris van een APK-keurmeester
bedraagt per maand € 1.551,91 bruto. Dat is dus een verschil van € 251,11 (€ 1.551,91 –
€ 1300,80).
2. Doorbetaling van loon bij ziekte
De werkgever is bij de wet verplicht om minimaal 70% van het loon, gedurende 2 jaar, door
te betalen met in het eerste jaar als ondergrens het wettelijke minimumloon (art7:629 en 629a
BW).
In de cao is echter anders bepaald. In art. 7 wordt gezegd dat een zieke werknemer recht heeft
op 100% van zijn brutosalaris, gedurende 6 maanden. Daarna, gedurende maximaal anderhalf
jaar, 90% van zijn brutosalaris.
In individuele gevallen mag afgeweken worden van de cao, maar dat mag alleen als die
andere afspraken voor de werknemer gunstiger zijn dan de algemene cao bepalingen (art. 1:4).
22

Bandenservice
Timmersveld
4.5.2 Bijzondere bepalingen
In deze paragraaf wordt er verder niet ingegaan op de inhoud van de arbeidsovereenkomst
zelf. In de CAO is een standaard arbeidsovereenkomst opgenomen die gebruikt kan worden in
de praktijk. Er wordt wel verder ingegaan op de bijzondere bedingen die in de
arbeidsovereenkomst kunnen worden opgenomen. Bijzondere bedingen zijn de voorwaarden
die specifiek gelden voor een bepaald arbeidscontract.
Geheimhoudingsplicht
Door het opnemen van een geheimhoudingsbeding in het contract kan een werkgever ervoor
zorgen dat een werknemer bepaalde bedrijfsinformatie niet naar ‘buiten’ brengt. Deze is
zowel tijdens als na het beëindigen van het dienstverband van toepassing.
Een geheimhoudingsplicht is niet direct noodzakelijk, maar met betrekking tot bijv.
inkoopprijzen, inlogcodes, leveranciers, samenwerkingsverbanden e.d. is het niet de
bedoeling dat dergelijke informatie op ‘straat’ komt te liggen. Dergelijke informatie kan de
concurrentiepositie in gevaar brengen. Voor alle zekerheid kan dan toch worden overwogen
om zo’n geheimhoudingsplicht op te nemen in het contract.
Verbod nevenwerkzaamheden
Het komt regelmatig voor dat parttimers naast hun werk andere werkzaamheden verrichten
voor zichzelf of voor een andere werkgever. Dit i.v.m. de vele uren die zij per week
overhouden. In beginsel zou dit geen probleem moeten zijn, tenzij de werkzaamheden die de
werknemer verricht nadelig kunnen uitpakken voor de werkgever.
Een fulltimer die nevenwerkzaamheden verricht kan grotere problemen met zich meebrengen.
Buiten de concurrerende werkzaamheden die de werknemer verricht, zijn de maximale
toegestane arbeidsduur per week die de arbeidstijdenwet voorschrijft van groot belang.
Uiteraard wil een werkgever niet dat zijn werknemer door de zware nevenwerkzaamheden die
hij buiten zijn normale diensten of in het weekend verricht uitgeput op werk verschijnt.
Een werkgever mag verwachten dat zijn werknemer fit is tijdens de normale werktijden.
Concurrentiebeding
Een concurrentiebeding verbiedt de werknemer om tijdens en gedurende een bepaalde periode
na afloop van de arbeidsovereenkomst concurrerende werkzaamheden te verrichten,
bijvoorbeeld door in dienst te treden bij een concurrent. Een concurrentiebeding in deze
situatie zou niet onverstandig zijn. Een APK-keurmeester die straks aan de slag gaat bij dit
bedrijf, zal straks een eigen klantenkring gaan opbouwen. Hij staat immers als enige op de
afdeling APK en Onderhoud. Houdt de APK-meester het later voor gezien bij dit bedrijf, dan
bestaat de kans dat hij voor zichzelf wil gaan beginnen, waardoor hij de opgebouwde
klantenkring (gedeeltelijk) zal kunnen meenemen.
Een concurrentiebeding moet schriftelijk zijn vastgelegd en moet door een meerderjarige
werknemer zijn ondertekend. Anders is het concurrentiebeding nietig (art.7:653 lid 1 BW).
De werknemer moet de gelegenheid krijgen om de concurrentiebeding zorgvuldig door te
nemen. krijgt de werknemer geen of nauwelijks de tijd om het beding door te nemen, dan
neemt de werkgever de risico dat zijn werknemer niet gebonden is aan het
concurrentiebeding, tenzij de werkgever de werknemer hier uitdrukkelijk op heeft gewezen.
In een concurrentiebeding wordt vaak het volgende opgenomen:
• Het soort werk wat de werknemer niet mag uitoefenen bij zijn nieuwe werkgever, na
beëindiging van zijn werkzaamheden bij zijn huidige werkgever.
23

Bandenservice
Timmersveld
• Het duur van het verbod.
• Het reikwijdte ( bijvoorbeeld niet in dezelfde regio of binnen een straal vaneen aantal
kilometers.
• De hoogte van de boete die de werknemer moet betalen als hij toch werkzaamheden
gaat verrichten die volgens het beding niet zijn toegestaan.
Een concurrentiebeding moet wel redelijk zijn. Het is onredelijk dat er in het
concurrentiebeding is opgenomen dat de werknemer binnen een straal van 200 km geen
soortgelijke werkzaamheden mag verrichten voor een duur van bijvoorbeeld vijf jaar. Dit zou
dus betekenen dat de werknemer praktisch niet meer in Nederland bij een nieuwe werkgever
aan de slag kan gaan.
24

5. Het kostenplaatje
Bandenservice
Timmersveld
5.1 Inleiding
De bedrijfseconomische factoren vormen vaak een grote struikelblok bij
ondernemingsplannen. Om te achterhalen of het financieel ook haalbaar en verantwoord is,
om een APK- keurmeester in dienst te nemen, is het logischerwijs verstandig om inzicht in de
kosten te krijgen.
Voor de uitwerking van dit hoofdstuk is rekening gehouden met het volgende:
- De bedragen die genoemd staan hebben een directe betrekking op de APKkeurmeester:
kosten die direct samenhangen met de APK-keurmeester. Zo is
bijvoorbeeld de huur, als kostenpost, niet meegenomen, omdat de (hoogte van de)
huur niet wordt beïnvloed door de APK- keurmeester.
Belangrijk is dus om te achterhalen of de financiële middelen ook toereikend genoeg zijn. Om
het benodigde vermogen vast te stellen, dient er eerst vast te komen staan waarin geïnvesteerd
moet worden. Het betreft hier dus om 2 problemen, een investeringsprobleem en een
financieringsprobleem. Daarom komen er in 5.2 en 5.3 resp. de investeringsbegroting en het
financieringsplan aan bod.
Daarnaast is het belangrijk om na te gaan of de financiële verplichtingen kunnen worden
nagekomen. Hierbij vormt de exploitatiebegroting een handig hulpmiddel. Deze bestaat uit
een prognose van de omzet, kosten en de winst over 2008. De exploitatiebegroting staat
weergegeven in 5.4.
In 5.5 is de break-evenanalyse terug te vinden. Hierin wordt berekend hoeveel declarabele
uren er door de APK-keurmeester gewerkt moet worden om te minste alle kosten te kunnen
dekken.
Ten slotte wordt er in 5.6 de liquiditeitsbegroting weergegeven.
25

Bandenservice
Timmersveld
5.2 De investeringsbegroting
In een investeringsbegroting wordt vastgelegd van welk productiemiddelen gebruik zal
worden gemaakt en hoe groot het hiervoor benodigde vermogen is.
Hieronder volgt de investeringsbegroting die geldt voor dit bedrijf.
Figuur 1. De investeringsbegroting
Investeringsbegroting
Duurzame activa
Inventaris € 28.369
Computerapparatuur € 1.225
Vlottende activa
Voorraden € 2.500
BTW over
€ 33.296 € 6.326
Liquide middelen
Kas € 1.000
Bank € 3.000
Aanloopkosten
Reclamemateriaal € 375
Aansluitingskosten € 150
Aanvraag erkenning APK € 500
Instandhouding erkenning € 177
€ 29.594
€ 8.826
€ 4.000
€ 1.202
Totale investering € 43.622
26

Bandenservice
Timmersveld
5.3 Het financieringsplan
In het financieringsplan komt te staan hoe het benodigde vermogen, namelijk €43.622
gefinancierd wordt.
Figuur 2. Het financieringsplan
Financieringsplan
Financieringsbehoefte
Totale investering € 43.622
Af: Beschikbaar eigen vermogen € 5.000
Behoefte aan vreemd vermogen € 38.622
Aan te trekken vreemd vermogen
Op lange termijn
Agaathregeling 1 € 38.622
Figuur 3. Begrote openingsbalans
27
€ 38.622
€ 0
Debet Balans per 01-01-'08 Credit
Duurzame activa Eigen vermogen € 5.000
Inventaris € 28.369
Computerapparatuur € 1.225 Vreemd vermogen
Agaathregeling € 38.622
Vlottende activa
Voorraden € 2.500
BTW € 6.326
Liquide middelen
Kas € 1.000
Bank € 3.000
Aanloopkosten
Aanvraag erkenning € 500
Reclamebord(en) € 375
Instandhouding
erkenning € 177
Aansluitingskosten € 150
€ 43.622 € 43.622
1 De Agaathregeling is een regeling die het voor particulieren fiscaal aantrekkelijk maakt geld aan startende
ondernemers te lenen. De startende ondernemer zelf heeft er misschien géén direct voordeel van, maar deze
regeling maakt het wel een stuk makkelijker om het beginkapitaal bij elkaar te krijgen. Deze regeling biedt zo’n
particuliere geldgever enkele fiscale voordelen.

Bandenservice
Timmersveld
5.4 De exploitatiebegroting
Met de opstelling van de exploitatiebegroting wordt de verwachtte omzet, kosten en winst op
een rijtje gezet. Uiteindelijk is het de bedoeling om te beoordelen of de omzet voldoende is.
De omzetberekening vormt daarom het uitgangspunt voor de exploitatiebegroting. Door de
inkoop en alle andere bedrijfskosten van de geschatte omzet af te trekken, ontstaat een beeld
van de verwachte netto winst (vóór belastingen).
Figuur 4. De exploitatiebegroting
Exploitatiebegroting
Omzet¹ € 109.244
Kosten
Inkoopwaarde verkopen¹ € 51.447
Personeelskosten € 24.192
Energiekosten € 1.200
Accountantskosten € 1.000
Verzekeringskosten € 2.221
Afschrijvingen¹ € 3.825
Onderhoudskosten¹ € 905
Opleiding € 167
Erkenning APK € 177
Overige exploitatiekosten € 1.250
28
€ 86.384
Winst voor belastingen € 22.860
¹ Zie bijlage 5 voor nadere toelichting
Opmerking:
Voor het berekenen van de verwachtte omzet en kosten was het nodig om te bepalen hoeveel
klanten er verwacht worden en wat deze gemiddeld moeten betalen. Hiervoor was enkele
research vereist. Naar aanleiding hiervan zijn de volgende uitgangspunten gehanteerd:
- Gem. € 100,- per klant. Dit bedrag is incl. APK en reparaties. Voor de
totstandkoming van dit bedrag wordt verwezen naar bijlage 5.
- Gem. 5 auto’s per dag. Dit aantal is gebaseerd op het volgende:
• Huidige klantenkring, waarvan de klanten van Turkse komaf erg loyaal
zijn. Zij leveren veel positieve mond-op-mond reclame. Dit is uit de
praktijk gebleken.
• De ondernemers zijn van Syrische komaf. Deze gemeenschap heeft zich
voornamelijk in Twente geconcentreerd en iedereen kent elkaar wel ergens
van. Daarbij komt ook nog eens kijken dat de vader van een van de
vennoten de hoofd is van de Syrische gemeenschap in Twente. De
(naams)bekendheid werkt hierbij in het voordeel.
• Verder zijn nog de gegevens gebruikt die afkomstig zijn van een APKkeurmeester
die onlangs voor zichzelf is begonnen. Deze gegevens zijn
representatief omdat hij ook van Syrische afkomst is en een startende
ondernemer is op het gebied van de APK.

Bandenservice
Timmersveld
Iedere vennoot betaalt afzonderlijk inkomstenbelasting over het deel van de eigen winst: €
22.860: 2 = € 11.430.
Figuur 5. Box 1 van de inkomstenbelasting: inkomen uit werk en woning
Schijf Belastbaar inkomen uit werk en woning Tarief tot 65 jaar Tarief 65 jaar en ouder
1 Niet meer dan € 17.319 33,65 % 15,75 %
2 € 17.320 t/m € 31.122 41,40 % 23,50 %
3 € 31.123 t/m € 53.064 42,00 % 42,00 %
4 Meer dan € 53.064 52,00 % 52,00 %
De af te dragen belasting bedraagt:
Winst voor belasting € 11.430
Zelfstandigenaftrek € 9.028
Startersaftrek € 2.019
Totale aftrek € 11.047
Winst voor de MKB vrijstelling € 383
MKB vrijstelling 10% € 38,30
Belastbaar fiscale winst € 344,70
Af te dragen belasting 33,65% van € 344,7 € 116
29
-/-
-/-
Bron: www.belastingdienst.nl

Bandenservice
Timmersveld
5.5 Break-evenanalyse
Kostencalculaties zijn van belang om beslissingen te nemen met betrekking tot het
ondernemingsbeleid.
Vaste kosten Variabele kosten
personeelskosten € 24.192 inkoopwaarde verkopen € 51.444
afschrijvingen € 3.825 accountantkosten € 1.000
onderhoudskosten € 905 overige exploitatiekosten € 1.250
verzekeringskosten € 2.221
Energiekosten € 1.200
opleidingskosten € 167
Erkenning € 177
Totaal € 32.687 Totaal € 53.694
Break-evenafzet
p = TK / q → p*q = TK → q = TK /
p
P = verkoopprijs
TK = totale kosten
q = break-evenafzet
TK = vaste kosten + variabele kosten
= € 32.687 + € 53.694
= € 86381
P = € 100
De break-evenafzet:
P = TK / q
100 = 86381 / q
q = 86381 / 100
q = 863,81
q = 863
30

Bandenservice
Timmersveld
31

5.6 De liquiditeitsbegroting
Bandenservice
Timmersveld
Januari Februari Maart April Mei Juni
ontvangsten wegens:
contante verkopen € 9.104 € 9.104 € 9.104 € 9.104 € 9.104 € 9.104
BTW op verkoop € 1.730 € 1.730 € 1.730 € 1.730 € 1.730 € 1.730
agaatlening € 38.622
Totaal € 49.456 € 10.834 € 10.834 € 10.834 € 10.834 € 10.834
Uitgaven wegens:
Inkopen € 4.287 € 4.287 € 4.287 € 4.287 € 4.287 € 4.287
BTW op inkoop € 815 € 815 € 815 € 815 € 815 € 815
betaling inventaris € 29.594
BTW € 5.623
salarissen € 1.250 € 1.250 € 1.250 € 1.250 € 1.250 € 1.250
sociale lasten/loonheffing € 766 € 766 € 766 € 766 € 766 € 766
energiekosten € 119 € 119 € 119 € 119 € 119 € 119
accountantkosten € 99 € 99 € 99 € 99 € 99 € 99
verzekeringskosten € 185 € 185 € 185 € 185 € 185 € 185
Ontvangen BTW € 4.838erkenning
APK € 177
overige exploitatiekosten € 595 € 81 € 81 € 81 € 81 € 81
totaal € 43.510 € 7.602 € 7.602 € 7.602 € 7.602 € 7.602
Netto-ontvangsten € 5.946 € 3.232 € 3.232 € 3.232 € 8.070 € 3.232
saldo begin van de maand € - € 5.946 € 9.178 € 12.410 € 15.642 € 23.712
saldo eind van de maand € 5.946 € 9.178 € 12.410 € 15.642 € 23.712 € 26.944
Juli Augustus September Oktober November December
ontvangsten wegens:
contante verkopen € 9.104 € 9.104 € 9.104 € 9.104 € 9.104 € 9.104
BTW op verkoop
agaatlening
€ 1.730 € 1.730 € 1.730 € 1.730 € 1.730 € 1.730
Totaal € 10.834 € 10.834 € 10.834 € 10.834 € 10.834 € 10.834
Uitgaven wegens:
Inkopen € 4.287 € 4.287 € 4.287 € 4.287 € 4.287 € 4.287
BTW op inkoop
betaling inventaris
BTW
€ 815 € 815 € 815 € 815 € 815 € 815
salarissen € 1.250 € 1.250 € 1.250 € 1.250 € 1.250 € 1.250
sociale lasten/loonheffing € 766 € 766 € 766 € 766 € 766 € 766
energiekosten € 119 € 119 € 119 € 119 € 119 € 119
accountantkosten € 99 € 99 € 99 € 99 € 99 € 99
verzekeringskosten € 185 € 185 € 185 € 185 € 185 € 185
Afdracht BTW
erkenning APK
€ 867 € 867
overige exploitatiekosten € 81 € 81 € 81 € 81 € 81 € 81
totaal € 7.602 € 8.469 € 7.602 € 7.602 € 8.469 € 7.602
Netto-ontvangsten € 3.232 € 2.365 € 3.232 € 3.232 € 2.365 € 3.232
saldo begin van de maand € 26.944 € 30.176 € 32.541 € 35.773 € 39.005 € 41.370
saldo eind van de maand € 30.176 € 32.541 € 35.773 € 39.005 € 41.370 € 44.602
32

6. Marktanalyse APK
Bandenservice
Timmersveld
6.1 Inleiding
Om de kansen van nieuwe marktideeën in te kunnen schatten is het belangrijk te onderzoeken
hoe die markt in elkaar zit. Daar gaat dit hoofdstuk verder op in.
In paragraaf 6.2. wordt de vraagzijde naar APK- diensten onderzocht. De belangrijkste
indicator om de vraag naar APK- diensten te beoordelen is het autobezit: elke auto, van 3 jaar
en ouder, dient elk jaar gekeurd te worden. In paragraaf 6.2.1. worden hier de ontwikkelingen
in weergegeven. In 6.2.2. worden enkele trends beschreven die in relatie staan met de APK.
Verder wordt er in paragraaf 6.3. de aanbodzijde behandelt. Vragen, als hoeveel APK-
keurmeesters zijn nu actief en welke ontwikkelingen zijn hier in terug te vinden, staan in deze
paragraaf centraal.
6.2 De vraag naar APK- diensten
Het autobezit vormt misschien wel de belangrijkste indicator om de vraag naar APK- diensten
te beoordelen: elke auto, van 3 jaar en ouder, dient elk jaar gekeurd te worden. Daarnaast is
het noodzakelijk om te weten hoe die auto gebruikt en onderhouden wordt. Door in deze
factoren inzicht te krijgen, kan er inzicht worden verkregen in de vraag naar APK- diensten.
Verder wordt er in dit hoofdstuk nog aandacht besteedt aan het (feitelijk) gedrag van de
Nederlandse automobilist m.b.t. de APK, om op basis daarvan vervolgens te beoordelen of dit
bedrijf daarin zich zou kunnen plaatsen.
6.2.1 Ontwikkelingen omtrent autobezit
Het gemiddeld aantal personenauto’s per huishouden stijgt al jaren. In figuur 1 wordt een
weergave gegeven over hoe het autobezit per huishouden, de afgelopen jaren, zich heeft
ontwikkelt.
Figuur 1. Gemiddeld aantal auto’s per huishouden
Jaar Gem. auto per huishouden
1980 0,82
1995 0,90
2003 0,97
2005 1,00
Naar verwachting zal het autobezit per huishouden de komende jaren blijven stijgen. Steeds
meer huishoudens nemen een tweede of zelfs derde auto. Hieronder is een prognose
weergegeven voor de ontwikkeling van het aantal huishoudens en het autobezit tot 2020.
Deze prognose is gebaseerd op cijfers van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat en het
Centraal Plan Bureau.
33

Figuur 2. Prognose personenauto’s en huishoudens 2020
Bandenservice
Timmersveld
34
Bron: Ministerie van Verkeer en Waterstaat, CPB en CBS
Het voorgaande heeft betrekking op een landelijke trend, maar welke plaats neemt Hengelo
hierin?
Uit prognoses van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat blijkt, dat zeker tot 2010 het
autoverkeer zal groeien met zo’n 20 à 40% (zie figuur 2). In Hengelo is het aantal
motorvoertuigen anno 2004 met ruim 2% ten opzichte van 2002 toegenomen. Het aantal
personenauto’s nam in Hengelo daarbij sterker toe dan het landelijk gemiddelde.
Uit figuur 3 is o.a. af te lezen hoeveel personenauto’s er in Hengelo en in Nederland, sinds het
jaar 2000, per 1000 inwoners zijn geweest. Hierbij valt op dat Hengelo per 1000 inwoners
relatief gezien veel auto’s heeft.
Figuur 3. Aantal motorvoertuigen naar soort, gemeente Hengelo en Nederland, per 1januari, sinds 2000.
Bron: www.hengelo.nl

Bandenservice
Timmersveld
6.2.2 Prospecten
Om de vooruitzichten betreffende de vraagzijde van APK te bepalen dient er inzicht
verkregen te worden in het volgende:
De mate waarin autobezitters de auto gebruiken (1) en onderhouden (2).
1. Autogebruik
Sinds jaren is er een stijging zichtbaar in de mobiliteitsbehoefte in Nederland. Nederlanders
verplaatsen zich steeds vaker, langer en verder. Deze mobiliteitsgroei (toename van het aantal
verreden kilometers) is bepalend voor de mate waarin er gebruik gemaakt zal worden van
APK- diensten. Het aantal personenautokilometers vormt hierbij een belangrijke
meetindicator.
Figuur 4. Artikel en grafiek over de ontwikkeling van personenautokilometrage in Overijssel
Door de groei van het aantal huishoudens met twee of meer auto’s wordt de toenemende automobiliteit extra
versterkt. Het autobezit per huishouden stijgt al jaren en ligt in Overijssel iets hoger dan het landelijk
gemiddelde. In de periode 1986-2003 is het aantal afgelegde personenautokilometers met ruim 50 % gestegen.
Bij voortzetting van de huidige trend ligt het aantal personenautokilometers in 2010 74 % hoger dan in 1986 en
in 2020 111 %. Deze groei overtreft de taakstelling van het PVVP 1998 fors, waarbij destijds is ingezet op een
stijging van maximaal 40% in 2010 ten opzichte van 1986.
35
Bron: Provinciaal Verkeers- en Vervoersplan

Bandenservice
Timmersveld
2. Onderhouds- en reparatiebehoefte
Deloitte Consultancy BV heeft in opdracht van de stichting OOMT (Opleidings- en
Ontwikkelingsfonds Motorvoertuigen en Tweewielerbedrijf) de ontwikkeling van de vraag
naar en het aanbod van personeel (voor reparatie & onderhoud) in kaart gebracht. De
rapportage die ingaat op de resultaten voor de subbranches personenauto’s is opgenomen in
bijlage 6.
In de onderstaande grafiek is de ontwikkeling van het totaal benodigd aantal uren aan onderhoud
en reparatie weergegeven.
Uit deze figuur blijkt dat het totale aantal jaarlijks benodigde uren afneemt van ruim 56
mln. in 2005 tot 49 mln. in 2010, een afname van in totaal 12%. Deze afname wordt voornamelijk
veroorzaakt doordat nieuwere auto’s minder onderhoud en reparatie nodig hebben. Volgens de
branche experts heeft een personenauto met bouwjaar 1986-1990 gemiddeld 7 uur regulier
onderhoud (kleine en grote beurten) per jaar nodig. Een personenauto die in de periode 2001-2005
is gebouwd heeft nog maar gemiddeld 3 uur onderhoud per jaar nodig en de experts verwachten
dat auto’s die in 2011-2015 worden gebouwd nog maar gemiddeld 1 uur onderhoud per jaar
nodig hebben.
Bron: Eindrapport Ontwikkeling arbeidsmarkt personenautobedrijven
Verder is uit onderzoek van het Centraal Plan Bureau gebleken dat de levensduur van auto’s
steeds langer wordt (zie bijlage 7). Dankzij de gestegen levensduur neemt de categorie
‘oudere voertuigen’ toe. Tegelijkertijd is een grote groei zichtbaar in de categorie ‘jonge
voertuigen’.
36

Bandenservice
Timmersveld
6.2.3 Marktonderzoek APK
In bijlage 8 is een rapport opgenomen waarin het feitelijk gedrag van consumenten (‘de
Nederlandse automobilist’) met betrekking tot APK’s en onderhoud is onderzocht. Daarin
werd de consument o.a. gevraagd bij wie, welk bedrijf of instantie, de APK is uitgevoerd.
Deze vraag is uitgesplitst naar respondenten met de jongere auto’s en de juist oudere auto’s.
De volgende bevindingen werden gedaan:
Figuur 5. 0 t/m 3 jaar oude auto’s: Wie voerde de APK uit?
Bron: APK Onderzoek onder automobilisten
Figuur 6. Auto’s ouder dan 10 jaar: Wie voerde de APK uit?
Bron: APK Onderzoek onder automobilisten
Uit het bovenstaande valt te concluderen dat het aandeel van de merkdealer, naarmate auto’s
ouder worden, duidelijk verschuift naar het universele bedrijf. Dit is een opmerkelijke
conclusie en vormt daarom ook een belangrijke indicator. Met het in dienst nemen van een
APK-keurmeester (die ook reparaties zal gaan uitvoeren) valt deze onderneming straks in de
categorie: universeel garagebedrijf.
37

Bandenservice
Timmersveld
Om te achterhalen van welk bouwjaar de auto’s zijn die bij Bandenservice Timmersveld
binnenkomen is er een beschrijvend onderzoek gedaan. Een beschrijvend onderzoek beschrijft
observaties. In dit geval: het aantal auto’s gecategoriseerd naar bouwjaar.
Hieronder is het resultaat, van 8 weken onderzoek, grafisch weergegeven:
Figuur 7. Bouwjaar binnengekomen auto
Uit de bovenstaande grafiek is af te lezen dat het overgrote deel uit het bouwjaar ’97 en ouder
afkomstig is.
38

Bandenservice
Timmersveld
Door de BOVAG Onderzoeksdienst is in samenwerking met de RDW, onderzocht wat de
belangrijkste afkeur-/ reparatiepunten zijn van drie en vijf jaar oude auto’s bij een APKkeuring.
Dit rapport is opgenomen in bijlage 9. De volgende bevindingen werden gedaan:
Figuur 8. Drie jaar oude personenauto's, meest voorkomende afkeur- en reparatiepunten.
Bron: Onderzoek bij APK- bedrijven
Figuur 9. Vijf jaar oude personenauto's, meest voorkomende afkeur- en reparatiepunten.
Bron: Onderzoek bij APK- bedrijven
Verder is er onderzocht hoe de verkoopcijfers zich tot elkaar verhouden. Door middel van de
administratie zijn deze gegevens achterhaald en dateren van oktober ’06 t/m april ’07.
Het primaire proces van dit bedrijf bestaat uit de verkoop van zowel nieuwe als gebruikte
banden. Deze verhouden zich als volgt tot elkaar:
Nieuwe banden : gebruikte banden
36% : 64%
Er is overduidelijk veel meer vraag naar gebruikte banden, dan naar nieuwe banden.
39

Bandenservice
Timmersveld
6.3 Het aanbod op APK- diensten
De voorgaande paragraaf had betrekking op de vraagzijde van APK- diensten. Deze paragraaf
gaat verder in op het aanbod van APK- diensten. Hierbij wordt er een scheiding aangebracht
tussen de ontwikkelingen tot en met 2006 (6.3.1) en het aanbodprospect van APK- diensten
(6.3.2).
6.3.1 Ontwikkelingen in het aanbod van APK- diensten
Om het aanbod op APK- diensten te bepalen is het aantal erkenninghouders als indicator
genomen. Het aantal APK- keurmeesters is niet als indicator genomen omdat een keurmeester
niet zonder een erkenning (zelfstandig) mag ‘opereren’.
Figuur 10. APK- erkenninghouders in Nederland, vanaf 2000.
Aantal APK- erkenninghouders in Nederland
Jaar 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
Aantal erkenninghouder 9.296 9.226 9.252 9.283 9.290 9.367 9.396
% t.o.v. voorgaande jaar - 0,99% + 1,0% + 1,0% + 1,0% + 1,0% + 1,0%
Bron: RDW jaarverslagen 2004, 2005 en 2006
Figuur 11. Aantal personenauto’s in Nederland, vanaf 2000.
Aantal personenauto’s in Nederland
Jaar 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
Aantal auto’s 6.539.212 6.710.602 6.854.743 6.908.473 6.991.991 7.092.293 7.230.178
T.o.v. voorgaande jaar + 1,03% + 1,02% + 1,01% + 1,01% + 1,01% + 1,02%
Relatief gezien stijgt het aantal personenauto’s iets harder dan het aantal erkenninghouders.
Hieronder zijn gegevens te vinden over de branche ‘reparatie personenauto’s, waaronder ook
de APK valt. Ter vergelijking zijn er, in de kolom daarnaast, cijfers te vinden over de gehele
sector.
Figuur 14. Bedrijfeconomische ontwikkelingen in de branche: reparatie van personenauto’s
Periode Branche Sector
Reparatie personenauto's detailhandel
Aantal vestigingen per 1 jan 2007 8172 147225
Aantal startende bedrijven 2006 256 9623
Aantal overige oprichtingen 2006 151 5659
Aantal opheffingen 2006 201 9201
Groei nominale omzet in % 2005 -2.4 -0.6
Groei nominale omzet in % 2006 2.2 2.5
Groei werkgelegenheid in % 2005 -1.6 -1.4
Groei werkgelegenheid in % 2006 1.7 0.4
Bron: Kamer van Koophandel
40

Bandenservice
Timmersveld
6.3.2 Prospecten
In de Nota Startersstad Hengelo is als doelstelling opgenomen om de groei van het aantal
starters per jaar te verhogen tot minimaal het landelijk gemiddelde, uiterlijk in 2010. Ter
illustratie: in 2005 groeide het aantal starters in Hengelo met 12%, landelijk was dat 15%.
Naar verwachting stijgt de groei landelijk naar 18 tot 20%.
Om deze ambitie waar te maken is een scala van maatregelen ingezet, geconcentreerd rond
vier hoofdlijnen:
- Het verbeteren van het imago van Hengelo als startersstad.
- Goede voorlichting en begeleiding, met de nadruk op coaching van starters.
- Voldoende huisvestingsmogelijkheden voor starters, onder meer in de vorm van een
bedrijfsverzamelgebouw.
- Meer financieringsmogelijkheden voor startende ondernemers.
Het bevorderen van het starten van een onderneming is een van de speerpunten van het
collegeprogramma. In de Nota Startersstad Hengelo is als doelstelling opgenomen om de
groei van het aantal starters per jaar te verhogen tot minimaal het landelijk gemiddelde,
uiterlijk in 2010.
‘Duitse garagebedrijf ATU belooft revolutie in auto-onderhoud’, zo luidt de koptekst van een
artikel:
De komst van de Duitse garagegigant ATU naar ons land betekent een prijzenoorlog over het
auto-onderhoud. Het bedrijf wil binnen drie jaar tijd Nederland hebben veroverd.
Garagebedrijven, merkdealers en fastfitters kunnen hun borst natmaken, belooft directeur
ATU-Nederland Ulrich Flieger: " We doen alles, maar dan goedkoper. Zonder afspraak en
met laagsteprijsgarantie. "
41

Bandenservice
Timmersveld
7. Potentiële doelgroepbeschrijving
Het feit dat beide vennoten behoren tot een etnische minderheid, namelijk de Syrisch-
Orthodoxe gemeenschap, zal waarschijnlijk een belangrijke succesfactor zijn, met name in het
begin. Om hier duidelijkheid in te verschaffen is dit hoofdstuk bedoeld.
In 7.1 staat de Syrisch-Orthodoxe gemeenschap centraal. De volgende onderwerpen zullen
achtereenvolgens aan bod komen: achtergronden en migratie naar Nederland (7.1.1), éénmaal
in Nederland (7.1.2), enkele cultuurkenmerken (7.1.3) en is er onderzoek gedaan naar het
loyaliteitsgevoel tussen Syrische consumenten en Syrische ondernemers (7.1.4).
Paragraaf 7.2 staat het cultureel antropologisch onderzoek centraal. Hierin wordt aan de hand
van de verzuiling van Nederland in jaren tussen 1920 en 1960 (7.2.1), culturen rond het
Middellandse zeegebied (7.2.2) en onenigheid binnen subculturen (7.2.3) getracht om meer
inzicht te verschaffen in het consumentengedrag van de potentiële doelgroep voor dit bedrijf.
7.1 De Syrisch-Orthodoxe gemeenschap
7.1.1 Achtergronden en migratie naar Nederland
Allereerst dient er duidelijk gemaakt te worden, dat de vertaling van ‘Suryoye’ éénvoudigweg
‘Syriërs’ luidt. Verwarring treedt vervolgens op, omdat er vandaag een land Syrië bestaat
waarvan de inwoners Arabieren zijn (merendeel moslims) en óók met Syriërs worden
aangeduid.
Hieronder volgt een beknopte weergave van de relevante informatie voor deze
afstudeeropdracht afkomstig uit een lezing van Johny Messo. Voor meer informatie wordt
verwezen naar bijlage 10, waar het gehele artikel is terug te vinden.
Suryoye = Syriërs = Arameeërs
De Suryoye/ Arameeërs zijn van oorsprong afkomstig uit de landen Turkije, Syrië en Irak.
Reeds in de oudheid stond het gebied van het huidige Zuidoost-Turkije, Noordoost-Syrië en
Noord-Irak bekend als Mesopotamië. Ook wel het historische tweestromenland (het land
tussen de Eufraat en de Tigris) genoemd.
Een millennia oude landstreek in het noorden van Mesopotamië is ‘Tur-Abdin’. Dit gebied
symboliseert het bestaan van een eeuwenoude Christelijke traditie, die teruggaat tot de
vroege geschiedenis van het oosterse Christendom. De nog zichtbare presentie van talrijke
kerken en kloosters in dit voormalige bolwerk van het Syrische Christendom wordt sinds
enige tijd echter gekenmerkt door de opvallend grote absentie van de inheemse bevolking.
In de 19 e eeuw hadden de Suryoye, die ontegenzeglijk tot de autochtone bevolking van
Mesopotamië behoren, periodieke vervolging te verduren. Alleen al in de jaren 1843 en 1895-
96 zijn er zo’n 35.000 Suryoye van het leven beroofd. Een nog groter dieptepunt, dat
onoverkomelijke verwoestingen heeft aangericht op de Syrische gemeenschap, was de
Christelijke genocide gedurende de Eerste Wereldoorlog; in totaal werden er naar schatting
500.000 Arameeërs uitgemoord.
42

Bandenservice
Timmersveld
Jaren later, ten tijde van de Koerdische opstand in 1925-26 in Zuidoost-Turkije, kregen
Syrische- Orthodoxe kerken en kloosters het opnieuw zwaar te verduren. Buiten de fysieke
vervolgingen, waarvan zojuist de belangrijkste gebeurtenissen vermeld zijn, onderging de
Syrisch-Orthodoxe gemeenschap op meerdere fronten narigheden. In de nieuw ontstane
Republiek Turkije kregen zij nu tevens te maken met het Turks chauvinisme, dat binnen de
Turkse staatsgrenzen geen plaats toekende aan niet-Turkse minderheden. Turkije was enkel
bestemd voor de Turken en het land kende slechts één taal, het Turks. Zo ontstond er een
periode van Turkificering en een rijk Christelijk erfgoed moest het ontgelden.
Het zojuist geschetste beeld, weliswaar uiterst summier, is in vogelvlucht wat de Arameeërs
zoal ervaren hebben.
Alle ellendige ervaringen, die de nationale psyche van de Arameeërs ernstig aantastten,
brachten een dusdanig geestelijke toestand teweeg, die de begeerte aangewakkerd had om
elders een nieuw bestaan op te bouwen ten koste van het eeuwenoude vaderland.
In de beginjaren 1960, vlak na de Tweede Wereldoorlog, deed West-Europa een beroep op
werknemers vanuit het buitenland. Zo trok ook de wederopbouw van Nederland de aandacht
van enkele tientallen jonge en frisse Aramese arbeidskrachten in de periode 1964-1975. Velen
waren werkzaam in de industriële sectoren (confectie-, textiel- en metaalnijverheid) in de
Twentse steden Hengelo, Enschede en Oldenzaal en in steden als Amsterdam en Amersfoort.
Het recht op gezinshereniging maakte, dat de getrouwden onder de Aramese ‘gastarbeiders’
overige gezinsleden naar Nederland haalden. Maar de eigenlijke massale toestroom van de
Arameeërs werd pas vanaf de allereerste asielaanvraag in 1975 ingeleid. De contemporaine
burgeroorlog in Beirut alsmede het Cyprus conflict wakkerden bij de moslims in en rondom
Tur-‘Abdin (landstreek in het noorden van Mesopotamië ) extreme haatgevoelens aan, die zij
ventileerden op de Christelijke Arameeërs.
Toen deze spanningen grote angst en onzekerheid zaaiden (de Genocide stond immers nog
vers in het geheugen), ging intussen het bericht rond in Tur-‘Abdin, dat het Christelijke
Westen duurzame vrede, veiligheid en zekerheid kon waarborgen. Gelijkwaardigheid (gelijke
rechten, gelijke kansen), educatiemogelijkheden, sociale voorzieningen en democratische
waarden waren bovendien een droom, ja een onvoorstelbare realiteit voor de Arameeërs.
Zo ontstonden er spoedig verschillende migratiegolven vanwege de omstandigheden in Tur-
‘Abdin. Bovendien gold ook, dat hoe meer mensen er vertrokken, hoe minder mensen er
achterbleven. En hoe minder er achterbleven, hoe kwetsbaarder de gemeenschap werd voor
de talrijke Koerdische infiltranten, die Tur-Abdin zouden bevolken. Tussen 1975-1983 en
later vanwege de PKK-strijd van 1984-1999 vluchtten er talloze Arameeërs o.m. naar
Nederland.
Tegenwoordig vertroeven er ruim 13.000 christelijke Suryoye in Nederland, van wie het
merendeel in Twente geconcentreerd is.
43

Bandenservice
Timmersveld
7.1.2 Eénmaal in Nederland
De Syrische-Orthodoxe kerkgemeenschap (het klooster gevestigd te Glane en de kerken) heeft
een zeer belangrijke gestalte gegeven aan het voortbestaan van deze gemeenschap. Dat de
kerk een zeer prominente rol speelt blijkt wel uit het volgende:
In 1994 werd er gestart met de bouw van een nieuwe Syrische-Orthodoxe kerk in de wijk
Groot Driene te Hengelo. Dit vormde voor velen een aanleiding om zich in Groot Driene te
vestigen. Vanaf 1994 kende Groot Driene een massale toestroom van Suryoye die zich
hebben gevestigd in Groot Driene. Momenteel wonen er in Groot Driene, relatief gezien,
meer Syrische gezinnen dan in welke wijk dan ook in Hengelo. De oorzaak hiervan is in
eerste instantie terug te vinden in de massale toestroom van Suryoye vanwege de religie; de
kerk. Later trokken er Suryoye naar Groot Driene, om weer dicht bij de reeds gevestigde
familie te gaan wonen. Familiaire en religieuze aspecten spelen een belangrijke rol bij de
keuze van huisvesting.
Het huidige hoofd van de Kerk is de Patriarch Mor ignatius Zakka I Iwas, die zijn zetel heeft
in Damascus. De Kerk heeft 26 aartsbisdommen. Op 15 april van dit jaar, is monnik Augin
Aydin ingewijd tot aartsbisschop van het Nederlandse aartsbisdom en gaat voortaan het leven
door als Mor Polycarpus Augin Aydin in de St. Ephremklooster.
Na bisschop Augin Polycarpus komt priester Gabriël Kaya. Hij is na de patriarch en de
aartsbisschop het hoofd van de Syrische bevolking van Twente. Op 30 augustus 1981 is hij
door wijlen Mor Julius Yeshu Cicek (†2005), gewijd tot de eerste priester van het Europese
diocees. Na jaren van trouwe dienst werd hij in 1999 gewijd tot Gory-Episkopos. Doordat hij
deze titel heeft gekregen staat hij net een rang hoger dan de andere Syrische priesters van
Nederland.
Zoals reeds genoemd speelt de religie een belangrijke rol bij de Syrische gemeenschap: kerk,
godsdienst en geloof staan hoog in het vaandel. Gory-Episkopos Gabriël Kaya staat daarom
dan ook hoog in aanzien, daarnaast is hij ook nog eens de vader van één van de vennoten.
Doordat er een directe relatie bestaat tussen Gory-Episkopos Gabriël Kaya en dit bedrijf, zal
dit bedrijf hiervan kunnen profiteren:
a. Er bestaat een vertrouwensrelatie tussen priester en Syrische bevolking: De zoon
van de priester zal ons toch géén ‘onzin’ verkopen.
b. Naamsbekendheid; hij is de zoon van…..
Doordat de vader van één van de vennoten bekend is bij iedereen en ook nog eens gerelateerd
is aan kerk hebben ze een streepje (eigenlijk meerdere streepjes) voor wat het opbouwen van
een goede naamsbekendheid betreft, wat normaliter toch al gauw enkele jaren vereist.
44

Bandenservice
Timmersveld
7.1.3 Enkele cultuurkenmerken
De Syrische bevolking deelt dezelfde geschiedenis, religie, moedertaal en cultuur (normen en
waarden). De Suryoye bewoners vormen dus een hechte gemeenschap. Juist omdat het hier
om een geconcentreerde (Twente) etnische minderheid betreft, die relatief klein van omvang
is, wordt het gevoel van saamhorigheid nog eens extra ondervonden.
Iedereen kent elkaar. Is het niet persoonlijk dan wel via, via: hij/zij is de
broer/zus/oom/tante/vader/moeder enz. van. Omdat de gemeenschap zo klein en hecht is, is de
sociale controle automatisch ook groot. Hieronder volgt een omschrijving van het begrip
sociale controle:
“Met sociale controle wordt bedoeld dat mensen op elkaar letten, mensen afwijkend gedrag
signaleren en mensen daarop aanspreken of een instantie waarschuwen. In gevallen dat men
iemand aanspreekt kan men aanspraak doen op sociale normen . Immers, deze normen zijn
door een gemeenschap gemaakt en worden hierdoor in stand gehouden. Mensen die zich niet
conform deze normen gedragen worden als anders beschouwd. Sociale controle kan
informeel zijn, wanneer er iets speelt tussen twee leden van de samenleving. Sociale controle
kan ook formeel zijn, wanneer dit gedaan wordt door agenten, medici, de kerk. Formele
sociale controle kan plaatsvinden doordat mensen zich kunnen beroepen op de wet of de
bijbel.”
Handelingen die in strijdt zijn met de normen en waarden die binnen de Syrische
gemeenschap gelden worden afgekeurd. Een positief aspect dat sociale controle met zich mee
brengt is dat ze elkaar in de gaten blijven houden en elkaar helpen en steunen. Zo zullen veel
ondernemers geprofiteerd hebben van het feit dat ze Suryoyo zijn, daar wordt in de volgende
paragraaf verder op ingegaan. Een ander positief aspect is dat mondelinge overeenkomsten
nagenoeg altijd worden nagekomen. Wordt er onderling (tussen Suryoye) iets afgesproken
dan zullen de betrokkene partijen dit vrijwel altijd ook daadwerkelijk nakomen. Dit is dan ook
de reden dat er veel afspraken mondeling gedaan worden en niet schriftelijk worden
vastgelegd. Ook bij het uitlenen van grote geldsommen wordt er zeer zelden iets schriftelijk
vastgelegd. Indien er een onenigheid voordoet, dan wordt er een priester ingeschakeld die dan
als bemiddelaar optreedt en een passende oplossing probeert te vinden. In de praktijk blijkt dit
prima te werken.
Ditzelfde geldt ook voor samenwerkingsverbanden tussen Syrische ondernemers. Voorzover
mogelijk proberen ze elkaar te helpen. Zo heeft ook de eigenaar van Jacob Auto’s te Hengelo,
die zich bezig houdt met de in-, verkoop en reparaties van auto’s, toezegging gedaan om
klanten toe te sturen naar dit bedrijf als ze APK diensten zullen gaan leveren.
45

Bandenservice
Timmersveld
7.1.4 Onderzoek naar klantenkring onder Syrische ondernemers
Het voorgaande geeft weer dat het loyaliteitsgevoel onder de Suryoye zeer groot is. Dat zou
dan ook betekenen dat consumenten van Syrische komaf eerder naar Syrische ondernemers
gaan. Om dit te achterhalen is het volgende onderzoek opgezet. Het onderzoek is uitgevoerd
onder 15 Syrische ondernemers uit verschillende branches, die vervolgens zijn onderverdeeld
in de volgende categorieën:
- Persoonlijke verzorging
- Horeca
- Groot- en detailhandel levensmiddelen
- Rijscholen
- Verzekeringen & Hypotheken
- Autogarages
Binnen een relatief kort tijdsbestek dient er een representatief en betrouwbaar beeld geschetst
te worden betreffende het gedrag van Syrische consumenten. Observeren zou eigenlijk hier
een goede methode voor zijn, maar gezien het feit dat dit wel maanden kan gaan duren is er
gekozen voor het interview. Door middel van interviewen kan het gedrag van Syrische
consumenten worden gepeild. Omdat het hier gaat om het daadwerkelijke gedrag en niet de
motieven/intenties achter dit gedrag zijn de ondernemers geïnterviewd en niet de
consumenten.
Een nadeel van interviewen is dat de betrouwbaarheid van de informatie beïnvloed kan
worden door het selectieve geheugen van de geënquêteerde. Dit risico is getracht te
verkleinen door hier tijdens het interview meerdere malen de ondernemer op te attenderen.
Dit is weer een voordeel van interviewen.
Hieronder volgt een beschrijving van de belangrijkste bevindingen van dit onderzoek.
Figuur 1a. Weergave van klanten bij startfase bedrijf, onderverdeeld in 4 groeperingen
Percentage
10 0
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
Pers. V. Horeca G & D Rij. Ver. & Hyp. Auto
46
Nederlanders
Suryoye
Turken
Overige

Bandenservice
Timmersveld
Figuur 1b. Weergave van huidige klantenkring onderverdeeld naar 4 groeperingen
Percentage
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
Pers. V. Horeca G & D Rij. Ver. & Hyp. Auto
Conclusie:
In het onderzoek is de vraag gesteld of Syrische ondernemers profijt hebben van de Syrische
gemeenschap, voornamelijk bij de startfase van de onderneming. De belangrijkste conclusie
uit het uitgevoerde onderzoek is dat 73% van de Syrische ondernemers vond dat de Syrische
gemeenschap een toegevoegde waarde heeft voor hun bedrijf. Deze sterke samenhang is ook
terug te zien in de histogrammen die hierboven staan afgebeeld (zie fig. 1a en 1b).
Bij de categorie persoonlijke verzorging zien we bij de startfase geen verschil tussen het
gemiddelde percentage Nederlandse klanten en Syrische klanten, maar kijken we naar de
huidige klantenkring dan zien we een lichte stijging van gemiddeld 10% bij Nederlandse
klanten en een sterke daling van gemiddeld 25% bij Syrische klanten. Dit is te verklaren,
doordat er relatief veel suryoye zijn die beschikken over bevoegd- en bekwaamheden van
kappers. Zij knippen vrienden en familieleden niks of heel weinig geld. Waarom dan naar een
kapsalon gaan die veel meer vraagt voor een knipbeurt? Daarnaast wordt er bij de kerk voor
€ 5,- geknipt, waarvan de helft naar een goed doel gaat.
In de horeca zien we nauwelijks een verschil tussen de startfase en de huidige fase. Zowel bij
de startfase als bij de huidige klantenkring zien we dat een Syrische horecaondernemer
gemiddeld 20% meer Nederlandse klanten heeft dan Syrische klanten. Dit heeft te maken met
het feit dat een horecaondernemer relatief weinig Syrische klanten in de omgeving heeft
wonen. Voor een patatje reis je géén 5 kilometer af. Suryoyo of géén Suryoyo. Een snackbar-
eigenaar moet het hebben van de klanten om hem heen, straal van circa 2km.
Bij de groot- en detailhandel van levensmiddelen zien we echter dat deze Syrische
ondernemers het vooral moeten hebben van buitenlandse klanten, vooral in de startfase.
Kijken we naar de huidige situatie, dan zien we dat het gemiddelde percentage Nederlandse
klanten met slechts 10% is gestegen. Suryoye, Turken en Overige hebben alledrie een
gemiddelde score van 30%.
De rijscholen die zijn benaderd geven aan dat het merendeel van hun klantenkring bestaat uit
Syrische klanten. Bij de startfase zien we dat de gemiddelde score 67,5% bedraagt en bij de
huidige situatie is de gemiddelde score 42,5% . Dit is een daling van gemiddeld 25%. Bij de
Nederlandse klanten zien we echter een stijging van gemiddeld 12,5% en ook bij de Turkse
klanten en overige klanten zien we een licht stijging.
47
Nederlande rs
Suryoye
Turken
Overige

Bandenservice
Timmersveld
Wat betreft verzekeringen & hypotheken, zien we zowel bij de startfase als bij de huidige
klantenkring nauwelijks een verschil in percentages. In beide fasen is het gemiddelde
percentage Syrische klanten erg hoog. Bij de startfase is de gemiddelde score 95% en bij de
huidige klantenkring 90%. Hier zien we slechts een daling van 5%. Wat de Nederlandse
klanten betreft zien we een gemiddelde stijging van 5%. Bij de Turkse en overige klanten zien
we geen verandering in percentages.
Daarnaast zijn ook diverse autogarages ondervraagd. Ook hier is duidelijk naar voren
gekomen dat het merendeel van de klantenkring bestaat uit Syrische klanten, namelijk 76%
bij de startfase en 57% bij de huidige klantenkring. Hier zien we weer een daling van 19%.
Wat de overige groeperingen betreft zien we een lichte stijging van 6% bij de Nederlandse
klanten, een stijging van 4% bij de Turkse klanten en een stijging van 10% bij overige
klanten.
Samenvattend kan er gesteld worden dat vooral in de laatste drie categorieën:
rijscholen, verzekeringen & hypotheken en autogarages, het gemiddelde percentage Syrische
klanten ruim boven de overige drie groeperingen uitsteekt. Van de startfase naar de huidige
klantenkring zien we echter in alle drie de categorieën een daling: levensmiddelen 7,5%,
rijscholen 20%, verzekeringen & hypotheken slechts 5% en autogarages 19%.
Op basis van deze gegevens kan geconcludeerd worden dat de klantenkring van de Syrische
gemeenschap wel in percentages daalt, maar niet in aantallen. Naarmate de kantenkring met
de jaren uitbreidt neemt ook het aantal Nederlandse, Turkse en overige klanten in absolute
aantallen toe, waardoor het percentage Syrische klanten afneemt.
48

7.2 Cultureel antropologisch onderzoek
Bandenservice
Timmersveld
De tekst in deze paragraaf is aan de hand van het interview met Drs. H.T. Sie Dhian Ho
opgesteld. Hij is cultuur antropoloog en agoloog.
7.2.1 Verzuiling van Nederland
De situatie beschreven binnen de Syrische gemeenschap komt overeen met de verzuilde
situatie tussen de autochtone Nederlanders, die pas echt zichtbaar werd in de jaren tussen
1920 en 1960. De aanzetten hiertoe werden echter al rond de eeuwwisseling gegeven.
De Nederlandse maatschappij was grofweg in te delen in 4 groepen. De protestanten, de
liberalen, de katholieken en de socialisten. Zo ontstonden de zogenaamde ‘zuilen’. Deze
groepen gingen bijna geheel apart van elkaar leven. Op alle levensterreinen werden dingen
voor de eigen groep georganiseerd, en werden andersdenkenden buitengesloten.
Zangverenigingen, scholen, sportclubs, kranten, omroepen, politieke partijen en nog veel
meer werden steeds vaker protestants, katholiek, socialistisch, liberaal of 'algemeen'.
Het volgende voorbeeld illustreert de gelijkenis tussen de verzuiling van Nederland en de
samenstelling in de Syrische gemeenschap. Binnen de Syrische gemeenschap is géén sprake
van verzuiling, maar alleen een onderscheid in ideologie: te vergelijken met de huidige
politieke partijen in Nederland.
Vroom & Dreesmann is een Nederlands warenhuis en is in 1887 opgericht door Willem
Vroom en Anton Dreesmann. Beiden waren Rooms Katholiek opgevoed. Al snel werden er
meerdere filialen geopend. In deze filialen kwamen voornamelijk katholieke familieleden aan
het roer te staan. Een interessant detail van het personeelsbeleid van V&D was het ontstaan
van internaten binnen de vestigingen. Vroom & Dreesmann kon op die manier het personeel
ook buiten werktijd in de gaten houden, waarbij ook het kerkbezoek aan de orde was. V&D
kreeg op deze manier een goede naam onder katholieke families en kreeg een toestroom van
katholieke medewerkers en klanten.
Tegenwoordig is dit niet of nauwelijks meer het geval. Een katholiek gaat net zo makkelijk
naar een liberaal of protestant, dan naar iemand van zijn eigen geloof. In de grote steden is dit
zo goed als verdwenen. Dit komt echter nog wel eens voor in kleine dorpen, denk maar eens
aan Rijssen. Het volgende voorbeeld is door Drs. H.T. Sie Dhian Ho aangehaald.
Tien jaar geleden had Drs. H.T. Sie Dhian Ho een studente, die van katholieke komaf was. Zij
werd verliefd op een protestantse jongen en wilde graag met hem trouwen. Hiervoor werd
géén toestemming gegeven van haar ouders. Zij waren hier fel op tegen. Zij lieten haar weten
dat wanneer ze toch met hem zou trouwen, zij niet meer welkom was. Zij besloot toch met
hem te trouwen en kreeg uit dit huwelijk twee kinderen. Zij schreef haar ouders, die ze
inmiddels al jaren niet gesproken had, of zij in contact wouden komen met hun kleinkinderen.
Deze lieten haar echter weten niets met haar en/of haar kinderen te maken willen hebben.
‘Soort zoekt soort’ -theorie (turk bij turk, suryoyo bij suryoyo enz.) vindt dus niet alleen
plaats bij subculturen (etnische minderheidsgroepen), maar heeft dus ook in Nederland
plaatsgevonden.
49

Bandenservice
Timmersveld
7.2.2 Culturen rond Middellandse zeegebied
Het Middellandse Zeegebied wordt de mediterrane cultuur genoemd. Deze kent de volgende 3
hoofdvarianten:
- de noordelijke christelijke variant
- de zuidelijke islamitische variant
- de joodse variant
Deze 3 varianten verschillen voornamelijk in godsdienst van elkaar, maar wat betreft de
opvattingen, gastvrijheid, familieleven, eer e.d. lijken ze wel weer op elkaar. Hieronder volgt
nadere toelichting:
- Het familiebesef wordt hoog aangegrepen. Niet alleen het eigen gezin, maar ook oom,
tante, neef, nicht enz.
- De eer ligt voornamelijk bij het gedrag van de vrouw. Als de man voor het huwelijk
gemeenschap heeft gehad dan wordt daar nogal laconiek over gedaan. Heeft de vrouw
voor het huwelijk gemeenschap gehad dan zal ze daar niet ongestraft van af komen.
- Gastvrijheid is sterk aanwezig in deze cultuur. Zowel verwachtte als onverwachte
gasten worden warm onthaald. Komen er bijvoorbeeld tijdens het eten onverwachte
gasten binnen, dan wordt hen eerst eten aangeboden. Is er niet voldoende dan wordt er
speciaal voor hun nogmaals gekookt.
Deze gedragingen zijn kenmerkend voor de mediterrane cultuur. De Noordwestelijke
Europese cultuur verschilt hierin. Hier worden bijvoorbeeld de man en vrouw als gelijken
gezien en zo wordt het niet op prijs gesteld als er onverwachte gasten aanschuiven aan tafel.
Veel etnische minderheidsgroepen zijn afkomstig uit het Middellandse Zeegebied en die
hebben zo hun eigen normen en waarden meegenomen naar hun immigratieland, die weer
andere normen en waarden heeft. Daarom kan er tussen verschillende etnische
minderheidsgroepen onderling toch een gevoel van saamhorigheid ontstaan: “ Zij hebben
dezelfde gewoontes als ons.”
50

Bandenservice
Timmersveld
7.2.3 Onenigheid binnen subculturen
Dat er binnen subculturen (etnische minderheidsgroepen) onderling ook nog onenigheden
bestaan wordt door middel van het jodendom en de islam geprobeerd duidelijk te maken.
Het jodendom
Binnen het jodendom heb je de orthodoxe (rechtzinnige) en liberale (vrijzinnige) joden. Het
verschil tussen beide is dat de orthodoxe joden streng gelovige joden zijn. Zij geloven alles
wat in de Thora (joodse bijbel) staat, want dat geschrift komt volgens hun van God. Ze
proberen zich zo goed mogelijk aan de regels en voorschriften, die in de Thora staan, te
houden.
Liberale Joden zijn de Joden die niet zo streng gelovig zijn. Ze passen de regels uit de Thora
aan de tijd van nu. Ze vinden dat er in de Thora veel mythen staan. Ook vinden ze dat je de
verhalen niet al te letterlijk moet nemen.
Zo heb je in Amsterdam een liberaal Joodse gemeente en een orthodox Joodse gemeente.
Deze twee groeperingen kunnen het niet met elkaar vinden. Zo is het bijvoorbeeld niet
toegestaan dat een orthodox Joods meisje gaat trouwen met een liberaal Joodse jongen en
andersom.
De Islam
Binnen de islam heb je de Soennieten, Sjiieten en de Alevieten. Binnen deze stromingen heb
je de rechtzinnigen en de vrijzinnigen.
In de koran staat dat een vrouw een hoofddoek moet dragen om zo de mannen niet in
verleiding te brengen. Een rechtzinnige vertaalt dit letterlijk: overal en altijd een hoofddoek
dragen, terwijl een vrijzinnige moslim dit vertaalt naar de tijd en cultuur waarin ze leven. In
een cultuur waarin géén hoofddoeken worden gedragen, bijv. in Nederland, is het voor de
islamitische vrouw niet nodig om een hoofddoek te dragen, immers niemand draagt een
hoofddoek en dus worden de mannen niet in verleiding gebracht.
De Syrische gemeenschap bevat de kenmerken van beide varianten: zowel de rechtzinnigen
als de vrijzinnigen. Religieus gezien zijn de Syrisch orthodoxen vrij rechtzinnig. Inhoud van
de Bijbel wordt vrij streng nageleefd. Voorbeeld de vaste gebeden per dag, verschillende
vaste perioden verspreidt over het jaar (denk aan 50 dagen vasten voor Pasen, 10 dagen vasten
voor kerst, vasten van Nineve etc.) terwijl de culturele normen en waarden nogal vrijzinnig
worden nageleefd. Deze worden heel snel aangepast aan de normen en waarden van de
samenleving van de plaats waar Syrische leven. In Turkije bijvoorbeeld droegen de Syrisch
orthodoxen zich naar de gewoontes van Turkije, bijvoorbeeld het dragen van een hoofddoek.
In Nederland wordt géén hoofddoek gedragen door de nieuwe generatie. In dat opzicht en
verschillen de vrijzinnige soennieten en Alevieten niet veel van de Syrisch orthodoxen. Zo
bezoeken deze mensen heel makkelijk Syrisch orthodoxe ondernemingen, zoals restaurants,
confectie’s, garages, etc.
Gezien de geschiedenis is het dus logisch, dat Syrisch orthodoxen bij Syrisch orthodoxen
komen, turken bij turken, joden bij joden enz. Gezien de onderlinge verstandhoudingen
binnen subculturen kan het ook zijn dat een turk bijvoorbeeld eerder naar een Syrisch
orthodoxe gaat dan naar een Turk.
51

8. Conclusies & aanbevelingen
Bandenservice
Timmersveld
De SWOT-analyse is een methode om de toekomstmogelijkheden van een product in een
markt te analyseren. SWOT staat voor: strengths, weaknesses, opportunities, threats. Ofwel:
sterke en zwakke punten, kansen en bedreigingen.
De sterke en zwakke punten zijn altijd van toepassing op factoren binnen een onderneming.
Deze komen naar voren door een interne analyse (organisatie, marketing, logistiek en
financieel).
Kansen en bedreigingen zijn daarentegen van toepassingen op de externe omgeving. Hierbij
valt te denken aan kansen en bedreigingen bij afnemers, concurrentie en distributie of in de
bedrijfstak.
M.b.v. deze analyse zullen de conclusies in kaart worden gebracht.
Sterke punten
§ 4.2
Dit bedrijf is bevoegd om APK- erkenninghouder te worden, zoals in de artt. 83 t/m
88 WVW is vastgelegd. De ondernemers hebben alleen een administratieve plicht bij
het in dienst nemen van een APK- keurmeester.
Om als APK- keurmeester te mogen optreden dient hij het APK- examen met succes
te hebben afgerond. Dit certificaat vormt een prestatie-indicator voor de ondernemers.
§ 4.3
Dit gebouw voldoet aan de eisen omtrent de keuringsruimte, art. 3 WVW.
§ 4.4
Omdat er, voor dit grondgebied, in het bestemmingsplan al een APK- bestemming op
zit vormt het bestemmingsplan verder géén probleem.
De vestigingsvergunning komt per 1 juli 2007 te vervallen en hoeft daarom ook niet
meer te worden aangevraagd.
Omdat garages vallen onder de AMvB Besluit Inrichtingen voor Motorvoertuigen
wordt er volstaan met een milieumelding.
§ 5.4 & 7.2 & 7.4
De klantenkring breidt zich snel uit, doordat:
De klanten van Turkse komaf veel positieve mond-op-mond reclame
leveren en zijn erg loyaal.
Beide ondernemers van Syrische komaf zijn. Dit strekt Syrische
klanten aan.
Naamsbekendheid vader van een van de vennoten werkt stimulerend:
trekt klanten aan van Syrische gemeenschap.
Positieve reacties van huidige klantenkring. Blijkt ook uit het feit dat ze
steeds terug komen.
52

Zwakke punten
Bandenservice
Timmersveld
§ 4.3
Om de APK uit mogen voeren dient er te worden voldaan aan de eisen omtrent de
ruimte en apparatuur, die in de artt. 3 t/m 6 van de Wegenverkeerswet staan
beschreven. Omdat de onderneming nog niet beschikt over de benodigde apparaaturen
dienen deze aangeschaft te worden, wat het financieel risico aanzienlijk verhoogd. Om
de APK uit te mogen voeren is nog nodig:
- Een doelmatige inspectieput of hefinrichting en een koplamptestapparaat (art.
4 WVW).
- Een geschikte krik, veiligheidslooplamp, meetbank, schuifmaat en een
remvertragingsmeter (art. 5 WVW). De meetbank en de remvertragingsmeter
zijn alleen al investeringen die in de duizenden euro’s kunnen oplopen.
- Een pedaalkrachtmeter, universele toerenteller en een uitlaatgastester met
lambada bepaling (art 6 WVW).
§ 5.2
Het benodigde vermogen voor dit ondernemingsplan bedraagt € 43.622. De
ondernemers dienen dit vermogen bij elkaar zien te krijgen. Vervolgens zijn ze ieders
hoofdelijk aansprakelijk voor het gehele bedrag.
53

Kansen
Bandenservice
Timmersveld
§ 5.3
Dankzij de agaathregeling wordt het mogelijk gemaakt om het beginkapitaal bij elkaar
te krijgen. Er is een particulier gevonden die bereidt is om dit bedrijf ruim € 40.000 te
lenen.
§ 5.5
Prognose 1: Bij een afzet van 860 auto’s wordt het break-evenpunt bereikt,
het punt waarop noch winst en noch verlies gemaakt wordt.
Prognose 2: Gezien de toekomstverwachtingen betreffende de klantenkring zal dit
punt bereikt worden bij circa 8 maanden.
De bovenstaande prognoses zijn gebaseerd op cijfers voor het eerste jaar. Dit zou
betekenen dat er gelijk het eerste jaar een winst geboekt wordt, weliswaar een kleine
maar de kosten worden er in elk geval uit gehaald. Rekening houdende met het feit dat
een klantenkring opbouwen toch wel enige tijd vereist, mag ervan worden uitgegaan
dat er de daarop volgende jaren de kosten al veel eerder worden gedekt en dat er dus
steeds meer winst geboekt zal worden.
§ 6.2.1
Bij APK draait het allemaal om de auto’s. Hoe meer auto’s hoe meer er gekeurd dient
te worden.
Feit 1: Het aantal personenauto’s nam in Hengelo sterker toe dan het landelijk
gemiddelde en zal dat naar alle verwachting ook blijven doen.
De vraag naar APK- diensten zal hierdoor dus ook toenemen.
§ 6.2.2
Ook het aantal personenautokilometers blijft maar toenemen.
Prognose 1: Het aantal personenautokilometers blijft maar stijgen. Bij voortzetting
van de huidige trend ligt het aantal personenautokilometers in 2010
74 % hoger dan in 1986 en in 2020 111 %.
Doordat er meer kilometers afgelegd zal worden, zullen auto’s eerder afgekeurd
worden, omdat bepaalde onderdelen simpelweg eerder zullen slijten. Dit leidt tot
hogere omzet.
§ 6.2.3
Bij wie of waar laten autobezitters de APK uitvoeren?
Feit 2: Voor auto’s ouder dan 10 jaar, gaat 67% naar een universeel garagebedrijf
Feit 3: 46% van de auto’s die binnenkomen bij Bandenservice Timmersveld, zijn 10
jaar of ouder
54

Bandenservice
Timmersveld
Naarmate de auto’s ouder worden wordt er eerder naar een universeel garagebedrijf
gegaan. Het huidige klantenbestaand bestaat grotendeels (46%) uit autobezitters
waarvan de auto 10 jaar of ouder is. Zou dit bedrijf overgaan tot het leveren van APK-
diensten, dan kan de huidige klantenkring als potentiële doelgroep worden benaderd.
Het meest voorkomende afkeur-/reparatiepunt betreft autobanden. Momenteel bestaat
het primaire proces uit de verkoop van zowel nieuwe als gebruikte banden. Met laatst
genoemde onderscheidt dit bedrijf zich van de rest van de markt. Er is in de omgeving
(5,3 km) 1 concurrent op het gebied van gebruikte autobanden, maar die hebben een
beperkte voorraad, waardoor ze niet altijd aan de vraag kunnen voldoen. Dit bedrijf
heeft circa 800 gebruikte autobanden op voorraad: voor ieder wat wils dus.
Uit onderzoek is gebleken (punt e) dat het merendeel (64%) van de verkochte
autobanden gebruikte betreft. Er is dus duidelijk veel vraag hiernaar.
Feit 4: Meest voorkomende afkeur-/reparatiepunt, bij APK, betreft autobanden.
Feit 5: Door verkoop van gebruikte autobanden onderscheidt dit bedrijf zich van de
rest van de markt.
Feit 6: Uit verkoopcijfers blijkt dat er veel meer vraag naar gebruikte autobanden is.
Dat dit bedrijf de bedrijfsactiviteiten uit wil breiden met APK- diensten is dus
theoretisch te verantwoorden. Gezien, bij APK, autobanden het meest voorkomende
afkeur-/ reparatiepunt is kan dit bedrijf zijn voordeel behalen uit het feit dat zij ook
gebruikte autobanden bieden, wat tevens goed te verkopen blijkt (in elk geval veel
beter verkoopt dan nieuwe).
§ 6.3.1
Relatief gezien stijgt het aantal personenauto’s in Nederland iets harder dan het aantal
erkenninghouders.
De vraag steeg de afgelopen jaren (iets) harder dan het aanbod. Gezien de prognoses
omtrent toename autobezit en kilometrage (6.2) zal dit ook blijven aanhouden.
§ 7.3
Samenwerkingsverband met Jacob Auto’s. Eigenaar van dit bedrijf heeft toezegging
gedaan om klanten toe te sturen naar dit bedrijf als ze APK diensten zullen gaan
leveren.
§ 7.5
Gezien de culturele normen en waarden (mediterrane cultuur) zal dit bedrijf ook
vrijzinnige mensen uit andere minderheidsgroepen, bijvoorbeeld Turken, kunnen
aantrekken als klanten.
55

Bedreigingen
Bandenservice
Timmersveld
Algemeen
De grootste bedreiging schuilt in het onderschatten van het ondernemingsplan.
Hierdoor zijn risico’s onderschat of over het hoofd gezien, waardoor er bij de
uitvoering op onverwachte problemen gestuit wordt. Dit kan tot desastreuze gevolgen
leiden.
Zo is in hoofdstuk 5 bijvoorbeeld het kostenplaatje in kaart gebracht. Worden de
uitgaven resp. kosten niet (juist) weergegeven, dan kan dat, in het ergste geval, leiden
tot het einde van de onderneming. Hetzelfde geldt voor de omzet die geraamd is op
€ 22.860.
§ 4.5.1
Hoe hou je de APK- keurmeester in (loon)dienst? Met het in dienst nemen van een
APK- keurmeester ontstaat een nieuwe afdeling, namelijk APK & Onderhoud. Omdat
op deze afdeling voornamelijk de keurmeester op de voorgrond treedt, ontstaat er een
directe relatie met de klanten. Hierin schuilen de volgende gevaren:
- Houdt de APK- keurmeester het later voor gezien bij dit bedrijf (om welke
reden dan ook), dan bestaat de kans dat hij klanten meeneemt. Het zijn immers
de diensten van de keurmeester die doen besluiten om de auto daar te laten
keuren/ onderhouden.
- Hetzelfde geldt voor het (constant) vervangen van de APK- keurmeester. Ook
hiervoor geldt dat de prestaties van de keurmeester persoonsgebonden zijn.
§ 6.2.2
Prognose 2: Het totale aantal jaarlijkse benodigde uren aan onderhoud en reparaties
van personenauto’s neemt in 2010 af met in totaal 12%. Deze afname wordt
voornamelijk veroorzaakt doordat ‘jonge voertuigen’ minder onderhoud en reparaties
nodig hebben.
Prognose 3: De levensduur van auto’s wordt steeds langer. Hierdoor neemt het
marktaandeel van oudere voertuigen toe. Tegelijkertijd is een grote
groei zichtbaar in de categorie ‘jonge voertuigen’.
In de bovenstaande prognoses wordt gesuggereerd dat jonge voertuigen minder
onderhoud en reparaties nodig hebben (logisch) en dat er een grote groei zichtbaar is
in deze categorie. Voor dezelfde categorie geldt ook het volgende:
56

Bandenservice
Timmersveld
§ 6.2.3
Feit 2: Voor auto’s van 3 jaar en jonger gaat 77% naar de merkdealer voor de APK en
onderhoud.
Hier wordt al aangegeven dat dit bedrijf (een universeel garagebedrijf en géén
merkdealer) deze autobezitters (van nieuwe voertuigen), niet als voornaamste
doelgroep moet beschouwen.
De bedreiging die hier dus ligt is dat er een grote groei zichtbaar is in de categorie
‘jonge voertuigen’. Een meevaller hierbij is, dat deze categorie niet als voornaamste
doelgroep beschouwd wordt, zij gaan immers veel eerder naar een merkdealer voor de
APK en onderhoudt.
§ 6.3.2
Doelstelling: De groei van het aantal starters in Hengelo per jaar te verhogen tot
minimaal het landelijk gemiddelde.
Om deze doelstelling te bereiken is een scala aan maatregelen ingezet die potentiële
ondernemers stimuleren en ondersteunen om een bedrijf op te richten. Zo wordt het
risico op concurrentie, in de directe omgeving, aanzienlijk verhoogd.
Auto-Teile-Unger (ATU) heeft alleen al in Duitsland circa 550 onafhankelijke
werkplaatsen en wil nu de Nederlandse markt gaan beproeven. Het bedrijf wil binnen
3 jaar tijd Nederland hebben veroverd. Zij staan klaar om de concurrentiestrijd aan te
gaan. En dit bedrijf dan?
Eindconclusie en aanbevelingen
De beschreven zwakke punten hebben betrekking op het financiële aspect van dit
ondernemingsplan. Er dienen (kapitaal)goederen aangeschaft te worden, zodat de
bedrijfsactiviteiten m.b.t. APK en reparaties ook daadwerkelijk kunnen en mogen worden
uitgevoerd. Ondanks dat dit een investering is die oploopt tot circa € 43.622 (zie
investeringsbegroting) is het naar alle waarschijnlijkheid toch rendabel (zie
exploitatiebegroting, break-evenanalyse en liquiditeitsbalans, hoofdstuk 5).
De bedreigingen die in dit hoofdstuk staan beschreven zijn verschillend van karakter:
De eerste bedreiging kan geminimaliseerd worden door het ondernemingsplan correct
en duidelijk op te stellen, zodat (on)verwachte problemen adequaat kunnen worden
opgelost. Ruim de tijd nemen om goede deskresearch en fieldresearch te verrichten is
een vereiste om goed voorbereidt van start te gaan.
Het behouden van de keurmeester in loondienst kan gestimuleerd worden door middel
van het opstellen van secundaire arbeidsvoorwaarden bijv. vakantieregeling, duur van
de middagpauze, reiskostenvergoeding, scholing en een auto van de zaak. Factoren die
het werken bij dit bedrijf een stuk aantrekkelijker maakt (dan t.o.v. andere soortgelijke
bedrijven). Natuurlijk kan nooit helemaal worden voorkomen dat een werknemer
opstapt.
Een werknemer die alsnog opstapt kan een ‘gevaar’ zijn voor de voormalige
werkgever. Hij kan bijv. bedrijfsinformatie naar buiten brengen die zijn marktpositie
in gevaar brengt (info betreffende inkoopprijzen, samenwerkingsverbanden e.d.) of hij
kan in de directe omgeving voor zichzelf gaan beginnen. De werkgever kan zichzelf
57

Bandenservice
Timmersveld
voor zulke gevallen beschermen, door in het arbeidscontract bijzondere bedingen op te
nemen.
Het marktaandeel van jonge voertuigen zal steeds groter worden. Door deze trend zal
het benodigde aantal uren dat nodig is voor de onderhoud en reparaties in totaal
afnemen met zo’n 12% in 2010. Een meevaller hierbij is, dat deze categorie niet als
voornaamste doelgroep beschouwd wordt, zij gaan immers veel eerder naar een
merkdealer voor de APK en onderhoudt. Gezien het voorgaande is het verstandig om
een beleid op te zetten dat gericht is op het werven van de juiste potentiële doelgroep:
bezitters van de wat oudere personenauto’s. Wat er precies wordt verstaan onder
‘oudere’ dient hierin ook te worden meegenomen/onderzocht.
De overige beschreven bedreigingen kunnen worden geplaatst onder het kopje
‘concurrentie’. Zoals al in de inleiding van dit rapport werd aangegeven is de
concurrentie moordend en dien je je als starter je borst nat te maken om het vervolgens
op te nemen tegen Goliath. De concurrentie voorkomen zal helaas niet gaan lukken en
in die hoek dient er ook niet gezocht te worden. Nee, er dient gekeken te worden naar
de eigen marktpositie om die vervolgens te versterken en zo opgewassen te zijn tegen
de ‘grootten’: de concurrentiestrijd aangaan en niet stil blijven staan!
Om terug te komen op de vraag waarmee de inleiding van dit rapport werd afgesloten:
“Wordt de marktpositie vergroot door het in dienst nemen van een APK- keurmeester
of is juist het tegengestelde waar?”
Als nu de sterkten en kansen worden opgewogen tegen resp. de zwakten en bedreigingen mag
er geconstateerd worden dat er veel meer goede kansen liggen dan dat er gevaarlijke
bedreigingen op de loer liggen. Daarnaast zijn de zwakten en bedreigingen van dien aard dat
ze (in verhouding tot de kansen) wel te zijn overzien. Het zou zonde zijn om deze kansen te
laten liggen. Dit plan zou een goede kans van slagen hebben.
58

Literatuurlijst
Boeken
Bandenservice
Timmersveld
Baarde, D.B & De Goede M.P.M. Basisboek Methoden en Technieken.© 2001
Wolters-Noordhoff bv Groningen, The Netherlands ISBN 90 207 3030 4
Boer, P. de Brouwers M.P. & Koetzier W. Basisboek Bedrijfseconomie Zesde druk,
© 2001 Wolters-Noordhoff bv Groningen, The Netherlands ISBN 90 01 09415 5
Grit, R. projectmanagement tweede druk,© 1997 Wolters-Noordhoff bv Groningen, The
Netherlands ISBN 900 1347835
Kluytmans, F. personeelsmanagement © 2001 Wolters-Noordhoff bv Groningen, The
Netherlands ISBN 900 1470505
Steenhouder, M. Leren communiceren, handboek voor mondelinge en schriftelijke
communicatie vierde geheel herziende druk, Wolters-Noordhoff bv Groningen, The
Netherlands ISBN 9001 80826 3
Treep, Mr. Marion. Arbeidsrecht Zevende herziende druk, © 1996-2006 H. Nelissen B.V.,
Soest, ISBN 90 244 17949X
Rapporten
APK onderzoek onder automobilisten
Nota Startersstad Hengelo
Onderzoek bij APK bedrijven
Ontwikkeling arbeidsmarkt personenautobedrijven
Provinciaal Verkeers- en Vervoersplan
Jaarverslagen
RDW 2004
RDW 2005
RDW 2006
59

Instanties
ARAM Adviesbureau
CAN Autobedrijf
Gemeente Hengelo
INNOVAM
REMA Tip Top
RDW
Personen
Drs. H.T. Sie Dhian Ho
Overige bronnen
Bestemmingsplan industrieterrein Timmersveld
Branche informatie reparatie personenauto’s
CAO Banden- en wielenbranche 2006/2007
De Twentse vergunningenwijzer
Handboek ondernemen 2007
Bandenservice
Timmersveld
60

Bijlagen
Bijlage 1 Plan van aanpak
Bandenservice
Timmersveld
Bijlage 2 Bestemmingsplan ‘industrieterrein Timmersveld’
Bijlage 3 De Twentse Vergunningenwijzer
Bijlage 4 Besluit Inrichtingen voor Motorvoertuigen Milieubeheer
Bijlage 5 Toelichting gegevens omtrent omzet en kosten
Bijlage 6 Ontwikkeling arbeidsmarkt personenautobedrijven
Bijlage 7 Onderzoek naar levensduur personenauto’s
Bijlage 8 APK onderzoek onder automobilisten
Bijlage 9 Onderzoek bij APK bedrijven
Bijlage 10 Het Ontstaan en de Bloei van de ‘Suryoye’ Gemeenschap in Nederland
61

Bandenservice
Timmersveld
62

Bijlage 1 Plan van aanpak

‘Uitbreiding van bedrijfsactiviteiten’
Hengelo, 15 februari 2007
1

Inhoudsopgave
Inleiding 3
Achtergrond 4
Probleem- en doelstelling van dit project 5
Doelstelling 6
Projectgrenzen, randvoorwaarden en Kwaliteitsbewaking 6
Planning 7
2

1. Inleiding
Voor mijn afstudeeropdracht die ik ga uitvoeren bij Bandenservice Timmersveld, heb ik dit
plan van aanpak opgesteld. De periode voor het afstuderen loopt van februari 2007 tot en met
juni 2007.
Aan de hand van dit plan van aanpak zal duidelijk moeten worden wat de opdracht precies zal
gaan inhouden en hoe en wanneer ik denk de opdracht te gaan uitvoeren.
Om te beginnen wordt een korte beschrijving gegeven van achtergrond van het bedrijf.
Vervolgens komt in hoofdstuk 3 de probleemstelling en de onderzoeksvragen aan de orde. In
hoofdstuk 4 de doelstelling. In hoofdstuk 5 komen de projectgrenzen, randvoorwaarden en de
kwaliteitsbewaking aan de orde. Ten slotte heb ik in hoofdstuk 6 een voorlopige tijdsplanning
opgesteld waarin te zien welke werkzaamheden in welke week ik wil gaan uitvoeren.
3

2. Achtergronden
Beschrijving organisatie
Bandenservice Timmersveld
Bandenservice Timmersveld is opgericht door Ilhan Kaya en Mecit Isa en hebben in mei 2006
officieel hun deuren geopend. Het bedrijf is gevestigd op het bedrijventerrein " Timmersveld"
te Hengelo, die goed te bereiken is. Het bedrijf ligt circa 5 minuten van het centrum Hengelo
en het Rijksweg A1. Het bedrijf houdt zich bezig met de verkoop van zowel nieuwe als
gebruikte autobanden (minimaal 5 mm profiel) en velgen. Daarbij kunnen de autobanden
vervolgens gedemonteerd, gemonteerd en gebalanceerd worden. Voor het uitlijnen en APK-
keuringen zijn samenwerkingsverbanden aangegaan met derden. Uit de verkoopcijfers blijkt
dat 90% van de omzet wordt behaald met de verkoop van gebruikte autobanden.
Verder valt nog op te merken dat de verkoop van autobanden gedeeltelijk seizoensgebonden
is.
De werkzaamheden worden door de twee ondernemers zelf uitgevoerd.
Contact informatie
Bezoekadres : Hamerstraat 13, te Hengelo
Telefoon : 074-2595150
Mobiel : 06-41681792
Fax : 074-2595150
Postadres : Hamerstraat 13
7556 MZ Hengelo
Email : info@bandenservicetimmersveld.nl
Internet : www.bandenservicetimmersveld.nl
Context van de afstudeeropdracht
Momenteel worden de klanten die vragen om een APK-keuring doorgestuurd naar een APKkeurmeester
met wie wordt samengewerkt. Omdat er veel klanten worden doorgestuurd naar
de APK-keurmeester zien de ondernemers veel potentie in het in dienst nemen van een APK
keurmeester. door het in dienst nemen van een APK-keurmeester kunnen zij meer diensten
leveren, waardoor ze hun marktpositie willen versterken. Op basis van dit onderzoek dient er
een verantwoorde beslissing genomen te worden.
4

3. Probleem- en doelstelling van het project
Probleemstelling & onderzoeksvragen
De probleemstelling die ten grondslag ligt aan de afstudeeropdracht luidt als volgt:
“In hoeverre is het juridisch en bedrijfseconomisch verantwoord om een APKkeurmeester
in dienst te nemen, teneinde een wezenlijke bijdrage te kunnen leveren aan
het bedrijfsresultaat van dit bedrijf.”
Om tot een beantwoording van bovengenoemde probleemstelling te komen, is de
probleemstelling opgesplitst in de volgende onderzoeksvragen:
1. Met welke juridische aspecten dient er rekening te worden gehouden bij het in dienst
nemen van een APK-keurmeester?
1.1. Over welke bevoegd- en bekwaamheden moeten de ondernemers zelf beschikken?
1.2. Over welke bevoegd- en bekwaamheden dient een APK-keurmeester te beschikken?
1.3. Met welke veiligheids- en milieuvoorschriften dient er rekening te worden gehouden?
1.4. Welke vergunningen dienen te worden aangevraagd?
1.5. Met welke contractuele eigenschappen dient er rekening te worden gehouden?
(evt.CAO)
2. Hoe komt het kostenplaatje eruit te zien?
2.1. Wat zullen de loonkosten bedragen?
2.2. Wat zullen de kosten bedragen omtrent aanschaf kapitaalgoederen?
2.3. Met welke overige kosten dient er rekening te worden gehouden? (bijv.
verzekeringen)
2.4. Hoe worden de kosten gefinancierd?
2.5. Hoe hoog zal de opbrengst moeten bedragen om de kosten te kunnen dekken? (Deze
vraag heeft alleen betrekking op het gedeelte wat de APK-keurmeester inbrengt.)
3. Welke aspecten spelen een rol bij het uitkiezen van een APK-keurmeester?
3.1. Hoe ziet het aanbod op APK-keurmeesters er momenteel uit?
3.2. Hoe ziet de vraagzijde op APK-keurmeesters er momenteel uit?
3.3. Welke marktontwikkelingen, die momenteel gaande zijn, beïnvloeden de vraag naar
een APK-keurmeester?
3.4. Welke overige aspecten spelen een rol?
3.5. In welke mate is er vraag naar een APK-keurmeester binnen huidige klantenkring?
5

4. Doelstelling
Het doel van dit onderzoek is het verkrijgen van informatie over de mogelijkheden voor het in
dienst nemen van een APK-Keurmeester en daarnaast achterhalen welke juridische en
financiële gevolgen er voor deze garage gelden bij het verwerven van extra personeel,
teneinde een correcte en overzichtelijke rapportage te kunnen overhandigen.
5. Projectgrenzen, randvoorwaarden en kwaliteitsbewaking
De periode die voor het afstuderen staat loopt van februari 2007 tot en met juni 2007. Op
dinsdag 29 mei 2007 dient de conceptscriptie ingeleverd te worden en op maandag 11 juni
2007 de definitieve scriptie. Ik begin in februari met het voorbereiden, lezen van
achtergrondinformatie, opzoeken van theorie en aanpassen van het plan van aanpak.
Indien nodig kan ik doormiddel van terugkoppelingen, controles en overleg met mijn
schoolcoach tijdig worden gecorrigeerd.
6

6. Planning
In dit plan van aanpak wordt een globale planning weergegeven van de taken en of
opdrachten die ik van plan ben te gaan doen.
De afstudeerperiode duurt 20 weken, dit betekent dat de taken en opdrachten zo ingepland
moeten worden dat aan het eind van de afstudeerperiode de opdracht afgerond is.
Weken Activiteiten
Week 1
12 t/m 16 febr.
Week 2
19 t/m 23 febr.
Week 3
26 febr. t/m 2 maart
Week 4
5 t/m 9 maart
Week 5
12 t/m 16 maart
Week 6
19 t/m 23 maart
Week 7
26 t/m 30 maart
Week 8
2 april t/m 6 april
Week 9
9 t/m 13 april
Week 10
16 t/m 20 april
Week 11
23 t/m 27 april
Week 12 t/m 15
30 april t/m 25 mei
Week 16
28 mei t/m 1 juni
Week 17 & 18
4 t/m 15 juni
Week 19 & 20
18 t/m 29 juni
• Informatie verzamelen over o.a. APK-Keurmeesters
• Plan van Aanpak laten controleren
• Informatie verzamelen over o.a. APK-Keurmeesters
• Plan van Aanpak aanpassen en laten controleren
• Het in kaart brengen van de bevoegd- en bekwaamheden van
de ondernemers zelf en APK-keurmeester
• De veiligheids- en milieuvoorschriften die in acht genomen
dienen te worden
• De aan te vragen vergunningen
• De bepalingen in de arbeidsovereenkomst die van toepassing
zullen/kunnen zijn
• Analyseren van de markt: APK-Keurmeesters
• Analyseren van de markt: APK-Keurmeesters
• Analyseren van de markt: APK-Keurmeesters
• Enquête opstellen
• Enquête opstellen en uitvoeren; het uitvoeren van de enquête
gebeurt tot en met week 10
• Het in kaart brengen van de loonkosten en aanschaf
kapitaalgoederen
• De overige kosten die erbij komen kijken
• De financiering van de kosten
• Break-evenanalyse
• Respons enquête verzamelen en verwerken
• Schrijven van de scriptie
• Inleveren conceptscriptie 29 mei
• Conceptscriptie verbeteren en afronden
• Inleveren definitieve scriptie 11 juni
• Verdediging scriptie
7

Bijlage 2 Bestemmingsplan ‘industrieterrein Timmersveld’

Bijlage 3 De Twentse Vergunningenwijzer

vergunningenwijzer
voor ondernemers

De Twentse vergunningenwijzer voor ondernemers
Een overzicht van overheidsregels waar u als ondernemer mee te maken heeft
Bedrijven hebben te maken met een veelheid aan wetten en overheidsregels.
In sommige gevallen zijn meer dan tien vergunningen nodig voordat een bedrijfsactiviteit opgestart
kan worden. De regels zijn niet altijd bekend, procedures duren langer dan verwacht - soms langer dan
een jaar - en vaak is niet duidelijk waar ondernemers met vragen terecht kunnen. Voor de meeste
vergunningen moet een onbekende hoeveelheid leges worden betaald en als blijkt dat een ondernemer
een vergunning niet goed of te laat heeft geregeld, treedt de overheid handhavend op.
Gelukkig kan het ook anders. In Twente is in samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid een
vergunningenwijzer voor ondernemers ontwikkeld. De vergunningenwijzer biedt een overzicht van veel
voorkomende vergunningen die voor bedrijfsactiviteiten nodig zijn. De vergunningenwijzer maakt regels
rondom vergunningen inzichtelijk en toegankelijk en voorkomt onaangename verrassingen, lange
wachttijden en onverwachte kosten.
Het belangrijkste advies: begin op tijd! Neem in een zo vroeg mogelijk stadium contact op met uw
gemeente, een andere instantie die de vergunning verleent en/of uw Kamer van Koophandel.
In totaal zijn er 36 vergunningen in de vergunningenwijzer opgenomen. Nieuwe ontwikkelingen zoals de
omgevingsvergunning, die zich richt op de samenvoeging van veel vergunningen, zijn niet opgenomen.
De vergunningenwijzer heeft echter hetzelfde doel: het voor bedrijven zo eenvoudig mogelijk maken.
Hoe werkt de vergunningenwijzer?
In de vergunningenwijzer vindt u naast een korte omschrijving van het vergunningstelsel en de acties
die u moet ondernemen:
1.
1. een schatting van de tijd die u nodig heeft voor het
1-2 weken
indienen van een vergunningaanvraag;
8-10 weken
een schatting van de tijd die nodig is voor
2.
het verlenen van de vergunning;
3.
waar u terecht kunt voor meer informatie;
de complexiteit van het indienen van een aanvraag.
contact gemeente
complexiteit ◆
De gradatie van de kleur geeft aan hoe lang het totale traject van
de aanvraag en verlening van de vergunning duurt.
2.
4.
= kort = gemiddeld = lang
In de vergunningenwijzer is ook een overzichtlijst opgenomen met gemeentespecifieke contactgegevens
voor informatie over de verschillende vergunningen inclusief een schatting van de leges die u moet betalen.
Zie ook www.vergunningenwijzer.nl.
De vergunningenwijzer is mede mogelijk gemaakt door: Provincie Overijssel, Twentse Gemeenten, ISP,
VNO-NCW Twente, MKB Oost-Nederland, Bouwend Nederland en de Kamer van Koophandel Veluwe en Twente.
Veel succes met wat u gaat ondernemen en de vergunningen die daarvoor nodig zijn.
Wij zijn ervoor om u daarbij te helpen.
Aan deze vergunningenwijzer kunnen geen rechten worden ontleend.
Datum uitgave: december 2005.
3.
4.

Inhoudsopgave
Vergunningen voor starten, vestigen, bouwen en wijzigen van een bedrijf
1. Vestigingsvergunning
2. Bestemmingsplan
3. Bouwvergunning - voor bouwen en verbouwen
4. Sloopvergunning
5. Vergunning en melding Wet milieubeheer
6. Vergunning Wet verontreiniging oppervlakte water
7. Gebruiksvergunning - voor brandveiligheid
8. Monumentenvergunning
9. Reclamevergunning
10. Kapvergunning
11. Aanlegvergunning
12. Uitritvergunning
13. Werkterreinvergunning
14. Ontheffi ng voor hoog, breed, laag en/of zwaar verkeer
15. Regels voor aansluiting riolering
16. Economische activiteiten in woningen

Vergunningen voor starten, vestigen, bouwen en wijzigen
van een bedrijf
U wilt zich met uw bedrijf in deze gemeente vestigen.
1. Wilt u een bedrijf starten?
U wilt een nieuw bedrijf starten.
U wilt uw bedrijfsactiviteit(en) in een ander pand onderbrengen.
U wilt een pand bouwen of verbouwen.
U wilt uw bestaande pand aanpassen.
U wilt uw huidige bedrijfsactiviteit(en) veranderen of uitbreiden.
Onderstaande vergunningen kunnen voor u van toepassing zijn.
Vestigingswet
Voor de Vestigingswet moeten bedrijven in een aantal branches voldoen aan eisen
van milieu, veiligheid en gezondheidsbescherming. De Vestigingswet is zowel gericht
op de bescherming van consumenten en eigen werknemers, als op de bescherming
van omwonenden.
Vestigingsvergunning
Als u onder de regels van de Vestigingswet valt, moet u een vestigingsvergunning
aanvragen bij de Kamer van Koophandel. De vergunning wordt verleend als u met
diploma’s kunt aantonen dat u aan de juiste eisen voldoet. Het gaat ondermeer om:
bouwbedrijven, sloopbedrijven, installatiebedrijven en levensmiddelenbedrijven.
Een overzicht van de bedrijven die onder de Vestigingswet vallen, vindt u op:
www.kvk.nl, onder ‘wetten en regels’ en daarna ‘vergunningen’.
Wat moet u doen?
U kunt bij uw Kamer van Koophandel informeren of u onder de Vestigingswet valt.
Valt u daaronder, dan kunt u direct een vestigingsvergunning aanvragen.
Let op: een inschrijving in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel is
altijd verplicht.
Advies
Neem in alle gevallen contact op met de Kamer van Koophandel Veluwe en Twente:
053 - 4 849 849. Daar kunt u advies inwinnen over al uw plannen voor het starten,
verplaatsen, uitbreiden of veranderen van uw bedrijf.
2. Past uw bedrijf in het bestemmingsplan?
Bestemmingsplan
Voorafgaand aan alle vergunningen is het noodzakelijk dat uw bedrijfsactiviteiten
passen binnen de bestemming van de locatie die u op het oog heeft. In het
bestemmingsplan is opgenomen voor welke activiteiten en functies de grond binnen
een gemeente gebruikt mag worden. De ruimtelijke ordening van de gemeente is in
het bestemmingsplan vastgelegd. Heeft een locatie bijvoorbeeld een woonbestemming,
dan kan daar in de meeste gevallen geen industrie worden gevestigd.
Let op: ook veranderingen in uw bedrijfsactiviteiten op een bestaande locatie
moeten in het bestemmingsplan passen.
Vrijstelling of wijziging van het bestemmingsplan
Als uw bedrijf niet in het bestemmingsplan past, dan is het mogelijk een verzoek
in te dienen voor vrijstelling of wijziging van het bestemmingsplan. Voor vrijstelling
en wijziging gelden verschillende procedures, waarvan de duur varieert van
3 maanden tot een jaar.
Wat moet u doen?
U kunt bij uw gemeente terecht voor:
- informatie over de huidige bestemming van de locatie;
- informatie over de verschillende mogelijkheden die het bestemmingsplan biedt;
- informatie over de mogelijkheden van vrijstelling of wijziging van het bestemmingsplan;
- formulieren voor vrijstelling en wijziging van het bestemmingsplan.
Advies
Neem bij nieuwe bedrijfsinitiatieven zo vroeg mogelijk contact op met uw
gemeente. Daar kunnen ze u antwoord geven op alle vragen rondom het
bestemmingsplan en vertellen welke vergunningen u nodig heeft.
contact kamer van
koophandel
complexiteit ◆
2-3 weken
3-4
maanden
2-3 weken
3-12
maanden
contact gemeente
complexiteit ◆◆

eguliere bouwvergunning
contact gemeente
complexiteit ◆◆◆
lichte bouwvergunning
2-3
weken
4-6
weken
1-6
maanden
3-5
maanden
contact gemeente
complexiteit ◆
2-3 weken
12-14
weken
contact gemeente
complexiteit ◆◆
3. Gaat u een bedrijfspand bouwen of verbouwen?
Reguliere en lichte bouwvergunning
Als u een bedrijfspand wilt bouwen of verbouwen, heeft u vrijwel altijd een
bouwvergunning nodig. Er zijn twee soorten vergunningen: reguliere bouwvergunningen
en lichte bouwvergunningen. Het verkrijgen van een bouwvergunning
begint met het indienen van een aanvraag bij uw gemeente, vergezeld van o.a. het
bouwplan met tekeningen en berekeningen. Overleg vroegtijdig met uw gemeente
welke gegevens u samen met de aanvraag moet indienen.
Uw bouwplan wordt getoetst aan het bestemmingsplan, de welstandseisen, de
gemeentelijke bouwverordening en de eisen uit het Bouwbesluit. Betreft het de
verbouwing van een monument, dan wordt ook daarop getoetst.
Wat moet u doen?
U kunt bij uw gemeente terecht voor:
- de vraag of u een (reguliere of lichte) bouwvergunning nodig heeft;
- een aanvraagformulier;
- overleg over de aanvraag en de eisen waaraan deze moet voldoen;
- het indienen van de aanvraag.
De beslissing over uw aanvraag of melding kan worden uitgesteld wanneer een
monumentenvergunning of milieuvergunning noodzakelijk is. Pas als daarop
positief is beslist kan de gemeente de vergunning afgeven.
Advies
Ook hier geldt: treed vroegtijdig in contact met uw gemeente. Uw gemeente kan u
ook uitleg geven over de samenhang met andere vergunningen. Hiermee voorkomt
u onnodig tijdverlies.
Zie voor meer algemene informatie over bouwregelgeving: www.vrom.nl, onder
‘bouwen en verbouwen’.
4. Wilt u (een deel van) uw pand slopen of asbest verwijderen?
Sloopvergunning
Voorafgaand aan de bouw of verbouwing van uw bedrijfspand zijn soms
sloopwerkzaamheden noodzakelijk. Om te voorkomen dat de sloop voor uzelf of
voor anderen gevaar, schade of hinder oplevert, is voor het uitvoeren van de
sloopwerkzaamheden vaak een sloopvergunning nodig. Het beleid kan op dit punt
per gemeente variëren.
Bij de aanvraag voor een sloopvergunning moet u meerdere gegevens overleggen,
zoals een kadastrale situatieschets, foto’s van het te slopen bouwwerk en de
omgeving en een kopie van de verleende bouwvergunning of aanvraag.
Wanneer het bouwwerk is gebouwd voor 1 juli 1993, moet u tevens een onderzoeksrapport
overleggen waaruit blijkt of er al dan niet asbest in het bouwwerk aanwezig
is. Als er asbest aanwezig is, dan is tevens een asbestinventarisatie noodzakelijk.
Wat moet u doen?
U kunt bij de gemeente terecht voor:
- de vraag of u een sloopvergunning nodig heeft;
- het aanvraagformulier;
- overleg over de aanvraag en de eisen waaraan deze moet voldoen;
- het indienen van de aanvraag.
De beslissing over uw aanvraag kan worden uitgesteld wanneer een monumentenvergunning
noodzakelijk is. Pas als daarop positief is beslist kan de gemeente de
sloopvergunning afgeven.

5. Hebben uw bedrijfsactiviteiten gevolgen voor het milieu?
Vergunning en melding Wet milieubeheer
Veel bedrijfsactiviteiten hebben gevolgen voor het milieu. Productieprocessen
dragen bij aan de vervuiling van lucht en water en het risico van bodemverontreiniging.
Daarnaast is het risico van geluidshinder en geurhinder aanwezig.
Aan de opslag van gevaarlijke stoffen zijn externe veiligheidsrisico’s verbonden.
Ook de afvoer van afval, het verbruik van energie en de aantrekking van verkeer
vallen onder mogelijke milieugevolgen van bedrijfsactiviteiten.
Om het milieu te beschermen zijn op basis van de Wet milieubeheer voor een groot
aantal branches en bedrijfsactiviteiten algemene milieuregels opgesteld. Deze
milieuregels zijn neergelegd in Algemene Maatregelen van Bestuur (AMvB’s).
Het overgrote deel van de bedrijven met milieugevolgen valt onder een AMvB.
Deze bedrijven moeten bij de gemeente een milieumelding indienen.
Een ander deel van de bedrijven heeft bij de start en bij verandering of uitbreiding
van de bedrijfsactiviteiten een milieuvergunning nodig.
In algemene milieuregels en milieuvergunningen zijn de maatregelen beschreven
die u moet nemen om de milieugevolgen van uw bedrijfsactiviteiten te beperken.
Uw gemeente kan u informeren of uw bedrijf onder algemene milieuregels valt of
dat u een milieuvergunning nodig heeft.
Wanneer een milieumelding en wanneer een milieuvergunning?
In onderstaande tabel zijn alle AMvB’s inclusief voorbeelden van bijpassende
bedrijvigheid opgesomd. Valt uw bedrijf hier niet onder, dan is de kans groot dat
u een milieuvergunning moet aanvragen.
Let op: niet alle bedrijven in onderstaande tabel vallen onder een AMvB.
In sommige gevallen is een bedrijf daarvoor te groot of te complex en is alsnog
een milieuvergunning nodig.
AMvB’s Voorbeelden van bedrijven
Besluit detailhandel en ambachtsbedrijven Supermarkten, slagerijen,
kapperszaken, etc.
Besluit horeca-, sport- en recreatie-inrichtingen Restaurants, sportaccommodaties,
bioscopen, buurthuizen, campings
Besluit inrichtingen voor motorvoertuigen Garages, autoherstelbedrijven
Besluit tankstations Benzinestations zonder lpg
Besluit LPG-tankstations Benzinestations met lpg
Besluit bouw- en houtbedrijven Hout- en kunststofbewerkings-
bedrijven
Besluit opslag- en transportbedrijven Transport- en distributiebedrijven,
verhuur en stalling van
(motor)voertuigen
Besluit textielreinigingsbedrijven Stomerijen, chemische wasserijen
Besluit woon- en verblijfsgebouwen Kantoren, banken, scholen
Besluit voorzieningen en installaties Warmtekrachtinstallaties,
gasdruk- en regelstations
Besluit tandartspraktijken Tandartspraktijken
Besluit jachthavens Jachthavens met minimaal
10 pleziervaartuigen
Agrarische AMvB’s
Besluit akkerbouwbedrijven Akkerbouwbedrijven
Besluit mestbassins Bedrijven die vloeibare mest
opslaan
Besluit melkrundveehouderijen Melkrundveehouderijen
Besluit glastuinbouw Glastuinbouwbedrijven
Wat moet u doen als uw bedrijf onder algemene milieuregels valt?
Valt uw bedrijf onder een AMvB, dan hoeft u alleen een melding op basis van artikel
8.40 Wet milieubeheer bij uw gemeente te doen. Een melding moet - samen met een
aantal gegevens over uw bedrijf - minimaal 4 weken voor de voorgenomen activiteit
(start of verplaatsing van uw bedrijf) bij uw gemeente worden ingediend. Hiervoor
zijn bij uw gemeente speciale meldingsformulieren verkrijgbaar. Er hoeft verder
geen procedure te worden doorlopen. Wel kunnen door uw gemeente nadere eisen
worden opgelegd, bijvoorbeeld op het gebied ter voorkoming van geluidshinder.
Let op: ook veranderingen in uw bedrijf moeten worden gemeld.
milieuvergunning
3-6 maanden
6 maanden
contact gemeente
complexiteit ◆◆◆
milieumelding
1-4
weken
-
contact gemeente
complexiteit ◆

1-6
maanden
6 maanden
contact waterschap
complexiteit ◆◆◆
Wat moet u doen als u een milieuvergunning nodig heeft?
Het verkrijgen van een milieuvergunning begint met het indienen van een aanvraag.
Een aanvraagformulier kunt u bij uw gemeente verkrijgen. Voor een goede beoordeling
van de milieugevolgen van uw bedrijf is het nodig om bij de aanvraag een grote
hoeveelheid gegevens over uw bedrijf te voegen, zoals de bedrijfsactiviteiten, de
installaties en het motorisch vermogen daarvan, de grondstoffen en eindproducten
en de maatregelen ter voorkoming van afvalstoffen.
De wettelijke termijn voor het verlenen van een vergunning is maximaal 6 maanden.
Verlengen van deze termijn is - voor complexe aanvragen - echter mogelijk.
Let op: voor veranderingen in uw bedrijfsactiviteiten moet ook een milieuvergunning
worden aangevraagd. Voor veranderingen die geen milieugevolgen hebben kunt u
- op basis van art. 8.19 Wet milieubeheer - volstaan met een melding.
Samengevat:
U kunt bij uw gemeente terecht voor:
- de vraag of u een milieuvergunning moet aanvragen of kunt volstaan
met een melding;
- het aanvraagformulier;
- overleg over de aanvraag en de eisen waaraan deze moet voldoen;
- het indienen van de aanvraag.
Let op: in sommige gevallen moet de gemeente doorverwijzen, naar bijvoorbeeld
de provincie.
Kosten
Er worden geen kosten in rekening gebracht voor een milieuvergunning en een
milieumelding. Wel zijn de kosten van de benodigde tekeningen en van onderzoeken
die eventueel bij de aanvraag of melding nodig zijn, bijvoorbeeld een geluidsonderzoek
of een bodemonderzoek, voor rekening van de aanvrager.
Advies
Milieuregels kunnen verregaande gevolgen hebben voor uw bedrijfsproces.
Treed daarom bij nieuwe initiatieven zo vroeg mogelijk in overleg met uw gemeente.
Zowel als u een bedrijf wilt starten of verplaatsen, als wanneer u uw bedrijf wilt
veranderen of uitbreiden. Bij uw gemeente kunnen ze u antwoord geven op alle
vragen rondom algemene milieuregels en de aanvraag van een milieuvergunning.
Zie voor meer algemene informatie: www.milieu-checklist.nl.
6. Loost uw bedrijf afvalwater?
Vergunning op basis van de Wet verontreiniging oppervlaktewateren
Het lozen van afvalwater direct op het kanaal, een rivier of sloot (ook wel:
oppervlaktewater) is vrijwel altijd slecht voor de kwaliteit van dat water.
Ook lozingen op de riolering kunnen nadelig zijn, ondermeer omdat hierdoor het
zuiveringsproces van de rioolwaterzuiveringsinstallatie wordt verstoord. In dat
geval gaat het om bedrijven die veel afvalwater lozen of om lozingen van bedrijven
in bepaalde branches, waaronder zeefdrukkerijen en de chemische industrie.
Om de negatieve gevolgen van deze lozingen zoveel mogelijk te beperken heeft u een
vergunning op basis van de Wet verontreiniging oppervlaktewateren nodig. In deze
vergunning zijn de maatregelen beschreven die u moet nemen om de gevolgen van de
afvalwaterlozing zoveel mogelijk te beperken. Deze vergunning wordt verleend door het
waterschap. In sommige gevallen kan met een melding worden volstaan.
Wat moet u doen?
U kunt bij het waterschap terecht voor:
- de vraag of u een Wvo-vergunning moet aanvragen of kunt volstaan met een melding;
- het aanvraagformulier;
- informatie over de aanvraag en de eisen waaraan deze moet voldoen;
- het indienen van de aanvraag.
Advies
Bezoek voor meer informatie de website van het waterschap www.wrd.nl.
Of neem contact op met het waterschap Regge en Dinkel: 0546 83 25 25.
Contact wordt ook geadviseerd voor andere vragen rondom het oppervlaktewater,
bijvoorbeeld: onttrekking van oppervlaktewater, aanleggen van leidingen in een
talud en organiseren van een evenement langs de waterkant.

7. Hoe groot zijn de brandveiligheidsrisico’s in uw bedrijf?
Gebruiksvergunning
In een gebruiksvergunning zijn voorschriften opgenomen met het doel de kans op
brand en de gevolgen van brand te beperken en de kans op ongevallen te verkleinen.
De voorschriften worden meestal opgesteld op advies van de brandweer.
U heeft onder meer een gebruiksvergunning nodig als het om een pand gaat, waarin:
- meer dan vijftig personen tegelijk aanwezig zijn;
- bedrijfsmatig gevaarlijke stoffen worden opgeslagen;
- aan meer dan vier personen bedrijfsmatig of in het kader van verzorging
nachtverblijf wordt gegeven;
- aan meer dan tien kinderen jonger dan twaalf jaar, of aan meer dan tien
lichamelijk en/of geestelijk gehandicapten dagverblijf wordt verschaft;
- aan meer dan vier personen woonverblijf zal worden verschaft, anders dan een
huishouden. Bijvoorbeeld een kamerverhuurbedrijf.
Deze criteria kunnen per gemeente licht verschillen. De verantwoordelijkheid voor
het veilig gebruik van een bouwwerk of inrichting ligt zowel bij de eigenaar als bij
de gebruiker van het pand. Dit kan de eigenaar zijn maar ook de huurder.
Wat moet u doen?
U kunt bij de gemeente - vaak de brandweer - terecht voor:
- de vraag of u een gebruiksvergunning nodig heeft;
- het aanvraagformulier;
- overleg over de aanvraag en de eisen waaraan deze moet voldoen;
- het indienen van de aanvraag.
Advies
Wees alert op de brandveiligheid van uw pand. U kunt zich van deze risico’s
niet voldoende bewust zijn. U kunt beter onnodig controleren of u een gebruiksvergunning
nodig heeft, dan dit vergeten, met alle mogelijke gevolgen van dien.
Zie voor meer informatie over brandveiligheid: www.veiligheid.nl, onder thema’s,
‘brandveilig ondernemen’.
8. Is uw bedrijf gevestigd in een rijks- of gemeentelijk monument?
Monumentenvergunning voor verbouwen en/of slopen
Monumenten zijn gebouwen en terreinen die meer dan 50 jaar geleden zijn
gebouwd of aangelegd en die van algemeen belang zijn vanwege bijvoorbeeld hun
cultuurhistorische waarde. Ter bescherming geldt daarom dat gebouwen die zijn
aangewezen als monument, niet veranderd of gesloopt mogen worden zonder een
monumentenvergunning. De vergunning wordt verleend als de monumentale
waarde van het monument niet of slechts minimaal wordt aangetast. Naast de
monumentenvergunning is ook een bouw- en/of sloopvergunning noodzakelijk.
Dit geldt ook voor gebouwen die liggen in een door het rijk aangewezen beschermd
stads- of dorpsgezicht. Ook als u normaal onderhoud wilt plegen moet u een
monumentenvergunning aanvragen.
Monumenten zijn opgenomen in het Rijksmonumentenregister of op de
gemeentelijke monumentenlijst.
Wat moet u doen?
U kunt bij de gemeente terecht voor:
- de vraag of u een monumentenvergunning nodig heeft;
- het aanvraagformulier;
- overleg over de aanvraag en de eisen waaraan deze moet voldoen;
- het indienen van de aanvraag.
Advies
Voor het verrichten van onderhoud en restauraties aan rijks- of gemeentelijke
monumenten kan soms subsidie worden aangevraagd.
2-3 weken
12-14
weken
contact brandweer
complexiteit ◆◆
2-3 weken
3-6
maanden
contact gemeente
complexiteit ◆◆

1-2
weken
contact gemeente
complexiteit ◆
1-2
weken
8-10
weken
contact gemeente
complexiteit ◆
1-2
weken
4-11
weken
6-8
weken
contact gemeente
complexiteit ◆
9. Wilt u reclame op of aan uw bedrijfspand plaatsen?
Reclamevergunning
Als u reclame op of aan uw bedrijfspand wilt plaatsen, heeft u een reclamevergunning
nodig. Een vergunning kan worden geweigerd:
- als de reclame, hetzij op zichzelf, hetzij in verband met de omgeving niet voldoet
aan redelijke eisen van welstand;
- in het belang van de verkeersveiligheid;
- in het belang van de voorkoming of beperking van overlast voor gebruikers van de
in de nabijheid gelegen onroerende zaken.
Wat moet u doen?
U kunt bij de gemeente terecht voor:
- de vraag of u een reclamevergunning nodig heeft;
- een aanvraagformulier;
- het indienen van de aanvraag.
10. Wilt u een boom kappen?
Kapvergunning
Leefbaarheid, natuur en milieuwaarden en stads- en dorpsschoon zijn belangrijke
argumenten voor het behouden van bomen en houtopstanden. Daarom is voor het
kappen van een boom vaak een kapvergunning nodig. Soms is het kappen - meestal
afhankelijk van de omvang van de stam van de boom - echter zonder vergunning
toegestaan. In de Twentse gemeenten gelden hiervoor verschillende regels.
Wat moet u doen?
Als u een boom wilt kappen, treed dan zo snel mogelijk in contact met uw
gemeente. Daar kunnen ze u vertellen of de boom gekapt mag worden en of daar
een vergunning voor nodig is.
Let op: er mag niet worden gekapt voordat de beroepstermijn van 6 weken is
afgelopen.
Advies
Tijdens het broedseizoen van vogels (15 maart tot 15 juli) mogen in ieder geval
geen bomen worden gekapt.
11. Wilt u iets aanleggen, graven, ophogen, dempen, etc.?
Aanlegvergunning
Een aanlegvergunning is een vergunning voor bijvoorbeeld het leggen van leidingen
in de grond, het graven en dempen van sloten, het verharden van wegen en paden,
het draineren van gronden en het afgraven en het ophogen van gronden. Of een
aanlegvergunning nodig is hangt niet alleen af van de werkzaamheden die uitgevoerd
gaan worden. Het is ook afhankelijk van de bepalingen in het bestemmingsplan.
Wat moet u doen?
U kunt bij de gemeente terecht voor:
- de vraag of u een aanlegvergunning nodig heeft;
- een aanvraagformulier;
- het indienen van de aanvraag.
Let op: voor het aanleggen van kabels en leidingen gelden meer regels.
Vraag uw gemeente.

12. Wilt u een inrit/uitrit aanleggen, verbreden of verplaatsen?
Inritvergunning / Uitritvergunning
Als u een in- of uitrit wilt aanleggen van het eigen terrein naar de openbare weg,
heeft u een uitritvergunning nodig. Deze is ook nodig voor het veranderen of
verplaatsen van een bestaande uitrit. Als de uitrit over een watergang of sloot
moet worden aangelegd, heeft u tevens een vergunning van het waterschap Regge
en Dinkel nodig.
Een uitritvergunning kan worden geweigerd in het belang van:
- de bruikbaarheid en het veilig en doelmatig gebruik van de weg;
- de bescherming van het aanzien van de omgeving;
- de bescherming van groenvoorzieningen in de gemeente.
Wat moet u doen?
U kunt bij de gemeente terecht voor:
- de vraag of u een uitritvergunning nodig heeft;
- of u ook een vergunning van het waterschap nodig heeft;
- het aanvraagformulier;
- het indienen van de aanvraag.
Let op: met het indienen van een vergunningaanvraag, vraagt u bij meerdere
gemeenten tevens een offerte aan voor de kosten van de aanleg van de uitrit.
De uitrit kan vaak niet door een andere partij dan de gemeente worden aangelegd,
aangezien de gemeente verantwoordelijk is voor het onderhoud en beheer.
13. Wilt u vanwege bouwactiviteiten gebruik maken
van openbaar gebied?
Werkterreinvergunning
Als u vanwege bouwactiviteiten een bouwplaats in wilt richten of gebruik wilt
maken van de openbare weg en/of wanneer verkeersmaatregelen noodzakelijk zijn,
heeft u een werkterreinvergunning nodig.
Voorwaarden
De voorwaarden zijn sterk afhankelijk van de situering en omstandigheden van
de bouwlocatie.
Wat moet u doen?
U kunt bij de gemeente terecht voor:
- de vraag of u een werkterreinvergunning nodig heeft;
- het aanvraagformulier;
- het indienen van de aanvraag.
Let op: Wanneer in verband met werkzaamheden tijdelijk ontheffing van een
parkeerverbod of toegang langs de ‘verkeerde’ zijde van een eenrichtingsweg
noodzakelijk is, dan kunt u bij uw gemeente een ontheffing Regelement Verkeer
en Vervoer aanvragen.
14. Heeft uw voertuig of lading buitengewone
afmetingen of gewicht?
Ontheffing voor hoog, breed, laag en/of zwaar verkeer
Voor transport van buitengewone afmetingen of gewicht is een ontheffing voor
hoog, breed, laag en/of zwaar verkeer nodig.
Wat moet u doen?
U kunt uw vergunning online aanvragen bij de Rijksdienst voor het Wegverkeer:
www.rdw.nl/nl/beroepsvervoer, onder ‘exceptioneel transport’.
1-2 weken
8-10 weken
contact gemeente
complexiteit ◆
1-2
weken
2-4
weken
contact gemeente
complexiteit ◆
1 dag
2-10
dagen
contact rijksdienst
voor het
wegverkeer
complexiteit ◆

1-2
weken
2-3
weken
contact gemeente
complexiteit ◆
2-3 weken
3-4
maanden
contact gemeente
complexiteit ◆◆
15. Wilt u uw bedrijfspand aansluiten op de riolering?
Vergunning aansluiting riolering
Om een aansluiting te krijgen op het gemeentelijke riool moet u een “verzoek om
rioolaansluiting” indienen. Als uw verzoek gehonoreerd wordt, zorgt de gemeente in
overleg met u voor de aansluiting op het riool.
Wat moet u doen?
U kunt de aanvraag voor de vergunning “Aansluiting riolering” indienen bij de
gemeente, eventueel in combinatie met uw aanvraag voor een bouwvergunning.
Uw aanvraag wordt beoordeeld en er wordt een kostenraming gemaakt. Nadat u
deze kosten heeft betaald, wordt de aansluiting door de gemeente aangelegd.
16. Wilt u uw bedrijf vestigen in uw eigen woning?
Economische activiteiten in woningen
Als u een gedeelte van uw woning wilt gebruiken voor bedrijfseconomische
activiteiten, heeft u in de meeste gevallen een vrijstelling van het bestemmingsplan
nodig.
Het beleid voor vrijstelling van het bestemmingsplan voor een bedrijf aan huis,
verschilt per gemeente. Voorwaarden die voor het merendeel van de Twentse
gemeenten gelden:
- het gebruik mag geen hinder opleveren voor het woonmilieu en mag geen afbreuk
doen aan het woonkarakter van de buurt/straat;
- de verkeersdruk en parkeerdruk mogen als gevolg van de bedrijfsactiviteit
niet onevenredig toenemen;
- de woonfunctie moet in overwegende mate gehandhaafd blijven;
- detailhandel en horeca-activiteiten kunnen uitgesloten zijn;
- u dient zoveel mogelijk op eigen terrein te voorzien in voldoende
parkeergelegenheid.
Wat moet u doen?
U kunt bij de gemeente terecht voor:
- de vraag of u voor een bedrijf aan huis vrijstelling van het bestemmingsplan
kunt krijgen;
- het formulier voor een verzoek om vrijstelling.

Bijlage 4 Besluit Inrichtingen voor Motorvoertuigen
Milieubeheer

Staatsblad
van het Koninkrijk der Nederlanden
Jaargang 2000
262
Besluit van 13 juni 2000, houdende regels voor
inrichtingen voor motorvoertuigen (Besluit
inrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer)
Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van
Oranje-Nassau, enz. enz. enz.
Op de voordracht van Onze Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke
Ordening en Milieubeheer van 18 augustus 1999, nr. MJZ99202487,
Centrale Directie Juridische Zaken, Afdeling Wetgeving;
Gelet op richtlijn nr. 91/689/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen
van 12 december 1991 betreffende gevaarlijke afvalstoffen
(PbEG L 377), richtlijn nr. 91/271/EEG van de Raad van de Europese
Gemeenschappen van 21 mei 1991 betreffende stedelijk afvalwater (PbEG
L 135) en de artikelen 8.40, 8.41 en 8.42 van de Wet milieubeheer;
De Raad van State gehoord (advies van 24 januari 2000, nr.
W08.99.0447/V);
Gezien het nader rapport van de Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer van 6 juni 2000, nr.
MJZ2000057599, Centrale Directie Juridische Zaken, Afdeling Wetgeving;
Hebben goedgevonden en verstaan:
Artikel 1
In dit besluit en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan
onder:
a. bevoegd gezag: het bestuursorgaan dat bevoegd zou zijn vergunning
te verlenen voor een inrichting als bedoeld in artikel 2;
b. vergunning: vergunning krachtens artikel 8.1 van de Wet milieubeheer;
c. bijlage: de bij dit besluit behorende bijlage;
d. stankgevoelig object: woning, school, ziekenhuis, bejaardencentrum,
hotel, restaurant of recreatie-inrichting, voedings- en genotmiddelenindustrie,
detailhandel in voedings- en genotmiddelen, kantoorgebouw
met meer dan 50 werknemers of opslag van voedings- en genotmiddelen;
e. motorvoertuigen: alle gemotoriseerde voertuigen, behalve
bromfietsen en invalidevoertuigen, bestemd om anders dan langs rails te
worden voortbewogen;
f. woning: gebouw of gedeelte van een gebouw dat voor bewoning
wordt gebruikt of daartoe is bestemd, met uitzondering van een dienst- of
bedrijfswoning:
1°. behorende bij een inrichting als bedoeld in artikel 2, of
2°. die op een bedrijventerrein is gelegen met een gemiddelde
Staatsblad 2000 262 1

dichtheid aan dienst- of bedrijfswoningen van ten hoogste één per
hectare;
g. vuurwerk: vuurwerk waarop het Vuurwerkbesluit Wet milieugevaarlijke
stoffen van toepassing is;
h. langtijdgemiddeld beoordelingsniveau (LAr,LT): het gemiddelde van
de afwisselende niveaus van het ter plaatse optredende geluid, gemeten
in de loop van een bepaalde periode en vastgesteld en beoordeeld
overeenkomstig de «Handleiding meten en rekenen industrielawaai»,
uitgave 1999;
i. geluidgevoelige bestemmingen: gebouwen of objecten, aangewezen
krachtens de artikelen 49 en 68 van de Wet geluidhinder;
j. geluidniveau: het niveau van het ter plaatse optredende geluid,
uitgedrukt in dB(A), overeenkomstig de door de Internationale Electrotechnische
Commissie (IEC) opgestelde regels, zoals neergelegd in de
IEC-publicatie nr. 651, uitgave 1979;
k. piekniveau (LAmax): maximaal geluidniveau gemeten in de meterstand
«F» of «fast».
Artikel 2
1. Dit besluit is van toepassing op inrichtingen die uitsluitend of in
hoofdzaak bestemd zijn voor het onderhouden, repareren, behandelen
van de oppervlakte, keuren, reinigen van carrosserie en bekleding,
verhandelen, verhuren, stallen of proefdraaien van motorvoertuigen,
caravans, landbouwwerktuigen, aanhangwagens of opleggers.
2. Indien een gedeelte van een inrichting als bedoeld in het eerste lid is
ingericht als tankstation voor het wegverkeer als bedoeld in het Besluit
tankstations milieubeheer, is op dat gedeelte bijlage I van het Besluit
tankstations milieubeheer van toepassing.
Artikel 3
Dit besluit is niet van toepassing op een inrichting als bedoeld in artikel
2, indien:
a. in de inrichting of een onderdeel daarvan één of meer stooktoestellen
voor verwarming of warmtekrachtopwekking aanwezig zijn met een
thermisch vermogen per toestel van 7 500 kW of meer;
b. in de inrichting of een onderdeel daarvan één of meer installaties of
voorzieningen, met uitzondering van een smidse, aanwezig zijn, die
kunnen worden gebruikt voor het verstoken of verbranden van andere
brandstoffen dan aardgas, propaangas, butaangas of gasolie;
c. het emissiepunt van een verfspuit- of antiroestbehandelingscabine is
gelegen op minder dan 50 meter van een stankgevoelig object, met
uitzondering van die situaties waarvoor onmiddellijk voorafgaand aan 1
oktober 2000 een vergunning nog in werking en onherroepelijk was;
d. de inrichting of een onderdeel daarvan is ingericht voor carrosseriebouw;
e. de inrichting in hoofdzaak is ingericht voor het reviseren van
motoren;
f. de inrichting of een onderdeel daarvan is ingericht voor het afleveren
van LPG of aardgas voor tractie;
g. de inrichting in hoofdzaak is ingericht voor het onderhouden,
repareren, behandelen van de oppervlakte, keuren, reinigen van carrosserie
en bekleding, stallen of proefdraaien van militair materieel;
h. de inrichting of een onderdeel daarvan is ingericht voor de opslag
van vuurwerk, tenzij vuurwerk wordt opgeslagen waarop het Besluit
vuurwerk milieubeheer van toepassing is;
i. de inrichting of een onderdeel daarvan is ingericht voor het opslaan
van vloeibare gevaarlijke stoffen of vloeibare gevaarlijke afvalstoffen in
tanks, tenzij sprake is van het opslaan in ondergrondse tanks, waarop het
Staatsblad 2000 262 2

Besluit opslaan in ondergrondse tanks 1998 van toepassing is, dan wel
sprake is van opslaan van brandbare vloeistoffen in bovengrondse tanks;
j. de inrichting of een onderdeel daarvan is ingericht voor het inwendig
reinigen van tanks en tankwagens;
k. de inrichting of een onderdeel daarvan is ingericht voor het opslaan
van gassen of gasmengsels in tanks, tenzij sprake is van opslag waarop
het Besluit opslag propaan milieubeheer van toepassing is;
l. de inrichting of een onderdeel daarvan is ingericht voor het opslaan
van bestrijdingsmiddelen in de zin van de Bestrijdingsmiddelenwet met
een capaciteit van 400 kg of meer;
m. de inrichting of een onderdeel daarvan is ingericht als brandweerkazerne.
Artikel 4
1. De voorschriften die zijn opgenomen in de bijlage, gelden voor een
ieder die de inrichting drijft. Deze draagt er zorg voor dat de voorschriften
worden nageleefd.
2. Indien een voorschrift dat is opgenomen in de bijlage, hoofdstukken
1 tot en met 3, inhoudt dat daarbij aangegeven middelen ter bescherming
van het milieu moeten worden toegepast, meldt degene die de inrichting
drijft en die voornemens is andere middelen toe te passen, dit voornemen
ten minste vier weken voordat hij die andere middelen wil toepassen aan
het bevoegd gezag, onder overlegging van de in artikel 6, twaalfde lid,
bedoelde gegevens. Het bevoegd gezag beslist over de juistheid van een
gekozen middel.
Artikel 5
1. Het bevoegd gezag kan nadere eisen stellen met betrekking tot:
a. de in de bijlage opgenomen voorschriften ten aanzien van geluid,
trilling, energie, afvalstoffen, afvalwater, waterbesparing, lucht, verlichting
en bodembescherming voorzover dat in hoofdstuk 4 van die bijlage is
aangegeven, of
b. de aanwezigheid van brandbestrijdingsmiddelen, de veiligheid van
toestellen en installaties voor gas of elektriciteit, de veiligheid van de
opslag van stoffen, het verbruik van grondstoffen, de gevolgen van het
verkeer van personen of goederen van en naar de inrichting, en de
nadelige gevolgen voor het milieu die de inrichting kan veroorzaken,
waarop voorschrift 1.9.1 van de bijlage betrekking heeft, indien dat
bijzonder is aangewezen in het belang van de bescherming van het
milieu.
2. De nadere eisen gelden voor een ieder die de inrichting drijft. Deze
draagt er zorg voor dat de nadere eisen worden nageleefd.
3. Het bevoegd gezag kan nadere eisen wijzigen of aanvullen in het
belang van de bescherming van het milieu, of wijzigen of intrekken indien
het belang van de bescherming van het milieu zich daartegen niet verzet.
Artikel 6
1. Degene die een inrichting opricht, meldt dit ten minste vier weken
voor de oprichting aan het bevoegd gezag.
2. Het eerste lid is van overeenkomstige toepassing met betrekking tot
het veranderen van een inrichting en het veranderen van de werking
daarvan. Deze melding is niet vereist, indien eerder een melding
overeenkomstig het bepaalde in dit artikel is gedaan en door dit veranderen
geen afwijking ontstaat van de bij die melding verstrekte gegevens.
3. Bij de melding wordt vermeld:
a. het adres van de inrichting,
b. de naam en het adres van degene die de inrichting opricht dan wel
Staatsblad 2000 262 3

verandert of de werking daarvan verandert, en, indien dit iemand anders
is, van degene die de inrichting drijft of zal drijven,
c. de aard en omvang van de activiteiten of processen in de inrichting,
d. de indeling en de uitvoering van de inrichting, en
e. het tijdstip waarop de inrichting of de verandering daarvan in
werking zal worden gebracht, dan wel de verandering van de werking
daarvan verwezenlijkt zal zijn.
4. Bij de melding wordt tevens een rapport van een akoestisch
onderzoek gevoegd, indien een inrichting, bestemd voor het onderhouden,
repareren, behandelen van de oppervlakte, keuren, reinigen van
carrosserie en bekleding, verhandelen, verhuren, stallen of proefdraaien
van motorvoertuigen waarvan de massa van het ledig voertuig,
vermeerderd met het laadvermogen, meer is dan 3 500 kg, op een afstand
van minder dan 50 meter van een woning is gelegen.
5. Uit het rapport van een akoestisch onderzoek dient op grond van
verrichte geluidmetingen of geluidberekeningen te blijken of aan het
gestelde in voorschrift 1.1.1 of 1.1.3 van de bijlage kan worden voldaan,
en in het rapport wordt aangegeven welke de hiertoe te treffen voorzieningen
zijn.
6. Voorzover het een melding betreft als bedoeld in het tweede lid, is
het overleggen van een rapport van een akoestisch onderzoek alleen
vereist, indien een beoogde uitbreiding of een verandering van de
inrichting of het veranderen van de werking daarvan naar verwachting
van nadelige invloed zal zijn op de geluidbelasting die door de inrichting
wordt veroorzaakt.
7. Indien bij de melding geen rapport van een akoestisch onderzoek is
gevoegd, kan het bevoegd gezag besluiten dat het overleggen van een
zodanig rapport niet is vereist, indien aannemelijk is dat het geluidniveau
en de piekniveaus, veroorzaakt door de inrichting, niet meer bedragen dan
de waarden, bedoeld in voorschrift 1.1.1 of 1.1.3 van de bijlage.
8. Bij de melding wordt een rapport van een onderzoek naar de
nulsituatie van de bodem gevoegd. Het onderzoek naar de nulsituatie richt
zich uitsluitend op de stoffen die door de werkzaamheden ter plaatste een
bedreiging voor de bodemkwaliteit vormen en op de plaatsen waar
bodembedreigende handelingen plaatsvinden dan wel zullen plaatsvinden.
9. Indien bij de melding geen rapport van een onderzoek naar de
nulsituatie van de bodem is gevoegd, kan het bevoegd gezag besluiten
dat een zodanig onderzoek niet is vereist, indien aannemelijk is dat de
kans op toekomstige bodemverontreiniging afwezig is.
10. De in het derde tot en met het vijfde lid en in het achtste lid
vermelde gegevens behoeven niet te worden verstrekt indien degene die
de inrichting drijft, deze gegevens reeds aan het bevoegd gezag heeft
verschaft en het bevoegd gezag over die gegevens beschikt.
11. Degene die de melding doet, geeft bij de melding aan welke van de
ingevolge dit artikel over te leggen gegevens hij reeds aan het bevoegd
gezag heeft verschaft.
12. Bij de melding overeenkomstig artikel 4, tweede lid, worden aan het
bevoegd gezag gegevens verstrekt waaruit blijkt dat met de volgens die
melding toe te passen andere middel en een ten minste gelijkwaardige
bescherming voor het milieu wordt bereikt.
Artikel 7
1. Voor een inrichting die op het tijdstip van inwerkingtreding van dit
besluit reeds was opgericht en waarvoor onmiddellijk daaraan voorafgaand
een vergunning in werking en onherroepelijk was, blijven de
voorschriften van die vergunning in verbinding met de gegevens die
behoren bij de aanvraag, alsmede de aanvraag voorzover die deel
uitmaakt van de vergunning en gegevens bevat die zich lenen voor
Staatsblad 2000 262 4

Het advies van de Raad van State is openbaar
gemaakt door terinzagelegging bij het Ministerie
van Volkshuisvesting, Ruimtelijke
Ordening en Milieubeheer.
Tevens zal het advies met de daarbij ter inzage
gelegde stukken worden opgenomen in het
bijvoegsel bij de Staatscourant van 11 juli
2000, nr. 131.
STB5657
ISSN 0920 - 2064
Sdu Uitgevers
’s-Gravenhage 2000
opname of omzetting in voorschriften, gelden als nadere eis, bedoeld in
artikel 5, behoudens eerdere wijziging of intrekking van die voorschriften,
gedurende drie jaar na het tijdstip van van toepassing worden van dit
besluit op die inrichting, mits het voorschrift betrekking heeft op een
onderwerp dat is genoemd in artikel 5, eerste lid, onder a.
2. De nadere eisen die onmiddellijk voorafgaande aan de inwerkingtreding
van dit besluit golden krachtens de vergunning dan wel krachtens
het Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer, blijven
gelden als nadere eis, bedoeld in artikel 5, na het tijdstip van de inwerkingtreding
van dit besluit, mits het voorschrift betrekking heeft op een
onderwerp dat is genoemd in artikel 5, eerste lid, onder a.
Artikel 8
1. Indien op het tijdstip waarop dit besluit in werking treedt, een
inrichting reeds is opgericht en voor die inrichting onmiddellijk voor dat
tijdstip geen vergunning in werking en onherroepelijk was of geen
melding was gedaan krachtens het Besluit herstelinrichtingen voor
motorvoertuigen milieubeheer, meldt degene die de inrichting drijft, aan
het bevoegd gezag dat hij de inrichting in werking heeft.
2. De melding geschiedt ten hoogste twaalf weken na het tijdstip
waarop dit besluit in werking treedt. Artikel 6, derde tot en met elfde lid, is
van overeenkomstige toepassing.
3. Indien op het tijdstip waarop dit besluit in werking treedt, een
aanvraag om een vergunning voor het oprichten van de inrichting door
het bevoegd gezag in behandeling is genomen en dit besluit op de
inrichting van toepassing is of zal zijn, zijn het eerste en tweede lid niet
van toepassing. De aanvraag wordt in dat geval aangemerkt als een
melding overeenkomstig artikel 6.
Artikel 9
1. Het Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer
wordt ingetrokken.
2. Na de inwerkingtreding van dit besluit berust de Regeling slibvangputten
en vet- of olie-afscheiders mede op het in de bijlage opgenomen
voorschrift 1.3.8, onder b en c.
Artikel 10
Dit besluit treedt in werking met ingang van 1 oktober 2000.
Artikel 11
Dit besluit wordt aangehaald als: Besluit inrichtingen voor motorvoertuigen
milieubeheer.
Lasten en bevelen dat dit besluit met de daarbij behorende nota van
toelichting in het Staatsblad zal worden geplaatst.
’s-Gravenhage, 13 juni 2000
Beatrix
De Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer,
J. P. Pronk
Uitgegeven de negenentwintigste juni 2000
De Minister van Justitie,
A. H. Korthals
Staatsblad 2000 262 5

BIJLAGE BIJLAGE, BEHORENDE BIJ HET BESLUIT INRICHTINGEN VOOR
MOTORVOERTUIGEN MILIEUBEHEER
A. BEGRIPSBEPALINGEN
In deze bijlage wordt verstaan onder:
algemeen:
– gasfles: een cilindrische drukhouder, voorzien van één aansluiting
met klep- of naaldafsluiter, die bedoeld is voor meermalig gebruik en een
waterinhoud heeft van ten hoogste 150 liter;
– NEN: een door het Nederlands Normalisatie-Instituut (NNI) uitgegeven
norm;
– ten minste gelijkwaardige instelling: instelling in een lidstaat van de
Europese Unie, in een andere staat die partij is bij de Overeenkomst
betreffende de Europese Economische Ruimte of in een andere staat
waarmee de Europese Unie een wederzijdse erkenningsovereenkomst
met betrekking tot het in het voorschrift bedoelde onderwerp heeft
afgesloten;
– wit- en bruingoed: producten als bedoeld in artikel 1, onder a, van het
Besluit verwijdering wit- en bruingoed;
– categorie van gevaarlijke afvalstoffen: categorie als bedoeld in de
Regeling scheiden en gescheiden houden van gevaarlijke afvalstoffen;
met betrekking tot trilling:
– trillingsterkte: de effectieve waarde van de gewogen trillinggrootheid,
gemeten en beoordeeld overeenkomstig de meeten beoordelingsrichtlijn
Richtlijn 2 «Hinder voor personen in gebouwen door trillingen» uit 1993
van de Stichting Bouwresearch Rotterdam;
met betrekking tot veiligheid:
– WBDBO: weerstand tegen branddoorslag en brandoverslag;
– CPR: Commissie Preventie van Rampen door Gevaarlijke Stoffen;
– CPR 9-6: Richtlijn 9-6 van de CPR, getiteld «Vloeibare aardolieprodukten;
Opslag tot 150 m 3 van brandbare vloeistoffen met een vlampunt
van 55 tot 100°C in bovengrondse tanks», tweede druk 1999.
– CPR 15-1: Richtlijn 15-1 van de CPR, getiteld «Opslag gevaarlijke
stoffen in emballage; Opslag van vloeistoffen en vaste stoffen (0 ton tot 10
ton)», tweede druk, uitgave 1994;
– gevaarlijke stof: een stof die of preparaat dat bij of krachtens het
Besluit verpakking en aanduiding milieugevaarlijke stoffen en preparaten
is ingedeeld in een categorie als bedoeld in artikel 34, tweede lid, van de
Wet milieugevaarlijke stoffen;
– zeer licht ontvlambare stof: stof of preparaat in vloeibare toestand
met een vlampunt van minder dan 0° C en een kookpunt van 35° C of
minder, alsmede gasvormige stof die of gasvormig preparaat dat, bij
normale temperatuur en druk aan de lucht blootgesteld, kan ontbranden;
– licht ontvlambare stof: stof die of preparaat dat:
a. bij normale temperatuur aan de lucht blootgesteld, zonder toevoer
van energie in temperatuur kan stijgen en ten slotte ontbranden;
b. in vaste toestand, door kortstondige inwerking van een
ontstekingsbron, gemakkelijk kan worden ontstoken en na verwijdering
van de ontstekingsbron blijft branden of gloeien;
c. in vloeibare toestand een vlampunt van minder dan 21°C heeft;
d. in gasvormige toestand, bij normale druk, met lucht ontvlambaar is;
e. bij aanraking met water of vochtige lucht, licht ontvlambare gassen
in een gevaarlijke hoeveelheid ontwikkelt;
– ontvlambare stof: stof of preparaat in vloeibare toestand met een
vlampunt van ten minste 21°C en ten hoogste 55°C;
Staatsblad 2000 262 6

– brandbare vloeistof: stof in vloeibare toestand die een vlampunt heeft
dat hoger ligt dan 55°C;
– veiligheidsinformatieblad: een veiligheidsinformatieblad als bedoeld
in artikel 2 van het Veiligheidsinformatiebladenbesluit Wet milieugevaarlijke
stoffen;
met betrekking tot lozingen:
– bedrijfsriolering: voorziening voor de afvoer van bedrijfsafvalwater
vanuit de inrichting naar een openbaar riool of naar een andere
voorziening voor de inzameling en het transport van afvalwater;
– openbaar riool: gemeentelijke voorziening voor de inzameling en het
transport van afvalwater;
– riolering: bedrijfsriolering of voorziening voor de inzameling en het
transport van afvalwater;
met betrekking tot bodembescherming:
– NRB: Nederlandse Richtlijn Bodembescherming bedrijfsmatige
activiteiten, Informatiecentrum Milieuvergunningen;
– CUR/PBV: Stichting civieltechnisch centrum uitvoering, research en
regelgeving / Projectbureau Plan Bodembeschermende Voorzieningen;
– CUR/PBV-aanbeveling 44: «Beoordeling van vloeistofdichte voorzieningen»;
– vloeistofdichte vloer of voorziening: een vloer of voorziening
geïnspecteerd en goedgekeurd overeenkomstig CUR/PBV-aanbeveling 44;
– bodembeschermende voorziening: fysieke voorziening die de kans op
emissies of immissies reduceert;
– bodembeschermende maatregel: handeling in de vorm van controle
of onderhoud van een voorziening of proces, om de kans op emissies of
immissies te reduceren;
– PBV-Verklaring vloeistofdichte voorziening: verklaring op basis van
het KIWA/PBV document 99-02 Model Verklaring vloeistofdichte
voorziening;
met betrekking tot lucht:
– vluchtige organische stof (VOS): een organische stof die bij een
temperatuur van 293,15°K een dampspanning heeft van 10 Pa (0,1 mbar)
of meer, of die onder specifieke gebruiksomstandigheden een vergelijkbare
vluchtigheid heeft;
– VOS-houdende schadeherstel- en andere producten: producten die
vluchtige organische stoffen (VOS) bevatten en worden toegepast ten
behoeve van het herstellen van schade aan of het be-, en afwerken van
motorvoertuigen of aanverwant materieel.
B. VOORSCHRIFTEN
HOOFDSTUK 1. ALGEMENE VOORSCHRIFTEN
Paragraaf 1.1 Geluid en trilling
1.1.1 Voor het langtijdgemiddeld beoordelingsniveau (LAr,LT) en het
piekniveau (LAmax), veroorzaakt door de in de inrichting aanwezige
installaties en toestellen, alsmede door de in de inrichting verrichte
werkzaamheden en activiteiten, geldt dat:
a. de niveaus in op de in de tabel I genoemde plaatsen en tijdstippen
niet meer bedragen dan de in die tabel aangegeven waarden;
Staatsblad 2000 262 7

Tabel I
07:00–19:00 uur 19:00–23:00 uur 23:00–07:00 uur
LAr,LT op de gevel van woningen 50 dB(A) 45 dB(A) 40 dB(A)
LAr,LT in in- of aanpandige woning 35 dB(A) 30 dB(A) 25 dB(A)
Lamax op de gevel van woningen 70 dB(A) 65 dB(A) 60 dB(A)
Lamax in in- of aanpandige woning 55 dB(A) 50 dB(A) 45 dB(A)
b. de in de periode tussen 07.00 uur en 19.00 uur in tabel I opgenomen
piekniveaus niet van toepassing zijn op het laden en lossen;
c. de in tabel I aangegeven waarden binnen in- of aanpandige
woningen niet gelden indien de gebruiker van deze woningen geen
toestemming geeft voor het in redelijkheid uitvoeren of doen uitvoeren
van geluidmetingen en
d. de in tabel I aangegeven waarden voor woningen ook gelden voor
andere geluidgevoelige bestemmingen.
1.1.2 Trillingen, veroorzaakt door de tot de inrichting behorende
installaties of toestellen, alsmede door de tot de inrichting toe te rekenen
werkzaamheden of andere activiteiten, bedragen in woningen of andere
geluidgevoelige bestemmingen niet meer dan de trillingsterkte zoals te
bepalen volgens tabel 3 van de Richtlijn 2 «Hinder voor personen in
gebouwen door trillingen» uit 1993, voor de gebouwfunctie wonen. De
waarden gelden niet indien de gebruiker van deze woningen of geluidgevoelige
bestemmingen geen toestemming geeft voor het in redelijkheid
uitvoeren of doen uitvoeren van trillingmetingen.
1.1.3 In gevallen waarin op de inrichting voorschrift 7.2 van bijlage I van
het Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer van
toepassing was, worden de waarden van de geluidniveaus op de gevel
van woningen in tabel I van voorschrift 1.1.1 met 5 dB(A) verhoogd. De
eerste volzin is niet van toepassing indien lagere waarden waren
vastgelegd in de vergunning die in werking en onherroepelijk was op de
datum van inwerkingtreding van het Besluit herstelinrichtingen voor
motorvoertuigen milieubeheer. In dat geval gelden die lagere waarden.
Paragraaf 1.2 Energie
1.2.1 Indien het energieverbruik binnen de inrichting in enig kalenderjaar
meer bedraagt dan 50 000 kWh elektriciteit of 25 000 m 3 aardgas,
geeft degene die de inrichting drijft, op verzoek van het bevoegd gezag
aan welke maatregelen of voorzieningen hij heeft getroffen of zal treffen,
die ertoe bijdragen dat binnen de inrichting een zodanig zuinig gebruik
van energie wordt gemaakt als redelijkerwijs mogelijk is.
1.2.2 Binnen een inrichting als bedoeld in voorschrift 1.2.1 worden die
energiemaatregelen of -voorzieningen uitgevoerd, die rendabel zijn.
Paragraaf 1.3 Afvalstoffen en afvalwater
1.3.1 Het ontstaan van afvalstoffen wordt zoveel mogelijk voorkomen of
beperkt. Degene die de inrichting drijft:
a. treft maatregelen of voorzieningen die ertoe bijdragen dat binnen de
inrichting het ontstaan van afvalstoffen wordt voorkomen of beperkt en
b. geeft op verzoek van het bevoegd gezag aan welke maatregelen of
voorzieningen hij heeft getroffen of zal treffen.
1.3.2 Afvalstoffen worden van elkaar gescheiden, gescheiden gehouden
en gescheiden afgegeven, tenzij dat redelijkerwijs niet kan worden
gevergd. Deze verplichting geldt in ieder geval voor:
a. papier- en kartonafval;
b. kunststofafval;
c. wit- en bruingoed;
d. glasafval;
Staatsblad 2000 262 8

e. metaalafval;
f. houtafval en
g. autobanden.
1.3.3 Gevaarlijke afvalstoffen die behoren tot verschillende categorieën
van gevaarlijke afvalstoffen, worden van elkaar en van andere afvalstoffen
gescheiden, gescheiden gehouden en gescheiden afgegeven.
1.3.4 De binnen de inrichting aanwezige afvalstoffen worden zodanig
opgeslagen dat nadelige gevolgen voor het milieu worden voorkomen.
Voorzover voorkomen niet mogelijk is, worden zij zodanig opgeslagen dat
nadelige gevolgen voor het milieu zoveel mogelijk worden beperkt en
gescheiden afgifte mogelijk blijft.
1.3.5 Bedrijfsafvalwater dat:
a. bedrijfsafvalstoffen bevat, die door versnijdende of vermalende
apparatuur zijn versneden of vermalen,
b. bedrijfsafvalstoffen bevat, waarvan kan worden voorkomen dat ze in
het bedrijfsafvalwater terecht komen,
c. een gevaarlijke afvalstof is, waarvan kan worden voorkomen dat deze
in de riolering terecht komt, of
d. stankoverlast buiten de inrichting veroorzaakt,
wordt niet in een riolering gebracht.
1.3.6 Bedrijfsafvalwater, afkomstig uit ruimten bestemd voor het
onderhouden, repareren, verfspuiten, antiroestbehandelen, keuren,
wassen, deconserveren, stallen of proefdraaien van motorvoertuigen,
caravans, aanhangwagens of opleggers, dat:
a. meer dan 20 mg/l aan minerale olie in enig monster bevat, bepaald
volgens NEN 6675 met het daarop in 1992 uitgegeven correctieblad,
b. grove bedrijfsafvalstoffen bevat, of
c. snel bezinkende bedrijfsafvalstoffen bevat met een korreldiameter
van meer dan 0,75 mm, bepaald met behulp van een testzeef volgens ISO
3310-1, uitgave juli 1990; wordt niet in een openbaar riool gebracht.
1.3.7 In afwijking van voorschrift 1.3.6 kan bedrijfsafvalwater dat
afkomstig is van:
a. een ruimte bestemd voor het onderhouden, repareren, keuren,
stallen of proefdraaien van motorvoertuigen, caravans, aanhangwagens
of opleggers, of
b. een ruimte bestemd voor het wassen en deconserveren van
motorvoertuigen, caravans, aanhangwagens of opleggers, met uitzondering
van het deconserveren van auto’s die met paraffine zijn geconserveerd,
na behandeling in een slibvangput en olie-afscheider in een
openbaar riool worden gebracht, indien de concentratie aan minerale
oliën na geleiding door de afscheider niet hoger is dan 200 mg/l in enig
monster, bepaald volgens NEN 6675 met het daarop in 1992 uitgegeven
correctieblad.
1.3.8 a. Een slibvangput en een olie-afscheider als bedoeld in
voorschrift 1.3.7 voldoen aan en worden gedimensioneerd, geplaatst,
gebruikt en onderhouden overeenkomstig NEN 7089, uitgave 1990 en de
daarbij behorende bijlage met de daarop in 1992 en 1993 uitgegeven
correctiebladen.
b. Ten aanzien van de toepassing van NEN 7089 als bedoeld in
onderdeel a kunnen bij ministeriële regeling voorschriften worden
gegeven. Daarbij kunnen van die NEN afwijkende voorschriften worden
vastgesteld.
c. Een slibvangput en een olie-afscheider voldoen in elk geval aan NEN
7089, uitgave 1990 en de daarbij behorende bijlage met de daarop in 1992
en 1993 uitgegeven correctiebladen, en de in onderdeel b bedoelde
ministeriële regeling, indien voor deze voorzieningen een kwaliteitsverklaring
is afgegeven door een door de Raad voor Accreditatie erkende
certificeringsinstelling, waaruit blijkt dat de voorzieningen voldoen aan die
NEN en de in onderdeel b bedoelde ministeriële regeling, en die voorzie-
Staatsblad 2000 262 9

ningen zijn voorzien van een bij ministeriële regeling aangegeven
merkteken.
d. In afwijking van onderdeel a, en de voorschriften bedoeld onder b,
kunnen slibvangputten en olie-afscheiders ook voldoen aan regels die ten
aanzien van slibvangputten en olie-afscheiders gelden in andere lidstaten
van de Europese Unie of in een andere staat die partij is bij de Overeenkomst
betreffende de Europese Economische Ruimte en waarmee een ten
minste met de in onderdeel a en onder b bedoelde voorschriften
gelijkwaardige bescherming voor het milieu wordt bereikt.
e. Een slibvangput en een olie-afscheider voldoen in elk geval aan de
regels, bedoeld onder d, indien voor deze voorzieningen een kwaliteitsverklaring
is afgegeven door een door de Raad voor Accreditatie erkende
certificeringsinstelling waaruit blijkt dat een instelling, gevestigd in een
andere lidstaat van de Europese Unie of in een andere staat die partij is bij
de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, welke
instelling in staat is tot het op onafhankelijke, betrouwbare en deskundige
wijze beoordelen van slibvangputten en olie-afscheiders, bij een keuring
heeft vastgesteld dat de voorzieningen voldoen aan deze regels.
f. Indien voor een slibvangput en een olie-afscheider geen kwaliteitsverklaring
als bedoeld onder c of onder e, is afgegeven, toont degene die
de inrichting drijft ten genoege van het bevoegd gezag aan dat de
slibvangput en de olie-afscheider voldoen aan NEN 7089.
1.3.9 In afwijking van voorschrift 1.3.6 wordt bedrijfsafvalwater
uitsluitend afkomstig van het wassen van de carrosserie van motorvoertuigen,
caravans, aanhangwagens of opleggers:
a. waarvan de concentratie aan minerale olie, bepaald volgens NEN
6675 met het daarop in 1992 uitgegeven correctieblad, in enig monster
van het bedrijfsafvalwater hoger is dan 200 mg/l, of
b. dat snel bezinkende bedrijfsafvalstoffen bevat met een korreldiameter
van meer dan 0,75 mm, bepaald met behulp van een testzeef
volgens ISO 3310-1, uitgave juli 1990, niet in een openbaar riool gebracht.
1.3.10 Bedrijfsafvalwater dat in een openbaar riool wordt gebracht:
a. belemmert niet de doelmatige werking:
1°. van dat riool;
2°. van een door een bestuursorgaan beheerd zuiveringstechnisch
werk, noch
3°. van de apparatuur die behoort bij een zodanig openbaar riool of
zuiveringstechnisch werk;
b. belemmert niet de verwerking van slib, verwijderd uit een openbaar
riool of een door een bestuursorgaan beheerd zuiveringstechnisch werk
en
c. heeft geen of zo beperkt mogelijke nadelige gevolgen voor de
kwaliteit van het oppervlaktewater.
1.3.11 Voorschrift 1.3.10 is van overeenkomstige toepassing op
bedrijfsafvalwater dat wordt gebracht in een andere voorziening voor de
inzameling van afvalwater en het transport daarvan.
1.3.12 Bedrijfsafvalwater waarvoor de concentratiegrenswaarde van 20
mg/l minerale olie onderscheidenlijk 200 mg/l minerale olie geldt, wordt
voor vermenging met bedrijfsafvalwater waarvoor een andere of geen
concentratiegrenswaarde geldt, door een doelmatige, goed toegankelijke
controlevoorziening geleid.
1.3.13 In afwijking van voorschrift 1.3.12 kan worden volstaan met een
doelmatige controlevoorziening op een andere plaats dan bedoeld in dat
voorschrift. Voordat een controlevoorziening op een andere plaats wordt
geplaatst, worden aan het bevoegd gezag gegevens verstrekt waaruit
blijkt dat plaatsing van de controlevoorziening overeenkomstig voorschrift
1.3.12 niet mogelijk is.
Staatsblad 2000 262 10

Paragraaf 1.4 Lucht
1.4.1 Verwarmings- en stookinstallaties zijn zo afgesteld dat een
optimale verbranding plaatsvindt. Binnen een inrichting worden geen
andere brandstoffen dan aardgas, propaangas, butaangas of gasolie
bedrijfsmatig verstookt of verbrand.
1.4.2 Bij een mechanische ventilatie in een parkeergarage die deel
uitmaakt van de inrichting, met ten minste 20 parkeerplaatsen:
a. zijn de aanzuigopeningen ten behoeve van de ventilatie aangebracht:
1°. in een verkeersluwe omgeving of, indien dat niet mogelijk is, op ten
minste 5 m boven het straatniveau, en
2°. buiten de beïnvloeding van de uitblaasopeningen;
b. wordt de uit de parkeergarage afgezogen lucht verticaal uitgeblazen
op ten minste 5 m boven het straatniveau of, indien binnen 25 m van de
uitblaasopening een gebouw is gelegen met een hoogste daklijn die meer
dan 5 m boven het straatniveau is gelegen, ten minste 1 m boven de
hoogste daklijn van dat gebouw.
De snelheid van de uitgeblazen lucht, gemeten bij de rand van de
uitblaasopening, bedraagt ten minste 10 m/s en ten hoogste 15 m/s.
Onderdeel b is niet van toepassing indien naar het oordeel van het
bevoegd gezag de uitblaasopening zodanig is gesitueerd dat een
afdoende verspreiding van verontreinigde lucht in de buitenlucht is
gewaarborgd en schadelijke immissies worden voorkomen.
Paragraaf 1.5 Verlichting
1.5.1 De verlichting van gebouwen en open terrein van de inrichting dan
wel ten behoeve van reclamedoeleinden wordt zodanig uitgevoerd dat
directe lichtinstraling op lichtdoorlatende openingen van woon- of
slaapvertrekken, in gevels of daken van woningen wordt voorkomen.
Lichtverschijnselen als gevolg van werkzaamheden zoals lassen en
snijden veroorzaken buiten de inrichting geen hinder.
Paragraaf 1.6 Veiligheid
1.6.1 In ruimten waar zeer licht ontvlambare, licht ontvlambare of
ontvlambare stoffen worden opgeslagen of gebruikt, is roken en open
vuur verboden. Het verbod is duidelijk zichtbaar aangegeven door middel
van tekst of een symbool. In deze ruimten is de elektrische installatie
uitgevoerd in overeenstemming met normen op het gebied van explosieveiligheid.
1.6.2 Gasflessen zijn:
a. goedgekeurd door een door Onze Minister wie het aangaat aangewezen
instantie of een ten minste gelijkwaardige instelling, dan wel door
een door een dergelijke instelling erkende deskundige; deze goedkeuring
blijkt uit de op de gasfles ingeponste datum;
b. zodanig opgesteld dat zij tegen omvallen en aanrijden zijn
beschermd, steeds gemakkelijk bereikbaar zijn en niet in de onmiddellijke
nabijheid van brandgevaarlijke stoffen staan;
c. voorzover zij een brandbare inhoud hebben, zodanig opgeslagen dat
zij zijn afgescheiden van flessen met oxiderende gassen; de afscheiding
geschiedt door middel van een zodanige scheidingswand dat een WBDBO
van ten minste 60 minuten tussen beide ruimten wordt bereikt, dan wel
door middel van het aanhouden van een afstand van ten minste drie
meter;
d. zodanig opgesteld dat uitstromend gas zich niet in een lager gelegen
ruimte of in een riolering kan verzamelen;
e. voorzover, met uitzondering van op een laskar geplaatste flessen,
aan apparatuur gebonden gasflessen dan wel anderszins in gebruik zijnde
gasflessen, meer dan 115 liter aan brandbare gassen in flessen aanwezig
Staatsblad 2000 262 11

is, opgeslagen in een speciaal daarvoor bestemde kast, kluis, opslaggebouw
of buitenopslag; deze opslagplaats moet uitgevoerd zijn
overeenkomstig de eisen voor gevaarlijke stoffen, die hiervoor zijn gesteld
in CPR 15-1, met uitzondering van paragraaf 10.3 van CPR 15-1, waarbij
een buitenopslag als een vatenpark moet worden gezien; een opslagplaats
voor gassenflessen is niet voor onbevoegden toegankelijk.
1.6.3 Indien in totaal meer dan 1 000 liter brandbare gassen en zuurstof
in gasflessen wordt opgeslagen, bedraagt de afstand tussen een
opslaggebouw of buitenopslag als bedoeld in voorschrift 1.6.2, onder e,
en de dichtstbijzijnde woning ten minste 15 m. Indien een brandmuur van
voldoende grootte en met een WBDBO van ten minste 60 minuten tussen
de opslagplaats en de woning is geplaatst, bedraagt de afstand ten minste
7,5 m.
1.6.4 Afsluiters in vaste gasleidingen zijn goed bereikbaar en aangebracht:
a. direct voor of na binnenkomst van de leiding in een gebouw,
b. aan het einde van elk aftakking van een vaste leiding naar een
gebruikstoestel, en
c. in de leidingen op plaatsen waar de leiding geheel of gedeeltelijk kan
worden gespoeld met een inert gas.
1.6.5 Acculaders en accu’s zijn tijdens het laden opgesteld in een goed
geventileerde ruimte.
1.6.6 Buiten een stookruimte waarin verwarmings- of stooktoestellen
zijn opgesteld met een gezamenlijke nominale belasting van 130 kW op
bovenwaarde of hoger, is een goed bereikbare brandschakelaar aanwezig
en een afsluiter waarmee de brandstoftoevoer kan worden afgesloten.
Nabij de stookruimte is de plaats van de brandschakelaar en de afsluiter
duidelijk aangegeven. Bij de afsluiter is duidelijk het doel en de wijze van
sluiten aangegeven.
1.6.7 Het verwisselen van een LPG-tank van een motorvoertuig of van
LPG-wisselreservoir van een intern transportmiddel of transporthulpmiddel
geschiedt alleen in de buitenlucht.
1.6.8 Teneinde een begin van brand doeltreffend te kunnen bestrijden,
zijn binnen de inrichting voldoende mobiele brandblusapparaten
aanwezig.
Paragraaf 1.7 Waterbesparing
1.7.1 Indien het waterverbruik binnen de inrichting in enig kalenderjaar
meer bedraagt dan 5000 m 3 per jaar, geeft degene die de inrichting drijft,
op verzoek van het bevoegd gezag aan welke maatregelen of voorzieningen
hij heeft getroffen of zal treffen, die ertoe bijdragen dat binnen de
inrichting een zodanig zuinig gebruik van water wordt gemaakt als
redelijkerwijs mogelijk is.
1.7.2 Binnen een inrichting als bedoeld in voorschrift 1.7.1 worden die
waterbesparingsmaatregelen of -voorzieningen uitgevoerd, die rendabel
zijn.
Paragraaf 1.8.1 Bodembescherming
1.8.1 Een bodembeschermende voorziening of maatregel voldoet aan
bodemrisicocategorie A zoals gedefinieerd in de NRB.
1.8.2 Degene die voornemens is de inrichting of een gedeelte daarvan
buiten werking te stellen, meldt dit voornemen vóór het beëindigen aan
het bevoegd gezag. In geval van het buiten werking stellen van de
inrichting of een gedeelte daarvan, wordt een onderzoek naar de
eindsituatie van de bodem uitgevoerd. Het onderzoek richt zich uitsluitend
op die plaatsen waar bodembedreigende handelingen hebben plaatsgevonden
en op de stoffen die door de werkzaamheden ter plaatse een
bedreiging voor de bodemkwaliteit vormen. Uiterlijk binnen 1 maand na
Staatsblad 2000 262 12

het tijdstip van het buiten gebruik stellen wordt het bevoegd gezag in
kennis gesteld van de resultaten van het onderzoek. Het bevoegd gezag
kan besluiten dat het overleggen van een rapportage van een onderzoek
naar de eindsituatie van de bodem niet is vereist, indien het aannemelijk
is dat de kans op bodemverontreiniging afwezig is.
Paragraaf 1.9 Overig algemeen
1.9.1 Voorzover de voorschriften van dit besluit niet of in onvoldoende
mate voorzien in een toereikende bescherming van het milieu tegen de
nadelige gevolgen die de inrichting kan veroorzaken, worden die
gevolgen voorkomen of, voorzover voorkomen niet mogelijk is, zoveel
mogelijk beperkt.
HOOFDSTUK 2. BIJZONDERE VOORSCHRIFTEN MET
BETREKKING TOT ACTIVITEITEN DIE IN DE INRICHTING WORDEN
VERRICHT
Paragraaf 2.1 Opslag, overslag, bewerking of verwerking van gevaarlijke
stoffen en brandbare vloeistoffen
2.1.1 De opslag van en werkzaamheden met gevaarlijke stoffen
geschiedt overeenkomstig de aanwijzingen, waarschuwingen en
gegevens op de verpakking en het bij de desbetreffende stoffen
behorende veiligheidsinformatieblad.
2.1.2 Opslag van en werkzaamheden met vloeibare of visceuze
gevaarlijke stoffen vinden plaats boven een bodembeschermende
voorziening of maatregel. De bodembeschermende voorziening is
vervaardigd van onbrandbaar en hittebestendig materiaal en is bestand
tegen de inwerking van de in gebruik zijnde gevaarlijke stoffen. Indien
boven de bodembeschermende voorziening zeer licht ontvlambare, licht
ontvlambare of ontvlambare vloeistoffen worden opgeslagen, moet deze
voorziening 100% van deze vloeistoffen kunnen opvangen. Indien boven
de bodembeschermende voorziening andere gevaarlijke vloeistoffen
worden opgeslagen, is de inhoud van deze voorziening ten minste gelijk
aan de inhoud van het grootste opgeslagen vat, vermeerderd met 10%
van de overige opgeslagen gevaarlijke vloeistoffen. De bodembeschermende
voorziening is permanent tegen inregenen beschermd.
2.1.3 Gevaarlijke stoffen en brandbare vloeistoffen worden opgeslagen
in verpakkingsmaterialen, houders of insluitsystemen die naar hun aard
en functie geschikt zijn voor de opslag van de desbetreffende stoffen. De
opslag van gevaarlijke stoffen in emballage vindt plaats in een of meer
speciaal hiervoor bestemde ruimten, met uitzondering van gevaarlijke
stoffen die zijn te beschouwen als werkvoorraad. De constructie van de
opslagruimte en de wijze van opslag in die ruimte voldoen aan de richtlijn
CPR 15-1. In de inrichting mag in totaal ten hoogste 10 000 kg gevaarlijke
stoffen in emballage worden opgeslagen. Indien in een opslagruimte
meer dan 2 500 kg gevaarlijke stoffen aanwezig zijn, bedraagt de afstand
tussen de opslagruimte en de dichtstbijzijnde woning ten minste 20 meter.
2.1.4 In afwijking van voorschrift 2.1.3 kunnen gevaarlijke stoffen en
brandbare vloeistoffen in een voor het publiek toegankelijke verkoopruimte
worden opgeslagen, mits de gezamenlijke hoeveelheid van deze in
de verkoopruimte opgeslagen stoffen de hoeveelheid van 0,3 m 3 niet
overschrijdt.
2.1.5 De opslag in een bovengrondse tank van brandbare vloeistoffen
waarvan het vlampunt is gelegen tussen 55 en 100 °C voldoet aan de
richtlijn CPR 9-6, van welke richtlijn de artikelen 4.1.2, 4.1.5, 4.2.6, 4.2.10
en 4.3.1 niet van toepassing zijn op een bovengrondse tank die reeds was
opgericht voor 1 januari 2000.
Staatsblad 2000 262 13

2.1.6 De opslag van afgedankte of gebruikte accu’s vindt plaats boven
een bodembeschermende voorziening die bestand is tegen het aanwezige
electrolyt. Accu’s worden rechtop opgeslagen. Van een in de buitenlucht
opgestelde opslag is de bodembeschermende voorziening permanent
tegen inregenen beschermd.
2.1.7 De opslag van autowrakken die nog vloeistoffen bevatten, vindt
plaats op een vloeistofdichte vloer of voorziening. Voorschrift 1.3.7 is van
overeenkomstige toepassing op bedrijfsafvalwater dat van die vloer
afkomstig is.
Paragraaf 2.2 Werkzaamheden aan motorvoertuigen, caravans, landbouwwerktuigen,
aanhangwagens en opleggers
2.2.1 Een vloeistofdichte vloer of voorziening is aanwezig in een ruimte
waarin motorvoertuigen of onderdelen van motorvoertuigen:
a. worden gerepareerd, waarbij vloeistoffen vrij kunnen komen,
b. worden gewassen of gedeconserveerd, of
c. van een antiroestbehandeling of een oppervlaktebehandeling worden
voorzien.
De vloeistofdichte vloer of voorziening is zodanig gedimensioneerd dat
alle bovengenoemde werkzaamheden boven de vloer kunnen plaatsvinden.
2.2.2 Reparatiewerkzaamheden aan motorvoertuigen, caravans,
aanhangwagens of opleggers worden zoveel mogelijk inpandig uitgevoerd.
2.2.3 Bij het proefdraaien, testen of keuren van verbrandingsmotoren
anders dan in een open ruimte, worden de uitlaatgassen op een zodanige
wijze via een afvoerleiding bovendaks afgevoerd dat voldoende
verspreiding in de omgeving plaatsvindt.
2.2.4 Tijdens het schoonmaken van remvoeringen worden maatregelen
getroffen om verspreiding van stof en asbestvezels buiten de inrichting te
voorkomen.
2.2.5 Werkzaamheden waarbij vuur wordt gebruikt, worden niet verricht
aan of in de onmiddellijke nabijheid van een brandstofreservoir of andere
delen van een motorvoertuig die brandstof bevatten. In de werkplaats
alsmede in enig ander gebouw van de inrichting worden geen brandstofreservoirs
van motorvoertuigen bijgevuld. De brandstofreservoirs zijn,
behoudens tijdens de aan de reservoirs te verrichten werkzaamheden,
goed gesloten.
2.2.6 Een brander van een hogedrukreiniger is voorzien van een
vlambeveiliging.
2.2.7 Een brandstoftank van een hogedrukreiniger krijgt geen hogere
temperatuur dan 40 °C.
2.2.8 Aan een tankwagen worden geen werkzaamheden verricht
alvorens de zekerheid is verkregen dat geen gevaarlijke stoffen of
brandbare vloeistoffen in de tank aanwezig zijn. Een tankwagen waarvan
de tank een gevaarlijke stof of een brandbare vloeistof bevat, wordt niet in
enig gebouw van de inrichting gestald.
2.2.9 Voorschrift 2.2.8 is niet van toepassing op de uitvoering van
noodreparaties, mits:
a. reparaties niet worden uitgevoerd aan de tank zelf en
b. vooraf het bevoegd gezag en de brandweer zijn geïnformeerd over
de soort gevaarlijke stof die in de tank is opgeslagen en de eigenschappen
ervan.
2.2.10 Een werkplaats is zodanig geventileerd dat, ter voorkoming van
brand- of explosiegevaar, voldoende ventilatie is gewaarborgd om gassen
of dampen die ontstaan bij lekkage of werkzaamheden, af te voeren.
2.2.11 Plafonds en wanden van een in- of aanpandig gelegen werkplaats
zijn zodanig dampdicht uitgevoerd dat geen geurhinder kan ontstaan in
Staatsblad 2000 262 14

in- of aanpandig gelegen woningen ten gevolge van uitlaatgassen of olie-,
benzine, verf- of oplosmiddeldampen.
2.2.12 In de inrichting zijn niet meer dan vier autowrakken aanwezig.
2.2.13 a. Lasapparatuur is voorzien van een doelmatige afzuiging voor
lasrook. De afgezogen lasrook wordt door een stofverwijderingsinstallatie
geleid.
b. Onderdeel a is niet van toepassing indien per jaar minder dan in
totaal 1 000 kilogram aan laselectrodes of lasdraad wordt verbruikt.
Paragraaf 2.3 Verfspuitwerkzaamheden en antiroestbehandelingen
2.3.1 Verfspuitwerkzaamheden of antiroestbehandelingen waarbij verf
of antiroestmiddel met een nevelspuit worden opgebracht, vinden plaats
in een speciaal daarvoor bestemde ruimte of deel van een ruimte, nabij
een spuitwand, in een spuitkast, boven een spuitvloer of in een open of
gesloten spuitcabine. Het aflakken vindt plaats in een gesloten spuitcabine.
Spuitnevel en dampen die vrijkomen bij verfspuitwerkzaamheden
of antiroestbehandelingen, worden afgezogen.
2.3.2 De tijdens het verfspuiten of uitvoeren van antiroestbehandelingen
afgezogen overtollige spuitnevel en dampen passeren, alvorens in de
buitenlucht te worden afgevoerd, een doelmatig en verwisselbaar filter,
zodat zich geen verfdeeltjes of antiroestmiddeldeeltjes in de omgeving
kunnen verspreiden.
2.3.3 Filterinstallaties worden zodanig onderhouden dat aan voorschrift
2.3.2 wordt voldaan.
2.3.4 De verwarmingsapparatuur ten behoeve van gecombineerde
spuitdroogcabines is voorzien van een maximum temperatuurbeveiliging
die bij een temperatuur hoger dan 85 °C automatisch de energietoevoer
van de warmteopwekker afsluit.
2.3.5 Indien een motorvoertuig na verfspuitwerkzaamheden wordt
gedroogd bij een temperatuur van meer dan 60 °C, worden de zich in het
voertuig bevindende spuitbussen, brandblussers, LPG-tank en andere
drukhouders verwijderd.
2.3.6 Voor het uitvoeren van verfspuitwerkzaamheden en antiroestbehandelingen
met een spuitpistool worden geen brandbare gassen of
zuiver zuurstof als verstuivingsmiddel gebruikt.
2.3.7 De uitmonding van een afvoerleiding van spuitnevel en dampen
die vrijkomen bij verfspuitwerkzaamheden of antiroestbehandelingen
bevindt zich ten minste 1 meter boven de hoogste daklijn van de
bebouwing van de inrichting. Indien met het voorschrift in de vorige
volzin ter voorkoming van geurhinder onvoldoende verspreiding van de in
deze volzin bedoelde emissies wordt gewaarborgd, wordt een zodanige
schoorsteenhoogte of situering gerealiseerd dat dit wel wordt gewaarborgd
of wordt een ontgeuringsinstallatie geplaatst. De ontgeuringsinstallatie
is zodanig uitgevoerd en onderhouden, dat geen geurhinder nabij
woningen optreedt.
Paragraaf 2.4 VOS-houdende schadeherstel- en andere producten
2.4.1 Vanaf 1 januari 2001 worden in de inrichting uitsluitend
schadeherstel- en andere producten toegepast, waarvan het gebruiksklare
product niet meer vluchtige organische stoffen bevat, dan is aangegeven
in de volgende tabel:
Staatsblad 2000 262 15

Productsoort VOS gehalte in gram/liter
(gebruiksklaar product)
Reinigers
Spuitreinigers 850
Oppervlaktereinigers 200
Grondlagen
Washprimers 780
Primer / surfacer 540
Sealer 540
Deklagen
Eénlaag aflaksysteem (1/2-componenten) 420
Meerlaags aflaksysteem (basiskleur + blanke lak) 420
Speciale producten 840
Overige producten 150
De productsoort primer/surfacer bevat na 3 jaar na inwerkingtreding
van het besluit ten hoogste 250 gram VOS per liter gebruiksklaar product.
2.4.2 Vanaf 1 januari 2001 mag in een meerlaags aflaksysteem noch de
basislak noch de blanke lak als gebruiksklaar product meer dan 480 gram
VOS per liter bevatten.
2.4.3 In de inrichting wordt uitsluitend gebruik gemaakt van
hoog-rendement spuitapparatuur.
2.4.4 De voorschriften 2.4.1 en 2.4.2 zijn niet van toepassing op:
a. restauratiewerkzaamheden aan motorvoertuigen gebouwd vóór
1970, en
b. het aanbrengen van afbeeldingen, striping of teksten met behulp van
decoratieve spuittechnieken op onderdelen van motorvoertuigen.
Paragraaf 2.5 Afleverpompen motorbrandstoffen voor eigen gebruik
2.5.1 Een elektrische pomp voor het afleveren van motorbrandstoffen is:
a. zo geplaatst dat aflevering aan een voertuig niet kan plaatsvinden
binnen 1 meter afstand van een ondergrondse tank en
b. zodanig ingericht dat onbedoeld uitstromen van brandstof wordt
voorkomen.
2.5.2 De elektrische installatie van de pomp moet zowel aan de pomp
als bij een hoofdschakelaar kunnen worden uitgeschakeld. De schakelstanden
moeten duidelijk zichtbaar zijn.
2.5.3 De pompkast van een elektrische pomp moet voldoende zijn
geventileerd. De uitsparing in de pompkast, waarin de vulafsluiter van de
afleverslang in ruststand wordt geborgen, moet gasdicht van het
inwendige van de pompkast zijn afgesloten.
2.5.4 Aflevering van motorbrandstof vindt niet plaats indien:
a. de motor van het voertuig waaraan de motorbrandstof wordt
afgeleverd in werking is of
b. daarbij gerookt wordt of open vuur of open kunstlicht aanwezig is.
2.5.5 Het afleveren van motorbrandstoffen met een pomp vindt plaats
boven een daartoe bestemde tankplaats. Deze tankplaats is voorzien van
een vloeistofdichte vloer of voorziening die zich vanaf het aflevertoestel
uitstrekt over een afstand van ten minste de lengte van de afleverslang
plus 1 meter, met een minimum van 5 meter. Tot dit vloeistofdichte
gedeelte wordt tevens gerekend dat deel waarop het aflevertoestel is
geplaatst tot op een afstand van 1 meter vanaf het aflevertoestel aan de
zijde waar zich geen tankende motorvoertuigen kunnen opstellen.
Staatsblad 2000 262 16

HOOFDSTUK 3. BIJZONDERE VOORSCHRIFTEN MET
BETREKKING TOT DE BEDRIJFSVOERING VAN DE INRICHTING
Paragraaf 3.1 Onderhoud en schoonmaak
3.1.1 De inrichting wordt regelmatig schoongemaakt. De binnen de
inrichting vrijkomende afvalstoffen worden regelmatig afgevoerd. Het
zwerfafval dat afkomstig is van de inrichting en aanwezig is in de
onmiddellijke nabijheid van de inrichting wordt ingezameld en afgevoerd.
3.1.2 Gemorste gevaarlijke stoffen of gevaarlijke afvalstoffen worden
direct opgeruimd. Gemorste gevaarlijke stoffen of gevaarlijke afvalstoffen
worden zo snel mogelijk geneutraliseerd of geabsorbeerd. De aard en de
hoeveelheid van de aanwezige absorptie- of neutralisatiemiddelen is
afgestemd op de aard en de hoeveelheid van de gevaarlijke stoffen of
gevaarlijke afvalstoffen en de werkzaamheden. Gebruikte absorptiemiddelen
en niet meer voor gebruik geschikte gemorste gevaarlijke
stoffen worden als gevaarlijk afval behandeld en opgeslagen overeenkomstig
voorschrift 2.1.3.
3.1.3 Indien aan emballage lekkage ontstaat, wordt deze lekkage
onmiddellijk verholpen. Bij lekkage wordt voorkomen dat:
a. vloeistoffen of vaste stoffen in de bodem terechtkomen,
b. giftige of explosieve gassen of dampen zich verspreiden, en
c. geurhinder in de omgeving ontstaat.
Paragraaf 3.2 Controle van installaties en voorzieningen
3.2.1 Aan een verwarmings- of stooktoestel en een verbrandingsgasafvoersysteem
wordt ten minste eenmaal per jaar onderhoud verricht. Op
een verwarmings- of stooktoestel met een nominale belasting van 130 kW
op bovenwaarde of hoger, wordt bij ingebruikname en vervolgens ten
minste eenmaal per twee jaar een beoordeling uitgevoerd op noodzakelijke
afstelling en onderhoud teneinde aan voorschrift 1.4.1 te voldoen.
3.2.2 Beoordeling, afstelling, onderhoud en reparaties als bedoeld in
voorschrift 3.2.1 geschieden door:
a. een voor die activiteit of activiteiten ingevolge de Certificatieregeling
voor het uitvoeren van onderhoud en inspectie aan stookinstallaties,
gecertificeerde rechtspersoon, of
b. een andere rechtspersoon die over aantoonbare gelijkwaardige
deskundigheid beschikt voor die activiteit of activiteiten.
3.2.3 Brandblusmiddelen worden jaarlijks gecontroleerd door een
instantie die is erkend op basis van de Regeling voor de erkenning van
onderhoudsbedrijven kleine blusmiddelen, of door een ten minste
gelijkwaardige instelling.
3.2.4 Een olie-afscheider waardoor bedrijfsafvalwater wordt geleid:
a. werkt doelmatig,
b. is te allen tijde voor controle bereikbaar, en
c. wordt zo vaak als voor een goede werking noodzakelijk is, gereinigd.
3.2.5 Voorschrift 3.2.4 is van overeenkomstige toepassing op een
slibvangput waardoor bedrijfsafvalwater wordt geleid.
3.2.6 Van het ledigen en reinigen van de olie-afscheider en een
slibvangput waardoor bedrijfsafvalwater wordt geleid, wordt een logboek
bijgehouden.
3.2.7 Zes maanden na inwerkingtreding van dit besluit registreert
degene die een inrichting drijft waar VOS-houdende schadeherstel- en
andere producten worden verwerkt, de daarbij gebruikte vluchtige
organische stoffen. De registratie bevat ten minste de volgende gegevens:
a. het totaal aan inkoop van VOS-houdende schadeherstel- en andere
producten over elk kalenderjaar;
b. de hoeveelheid vluchtige organische stoffen per VOS-houdend
schadeherstelproduct;
Staatsblad 2000 262 17

c. de voorraad aan VOS-houdende schadeherstel- en andere producten
aan het begin en eind van elk kalenderjaar;
d. de totale hoeveelheid vluchtige organische stoffen, aanwezig in
afvalstoffen die per kalenderjaar uit de inrichting zijn afgevoerd en
e. het totale verbruik van vluchtige organische stoffen in het verstreken
kalenderjaar te berekenen uit het verschil tussen de ingekochte hoeveelheden,
de afgevoerde of naar de leverancier geretourneerde hoeveelheden
en het voorraadverschil.
De berekening van het totale verbruik van vluchtige organische stoffen
wordt uiterlijk twee maanden na afloop van het kalenderjaar in de
registratie opgenomen.
3.2.8 a. Van een vloeistofdichte vloer of voorziening wordt de vloeistofdichtheid
beoordeeld en goedgekeurd door een deskundig inspecteur,
zoals bedoeld in de PBV/CUR-Aanbeveling 44. De deskundig inspecteur of
de rechtspersoon waarbij hij werkzaam is, is daartoe gecertificeerd door
een door de Raad voor de Accreditatie erkende certificeringsinstelling.
b. Van een vloeistofdichte vloer of voorziening, die is aangelegd vóór 1
januari 1990, wordt, binnen drie jaar na de datum van inwerkingtreding
van dit besluit, de vloeistofdichtheid beoordeeld en goedgekeurd door
een deskundig inspecteur, zoals bedoeld in de PBV/CUR-Aanbeveling 44.
c. Van een vloeistofdichte vloer of voorziening, die is aangelegd tussen
1 januari 1990 en 1 januari 2000, wordt, binnen zes jaar na de datum van
inwerkingtreding van dit besluit, de vloeistofdichtheid beoordeeld en
goedgekeurd door een deskundig inspecteur, zoals bedoeld in de
PBV/CUR-Aanbeveling 44.
d. Bij goedkeuring wordt door de deskundig inspecteur een
PBV-verklaring vloeistofdichte voorziening afgegeven. De keuringstermijn
wordt door de deskundig inspecteur vastgesteld. Degene die de inrichting
drijft, controleert door middel van een globale visuele controle met
regelmatige intervallen de vloeistofdichte vloer of voorziening. De
frequentie van deze controles wordt door de deskundig inspecteur
vastgesteld.
3.2.9 Indien binnen de inrichting gevaarlijke stoffen, afgewerkte olie of
gevaarlijke afvalstoffen worden opgeslagen, stelt degene die de inrichting
drijft, gedragsvoorschriften op waarin ten minste wordt aangegeven
wanneer en op welke wijze de opslagplaats, de emballage, de vloeistofdichte
vloer of voorziening en de bodembeschermende voorziening of
maatregel, worden gecontroleerd op lekkages, bodembeschermende
aspecten en vloeistofdichtheid.
3.2.10 Indien bij de werkzaamheden binnen de inrichting specifiek
bedrijfsafvalwater vrij kan komen, stelt degene die de inrichting drijft
gedragsvoorschriften op die zijn gericht op het voorkomen van nadelige
gevolgen voor het milieu en een doelmatige afvoer van het bedrijfsafvalwater.
3.2.11 De gedragsvoorschriften, bedoeld in de voorschriften 3.2.9 en
3.2.10, zijn binnen een inrichting zodanig aanwezig dat een ieder daarvan
op eenvoudige wijze kennis kan nemen. Degene die de inrichting drijft
draagt er zorg voor dat de gedragsregels worden nageleefd.
Paragraaf 3.3 Bewaren van documenten
3.3.1 Voorzover zij voor de inrichting zijn afgegeven dan wel zijn
voorgeschreven, worden de onderstaande registraties, documenten of
een kopie daarvan gedurende vijf jaar na dagtekening bewaard:
a. de resultaten van geluidmetingen en het op basis van de
voorschriften 4.3.1 en 4.5.1 verrichte onderzoek naar de mogelijkheden tot
beperking van het ontstaan van afvalstoffen respectievelijk hinder van
licht;
b. periodieke inspecties zoals bedoeld in voorschrift 3.2.8 van vloeistofdichte
vloeren of voorzieningen;
Staatsblad 2000 262 18

c. de registratie van vluchtige organische stoffen, bedoeld in voorschrift
3.2.7;
d. onderhoudscontracten met betrekking tot in de inrichting aanwezige
installaties;
e. certificaten of bewijzen van:
1°. de installatie van tanks, filters en andere voorzieningen en
2°. onderhoud of keuringen van ten behoeve van de inrichting
aanwezige voorzieningen en installaties;
f. jaarlijkse overzichten van nutsbedrijven van het verbruik van gas,
water en elektriciteit;
g. de veiligheidsinformatiebladen die behoren bij de in de inrichting
aanwezige gevaarlijke stoffen;
h. afgiftebewijzen van bedrijfsafvalstoffen en gevaarlijke afvalstoffen en
i. een uittreksel van de inschrijving in het handelsregister.
HOOFDSTUK 4. NADERE EISEN
Paragraaf 4.1 Geluid en trilling
4.1.1 In gevallen waarin de in voorschrift 1.1.1 of 1.1.3 opgenomen
waarden voor de langtijdgemiddelde beoordelingsniveaus (LAr, LT) en
piekniveaus (LAmax) naar het oordeel van het bevoegd gezag te hoog of
te laag zijn, kan het bevoegd gezag voor een inrichting bij nadere eis
waarden vaststellen die lager of hoger zijn dan de in voorschrift 1.1.1
of 1.1.3 opgenomen waarden. Voor inrichtingen die voor de datum van
inwerkingtreding van dit besluit zijn opgericht, mag de etmaalwaarde niet
lager zijn dan 40 dB(A).
4.1.2 Het bevoegd gezag kan slechts hogere waarden vaststellen als
bedoeld in voorschrift 4.1.1 indien binnen woningen die zijn gelegen
binnen de akoestische invloedssfeer van de inrichting, een etmaalwaarde
van 35 dB(A) wordt gewaarborgd. De in de eerste volzin bedoelde
etmaalwaarde geldt niet indien de gebruiker van deze woningen geen
toestemming geeft voor het in redelijkheid uitvoeren of doen uitvoeren
van geluidmetingen.
4.1.3 Indien binnen een afstand van 50 meter van de inrichting geen
woningen of andere geluidgevoelige bestemmingen zijn gelegen, kan het
bevoegd gezag bij nadere eis vaststellen op welke plaats de in voorschrift
1.1.1, 1.1.3 of 4.1.1 opgenomen waarden voor een inrichting gelden.
4.1.4 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de voorzieningen die binnen de inrichting moeten worden aangebracht en
gedragsregels die in acht moeten worden genomen teneinde te bereiken
dat aan paragraaf 1.1 en aan de voorschriften 4.1.1 of 4.1.3 wordt voldaan.
4.1.5 Het bevoegd gezag kan bij nadere eis voor trillingen als bedoeld in
voorschrift 1.1.2, een andere trillingsterkte toelaten. Deze trillingsterkte
mag niet lager zijn dan de streefwaarden die zijn gedefinieerd voor de
gebouwfunctie wonen in de Richtlijn 2 «Hinder voor personen in
gebouwen door trillingen» van de Stichting Bouwresearch, Rotterdam,
uitgave 1993.
Paragraaf 4.2 Energie
4.2.1 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de te treffen rendabele maatregelen of voorzieningen, bedoeld in
voorschrift 1.2.2.
4.2.2 Een nadere eis als bedoeld in voorschrift 4.2.1 kan niet betreffen
de verplichting tot het treffen van maatregelen of voorzieningen tot
beperking van het energiegebruik die een terugverdientijd hebben van
meer dan vijf jaar voor gebouwen, faciliteiten en processen.
4.2.3 Een nadere eis als bedoeld in voorschrift 4.2.1 kan geen betrekking
Staatsblad 2000 262 19

hebben op de eigenschappen van toestellen of installaties waarop de Wet
energiebesparing toestellen van toepassing is.
Paragraaf 4.3 Afvalstoffen en afvalwater
4.3.1 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot:
a. het doen van onderzoek naar de mogelijkheden tot het treffen van
maatregelen of voorzieningen ten behoeve van het voorkomen of het
beperken van het ontstaan van afvalstoffen binnen de inrichting,
voorzover maatregelen of voorzieningen onvoldoende bekend zijn of
b. de ten behoeve van het voorkomen of het beperken van het ontstaan
van afvalstoffen binnen de inrichting te treffen maatregelen of voorzieningen,
bedoeld in voorschrift 1.3.1.
Een onderzoek als bedoeld onder a kan niet vaker dan eenmaal in de vijf
jaar worden voorgeschreven, tenzij de omstandigheden in de inrichting
naar het oordeel van het bevoegd gezag zodanig zijn gewijzigd dat dit ter
uitvoering van voorschrift 1.3.1 noodzakelijk is.
4.3.2 Een nadere eis als bedoeld in voorschrift 4.3.1, onder b, kan niet
betreffen de verplichting tot het treffen van maatregelen of voorzieningen
tot het voorkomen of het beperken van het ontstaan van afvalstoffen die
een terugverdientijd hebben van meer dan vijf jaar.
4.3.3 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
het treffen van maatregelen of voorzieningen ten behoeve van het
scheiden, gescheiden houden, gescheiden afgeven en het gescheiden
opslaan van afvalstoffen als bedoeld in voorschrift 1.3.2, 1.3.3 en 1.3.4.
4.3.4 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de samenstelling, eigenschappen of hoeveelheid van bedrijfsafvalwater
dat wordt gebracht in een openbaar riool als bedoeld in voorschrift 1.3.10
of in een andere voorziening voor de inzameling en het transport van
afvalwater als bedoeld in voorschrift 1.3.11.
4.3.5 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de andere situering van een controlevoorziening als bedoeld in voorschrift
1.3.13.
Paragraaf 4.4 Lucht
4.4.1 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de situering of uitvoering van de in voorschrift 2.3.7 bedoelde uitmonding
van een afvoerleiding van spuitnevel en dampen die vrijkomen bij
verfspuitwerkzaamheden of antiroestbehandeling, en met betrekking tot
de aanwezigheid, de uitvoering en het onderhouden van de in voorschrift
2.3.7 bedoelde ontgeuringsinstallatie.
4.4.2 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de dampdichte uitvoering van de wanden en plafonds, bedoeld in
voorschrift 2.2.11.
4.4.3 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de aanzuigopeningen en uitblaasopeningen van de mechanische
ventilatie van een parkeergarage als bedoeld in voorschrift 1.4.2, alsmede
met betrekking tot de uitvoering en het onderhoud van de ventilatoren.
4.4.4 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
maatregelen ter beperking van de emissie van benzeen uit een parkeergarage.
Paragraaf 4.5 Verlichting
4.5.1 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de ten behoeve van het voorkomen of het beperken van hinder door de
verlichting of door werkzaamheden als lassen en snijden, te treffen
maatregelen of voorzieningen.
Staatsblad 2000 262 20

Paragraaf 4.6 Veiligheid
4.6.1 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de wijze van ventilatie van werk- en opslagruimten.
4.6.2 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
het doen van onderzoek naar de explosieveilige uitvoering van een
elektrische installatie of een gasinstallatie.
4.6.3 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de plaats en de wijze van de opslag van gassen als bedoeld in voorschrift
1.6.2, onder b, c en e.
Paragraaf 4.7 Waterbesparing
4.7.1 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de rendabele maatregelen of voorzieningen, bedoeld in voorschrift 1.7.2.
4.7.2 Een nadere eis als bedoeld in voorschrift 4.7.1 kan niet betreffen
de verplichting tot het treffen van maatregelen of voorzieningen tot
beperking van het waterverbruik die een terugverdientijd hebben van
meer dan vijf jaar.
Paragraaf 4.8 Bodembescherming
4.8.1 Het bevoegd gezag kan een nadere eis stellen met betrekking tot
de binnen de inrichting te treffen maatregelen en voorzieningen zoals
bedoeld in de voorschriften 2.1.2, 2.1.7, 2.2.1 en 2.5.5, en in acht te nemen
gedragsregels in overeenstemming met het gestelde in de NRB.
Staatsblad 2000 262 21

NOTA VAN TOELICHTING
INHOUDSOPGAVE
1. ALGEMENE TOELICHTING
1.1 Terugblik en ontwikkelingen ten aanzien van de milieuregelgeving
voor inrichtingen
1.2 De nieuwe opzet van het besluit
1.3 Relatie met andere beleidsterreinen
1.4 Toetsing van het ontwerpbesluit
1.4.1 Aantal inrichtingen waarop het besluit van toepassing zal zijn
1.4.2 Aard en omvang van de kosten en baten van het besluit
1.4.3 Bescherming van het milieu
1.4.4 Uitvoerbaarheid en handhaafbaarheid
1.5 Reacties naar aanleiding van de inspraakprocedure
1.5.1 Aantal en algemene duiding van de reacties
1.5.2 De reikwijdte van het besluit en de reacties daarop
1.5.3 De voorschriften van het besluit en de reacties daarop
1.6. Notificatie
2. ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING
3. TOELICHTING BIJLAGE (Voorschriften)
3.1 Algemeen
3.2 Begrippen
3.3 Voorschriften
Staatsblad 2000 262 22

1. ALGEMENE TOELICHTING
1.1 Terugblik en ontwikkelingen ten aanzien van de milieuregelgeving
voor inrichtingen
Van vergunningen naar algemene regels
Medio jaren tachtig is begonnen met het opstellen van algemene regels
voor bedrijven in het kader van de toenmalige dereguleringsoperatie
«Actieprogramma Deregulering Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer».
Deze operatie is erop gericht de vergunningplicht – toen nog op basis van
de Hinderwet – te vervangen door een stelsel van algemene regels of
standaardvoorschriften. Met algemene regels kon de regulering van de
milieuaspecten van veel bedrijven gestalte krijgen en kon de achterstand
in de vergunningverlening binnen een korte tijd snel worden geëlimineerd.
De MDW-operatie algemene milieuregels voor inrichtingen
In zijn brief van 19 december 1994 aan de Voorzitter van de Tweede
Kamer der Staten-Generaal presenteerde het kabinet het plan van aanpak
«Marktwerking, deregulering en wetgevingskwaliteit» (MDW) (Kamerstukken
II 1994/95, 24 036, nr. 1). Doel daarvan is regels die het bedrijfsleven
onnodig belasten, te verminderen en te vereenvoudigen en de
wetgevingskwaliteit te verbeteren. Ter uitwerking van het regeerakkoord
kreeg in december 1994 de projectorganisatie MDW gestalte. In dat kader
stelde het kabinet de MDW-werkgroep Inrichtingen- en vergunningenbesluit
milieubeheer in met de opdracht te onderzoeken in hoeverre het
stelsel van milieuregelgeving, met name het stelsel van vergunningen en
algemene regels voor inrichtingen, kon worden verbeterd.
Het kabinet informeerde bij brief van 10 juli 1995 de Voorzitter van de
Tweede Kamer der Staten-Generaal over het standpunt dat het naar
aanleiding van het rapport van de MDW-werkgroep van 20 juni 1995 had
ingenomen (Kamerstukken II 1994/95, 24 036, nr. 6). Naar aanleiding van
dat advies heeft het kabinet besloten om de besluiten op grond van artikel
8.40 Wet milieubeheer (Wm) voortaan vorm te geven aan de hand van de
volgende uitgangspunten:
– meer inrichtingen onder het bereik van algemene regels;
– globalisering, bundeling en groter bereik algemene regels;
– voorschriften beperken tot wat strikt noodzakelijk is, accent op
doelvoorschriften in plaats van middelvoorschriften;
– flexibilisering door middel van nadere eisen;
– vereenvoudigen van de meldingsplicht volgens artikel 8.41 Wm.
Het eerste herziene en vastgestelde 8.40-besluit waarin de MDW-aanbevelingen
zijn verwerkt, is het Besluit horeca-, sporten recreatieinrichtingen
milieubeheer. In de nota van toelichting bij dat besluit is
uitvoerig ingegaan op de redenen voor het hanteren van bovenstaande
uitgangspunten. Voor een nadere uiteenzetting over die uitgangspunten
wordt daar dan ook naar verwezen.
1.2 De nieuwe opzet van het besluit
Verantwoordelijkheid bedrijfsleven en overheid
In het afgelopen decennium is zowel bij de overheden als bij het
bedrijfsleven het inzicht gegroeid dat elk bedrijf zelfstandig verantwoordelijk
is voor het milieu. Degene die de inrichting drijft, moet nagaan wat
de mogelijke nadelige milieugevolgen zouden kunnen zijn als de
Staatsblad 2000 262 23

inrichting in werking wordt gebracht of in bedrijf is. Op hem rust ook de
verantwoordelijkheid na te gaan op welke wijze deze gevolgen kunnen
worden voorkomen of, indien dat niet kan, zoveel mogelijk beperkt.
De geschetste verantwoordelijkheid van de onderneming neemt niet
weg dat in laatste instantie de overheid het tot haar verantwoordelijkheid
moet rekenen het milieu te beschermen. Artikel 21 van de Grondwet
bepaalt dat de zorg van de overheid is gericht op de bescherming en
verbetering van het leefmilieu. Het benadrukken van de eigen verantwoordelijkheid
van de ondernemers moet daarom worden gezien als een
belangrijke mede-verantwoordelijkheid doch impliceert niet een
overdracht van de uiteindelijke verantwoordelijkheid van de overheid.
De wijze van normstelling
Het besluit bevat tal van concrete voorschriften die erop gericht zijn de
nadelige gevolgen die de categorieën van inrichtingen, waarop het besluit
betrekking heeft, kunnen veroorzaken, te voorkomen of zoveel mogelijk te
beperken. Soms zijn dit doelvoorschriften, soms zijn het concrete
voorschriften waaraan voorzieningen, installaties of activiteiten binnen de
inrichting moeten voldoen. Op weer andere onderdelen zijn concrete
voorschriften geformuleerd die handelingen vergen of de handelingsvrijheid
beperken. De in het besluit opgenomen voorschriften beogen een
beschermingsniveau te realiseren dat voldoet aan het uitgangspunt
ALARA (as low as reasonably achievable) uit de Wet milieubeheer. De
voorschriften zijn vergelijkbaar met voorschriften die mogen worden
verwacht in een zogeheten adequate milieuvergunning ten behoeve van
een vergelijkbare bedrijfsactiviteit.
Als vangnetbepaling in het besluit fungeert voorschrift 1.9.1 van de
bijlage. Een zodanig vangnet is noodzakelijk, aangezien een volledig
dekkend pakket van maatregelen voor alle denkbare situaties niet mogelijk
is. Voorschrift 1.9.1 fungeert daarnaast als sluitstuk in situaties waarin
geen van de voorschriften van het besluit van toepassing is, maar waarbij
naar redelijke maatstaven moet worden geoordeeld dat een aantasting
van het milieu in concreto niet aanvaardbaar is.
Verbreding reikwijdte en vernieuwing
De Wm kent een andere werking en reikwijdte dan de Hinderwet. De
aloude invalshoek van gevaar, schade en hinder is door de Wm vervangen
door het uitgangspunt dat een zo groot mogelijke bescherming van het
milieu geboden is. Het begrip «bescherming van het milieu» van de Wm
omvat, naast de klassieke hiervoor genoemde Hinderwet-thema’s, onder
meer de zorg voor een doelmatige verwijdering, preventie en hergebruik
van afvalstoffen, de zorg voor een zuinig gebruik van energie en grondstoffen,
en het beperken van de gevolgen die verband houden met het
verkeer van personen en goederen van en naar de inrichting.
Overeenkomstig artikel 1.1 Wm zijn bij de totstandkoming van dit
besluit de aspecten afvalpreventie, energie- en waterbesparing,
grondstoffenextensivering en het verkeer van personen en goederen van
en naar de inrichting bezien.
Afvalpreventie, water- en energiebesparing wijken in essentie af van de
meer klassieke milieuaspecten uit de Hinderwet. In tegenstelling tot
bijvoorbeeld stank of lawaai leveren tekortkomingen of nalatigheden van
een bedrijf ten aanzien van afvalpreventie en energiebesparing geen
onmiddellijk benadeelden op. Het gaat om de bescherming van het milieu
in ruime zin zonder dat een directe relatie kan worden gelegd met de
(woon)omgeving. Juist vanwege dat bijzondere karakter is het wenselijk
en mogelijk voorschriften op te nemen die meer ruimte bieden voor
specifieke invulling naar omstandigheden, mogelijkheden of anderszins.
Staatsblad 2000 262 24

Energiebesparing
Overwogen is op welke wijze het aspect van energiegebruik in het
besluit vorm zou kunnen krijgen. Het huidige beleidskader voor het Rijk
inzake energiebesparing is in belangrijke mate gebaseerd op stimulering
van energiebesparing door middel van andere instrumenten dan directe
regulering. Daarbij kan worden gewezen op de meerjarenafspraken die
voor enkele bedrijfssectoren zijn of worden gemaakt, het programma van
de Nederlandse Maatschappij voor Energie en Milieu (NOVEM) voor de
lichte industrie en de introductie van energiediensten. Deze instrumenten
gaan uit van een grote verantwoordelijkheid van het bedrijfsleven zelf.
Daarnaast krijgt de energiebesparing gestalte in thema’s als duurzaam
bouwen en de ontwikkeling van energieprestatie-normen. Ook is de
regulerende energiebelasting (REB) van kracht geworden in aanvulling op
fiscale ondersteunende regelingen (Vamil en EIA). In het licht van deze
benadering en ter voorkoming van overregulering is de regeling van de
energiebesparing in dit besluit terughoudend opgezet. De energieparagraaf
richt zich op die inrichtingen voor motorvoertuigen die een
relatief groot energieverbruik kennen.
Tenslotte valt te vermelden dat op grond van de Wet energiebesparing
toestellen (W.E.T.) in het belang van de energiebesparing regels gesteld
kunnen worden met betrekking tot toestellen en installaties. Zo zijn er ter
toepassing van EU-richtlijnen onder meer eisen gesteld ten aanzien van
het energiegebruik van cv-ketels. Dergelijke eisen gelden algemeen,
onafhankelijk van de plaats van het toestel of de installatie. Met betrekking
tot toestellen/installaties waarvoor op grond van de W.E.T. voorschriften
zijn gegeven, kunnen geen nadere eisen worden vastgesteld op grond van
dit besluit.
In de Uitvoeringsnota Klimaatbeleid (juni 1999) is aangegeven dat de
prestatie die van bedrijven wordt gevraagd, hoger zal zijn dan tot nu toe
het geval was. De nota gaat uit van een terugverdientijd tot en met vijf
jaar geldend voor álle maatregelen die redelijkerwijs kunnen worden
verlangd.
Afvalstoffen (afvalpreventie en afvalscheiding)
Om voor afvalpreventie hiervoor de juiste condities te creëren is het
«Actieprogramma afvalpreventie bij bedrijfsmatige activiteiten» uitgevoerd,
dat zowel betrekking heeft op regulerende als stimulerende
instrumenten.
Onder afvalpreventie wordt hier verstaan: «het voorkomen of beperken
van het ontstaan van afval door reductie aan de bron, door intern
hergebruik of door de vermindering van de totale milieuschadelijkheid
daarvan.»
Welke maatregelen redelijkerwijs kunnen worden gevergd, wordt
bepaald door de stand van de techniek en door de technische en
financiële mogelijkheden van het betreffende bedrijf.
Om de juiste condities voor hergebruik en nuttige toepassing van
afvalstoffen te realiseren wordt het programma Gescheiden Inzamelen
van Bedrijfsafval (GIBA) uitgevoerd, opgesteld door het Afval Overleg
Orgaan (AOO).
Bij gevaarlijk afval is de noodzaak van specifieke eindverwerking de
reden om tot afvalscheiding over te gaan. Afvalscheiding betreft het
scheiden, gescheiden houden en gescheiden afgeven van afval dat zowel
integraal als gescheiden vrijkomt.
Voor enkele veel voorkomende afvalstoffen zijn concrete scheidingsverplichtingen
opgenomen; voor de andere componenten is gekozen voor
inspanningsverplichtingen.
Staatsblad 2000 262 25

Waterbesparing
Nagegaan is op welke wijze het aspect van het waterverbruik als
onderdeel van het bredere beleid van het beperken van het grondstoffenverbruik,
in het besluit vorm zou kunnen krijgen. Tot op heden gaat het
Rijk uit van een grote eigen verantwoordelijkheid van de bedrijven en
instellingen. In het licht van deze benadering en ter voorkoming van
overregulering is de regeling van de waterbesparing in dit besluit
terughoudend opgezet. De waterbesparingsparagraaf richt zich op die
inrichtingen die een relatief groot waterverbruik kennen.
De gevolgen van het verkeer van personen en goederen van en naar de
inrichting
Problemen en overlast voortkomend uit de verkeersstroom verbonden
aan een inrichting, hangen sterk samen met de specifieke situering van
die inrichting in zijn omgeving. Potentiële hinder door vervoersbewegingen
dient dan ook in eerste instantie te worden behandeld in het kader
van de ruimtelijke ordening, gemeentelijke verkeers- en vervoersplannen
of het hoofdstuk VI Verkeerslawaai, van de Wet geluidhinder. De hinder
die wordt ondervonden, is sterk afhankelijk van de situering van de
inrichting en het karakter van de omgeving.
De wijze waarop de geluidhinder moet worden benaderd en beoordeeld,
dient in overeenstemming plaats te vinden met de wijze waarop
het verkeersgeluid wordt vastgesteld in het kader van de Wet geluidhinder.
Daarbij kan de circulaire van 29 februari 1996 van de Minister van
VROM, getiteld «Geluidhinder veroorzaakt door het wegverkeer van en
naar de inrichting; beoordeling in het kader van de vergunningverlening
op basis van de Wet milieubeheer» (Kenmerk MBG 96006131, Stcrt. 1996,
nr. 44), tevens als hulpmiddel dienen.
Indirecte lozing van afvalwater
Indirecte lozingen, zijnde lozingen op het riool, kunnen nadelige
gevolgen voor het milieu veroorzaken onder meer door het in het milieu
geraken van verontreinigende stoffen. De lozingen via het openbaar riool
kunnen verder nadelige gevolgen voor het milieu hebben, indien deze de
doelmatige werking van de riolering of het zuiveringstechnisch werk
belemmeren, bijvoorbeeld door aantasting van de riolering of de daarbij
behorende apparatuur.
Tot 1 maart 1996 kreeg de aanpak voor indirecte lozingen die niet zijn
aangewezen op grond van de Wet verontreiniging oppervlaktewateren
(Wvo), gestalte via de gemeentelijke lozingsverordeningen. Vanaf de
genoemde datum zijn de Wm en de Wvo zo aangepast, dat alle milieuaspecten
van indirecte lozingen – voorzover het niet gaat om indirecte
lozingen die zijn aangewezen op grond van artikel 1, tweede lid, Wvo – in
milieuvergunningen of bij algemene regels op grond van de Wm worden
geregeld.
Melding
In het systeem van artikel 8.40 Wm is een melding en bekendmakingsregeling
ingebouwd, zodat het bevoegd gezag en de belanghebbenden
kunnen nagaan of de ondernemer terecht oordeelt of een besluit op zijn
bedrijf van toepassing is. Is een 8.40-besluit op het bedrijf van toepassing
dan is de ondernemer gehouden de voorschriften van dat besluit na te
leven. In het systeem van de wet is in eerste en laatste instantie de
ondernemer verantwoordelijk voor de beoordeling welk regime op zijn
bedrijf van toepassing is.
In artikel 8.41 Wm is niet geregeld of en hoe het bevoegd gezag op de
Staatsblad 2000 262 26

melding moet reageren. Als de melding volkomen in orde is, bestaat voor
het bevoegd gezag geen verplichting hierop te reageren. Oordeelt het
bevoegd gezag dat de melding ten onrechte is gedaan, dan vloeit uit de
handhavingsopdracht van de wet voort dat het bevoegd gezag aan de
ondernemer laat weten dat voor de inrichting een vergunning noodzakelijk
is en dat zonder die vergunning de wet wordt overtreden. De wet
stelt voor deze mededeling overigens geen duidelijke termijn. Vanuit
handhavingsoptiek is het wenselijk dat het bevoegd gezag bij een
klaarblijkelijke onterechte melding niet te lang wacht met het kenbaar
maken van zijn opvatting. De mededeling aan het bedrijf dat de activiteiten
vergunningplichtig zijn, moet in beginsel worden gezien als een
informatieve mededeling die geen rechtsgevolg heeft. De rechtsgevolgen
vloeien voort uit de wet zelf. De mededeling aan het bedrijf dat de
melding terecht is gedaan, moet overigens worden aangemerkt als een
beschikking als bedoeld in artikel 20.1 van de Wet milieubeheer.
De verplichting tot melding van de oprichting, uitbreiding of verandering
van de inrichting en de algemene bekendmaking daarvan door het
bevoegd gezag biedt derden-belanghebbenden de gelegenheid de
gemeente in te schakelen indien zij van mening zijn dat ten onrechte
wordt gemeld, vestiging in strijd is met het bestemmingsplan of
overigens gehandeld wordt in strijd met ordenings- of vestigingsregels.
Derden-belanghebbenden kunnen bij het bevoegd gezag een verzoek
tot handhaving indienen als een inrichting niet aan de voorschriften
voldoet (artikel 18.14, eerste lid, van de Wet milieubeheer). Op zo’n
verzoek moet het bevoegd gezag binnen een maand reageren. Een
voorbeeld hiervan is een ten onrechte gedane melding door een bedrijf,
waardoor het verbod van artikel 8.1 van de Wet milieubeheer wordt
overtreden. Een ieder kan dan het bevoegd gezag verzoeken om een
sanctie op te leggen.
Nadere eisen
Artikel 8.42 Wm biedt de mogelijkheid in een 8.40-besluit de
verplichting op te leggen te voldoen aan nadere eisen van een bestuursorgaan
met betrekking tot daarbij aan te geven onderwerpen. Door het
stellen van nadere eisen kunnen de desbetreffende voorschriften worden
toegesneden op concrete gevallen.
Een regeling als bedoeld in artikel 8.40, eerste lid, Wm veronderstelt dat
de te regelen inrichtingen zich alle in een betrekkelijk homogene situatie
bevinden, zowel wat de gevolgen voor het milieu betreft, als wat de in de
betrokken inrichtingen gebezigde werkwijzen aangaat. Ook speelt de mate
van homogeniteit van de omgeving waarin de inrichtingen liggen een
belangrijke rol voor bevoegd gezag, bedrijven en derden-belanghebbenden
voor de bepaling van de behoefte aan een individuele beoordeling.
Die homogeniteit moet het mogelijk maken algemeen geldende
voorschriften toe te passen die voor de betrokken categorie voldoen. Bij
het ontbreken van die homogeniteit zou in een zeer groot aantal gevallen
de behoefte worden gevoeld om gebruik te maken van de bevoegdheid
tot het stellen van nadere eisen, zowel in de vorm van aanscherping om
alsnog het gewenste beschermingsniveau te bereiken, als in de vorm van
verlichting van de voorschriften om rekening te houden met de bijzondere
omstandigheden van de betrokken inrichting. Het gevaar dreigt dan dat de
bestuurlijke last daarvan de bestuurlijke last benadert, of zelfs evenaart of
overtreft, die is verbonden aan het verlenen van vergunningen. Hoewel
het besluit overeenkomstig het MDW-rapport een breed terrein bestrijkt,
wordt de homogeniteit toch zodanig geacht dat slechts in een beperkt
aantal gevallen gebruik zal behoeven te worden gemaakt van de in artikel
5 van het besluit gegeven bevoegdheid tot het stellen van nadere eisen.
De figuur van nadere eisen is niet nieuw. Ook in tot op heden geldende
Staatsblad 2000 262 27

8.40-besluiten is op diverse plaatsen de mogelijkheid gecreëerd dat het
bevoegd gezag nadere eisen stelt. Nadere eisen worden in de praktijk
doorgaans terughoudend en afgewogen toegepast in die situaties waarbij
lokale omstandigheden een specifieke benadering noodzakelijk maken.
Het komt zelden voor dat een nadere eis wordt gesteld zonder voorafgaand
overleg met degene die de inrichting drijft. In de praktijk blijkt dat
in de meeste gevallen in goed overleg tussen het bedrijf en het lokale
gezag eventuele onduidelijkheden worden weggenomen over de wijze
waarop de regelgeving in het concrete geval moet worden nageleefd of
welke activiteiten of voorzieningen kunnen bijdragen tot een juiste
bescherming van het milieu. Dan kan ook van het stellen van een formele
nadere eis worden afgezien.
De inhoudelijke en procedurele eisen die ons recht aan de beschikking,
houdende nadere eisen stelt, dragen ertoe bij dat de bevoegde instanties
niet anders dan weloverwogen daartoe overgaan. De nadere eis is een
ambtshalve beschikking, die niet kan worden genomen dan nadat het
bevoegd gezag zich zorgvuldig een beeld heeft gevormd van de relevante
feiten en de betrokken belangen. Daarbij zijn niet alleen de milieubelangen
en de belangen van derden-belanghebbenden aan de orde maar
ook de bedrijfseconomische belangen. Er moet een duidelijke en redelijke
verhouding zijn tussen het met de nadere eis beoogde doel en de kosten
of inspanningen die het bedrijf moet maken om aan de eis te kunnen
voldoen. Nadere eisen kunnen in hun algemeenheid niet zo ver gaan dat
daardoor een bedrijf – in vergelijking met soortgelijke bedrijven of
(internationale) ondernemingen uit dezelfde bedrijfstak – overmatig hoge
kosten zou moeten maken om aan deze eisen te kunnen voldoen.
De mogelijke vrees dat de nadere eisen, zoals in dit besluit geregeld, tot
een soort «verkapte vergunning» zou leiden, is op grond van het
bovenstaande ongegrond. Overigens zal de Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer de ontwikkeling op dit punt
in overleg met het bedrijfsleven en de VNG monitoren en evalueren.
1.3 Relatie met andere beleidsterreinen
Bij de opzet van dit besluit is getracht geen aspecten te regelen die
reeds in andere kaders worden gereguleerd.
Ruimtelijke ordening en bedrijfsvestiging
Er is een sterke verwantschap tussen milieubeleid en ruimtelijk beleid.
Het bestemmingsplan is op gemeentelijk niveau het afstemmingskader
tussen beide beleidsvelden. Een optimaal samenspel tussen milieu en
ruimtelijke ordening zou moeten leiden tot een juiste afweging van
milieubelastende en milieugevoelige bestemmingen, die vervolgens
wordt vastgelegd in bestemmingen en (gebruiks)voorschriften. Deze zijn
vanwege hun normerend karakter bindend voor een ieder en dienen
tevens als toetsingskader bij bouw- en aanlegvergunningen.
Bestemmingsplannen kunnen normen bevatten ter bescherming van
het milieu zoals vestigingsnormen en collectieve normen (geluidzones,
veiligheidszones etc.). Op grond daarvan kan de toelaatbaarheid van
individuele bedrijven binnen het bestemmingsplankader worden
beoordeeld. Een goed ruimtelijke ordeningsbeleid kan diverse milieugebonden
knelpunten van inrichtingen voorkomen.
Opgemerkt wordt dat de handhaving van het geschetste kader
uiteindelijk bepalend zal zijn voor de vraag of de stelsels van de ruimtelijke
ordening en van milieu op deze wijze naadloos op elkaar aansluiten.
Staatsblad 2000 262 28

Bouwvergunning en Bouwbesluit
In het Bouwbesluit op grond van de Woningwet zijn vier uitgangspunten
gehanteerd: veiligheid, gezondheid, bruikbaarheid en energiezuinigheid.
De voorschriften zijn gegeven op basis van levensduur, kosten
en milieu-aspecten. Daarnaast dient de gemeenteraad nog een bouwverordening
vast te stellen, waarin onder meer de brandveiligheid (brandwerende
en blusvoorzieningen) binnen gebouwen wordt gegarandeerd.
In het Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer
zijn diverse voorschriften opgenomen die betrekking hebben op
bouwkundige scheidingsconstructies, brandwerendheid, ventilatie van
ruimten etcetera. Veelal bleek er sprake van overlap met de eisen die
voortvloeien uit het Bouwbesluit en de bouwverordening. Bij de totstandkoming
van het onderhavige besluit is gekozen voor een meer zuivere
afbakening tussen milieu- en bouwvoorschriften. Voorschriften die
betrekking hebben op bouwtechnische elementen van een inrichting, zijn
zoveel mogelijk vermeden.
Provinciale milieuverordening
Artikel 1.2 Wm regelt de provinciale milieuverordening (PMV). De
verordening is het kader voor tal van onderwerpen waarvan is geoordeeld
dat deze beter op provinciaal niveau kunnen worden geregeld. Naast het
aanwijzen van bijzondere gebieden is in hoofdstuk 10 van de Wm
vastgelegd dat zaken met betrekking tot de verwijdering van afvalstoffen
op provinciaal niveau geregeld kunnen worden. In AOO-verband zijn de
overheden met elkaar overeengekomen dat regels voor het bewaren en
het ontdoen van afvalstoffen in 8.40-besluiten worden opgenomen in
plaats van de PMV. Voor het overige op het gebied van de afvalverwijdering
blijft de PMV van toepassing.
Gemeentelijke verordening
Artikel 121 van de Gemeentewet biedt de gemeenten een verordenende
bevoegdheid zolang deze niet in strijd is of komt met een hogere
wettelijke regeling. In verband hiermee kan zich de vraag voordoen of
gemeenten de bevoegdheid hebben bij Algemene plaatselijke verordening
(APV) voorzieningen te treffen die bepaalde vormen van nadelige
gevolgen, veroorzaakt door inrichtingen, (bijv. hinder) reguleren. Bepaalde
vormen van milieugevolgen, zoals geluid, zijn sterk afhankelijk van de
specifieke situering van een inrichting in zijn omgeving.
Europese oplosmiddelenrichtlijn
De «Richtlijn inzake de beperking van de emissie van vluchtige
organische stoffen ten gevolge van het gebruik van organische oplosmiddelen
bij bepaalde werkzaamheden en in installaties», nr. 1999/13/EG
(hierna: «de Richtlijn»), is op 11 maart 1999 vastgesteld door de Raad van
de Europese Unie en op 29 maart 1999 opgenomen in het Publicatieblad
van de Europese Gemeenschappen. Elke lidstaat heeft de verplichting om
de Richtlijn binnen 24 maanden na de publicatiedatum in nationale
wetgeving te implementeren. Nederland doet dit door middel van het
«Oplosmiddelenbesluit omzetting EG-VOS richtlijn», dat naar verwachting
in januari 2001 van kracht zal worden.
De Richtlijn is onder meer van toepassing op autoschadeherstelbedrijven
met een oplosmiddelverbruik van meer dan 500 kilogram per
jaar. In afwijking van hetgeen hierboven is vermeld zal de implementatie
van de Richtlijn voor deze categorie plaatsvinden door middel van
onderhavig besluit. Door te voldoen aan de voorschriften uit dit besluit die
Staatsblad 2000 262 29

etrekking hebben op VOS-emissies, voldoet een autoschadeherstelbedrijf
tevens aan de vereisten uit de Richtlijn.
Regels vanuit nutsbedrijf
De levering van gas, water en licht en de daarvoor gebruikte installaties
door nutsbedrijven, alsmede de daarvoor in inrichtingen in gebruik zijnde
toestellen en voorzieningen, moeten voldoen aan diverse specifieke
normen (NEN, KOMO) en (periodieke) keuringen door erkende installateurs.
De levering en het gebruik is vanwege veiligheids- en gezondheidsredenen
met grote waarborgen omgeven. De verwijzing naar deze
normen vereist bij controle een zeer specifieke kennis, deskundigheid en
ervaring. Bij de nutsbedrijven en de erkende installateurs is deze
aanwezig.
Bij de opzet van het onderhavige besluit is gekozen voor een meer
zuivere afbakening tussen milieuvoorschriften en bepalingen van de
nutsbedrijven. Voorschriften die betrekking hebben op het gebruik van
toestellen en installaties voor gas, water en licht, zijn zoveel mogelijk
vermeden. Deze aspecten vallen reeds onder de leverings- en veiligheidsvoorschriften
van de nutsbedrijven.
Specifieke algemene regels
In dit besluit zijn geen onderwerpen opgenomen, waarvoor reeds op
basis van besluiten krachtens artikel 8.44 Wm regels zijn gesteld. Deze
regels bestaan zelfstandig naast, en zijn additioneel aan dit besluit. In het
Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer waren
diverse richtlijnen zoals die van de Commissie voor Preventie van
Rampen (CPR) uitgewerkt in diverse voorschriften.
De grotere reikwijdte van het onderhavige besluit bewerkstelligt dat het
aantal gevallen waarin deze onderwerpen niet van toepassing zullen zijn,
toeneemt. Daarom is ervoor gekozen deze richtlijnen niet in het besluit uit
te werken doch deze van toepassing te verklaren.
Handhaving
Ingevolge artikel 18.2, eerste lid, onder a, Wm is het bestuursorgaan
waaraan een melding als bedoeld in artikel 6 van dit besluit wordt gericht,
het bestuursorgaan dat heeft zorg te dragen voor de bestuurlijke
handhaving van hetgeen bij of krachtens dit besluit is gesteld. Gezien
onder meer de aard van de activiteiten waarop dit besluit van toepassing
is, zullen in nagenoeg alle gevallen burgemeester en wethouders van de
gemeente waarin de inrichting zich bevindt het bevoegde gezag zijn voor
de bestuurlijke handhaving van dit besluit.
De zorg voor de handhaving van dit besluit houdt in dat het bevoegde
gezag in eerste instantie verantwoordelijk is voor het toezicht op de
naleving van het besluit. De zorg voor de bestuurlijke handhaving omvat
voorts de plicht voor het bevoegde gezag om gegevens die van belang
zijn met het oog op de uitoefening van de bestuurlijke handhaving, te
verzamelen en te registeren. Dit volgt uit artikel 18, eerste lid, onder b,
Wm.
Naast een bestuurlijke aanpak kan ook via het strafrecht worden
opgetreden ingeval van overtreding van dit besluit en de nadere eisen die
hierop zijn gebaseerd. De grondslag hiervoor ligt in de Wet op de
economische delicten (WED). Zie artikel 1a, onder 1° en 2°, van de WED.
Indien er een reële keuzemogelijkheid bestaat tussen een bestuursrechtelijke
en een strafrechtelijke aanpak zal per individueel geval in
Staatsblad 2000 262 30

overleg tussen de betrokken instanties moeten worden besloten welke
aanpak het meest aangewezen is.
1.4 Toetsing van het ontwerpbesluit
1.4.1 Aantal inrichtingen waarop het besluit van toepassing zal zijn
Niet alle inrichtingen voor motorvoertuigen komen te vallen onder het
bereik van het besluit. Artikel 3 van het besluit beperkt de reikwijdte.
Bedrijven die op grond van de in artikel 3 genoemde kenmerken worden
uitgesloten, zijn vergunningplichtig of vallen wellicht onder het bereik van
een ander besluit, gebaseerd op artikel 8.40 van de Wm.
Het totaal aantal bedrijven dat als een inrichting voor motorvoertuigen
wordt beschouwd, wordt geschat op circa 12 000. In de toelichting op
artikel 2 is een typering gegeven van de bedrijfscategorieën die onder het
besluit gaan vallen. Vooralsnog kan worden gesteld dat nagenoeg alle
bedrijven moeten worden aangemerkt als inrichting in de zin van de Wm
en dus ook vallen onder het bereik van de Wm.
Ten gevolge van de in artikel 3 genoemde situeringscriteria blijven circa
1000 bedrijven vergunningplichtig. Enerzijds door het wegvallen van een
aantal uitsluitingsgronden en anderzijds door het ruimer formuleren van
het begrip inrichting voor motorvoertuigen zullen ten opzichte van het
oude besluit naar verwachting circa 6 000 inrichtingen niet langer een
vergunning krachtens de Wm nodig hebben.
Indien de voorgaande situatie wordt vergeleken met de situatie na
inwerkingtreding van het onderhavige besluit zal het aantal vergunningplichtige
inrichtingen dus dalen met ongeveer 6 000 inrichtingen, namelijk
van 7 000 tot circa 1 000.
aantal inrichtingen met: onder oude besluit onder nieuwe besluit
– vergunning 7 000 1 000
– melding 5 000 11 000
1.4.2 Aard en omvang van de kosten en baten van het besluit
a. Structurele en eenmalige effecten
Zonder vergunning is het verboden een inrichting op te richten, in
werking te hebben of een wijziging in de aard of de werkzaamheden aan
te brengen. Het vervallen van de vergunningplicht is een structureel effect
voor alle bedrijven waarop het besluit van toepassing is. Het betreft niet
alleen oprichtingsvergunningen doch ook wijzigingsvergunningen.
Het is niet bekend hoe hoog de totale kosten van de vergunningverlening
jaarlijks zijn voor bedrijven die vallen onder het bereik van het
besluit. De volgende berekening kan daar wel een beter zicht op geven.
Op grond van onder meer informatie uit de branche zou kunnen worden
gesteld dat de kosten die een gemiddelde inrichting kwijt is aan een
Wm-vergunningprocedure liggen tussen de fl. 7 500,- en fl. 17 500,-. In die
kosten zijn opgenomen de op geld waardeerbare inzet van het bedrijf
(loonkosten), externe adviseurs, out of pocket-kosten.
Zou worden aangenomen dat gemiddeld eens per vijf jaar een
dergelijke procedure moet worden doorlopen (oprichtings- en wijzigingsvergunningen)
en deze gemiddeld fl. 12 500,= kost, dan zou voor de
betreffende sector het totaal aan jaarlijkse procedurekosten zónder dit
besluit gesteld kunnen worden op ongeveer fl. 17,5 miljoen (volgens:
7 000 inrichtingen x 20% x fl. 12 500,=). In de situatie onder dit besluit
Staatsblad 2000 262 31

worden de kosten geschat op circa fl. 2,5 miljoen (1 000 x 20% x fl.
12 500,=).
Het meldingensysteem is voor een bedrijf veel minder kostbaar dan het
vergunningensysteem. De kosten voor het doen van een melding op
grond van de oude 8.40-besluiten worden op basis van een steekproef
gemiddeld gesteld op fl. 500,= tot fl. 2 500,= per melding (gemiddeld fl.
1 500,=). In die kosten zijn opgenomen de op geld waardeerbare inzet van
het bedrijf (loonkosten), externe adviseurs en out of pocket-kosten. In de
situatie zónder dit besluit bedragen de meldingskosten circa fl. 1,5 miljoen
(5 000 x 20% x fl 1 500,=).
De kosten voor het doen van de vereenvoudigde melding, die in het
onderhavige besluit is voorzien, zijn voor het bedrijf aanmerkelijk lager
dan bij het oude besluit. Naar schatting beloopt de op geld waardeerbare
moeite voor het bedrijf voor het doen van de nieuwe melding fl. 300,- tot
fl. 1 500,-. Kosten die de sector zal maken voor het doen van meldingen
volgens dit besluit wordt op jaarbasis geschat op fl. 1,9 miljoen (11 000 x
20% x gem. fl. 900,=).
Samengevat bedragen de totale kosten:
– zónder dit besluit circa fl. 19 miljoen per jaar;
– volgens dit besluit circa fl. 4,4 miljoen per jaar.
Een besparing wordt bereikt van circa fl. 14,6 miljoen per jaar.
Aangetekend wordt dat bestaande bedrijven die reeds in bezit zijn van
een vergunning op het moment dat dit besluit op de inrichting van
toepassing wordt, niet genoodzaakt zijn zich te melden bij het bevoegd
gezag.
b. Rechten
Met het in werking treden van het besluit vervalt de verplichting tot het
aanvragen van vergunningen op grond van hoofdstuk 8 van de Wet
milieubeheer. Het bedrijf of de instelling is slechts gehouden de oprichting
of de wijziging van de inrichting aan het bevoegd gezag te melden. Het
bevoegd gezag kan geen rechten in rekening brengen voor dergelijke
meldingen.
Voor alle beschikkingen krachtens de Wet milieubeheer kunnen
vanaf 1-1-1998 geen rechten meer in rekening worden gebracht (artikel
15.34a Wm). De derving bij gemeenten en provincies van opbrengsten uit
de milieuleges wordt gecompenseerd door centrale financiering via het
Gemeentefonds en het Provinciefonds. Over 1998 vindt een compensatie
plaats op basis van de inkomsten van de afgelopen drie jaren. Ter
bepaling van de hoogte van de compensatie in 1998 wordt het gemiddelde
bedrag genomen van de twee jaren waarin de inkomsten het hoogst
zijn. De verdeling van de middelen in het Gemeentefonds en het
Provinciefonds zal vooralsnog gebeuren via een integratie-uitkering. Voor
de periode na 1998 zal, in overleg met de VNG en het IPO, worden bezien
op welke wijze inpassing in het Gemeentefonds en het Provinciefonds zal
geschieden.
Verwacht mag worden dat de compensatie structureel een toereikend
niveau heeft. De meeste bedrijven beschikken inmiddels over een
geactualiseerde Wet milieubeheer-vergunning. Dit betekent dat de kosten
en de gederfde opbrengsten voor de lokale overheden, in de toekomst
waarschijnlijk een neerwaartse tendens zullen laten zien. Deze tendens zal
worden versterkt doordat als gevolg van de verruimde reikwijdte van dit
besluit de vergunningplicht voor meer bedrijven zal komen te vervallen.
Er zijn in het algemeen geen extra kosten te voorzien. Voor die gevallen
waarin bestaande bedrijven en instellingen voor het eerst onder het bereik
van dit pakket van algemene regels komen te vallen, is het denkbaar dat
Staatsblad 2000 262 32

kosten moeten worden gemaakt om aan de regelgeving te voldoen.
Overigens moet worden verwacht dat het aantal van dergelijke gevallen
laag ligt. De thans bestaande bedrijven en instellingen die voor het eerst
onder het bereik van het besluit komen te vallen, waren, voordat het
besluit in werking trad, reeds vergunningplichtig.
c. De gevolgen voor de omvang van de administratieve lasten
Onder het begrip administratieve lasten wordt in dit kader verstaan de
kosten om te voldoen aan informatieverplichtingen die voortvloeien uit dit
besluit. Het gaat om het verzamelen, bewerken, registreren, bewaren en
ter beschikking stellen van informatie aan de overheid. Het besluit bevat
de volgende informatieverplichtingen:
a. vaste informatieverplichtingen: melding op grond van artikel 6 van
het besluit
b. voorwaardelijke informatieverplichtingen:
– artikel 6, vierde lid (akoestisch onderzoek bij vrachtwagenreparatie op
een afstand minder dan 50 meter van woningen);
– artikel 6, achtste lid (nulsituatie-onderzoek bodem);
– voorschrift 3.2.7 (registratie verbruik oplosmiddelhoudende
producten, indien verfproducten worden verwerkt)
– onderzoek op verzoek van het bevoegd gezag:
* voorschrift 1.2.1 (onderzoek terugdringen energieverbruik)
* idem voor 1.7.1 (waterbesparing)
* voorschrift 4.3.1 (onderzoek naar het voorkomen of beperken van
ontstaan van afvalstoffen)
* artikel 5, eerste lid (onderzoek als dat bij nadere eis verplicht is
gesteld).
Voorschrift 3.3.1 bevat regels voor de bewaring van uiteenlopende
documenten.
Het is op dit moment onmogelijk om vast te stellen in hoeveel gevallen
(procentueel of absoluut) het bevoegd gezag gebruik zal maken van de
bevoegdheid tot het verlangen van onderzoek. Ook de hoogte van het
bedrag dat per onderzoek moet worden besteed is afhankelijk van veel
uiteenlopende factoren.
1.4.3 Bescherming van het milieu
Bij de beslissing tot het vaststellen van dit besluit zijn verder de
volgende milieurelevante aspecten betrokken.
a. De gevolgen voor het milieu die inrichtingen voor motorvoertuigen
kunnen veroorzaken en de bestaande toestand van het milieu
In de SPIN (Samenwerkingsproject Industrie Nederland) procesbeschrijvingen
industrie (autospuiterijen, mei 1993) is vermeld dat in 1993
3 631 ton /jaar VOS is geëmitteerd (totale emissie van vluchtige
organische stoffen, VOS, in Nederland in 1993 bedroeg 200 kton) en 2 000
ton/jaar gevaarlijk afval (spuitafval, afvalthinner en verfrestanten) is
vrijgekomen. Deze gegevens gelden voor personenauto’s (motorvoertuigen
tot 3 500 kg). Verwacht mag worden dat deze emissiecijfers
aanmerkelijk hoger zijn indien schadeherstel aan vrachtwagens erbij
wordt betrokken.
De grote mate van diversiteit van de betrokken inrichtingen en het
vestigingspatroon van de betrokken bedrijven leiden ertoe dat geen
directe correlatie kan worden aangegeven met de algemene bestaande
toestand van het milieu in Nederland. Een directe doorvertaling van
milieudoelstellingen is moeilijk realiseerbaar, zoals ook reeds in het NMP
2 is aangegeven (Kamerstukken II 1993/94, 23 560, nr. 2, pag. 20).
Staatsblad 2000 262 33

De autobranche heeft in toenemende mate aandacht voor de milieuaspecten
van de bedrijfsvoering. Dit wordt geïllustreerd door het
milieuzorgsysteem dat in de periode 1990 tot 1993 door de BOVAG voor
de personenautobedrijven is ontwikkeld. Ook de FOCWA (schadeherstel)
heeft een milieuzorgsysteem voor haar leden ontwikkeld.
b. De mogelijkheden tot bescherming van het milieu, meer in het
bijzonder met betrekking tot het energieverbruik, de verzuring, het
verbruik van voorraden en grondstoffen en het transport
In het Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer,
waarvoor dit besluit in de plaats is getreden, zijn geen voorschriften of
beperkingen gesteld ten aanzien van het energieverbruik of het verbruik
van voorraden en grondstoffen. De bevordering van energiebesparing liep
voor een belangrijk deel via andere wegen dan inrichtingsgebonden
regulering. De wijze waarop in dit besluit de regulering van het energieverbruik
vorm heeft gekregen is reeds toegelicht in paragraaf 1.2 van deze
nota.
De terugdringing van de bijdrage van de betrokken sectoren aan de
uitstoot van NOx geschiedt door middel van het Besluit emissie-eisen
stookinstallaties milieubeheer B (Bees B).
De bijdrage vanuit de sector aan de verzuring wordt teruggedrongen
door de invoering van KWS2000-maatregelen.
c. De milieukwaliteitseisen, vastgesteld krachtens artikel 5.1 Wm,
waarvoor de betrokken categorieën van inrichtingen gevolgen kunnen
hebben
Inrichtingen voor motorvoertuigen kunnen in het kader van hun
normale bedrijfsvoering gevolgen hebben voor de milieukwaliteit. Van de
op landelijk niveau vastgestelde milieukwaliteitseisen (zwaveldioxide,
zwevende deeltjes, stikstofdioxide, koolstofmonoxide, lood en benzeen)
zijn die voor benzeen en stikstofdioxide voor de onderhavige sectoren het
meest van belang. Voor de verspreiding of concentraties van die stoffen
zijn veel emissiebronnen aanwijsbaar. In veruit de meeste gebieden en
binnen de steden in Nederland overschrijden de achtergrondconcentraties
niet de gestelde normen. Wel komt het voor dat op bepaalde locaties op
straatniveau de normen worden overschreden. Voor benzeen is de
belangrijkste oorzaak het verkeer. Voor stikstofdioxide zijn er meer
bronnen, waarbij de ruimteverwarming van bedrijven, kantoren en
huishoudens van belang is. Bij inrichtingen voor motorvoertuigen zijn de
emissies die optreden tijdens testen en proefdraaien, in dit verband van
belang.
De luchtkwaliteitseisen richten zich tot overheden. Deze hebben tot taak
maatregelen te nemen bij een (dreigende) overschrijding door de diverse
bronnen. De milieukwaliteitseisen zijn in eerste instantie bedoeld als
toetsingskader voor bestuursbeslissingen. Voorzover in een bepaald
gebied in een gemeente de milieukwaliteitsnormen (dreigen te) worden
overschreden is het aan de gemeentelijke overheid om te bezien in welke
vorm en met welke maatregelen een verbetering van de milieukwaliteit
kan worden gerealiseerd. Daarbij kan ook het vestigingsbeleid worden
betrokken. Daarom is het onmogelijk om de algemene luchtkwaliteitseisen
direct om te zetten in concrete normstelling voor de bedrijfssectoren
waarop het onderhavige besluit betrekking heeft.
Staatsblad 2000 262 34

1.4.4 Uitvoerbaarheid en handhaafbaarheid
a. Tot wie richt zich het besluit?
Het besluit richt zich primair op de bedrijven binnen de autobranche.
Degene die de inrichting drijft, draagt ervoor zorg dat de voorschriften
worden nageleefd.
b. Uitvoerbaarheid en handhaafbaarheid
Gedurende reeds vele jaren is ervaring opgedaan met het besluit
waarvoor het onderhavige besluit in de plaats treedt. Het toegenomen
milieubewustzijn, de toename van de professionalisering binnen de
sector, onder meer tot uitdrukking komend in de invoering van milieuzorgsystemen
en in de bereidheid uit eigen beweging externe adviezen te
vragen, en de maatschappelijke druk, leiden tot een hoge graad van
spontane naleving van het tot op heden bestaande besluit. Waar
belemmeringen in het verleden zijn geconstateerd, zijn deze thans zo veel
mogelijk weggenomen. Er is geen aanleiding om aan te nemen dat zich
belangrijke negatieve veranderingen in de naleving zullen voordoen.
Bij de totstandkoming van dit besluit is veel aandacht besteed aan een
goede uitvoerbaarheid en handhaafbaarheid van het besluit en de
voorschriften. Ook in het overleg met de direct belanghebbenden over het
(ontwerp)besluit, speelden deze thema’s een belangrijke rol. Over de
uitvoerbaarheid van het besluit is met vertegenwoordigers van de meest
betrokken branches en van gemeenten overleg gevoerd. De in dat kader
gedane suggesties zijn waar mogelijk meegenomen bij de redactie van
het besluit. Het besluit is wat betreft het aspect handhaafbaarheid onder
andere van commentaar voorzien door vertegenwoordigers van het
Openbaar Ministerie. Een en ander heeft – in vergelijking met het Besluit
herstelinrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer – onder meer
geleid tot een grotere toegankelijkheid van het besluit en een eenvoudiger
en duidelijker redactie van de voorschriften. Verwacht mag worden dat dit
een positief effect heeft op de uitvoerbaarheid en handhaafbaarheid van
het besluit.
De verruimde werking van dit besluit (zie artikel 1.1, tweede lid, onder b,
Wm) komt vooral tot uitdrukking in de bepalingen over energie, afvalpreventie
en de invoering van KWS2000-maatregelen. Deze bepalingen
zijn in vergelijking met de voorgaande 8.40-besluiten nieuw en zullen
daarom wellicht enige extra aandacht vragen van het bevoegd gezag.
Dit besluit is tevens van toepassing op een groot aantal inrichtingen dat
voorheen niet onder een 8.40-besluit viel, maar waarvoor een vergunning
gold. Naar mag worden aangenomen zal dit gegeven een structurele
vermindering van de werkbelasting voor het bevoegd gezag met zich
meebrengen. Dit betreft in het bijzonder het vervallen van procedures
voor de eventuele verlening (bij nieuwe gevallen) of wijziging van een
vergunning op grond van de Wm. In dit verband mag tevens worden
verwacht dat het aantal bezwaar- en beroepsprocedures zal verminderen.
Niet alleen voor het bestuur, maar ook voor de rechterlijke macht is er wat
dat betreft sprake van een te verwachten vermindering van de werklast.
c. Uitvoeringskosten
De kosten voor het bedrijfsleven om naleving van de in het besluit
gestelde regels te bewerkstelligen hangen sterk af van het «milieugedrag»
van dit moment. Bedrijven die tot op heden nauwelijks aandacht aan het
milieu besteedden, zullen voor grotere inspanningen komen te staan dan
Staatsblad 2000 262 35

edrijven die reeds voldeden aan tot nu toe geldende milieu-eisen (via
vergunning of algemene regels). Voor de onderwerpen die nieuw zijn in
de Wm zullen vrijwel alle bedrijven met dezelfde inspanningen geconfronteerd
worden. Over de hoogte van die kosten zijn geen inschattingen te
maken. De verschillen tussen de bedrijven naar aard, complexiteit en
stadium van interne milieuzorg zijn te groot om hierover zinvolle
uitspraken te doen. Wel kan worden opgemerkt dat de inspanningen die
bedrijven zich getroosten om bijvoorbeeld het energiegebruik of het
ontstaan van afvalstoffen terug te dringen veelal direct of op korte termijn
financieel voordeel opleveren.
d. Omvang en mogelijkheden van controle
Gemeenten hebben een zelfstandige verantwoordelijkheid bij de
bepaling van de mate van toezicht en controle op de naleving van het
besluit. In de huidige praktijk werken veel gemeenten met zogenaamde
stappenschema’s, waarin een getrapte aanpak voor de handhaving van de
8.40-besluiten en vergunningen voor inrichtingen is neergezet. De mate
waarin (vervolg)controle plaatsvindt wordt voor een belangrijk deel
bepaald door de prioriteiten die in de uitvoering van de gemeentelijke
milieutaken zijn aangegeven.
1.5 Reacties naar aanleiding van de inspraakprocedure
1.5.1. Aantal en algemene duiding van de reacties
Naar aanleiding van de publicatie van het ontwerp van dit besluit in de
Staatscourant van 16 juli 1998, nr. 132, heb ik 20 schriftelijke reacties
ontvangen. Een overzicht van personen en instanties die gereageerd
hebben, is als bijlage 1 bij deze nota van toelichting gevoegd.
Van de binnengekomen reacties ging een groot aantal in op de redactie
of de technische inhoud van de voorschriften opgenomen in de bijlage
van dit besluit. Naast vragen of signalen van onduidelijkheid zijn ook
voorstellen gedaan voor tekstuele verbetering, verduidelijking en
aanvulling. Al de voorstellen zijn met zorg geanalyseerd en waar deze tot
verbetering van het besluit leiden, zijn deze omgezet in aanpassingen van
het besluit. Onderstaand volgen de belangrijkste elementen uit de reacties
en mijn beoordeling daarvan.
1.5.2. De reikwijdte van het besluit en de reacties daarop
De reacties op de reikwijdte van het besluit waren hoofdzakelijk gericht
op het uitbreiden of het verduidelijken van onderdelen van het besluit of
de reikwijdte. Naar aanleiding hiervan is opnieuw nauwkeurig bezien of
de uitgangspunten die tot de voorgestelde werkingssfeer hebben geleid,
moeten worden aangepast. Met name de vraag of het kernbegrip van de
werkingssfeer, «motorvoertuigen», moet worden gewijzigd in «verbrandingsmotoren»
is onderwerp van discussie geweest. Geconcludeerd is dat
het invoeren van dit kernbegrip tot een grote lijst uitsluitingen zou leiden.
Dit wordt veroorzaakt door het uitgangspunt dat inrichtingen voor
bijvoorbeeld onderhoud aan scheepsmotoren en vliegtuigmotoren buiten
de werking van het besluit moeten blijven. Bovendien sluit het kernbegrip
«motorvoertuigen» beter aan bij het in het besluit opnemen van die
voertuigen die met behulp van een motorvoertuig kunnen worden
voortbewogen (aanhangwagen, caravans). Op grond daarvan is besloten
het kernbegrip niet te wijzigen.
In het verlengde van die discussie speelde de vraag in hoeverre de
bedrijfstak van landbouwmechanisatiebedrijven dusdanig grote overeenkomsten
vertoont met de groep inrichtingen waarop het besluit van
toepassing gaat worden, dat het besluit ook op deze groep bedrijven van
Staatsblad 2000 262 36

toepassing kan worden verklaard. Vastgesteld is dat er geen belemmeringen
zijn deze bedrijfscategorie onder het besluit te laten vallen.
In één reactie is gepleit voor een meer beperkte werkingssfeer van dit
besluit, met name in verband met de gebrekkige staat waarin vele
bestemmingsplannen verkeren. Opgemerkt wordt dat zowel met een
milieuvergunning als met een besluit op grond van artikel 8.40 Wm geen
ruimtelijk vestigingsbeleid kan worden gevoerd. Hiervoor zijn beide
instrumenten niet bedoeld. De ruimtelijke inpassing van een bedrijf in zijn
omgeving is bij uitstek geregeld in het lokale vestigingsbeleid zoals het
bestemmingsplan, waarbij rekening kan worden gehouden met specifieke
lokale omstandigheden. In het onderzoek «Consequenties voor Ruimtelijke
Ordening en Bouwen en Wonen bij herziening van amvb’s» van 18
juni 1997 uitgevoerd door SPM, wordt geconcludeerd dat het instrumentarium
van de Wet op de Ruimtelijke Ordening en van regelgeving voor
bouwen en wonen toereikend wordt geoordeeld om de vestiging van
bedrijven op een adequate wijze te reguleren.
1.5.3. De voorschriften van het besluit en de reacties daarop
Verzoeken om wijziging die leiden tot afwijkingen van wat bij eerdere
besluiten reeds op gelijke wijze is geregeld, zijn zeer terughoudend
bezien. Slechts wanneer afwijking van de standaard kan stoelen op een
voor deze bedrijfstak zeer unieke situatie, kan aanpassing aan de
standaard aan de orde zijn. Dit geldt ook voor bepalingen die in essentie
niet afwijken van wat reeds in het nu vigerende besluit is vastgelegd.
Een onderwerp dat in veel reacties kon worden teruggevonden is het
gebruik van vluchtige koolwaterstoffen. In het ontwerpbesluit is een
aantal aanpassingen doorgevoerd, waardoor het voorschriftenpakket
aansluit bij de nu gangbare praktijk. Ten aanzien van het gebruik van
vluchtige organische stoffen is de EU-richtlijn inzake «de beperking van de
emissie van vluchtige organische stoffen ten gevolge van het gebruik van
organische oplosmiddelen bij bepaalde werkzaamheden en in installaties»
van toepassing. Wat betreft de doelgroep van dit besluit is omwille van de
duidelijkheid ervoor gekozen de implementatie van deze EU-richtlijn door
middel van dit besluit te laten plaatsvinden. Voor andere bedrijfstakken
ben ik voornemens de implementatie via een separaat besluit te laten
plaatsvinden. Zie tevens paragraaf 1.3 van deze nota van toelichting.
Ten slotte zijn diverse suggesties tot verbetering of aanvulling van
bepaalde voorschriften of details daarvan in het besluit overgenomen.
Een voorbeeld daarvan zijn voorschriften voor het afleveren van motorbrandstoffen
voor eigen gebruik. Opmerkingen hierover hebben geleid tot
het toevoegen van een extra paragraaf over dit onderwerp.
1.6 Notificatie
Aangezien het besluit in de bijlage algemene milieuvoorschriften geeft
waar bepaalde inrichtingen voor motorvoertuigen aan moeten voldoen,
die ook betrekking hebben op installaties, is niet uitgesloten dat hiervan
enige invloed uitgaat op het verkeer van goederen, zoals bedoeld in de
artikelen 30–36 van het EG-Verdrag. Om die reden is het ontwerpbesluit
op 12 juni 1998 ingevolge richtlijn nr. 98/34/EG van de Raad van de
Europese Gemeenschappen betreffende een informatieprocedure op het
gebied van normen en technische voorschriften (PbEG L 109) voorgelegd
aan de Commissie van de Europese Gemeenschappen (geregistreerd
onder nummer 98/0270/NL). Op het ontwerpbesluit zijn geen reacties
ontvangen.
Het ontwerpbesluit is voorts op 18 augustus 1998 voorgelegd aan het
Secretariaat van de Wereld Handelsorganisatie (geregistreerd onder
nummer 98 392), ter voldoening aan artikel 2, negende lid, van de op 15
april 1994 te Marrakech gesloten Overeenkomst inzake technische
Staatsblad 2000 262 37

handelsbelemmeringen (Trb. 1994, 235). Ook in dit verband zijn geen
reacties op het ontwerpbesluit ontvangen. Een aankondiging van het
ontwerpbesluit is gepubliceerd in de Staatscourant (Stcrt. 1998, nummer
132). De ingekomen reacties op de publicatie zijn toegelicht in
paragraaf 1.5.
2. ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING
Artikel 1, onderdeel a
Voor de inrichtingen voor motorvoertuigen zijn burgemeester en
wethouders van de gemeente waarin de inrichting geheel of in hoofdzaak
is of zal zijn gelegen, in de regel het bevoegde gezag.
Artikel 2, eerste lid
De werkingssfeer van het besluit is verruimd ten opzichte van de
werkingssfeer van het Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen
milieubeheer op basis van het rapport «Werkingssfeer amvb’s 8.40 van de
wet milieubeheer» van september 1996 van het bureau Heidemij. Voor de
omschrijving van het begrip «inrichting voor motorvoertuigen» is
aansluiting gezocht bij de tekst van categorie 13.1 van het Inrichtingen- en
vergunningenbesluit milieubeheer. Dit betekent dat het besluit behalve
«verkopen, repareren of onderhouden van motorvoertuigen» eveneens
betrekking heeft op het «behandelen van de oppervlakte, keuren, reinigen,
verhandelen, verhuren of proefdraaien van motorvoertuigen of caravans».
Er is vastgehouden aan het vereiste dat de inrichting moet behoren tot
een in het Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer aangewezen
categorie en aan het criterium «uitsluitend en in hoofdzaak». In hun
algemeenheid kunnen nevenactiviteiten die niet verwant zijn aan het doel
van de inrichting, leiden tot uitsluiting.
Het begrip «inrichting»
Het begrip inrichting is in artikel 1.1, eerste lid, van de Wet milieubeheer
gedefinieerd als elke door de mens bedrijfsmatig of in een omvang alsof
zij bedrijfsmatig was, ondernomen bedrijvigheid die binnen een zeker
begrenzing pleegt te worden verricht. Om onder de werking van dit
besluit te vallen, moet het motorvoertuigenbedrijf in de eerste plaats
behoren tot een in het Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer
genoemde categorie. In het algemeen is dat voor een motorvoertuigenbedrijf
het geval. Onder categorie 13, onderdeel 13.1, onder a, zijn onder
meer genoemd «inrichtingen voor het onderhouden, repareren, behandelen
van de oppervlakte, keuren, reinigen, verhandelen, verhuren of
proefdraaien van motorvoertuigen en caravans». Dit houdt in dat de
inrichting op basis van artikel 1.1, derde lid, Wm is aangewezen als
inrichting die nadelige gevolgen voor het milieu kan veroorzaken en dat
de inrichting in beginsel vergunningplichtig is. Door dit besluit wordt
echter de vergunningplicht opgeheven. In artikel 1.1, vierde lid, Wm is
bepaald dat daarbij als één inrichting wordt beschouwd de tot eenzelfde
onderneming of instelling behorende installaties die onderling technische,
organisatorische of functionele bindingen hebben en in elkaars onmiddellijke
nabijheid zijn gelegen.
Het besluit is ten opzichte van het Besluit herstelinrichtingen voor
motorvoertuigen milieubeheer op de volgende onderdelen gewijzigd:
– ook van toepassing op zwaardere voertuigen (motorvoertuigen
waarvan de massa van het ledig voertuig, vermeerderd met het laadver-
Staatsblad 2000 262 38

mogen, meer is dan 3 500 kg) en aanverwante middelen zoals caravans,
landbouwvoertuigen, aanhangwagens en opleggers;
– aantal en omvang van de ruimten waar antiroestbehandelingen
plaatsvinden, alsmede het aantal spuitcabines, zijn niet gelimiteerd;
– minder beperkingen in de algemene werkingssfeercriteria;
– de stalling, reparatie en onderhoud van motorvoertuigen onder
woningen alsmede de aanwezigheid van een autowasserij onder
woningen vallen binnen het besluit.
Onderstaand volgt een opsomming van inrichtingen voor motorvoertuigen
als bedoeld in artikel 2, bij wijze van voorbeeld en niet limitatief
bedoeld:
– auto- en motorverkoopbedrijf;
– auto- en motorreparatiebedrijf;
– auto-antiroestbehandelingsbedrijf;
– bedrijf voor het verrichten van auto-aanpassingen (rolstoel,
bekleding, stoelen);
– autorestauratiebedrijf
– autospuiterij;
– auto test- en keuringsstation;
– autopoetsbedrijf en -wasserette;
– bedrijf voor het verrichten van reparatie en onderhoud aan campers
en caravans;
– bedrijf voor het verrichten van reparatie en onderhoud aan aanhangwagens
en opleggers;
– autoplaatwerkerij;
– bedrijf voor uitlaat- en bandenservice (snelservice);
– auto-antislipschool;
– auto-, motor- of scooterrijschool;
– auto-hulp- en sleepdienst;
– kraan- en takelwagenverhuurbedrijf;
– auto-, bus-, camper- of caravanverhuurbedrijf;
– vracht- en bestelwagenverhuurbedrijf;
– landbouwmechanisatiebedrijven en tuin- en parkmechanisatiebedrijven;
– stalling van bedrijfseigen motorvoertuigen, zoals bijvoorbeeld een
remise ten behoeve van bussen voor personenvervoer met daaraan
gerelateerde voorzieningen en activiteiten.
Voorbeelden van inrichtingen die op grond van de formulering in artikel
2 nadrukkelijk niet onder het besluit vallen, zijn:
– inrichtingen voor het vervaardigen van motorvoertuigen, caravans,
aanhangers en opleggers (carrosseriebouw);
– inrichtingen voor het onderhouden, repareren etc. van bromfietsen
(deze inrichtingen vallen onder het Besluit detailhandel en ambachtsbedrijven
milieubeheer);
– autodemontagebedrijven;
– inrichtingen voor het (inwendig) reinigen van mobiele tanks,
tankauto’s en dergelijke;
– inrichtingen voor het reviseren van motoren.
Verder wordt opgemerkt dat reparatie etc. van tanks en tankcontainers,
bestemd voor het vervoer van gevaarlijke stoffen, niet binnen het begrip
«reparatie etc. van motorvoertuigen etc.» valt. Inrichtingen waarin aan
vrachtwagens waarmee dergelijke tanks of tankcontainers worden
vervoerd, reparaties etc. worden uitgevoerd, vallen wel onder dit besluit.
Voor die gevallen waarbij door onvoorziene omstandigheden stalling van
ongereinigde tanks of tankcontainers, bestemd voor het vervoer van
gevaarlijke stoffen, binnen de inrichting plaatsvindt, zijn de voorschriften
2.2.8 en 2.2.9 opgenomen.
Staatsblad 2000 262 39

Zowel bij de overheid als bij het bedrijfsleven is de behoefte gegroeid
naar algemene regels voor meer en andere bedrijfssoorten dan die
waarop het ingetrokken Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen
milieubeheer betrekking had. Ten gevolge van de gedetailleerde
werkingssfeercriteria in dat besluit vielen nogal eens inrichtingen buiten
de werking van dat besluit, terwijl daar uit milieuhygiënisch oogpunt geen
reden voor was. Deze inrichtingen waren daardoor vergunningplichtig. De
voorwaarden in de voor deze inrichtingen afgegeven milieuvergunningen
bleken echter vrijwel identiek te zijn aan de voorschriften opgenomen in
het voornoemde besluit. Materieel dienden de vergunningplichtige
inrichtingen dus aan dezelfde eisen te voldoen als de
niet-vergunningplichtige inrichtingen. Een en ander was een van de
redenen om de vergunningplicht ook voor dergelijke inrichtingen zoveel
mogelijk op te heffen.
Bedrijven die naast het herstellen van motorvoertuigen, ook brandstoffen
aan het wegverkeer afleveren, blijven onder dit besluit vallen en
vallen voor het afleverdeel op basis van een schakelbepaling onder de
werking van het Besluit tankstations milieubeheer.
Artikel 3
In dit artikel is aangeven op welke inrichtingen voor motorvoertuigen
het besluit niet van toepassing is. Het betreft onder andere uitsluitingsgronden
op basis van afstandsnormen en een criterium voor installaties
met een grote potentiële milieubelasting.
Met onderdeel b wordt gebruik van bijvoorbeeld afgewerkte olie of hout
als brandstof in een stookinstallatie uitgesloten.
Met onderdeel c is het beleid zoals vastgelegd in de bijgestelde
inspectierichtlijn geurhinder bij autospuiterijen uit 1991 gecontinueerd.
Spuitcabines die op kortere afstand dan 50 meter van stankgevoelige
objecten worden gevestigd zijn vergunningplichtig. De op 1 oktober 2000
reeds vergunde situaties, ook die waarbij de afstand korter is dan 50
meter, worden onder de werking van het besluit gebracht.
De overige uitsluitingsgronden zijn opgenomen om het begrip
«herstellen etc. van motorvoertuigen» nader in te kaderen.
Artikel 4, eerste lid
Binnen het stelsel van de milieuwetgeving wordt degene die de
inrichting drijft, primair verantwoordelijk geacht voor de naleving van de
voorschriften of de beperkingen die aan de inrichting zijn gesteld. In
artikel 8.20, eerste lid, van de Wet milieubeheer, is dat expliciet verwoord
in het kader van de vergunning. Artikel 4, eerste lid, bewerkstelligt dat er
geen discussie behoeft te ontstaan over het feit dat degene die de
inrichting drijft, ervoor zorg draagt dat de aan de vergunning verbonden
voorschriften worden nageleefd. Dit betekent dat degene die de
eindverantwoordelijkheid voor het functioneren van de inrichting draagt,
bouwkundige, technische of organisatorische maatregelen treft om te
waarborgen dat de voorschriften worden nageleefd en dat milieubedreigende
of -schadelijke situaties worden voorkomen.
Artikel 4, eerste lid, laat onverlet dat ook andere personen, zoals
ondergeschikten, bij de toepassing van het strafrecht kunnen worden
vervolgd.
eerste lid, bijlage
Artikel 4, eerste lid, bepaalt dat de voorschriften die zijn opgenomen in
de bijlage, worden nageleefd. De voorschriften zijn in een bijlage
opgenomen opdat de ondernemer op eenvoudige wijze kan zien welke
Staatsblad 2000 262 40

milieu-aspecten voor zijn bedrijfsvoering van belang zijn. Het
voorschriftenpakket is vereenvoudigd ten opzichte van de voorschriften in
het oorspronkelijke besluit. Aspecten die reeds door andere beleidsvelden
zijn geregeld, komen alleen nog in het besluit voor als deze per se
noodzakelijk zijn uit het oogpunt van de milieubescherming. Een
voorbeeld hiervan is de opslag van gasflessen waarbij specifieke
brandwerende voorzieningen zijn vastgelegd.
tweede lid
Hier is het zogenaamde gelijkwaardigheidsbeginsel neergelegd. Hierin
is bepaald dat degene die de inrichting drijft andere maatregelen kan
treffen dan in het betreffende voorschrift zijn opgenomen.
Degene die een alternatief middel wil gaan toepassen, dient dit vooraf
te melden aan het bevoegd gezag, onder overlegging van gegevens
waaruit blijkt dat minimaal een gelijkwaardige bescherming van het
milieu kan worden bereikt (zie artikel 6, twaalfde lid, en de toelichting
daarop). De strekking van dit artikellid is om zowel het bevoegd gezag als
de ondernemer tijd te geven voor een verantwoorde afweging en keuze
van het alternatieve middel. Het is het bevoegd gezag dat uiteindelijk
beoordeelt of met de toepassing van het andere middel een gelijkwaardige
bescherming van het milieu kan worden bereikt.
Artikel 5, eerste lid
onderdeel a
In onderdeel a is bepaald dat het bevoegd gezag nadere eisen kan
stellen die door de inrichting moeten worden nageleefd, doch uitsluitend
ter uitvoering van de hier bedoelde voorschriften voorzover dat in
hoofdstuk 4 van de bijlage is aangegeven. In hoofdstuk 4 is, zo mogelijk
gekwantificeerd, aangegeven binnen welke kaders en begrenzing de
nadere eis kan worden gesteld. Bij het stellen van een nadere eis is van
belang wat de stand van de kennis of wetenschap is bij vergelijkbare
bedrijven. Daarbij kan onder meer gebruik worden gemaakt van algemeen
aanvaarde kennisdocumenten, handboeken, fact-sheets over specifieke
onderwerpen, milieuzorghandboeken die door de branche (BOVAG en
FOCWA) of informatiebladen zijn opgesteld. Bij de invoeringsbegeleiding
van dit besluit zal aandacht worden besteed aan het genereren en in
standhouden van algemeen of specifiek toepasbare kennisdocumenten en
fact-sheets.
onderdeel b
Op basis van onderdeel b kan het bevoegd gezag eveneens met
betrekking tot de daar aangegeven onderwerpen, nadere eisen stellen als
dat bijzonder is aangewezen in het belang van de bescherming van het
milieu. Deze bevoegdheid tot het stellen van nadere eisen is alleen
bedoeld voor die zaken die in de voorschriften niet uitputtend zijn
geregeld. Deze nadere eis-vorm staat naast de nadere eis-mogelijkheden
die zijn opgenomen in hoofdstuk 4 uit de bijlage bij de amvb. De
belangrijkste restricties bij toepassing van deze nadere eis is dat geen
overlap mag ontstaan met het reeds bepaalde in de bijlage, uitgezonderd
paragraaf 1.9, en dat de nadere eis wordt gesteld in het belang van de
bescherming van het milieu.
De volgende overwegingen hebben geleid tot het opnemen van de
mogelijkheid deze nadere eis te stellen:
1. In de eerste plaats is bij het opstellen van dit besluit uitgegaan van
de representatieve bedrijfssituatie met de op dat moment bestaande
kenmerken. Het kan uit oogpunt van milieubescherming nodig zijn om
Staatsblad 2000 262 41

eisen te stellen inzake bijzondere en van de gangbare situatie afwijkende
bedrijfsprocessen.
2. Daarnaast kennen algemene regels, zoals opgenomen in dit besluit,
altijd beperkingen op het punt van het leveren van maatwerk. Dit besluit is
immers een generiek instrument met een landelijke werking. De algemene
regels zullen in principe adequaat zijn. Met name de situering van een
inrichting ten opzichte van zijn omgeving kan echter aanleiding geven tot
grote onderlinge verschillen in de gewenste benaderingswijze en
oplossingsmogelijkheden. De keuzebevoegdheid moet om die reden zo
veel mogelijk op lokaal niveau worden gelegd. Naar gelang de specifieke
lokale omstandigheden daartoe nopen kunnen bij nadere eis de noodzakelijke
toegesneden maatregelen worden vastgelegd. Het gaat hierbij
doorgaans om de gevolgen van indirecte hinder, waaronder de gevolgen
van het verkeer van en naar de inrichting, buiten de grenzen van een
inrichting. Opgemerkt wordt dat daarbij de ruimtelijke ordening, het
gemeentelijk verkeers- en vervoersplan en hoofdstuk VI van de Wet
geluidhinder de primaire instrumenten zijn om geluidhinder maar ook
luchtverontreiniging tegen te gaan. Indien deze instrumenten geen
afdoende resultaat bieden omdat de hinder te zeer gebonden is aan één
inrichting, kan zonodig van de nadere eis gebruik worden gemaakt. Zeker
in bestaande en van oudsher gegroeide situaties met een verkeerssituatie
waarop de inrichtinghouder geen invloed kan uitoefenen, moet terughoudendheid
worden betracht bij het stellen van een nadere eis. Immers
veelal is de overheid beheerder van ruimte en infrastructuur. Het geeft
geen pas in dergelijke situaties gevolgen van maatregelen af te wentelen
op bedrijven. De wijze waarop in evidente knelpuntsituaties de geluidhinder
moet worden benaderd en beoordeeld dient in overeenstemming
plaats te vinden met de wijze waarop het verkeersgeluid van verkeer
wordt vastgesteld in het kader van de Wet geluidhinder. Daarbij kan de
circulaire van 29 februari 1996 van de Minister van VROM, getiteld
«Geluidhinder veroorzaakt door het wegverkeer van en naar de inrichting;
beoordeling in het kader van de vergunningverlening op basis van de Wet
milieubeheer» tevens als hulpmiddel dienen. Ter verduidelijking wordt
opgemerkt dat het geluid van voetgangers buiten beschouwing blijft.
3. Bij het opstellen van de voorschriften is als uitgangspunt gekozen dat
eenvoud en milieurelevantie voorop dienen te staan. Voorkomen moet
worden dat bepaalde aspecten die voor een ondernemer van belang zijn,
door verschillende beleidsterreinen worden gereguleerd, met bovendien
het risico van onderlinge verschillen in regels. Om die reden is de amvb
sterk terughoudend op het gebied van de ruimtelijke ordening, de
bouwregelgeving en regelgeving vanuit het nutsbedrijf. In het geval dat
deze beleidskaders in een specifieke situatie toch als onvoldoende worden
beoordeeld is het mogelijk ingevolge artikel 5 hierin te voorzien.
Voorbeelden zijn extra brandveiligheidseisen zoals brandwerendheid aan
bouwconstructies, veiligheidseisen voor toestellen en installaties voor
gas, water en elektriciteit.
4. Ten slotte kunnen zich bijzondere bedrijfsomstandigheden voordoen
met onvoorziene milieugevolgen, al dan niet het gevolg van bijvoorbeeld
een calamiteit, onzorgvuldig handelen of een afwijking binnen een
gangbaar bedrijfsproces. Met name kan gedacht worden aan het
voorschrijven bijvoorbeeld van bodemonderzoek of onderzoek naar het
gebruik of verbruik van bepaalde stoffen.
Het instrument nadere eisen maakt het mogelijk om te komen tot een
op een concrete situatie toegesneden, doelmatige oplossing. De
bevoegdheid tot het stellen van nadere eisen is bedoeld voor die gevallen
waarin de situatie in een inrichting zodanig is dat ofwel de voorschriften
nadere uitwerking behoeven ofwel deze situatie in de voorschriften niet is
voorzien. Gezien de specifieke werkingssfeer van het instrument nadere
eis kan worden verwacht dat het gebruik beperkt zal blijven tot bijzondere
Staatsblad 2000 262 42

en incidentele gevallen. Het stellen van een nadere eis is een besluit in de
zin van artikel 1.3 van de Algemene wet bestuursrecht.
In paragraaf 1.2.4 zijn algemene uitgangspunten aangegeven voor de
toepassing van de bevoegdheid tot het stellen van nadere eisen.
Voor de volledigheid wordt hier nog opgemerkt dat nadere eisen zoals
hier bedoeld, gelet op artikel 22.1, vierde lid, van de Wet milieubeheer
geen betrekking kunnen hebben op lozingen op oppervlaktewater
voorzover bij of krachtens de Wet verontreiniging oppervlaktewateren
regels zijn gesteld.
Artikel 6, eerste tot en met derde lid
Degene die het voornemen heeft om een inrichting op te richten, die
valt onder het besluit, moet ten minste vier weken voor hij zijn plan ten
uitvoer gaat brengen, daarvan melding doen aan het bevoegd gezag. Bij
de gegevens over de aard en omvang van de inrichting moet worden
aangegeven wat de belangrijkste kernelementen van de inrichting zijn, die
de inrichting typeren. Daarbij zal kunnen worden aangesloten bij het
algemeen spraakgebruik.
De gegevens over de indeling en uitvoering van de inrichting kunnen
worden verstrekt door het aanleveren van een plattegrond, waarop staan
aangegeven:
– de grenzen van het terrein van de inrichting;
– de ligging en indeling van de gebouwen;
– de bestemming van de te onderscheiden ruimten.
De gegevens moeten zodanig zijn dat het bevoegd gezag inzicht
verkrijgt in de binnen de inrichting uit te voeren activiteiten of processen.
Ook wanneer men van plan is een inrichting uit te breiden of te
veranderen, is men verplicht dit te melden, zij het niet in alle gevallen.
Alleen indien een uitbreiding of verandering leidt tot een wijziging van de
gegevens waarover het bevoegd gezag op grond van een eerdere melding
beschikt, is een dergelijke melding vereist. Zolang er in die gegevens niets
verandert, behoeven veranderingen of uitbreidingen niet te worden
gemeld. Het achterwege laten van een melding neemt niet weg dat
degene die een inrichting drijft, moet voldoen aan de voorschriften van
het besluit. De omstandigheid die wel aanleiding geeft tot een melding,
kan bijvoorbeeld betreffen: een substantiële vergroting van de omvang
van een bedrijf, een geheel ander type bedrijf, een significante verhoging
van de geluidemissie, etcetera.
Ingevolge de bestaande besluiten moest de melding ook aan de
Inspecteur Milieuhygiëne worden gezonden. Deze regeling is niet
overgenomen. De regeling volgens de bestaande besluiten is opgesteld in
een tijd van grote achterstanden in de uitvoering van de vergunningen- en
handhavingspraktijk. Met name als gevolg van de tot voor kort geldende
en op de lokale milieu-uitvoering gerichte specifieke bijdrageregelingen
en de stimulerende rol van de Inspectie Milieuhygiëne met het oog op de
gewenste kwaliteitsverbetering, zijn de inhoudelijke kwaliteit en prestaties
van de bevoegde gezagsinstanties inmiddels zodanig, dat een individuele
toetsing door de Inspecteur Milieuhygiëne minder noodzakelijk wordt
geacht.
vierde tot en met zevende lid
Bij inrichtingen die zich richten op zware motorvoertuigen, is de kans op
hinder reëel en dient vooraf extra aandacht te worden besteed aan de
geluidaspecten. Met name het geluidniveau in termen van piekniveaus als
gevolg van het proefdraaien, passeren, of het in de nabijheid van
woningen manoeuvreren van zware motorvoertuigen kan aanzienlijk
hoger zijn dan het geluidniveau van lichte motorvoertuigen. Het spreekt
voor zich dat het geluidniveau van de bron een belangrijke rol speelt,
Staatsblad 2000 262 43

immers het heeft weinig zin een akoestisch onderzoek te verlangen indien
de akoestische gevolgen nihil zijn. Voor het onderhavige besluit gaat het
daarbij om inrichtingen waar structureel vrachtwagens worden onderhouden
of hersteld, die dicht bij woningen zijn gelegen (50 meter vanaf de
grens van de inrichting). Ten einde problemen te voorkomen, dienen
dergelijke inrichtingen bij de melding een akoestisch rapport over te
leggen. Het bevoegd gezag heeft de mogelijkheid om in voorkomende
gevallen van deze verplichting af te zien. Met name de aard en de ligging
van de inrichting zullen hiervoor de aanleiding zijn. Het kan daarbij gaan
om locaties waarbij woningen buiten de akoestische invloedssfeer van
een inrichting zijn gelegen, zoals bijvoorbeeld afgelegen locaties of
locaties op industrieterreinen.
achtste en negende lid
Deze bepaling heeft betrekking op het zogenaamde nulsituatieonderzoek
bodem. Het gaat hier niet om het opsporen van historische
bodemverontreiniging. De Nederlandse Richtlijn Bodembescherming
bedrijfsmatige activiteiten (NRB) geeft een handreiking voor de beoordeling
of een activiteit bodembedreigend is. Is dat het geval, dan is de
NRB van toepassing en is een onderzoek naar de nulsituatie van de
bodem noodzakelijk. Het onderzoek kan beperkt blijven tot die plaatsen
binnen de inrichting waar de desbetreffende bodembedreigende
activiteiten plaatsvinden.
Bedacht moet worden dat voor inrichtingen waar motorvoertuigen
hersteld worden, het besluit VERBOND (Besluit verplicht bodemonderzoek)
van toepassing is. Hierdoor kan aan degene die de inrichtingen
drijft, een verplichting worden opgelegd een onderzoek uit te voeren naar
de (eventuele) verontreiniging van de bodem, wanneer dit niet vrijwillig
wordt uitgevoerd. Voorkomen moet worden dat een VERBOND-actie en
een verzoek tot vastlegging van de nulsituatie van de bodem ongecoördineerd
worden uitgevoerd. Voor de uitvoering van het nulsituatieonderzoek
kan gebruik worden gemaakt van het protocol «Bodemonderzoek
Milieuvergunning en BSB, met protocol voor gecombineerd
bodemonderzoek», 1993.
tiende en elfde lid
In het tiende lid van artikel 6 is bepaald dat het niet nodig is dat degene
die de melding doet, gegevens die hij bij een eerdere gelegenheid al eens
aan het bevoegd gezag heeft verstrekt en die bij het bevoegd gezag
bekend zijn, nogmaals aan het bevoegd gezag verschaft. Op grond van
het elfde lid dient bij de melding duidelijk te worden gemaakt ten aanzien
van welke (soort) gegevens wordt verwezen naar informatie die naar
verondersteld (nog) aanwezig is bij het bevoegd gezag. Het kan in deze
gevallen bijvoorbeeld gaan om gegevens die in een bedrijfsmilieuplan zijn
opgenomen, of gegevens die in het kader van een vergunningprocedure
al aan het bevoegd gezag bekend zijn gemaakt, zoals een plattegrond of
tekening van de inrichting die bij een aanvraag voor een gemeentelijke
bouwvergunning dan wel in een ander kader is verstrekt. Het bepaalde in
deze leden is ook van toepassing op het rapport van een akoestisch
onderzoek. Indien het bevoegd gezag van oordeel is dat de gegevens die
bij de melding zijn verstrekt niet toereikend zijn of niet (meer) voldoende
actueel, stelt het bevoegd gezag degene die de melding heeft gedaan in
de gelegenheid de bij de melding verstrekte gegevens aan te vullen.
twaalfde lid
In artikel 4, tweede lid, is bepaald dat degene die een alternatief
gelijkwaardig middel wil gaan toepassen dit moet melden aan het
Staatsblad 2000 262 44

evoegd gezag. Om het bevoegd gezag in staat te stellen te kunnen
beoordelen dat met dit middel inderdaad een gelijkwaardige bescherming
voor het milieu wordt bereikt, dient de degene die het middel wil gaan
toepassen aan het bevoegd gezag gegevens te verstrekken waaruit dit
blijkt.
Artikel 7, eerste lid
Bepaalde vergunningvoorschriften, behorend bij een bij de inwerkingtreding
respectievelijk van toepassing worden van dit besluit reeds in
werking zijnde vergunning, blijven gedurende drie jaar gelden als nadere
eis. Daarna vervallen deze voorschriften. Het bevoegd gezag heeft
derhalve drie jaar de tijd om eventueel nieuwe nadere eisen te stellen. Dit
geldt slechts indien voor het onderwerp waarop het vergunningvoorschrift
betrekking heeft, in artikel 5 de bevoegdheid tot het stellen van
nadere eisen door het bevoegd gezag is opgenomen. Is dat niet het geval,
dan vervalt het vergunningvoorschrift reeds zodra de voorschriften van de
bijlage op de inrichting van toepassing worden. Het voorgaande geldt
voor alle vergunningvoorschriften, ongeacht de vraag of zij strenger dan
wel soepeler zijn dan de voorschriften van het besluit. Daarnaast geldt de
beperking dat het alleen kan gaan om onderwerpen uit artikel 5, eerste lid,
onder a. Deze beperking is het gevolg van jurisprudentie van de Afdeling
Bestuursrechtspraak van de Raad van State, waarin een restrictieve uitleg
wordt gegeven aan artikel 7, tweede lid, van het Besluit horeca-, sport- en
recreatie-inrichtingen milieubeheer en het Besluit woon- en verblijfsgebouwen
milieubeheer (Zie ABRS van 13 april 1999, nr. E03.96 0787 en
ABRS van 20 mei 1999, nr. E03.96 0485). In deze uitspraken heeft de
Afdeling bepaald dat ten aanzien van de onderwerpen die zijn genoemd in
artikel 5, onder b, nadere eisen kunnen worden gesteld, indien dat in het
belang van de bescherming van het milieu bijzonder is aangewezen.
Vervolgens concludeert de Raad van State dat de voorschriften die aan
bestaande vergunningen zijn verbonden, niet zijn gesteld op grond van
het criterium dat het vanwege het belang van de bescherming van het
milieu bijzonder is aangewezen. Daarom leent artikel 7, eerste lid, zich niet
voor toepassing op bestaande vergunningvoorschriften die betrekking
hebben op de onderwerpen die zijn genoemd in artikel 5, eerste lid, onder
b.
Het Ministerie van VROM volgt de uitspraken van de Raad van State. De
overgangsbepaling heeft alleen betrekking op onderwerpen uit artikel 5,
onder a. Voorzover in het verleden een vergunning is verleend onder
voorschriften die betrekking hebben op onderwerpen die zijn genoemd in
artikel 5, eerste lid, onder b, dient het bevoegd gezag, voorzover zulks
noodzakelijk wordt geoordeeld, alsnog een nadere eis te stellen.
Onverlet blijft de mogelijkheid voor het bevoegd gezag om in deze
periode van drie jaar de nadere eis te wijzigen dan wel in te trekken
(artikel 5, derde lid).
Het komt niet zelden voor, dat vergunningsvoorschriften slechts kunnen
worden verstaan in verbinding met de gegevens die behoren bij de
aanvraag om vergunning. Ook zijn gevallen bekend waarin die gegevens
hoewel niet opgenomen als voorschrift, bepalend zijn voor de vaststelling
of de inrichting binnen de grenzen van hetgeen is vergund in werking is.
In zo’n geval gaat het meestal om de omvang van de activiteiten waarbij
het bevoegd gezag ervoor heeft gekozen de aanvraag deel te laten
uitmaken van de vergunning, in plaats van een uitdrukkelijke vermelding
van de aangevraagde activiteiten in de voorschriften. Doet zich het eerste
geval voor, dan worden sommige voorschriften als nadere eis zinledig
doordat met het vervallen van de vergunningplicht de aanvraag geen
betekenis meer heeft. Doet zich het tweede geval voor, dan zou in het
geheel geen nadere eis blijven gelden, hoewel dit wel nodig kan zijn. Om
hieraan tegemoet te komen is tot uitdrukking gebracht dat voorschriften
Staatsblad 2000 262 45

worden geacht aan de vergunning te zijn verbonden, indien in de
aanvraag gegevens staan die zich lenen voor opname of omzetting in
voorschriften.
tweede lid
In dit lid is bepaald dat de op basis van de ingetrokken algemene
maatregel van bestuur gestelde nadere eisen gelden als nadere eisen
gesteld krachtens een verleende vergunning of krachtens dit besluit. Ook
het tweede lid geldt slechts indien voor het onderwerp waarop de nadere
eisen, gesteld krachtens een verleende vergunning of krachtens de
algemene maatregel van bestuur die oorspronkelijk van toepassing was,
betrekking hebben op de in artikel 5, onder a, opgenomen bevoegdheid
tot het stellen van nadere eisen door het bevoegd gezag. Als deze
bevoegdheid er niet is, vervallen de oorspronkelijk gestelde nadere eisen.
Het voorgaande geldt voor alle gestelde nadere eisen ongeacht de vraag
of zij strenger dan wel soepeler zijn dan de voorschriften van het besluit.
Ook hier geldt dat het bevoegd gezag te allen tijde de mogelijkheid heeft
om de oude dan wel nieuwe nadere eisen te wijzigen of in te trekken.
Artikel 8, eerste en tweede lid
Deze leden, alsmede het derde lid, gelden voor inrichtingen, reeds
opgericht voordat dit besluit op die inrichtingen van toepassing wordt, die
niet vielen onder een van de krachtens artikel 8.40 van de Wet milieubeheer
in het leven geroepen algemene maatregelen van bestuur
(derhalve vergunningplichtig zijn), maar niet beschikken over een geldige
vergunning. Voor deze inrichtingen geldt geen overgangstermijn, maar
geldt het bepaalde in artikel 8. Degene die een dergelijke inrichting drijft,
dient ten hoogste twaalf weken na de inwerkingtreding van het besluit
overeenkomstig artikel 6, derde lid, aan het bevoegd gezag te melden dat
hij de inrichting in werking heeft.
Opgemerkt wordt dat deze bepaling niet tot een onnodige administratieve
belasting hoeft te leiden. In dat verband wordt gewezen op artikel 6,
tiende lid, op basis waarvan nader kan worden bezien in hoeverre het
verstrekken van aanvullende gegevens zoals bijvoorbeeld een plattegrond,
bij de melding noodzakelijk is. Indien het bevoegd gezag uit
anderen hoofde al beschikt over informatie, behoeft die informatie niet te
worden verschaft.
derde lid
Indien een vergunningaanvraag op grond van het oude recht is
ingediend en in behandeling is genomen, doch ten tijde van de inwerkingtreding
van het besluit daarop nog niet onherroepelijk is beslist of de
vergunning nog niet in werking was, is ten aanzien van de aanvraag het
derde lid van toepassing. In die gevallen is het niet nodig de aanvraag in
te trekken en vervolgens een melding overeenkomstig artikel 6 te doen,
waarbij wederom dezelfde gegevens worden verstrekt. In dit lid is
namelijk bepaald dat zo’n aanvraag wordt aangemerkt als een melding in
de zin van dit besluit.
Artikel 9
Hierover wordt opgemerkt dat met de inwerkingtreding van dit besluit
geen wijziging is beoogd inzake de strafwaardigheid van overtreding van
bepalingen van de «oude» besluiten, dan wel van de vergunning-
(voorschriften), waarvoor dit besluit in de plaats is getreden. Voor de
Regeling slibvangputten en vet- of olie-afscheiders is een nieuwe
wettelijke grondslag vastgelegd waardoor voorkomen wordt dat deze
Staatsblad 2000 262 46

egeling door de intrekking van het Besluit herstelinrichtingen voor
motorvoertuigen milieubeheer, voor de onder dat besluit vallende
inrichtingen opnieuw zou moeten worden vastgesteld.
3. TOELICHTING BIJLAGE (Voorschriften)
3.1 Algemeen
Niet alle voorschriften zullen op elke inrichting voor motorvoertuigen
van toepassing zijn. Een aantal voorschriften houdt verband met de
aanwezigheid van bepaalde toestellen, apparaten of stoffen, dan wel met
het uitvoeren van bepaalde werkzaamheden. Wanneer geen sprake is van
die toestellen, apparaten of stoffen, zijn de betreffende voorschriften niet
relevant.
Voorschriften uit andere generieke besluiten gebaseerd op de Wet
milieubeheer of andere milieuwetgeving zijn in dit besluit niet
opgenomen. Voorbeelden van andere wet- en regelgeving die naast het
Besluit inrichtingen voor motorvoertuigen milieubeheer van toepassing
op de inrichting kunnen zijn, betreffen:
– Besluit opslaan in ondergrondse tanks 1998 (BOOT)
– Besluit opslag propaan milieubeheer
– Besluit emissie-eisen stookinstallaties milieubeheer B (Bees B)
– Wet milieugevaarlijke stoffen en bijbehorende uitvoeringsbesluiten
(o.a. het Besluit inzake stoffen die de ozonlaag aantasten, Asbestbesluit)
– Wet bodembescherming en bijbehorende uitvoeringsbesluiten (o.a.
het Lozingenbesluit bodembescherming, Besluit kwaliteit en gebruik van
overige organische meststoffen) en de Nederlandse Richtlijn Bodembescherming
bedrijfsmatige activiteiten (NRB)
– Bestrijdingsmiddelenwet en bijbehorende uitvoeringsbesluiten (o.a.
het Bestrijdingsmiddelenbesluit).
Ook eisen die via andere wet- en regelgeving worden opgelegd, zijn in
dit besluit niet opgenomen. Hierbij kan onder meer worden gedacht aan
eisen op grond van gebruiksvergunningen van de brandweer, het
Bouwbesluit en de bouwverordening (b.v. ten aanzien van brandwerende
constructies en blusmiddelen). Installatie-eisen, zoals in NEN-normen
vastgelegd, die door de installatie- en nutsbedrijven worden gehanteerd,
zijn niet in dit besluit opgenomen. Wel kunnen hierover eventueel nadere
eisen worden gesteld, als dat bijzonder is aangewezen in het belang van
de bescherming van het milieu (artikel 5, eerste lid, onder b).
3.2 Begrippen
In de bijlage is onder A een overzicht gegeven van begrippen die in de
voorschriften worden gehanteerd.
Met betrekking tot veiligheid
Dieselolie, smeerolie, afgewerkte olie en andere soortgelijke brandbare
vloeistoffen met een vlampunt hoger dan 55 graden Celsius vallen buiten
het begrip gevaarlijke stof in de zin van de Wet milieugevaarlijke stoffen.
Daarom zijn de brandbare vloeistoffen apart gedefinieerd en ook in de
voorschriften waar nodig naast het begrip gevaarlijke stof gehanteerd.
Met betrekking tot lozingen
Het openbaar riool omvat het gemeentelijk rioolstelsel en dat wat
daartoe behoort en verband houdt met de uitvoering van de gemeentelijke
taak van de inzameling en het transport van afvalwater. Dat kunnen
Staatsblad 2000 262 47

zijn rioolgemalen, persleidingen en andere openbare werken en installaties.
Niet ertoe behoren particuliere aansluitingen en voorzieningen voor
de inzameling en het transport die geen eigendom van een gemeente zijn.
3.3 Voorschriften
HOOFDSTUK 1. ALGEMENE VOORSCHRIFTEN
Paragraaf 1.1 Geluid en trilling
1.1.1
Zowel voor bestaande als nieuwe bedrijven is in beginsel de voorkeursgrenswaarde
van de Wet geluidhinder opgenomen als de standaard
geluidnorm LAr, LT. Voor het buitenniveau betekent dat een etmaalwaarde
van 50 dB(A), voor het binnenniveau van in- of aanpandige woningen een
etmaalwaarde van 35 dB(A). Voor de toegestane piekniveaus zijn waarden
gesteld die overeenkomen met de grenzen zoals opgenomen in de reeds
bestaande amvb’s alsmede de gangbare praktijk bij vergunningverlening.
Uitgangspunt daarbij is dat met deze normen doorgaans een acceptabele
geluidkwaliteit in de zin van geluidbeleving en risico’s voor de persoonlijke
gezondheid, in de directe omgeving van het bedrijf wordt bereikt. In
de praktijk blijken overschrijdingen van piekwaarden door laad- en
losactiviteiten gedurende de dagperiode in het algemeen niet tot hinder te
leiden. Onder laad- en losactiviteiten worden tevens aanverwante
activiteiten verstaan zoals aan- en afrijden, het slaan van autoportieren, en
het starten en wegrijden van de voertuigen.
Controle en berekening van de geluidniveaus moet geschieden
overeenkomstig de «Handleiding meten en rekenen industrielawaai»,
uitgave 1999. Voor het bepalen van de buitenniveaus gelden de waarden
op de gevel zonder gevelreflectie, ook wel het «invallende geluid»
genoemd. Metingen ter controle van geluidniveaus binnen woningen
moeten worden verricht op een afstand van ten minste 1 meter van de
muren, ten minste 1,5 meter boven de vloer en ten minste 1,5 meter van
de ramen. Teneinde verstoring door staande golven te verminderen, is het
noodzakelijk op ten minste drie punten te meten; bij laag-frequent geluid
moet zonodig op meer dan drie punten worden gemeten. De gemeten
waarden moeten energetisch worden gemiddeld. Metingen moeten
worden uitgevoerd met gesloten ramen en buitendeuren. De beoordeling
van meetresultaten moet overeenkomstig bovengenoemde handleiding
plaatsvinden.
1.1.2
Het uitgangspunt bij trillinghinder is primair dat continue trillingen niet
voelbaar mogen zijn. Niet alle inrichtingen zullen trillinghinder veroorzaken.
Continue trillingen worden doorgaans veroorzaakt door stationaire
installaties zoals bijvoorbeeld compressoren. Ook door andere en
incidentele activiteiten kan trillinghinder ontstaan, of door het aan- en
afrijden van vrachtwagens voor de bevoorrading en dergelijke. Er is een
mogelijkheid voor het bevoegd gezag om nadere eisen te stellen indien
specifieke situaties daartoe aanleiding geven.
Naar verwachting zullen trillingmetingen slechts sporadisch noodzakelijk
zijn. Voor het objectief vaststellen van trillingen kan in beginsel
gebruik worden gemaakt van indicatieve meetmethodieken.
De richtlijn is bedoeld om te worden toegepast op ruimten in woningen,
woongebouwen, gezondheidszorggebouwen, onderwijsgebouwen,
kantoorgebouwen en bijeenkomstgebouwen, bedoeld voor het langdurig
verblijf van mensen, alsmede op kritische werkruimten in gebouwen in
Staatsblad 2000 262 48

het algemeen. Bij de normstelling in de richtlijn wordt onderscheid
gemaakt in a. continu voorkomende trillingen gedurende lange tijd en b.
herhaald voorkomende trillingen gedurende lange tijd. De tabel waarnaar
in het besluit wordt verwezen betreft de normstelling voor continu
voorkomende trillingen waarbij deze in de richtlijn van toepassing wordt
verklaard op zowel bestaande als nieuwe situaties. Anders is de
normstelling voor herhaald voorkomende trillingen waarbij wél onderscheid
is gemaakt in bestaand en nieuw. De richtlijn geeft aan dat
afhankelijk van een zekere mate van acceptatie en frequentie van het
optreden van trillingen, van normen kan worden afgeweken en hogere
streefwaarden kunnen worden toegelaten. In het besluit is de normstelling
gebaseerd op de het hoogste beschermingsniveau, dat wil zeggen de
streefwaarde bij continu voorkomende trillingen, waarbij hinder vrijwel
uitgesloten is. Omdat trillingen zeer kunnen verschillen al naar gelang de
lokale omstandigheden en de beoordeling ervan veel deskundigheid
vereist, is er voor gekozen door middel van een nadere eis differentiatie
mogelijk te maken.
1.1.3
Dit voorschrift geldt alleen voor inrichtingen die reeds waren opgericht
voor de datum waarop het Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen
milieubeheer van toepassing werd. Voor die inrichtingen geldt een
maximaal toelaatbaar equivalent geluidniveau van 55 dB(A), tenzij de
daarvóór geldende (hinderwet)vergunning lagere waarden bevatte.
Hiermee wordt de in die besluiten gehanteerde overgangsregeling
gecontinueerd; de algemene afwijkingsmogelijkheid voor geluid is hierop
overigens wel van toepassing.
Paragraaf 1.2 Energie
1.2.1
In het algemeen deel van deze toelichting is reeds ingegaan op het
energiegebruik. Daar is ook aangegeven dat de voorschriften van dit
besluit zich richten op de grotere energieverbruikers uit de betrokken
bedrijfssectoren. Een aantal inrichtingen, waarop het besluit van
toepassing is, gebruikt jaarlijks meer dan 50 000 kWh elektriciteit of 25 000
m 3 aardgas. Een dergelijk bedrijf moet op verzoek van het bevoegd gezag
aangeven welke maatregelen of voorzieningen het heeft getroffen of zal
treffen die ertoe bijdragen dat een zo zuinig mogelijk gebruik van energie
wordt gemaakt.
Dit kan bijvoorbeeld blijken uit:
– de realisatie of een uitgewerkte planning voor de uitvoering van
maatregelen op basis van de adviezen die door externe deskundigen zijn
gegeven. De branche-organisaties hebben in het kader van milieuzorg een
energiescan ontwikkeld. Ook kan zo’n advies bijvoorbeeld door een
energiebedrijf worden gegeven;
– eventuele andere documenten of verklaringen waaruit blijkt dat het
bedrijf de gevraagde prestatie op dit gebied levert of zal leveren.
1.2.2
Inrichtingen zullen die maatregelen dienen te treffen die zich binnen een
redelijke tijd terugverdienen, waarbij rekening wordt gehouden met
mogelijke neveneffecten. Hierbij wordt uitgegaan van de binnen de
branche gebruikelijke terugverdientijden en de uitvoerbaarheid van de
maatregelen. De terugverdientijd zal mede afhankelijk zijn van de
specifieke omstandigheden van het bedrijf en het tijdstip waarop de
maatregel wordt uitgevoerd.
Staatsblad 2000 262 49

De inrichting heeft binnen termen van redelijkheid ruimte om bij de
besluitvorming over de energievoorzieningen aansluiting te zoeken bij
andere investeringsbeslissingen of -ritmen van het bedrijf.
Of aan de verplichting wordt voldaan kan blijken uit de documenten of
de verklaringen die hiervoor in de toelichting bij voorschrift 1.2.1 zijn
genoemd.
Paragraaf 1.3 Afvalstoffen en afvalwater
1.3.1
Deze algemene bepaling geeft aan dat de zorg voor het milieu zich ook
uitstrekt tot het voorkomen of het beperken van het ontstaan van afval.
Onderdeel a van voorschrift 1.3.1 geeft uitdrukking aan de eigen verantwoordelijkheid
van het bedrijf of van de instelling. Deze verplichting bevat
geen concrete maatregelen. De mogelijkheden tot afvalpreventie zijn zo
talrijk en divers dat het ondoenlijk is om doel- of middelvoorschriften te
formuleren. Wel is er inmiddels veel informatie beschikbaar over
afvalpreventie. Voorbeelden van afvalpreventie worden per branche,
bedrijfstak of per thema nader uitgewerkt in informatiebladen van InfoMil
(Informatiecentrum Milieuvergunningen). Daarin zullen aandachtsvelden,
middelen, methoden en voorbeelden zijn opgenomen. Te denken valt aan
de stand der techniek en een aanpak om potenties in kaart te brengen.
Voorts zal het informatieblad namen en adressen bevatten van organisaties
en instellingen zoals de InfoMil helpdesk, provinciale preventieteams,
innovatiecentra, bedrijfsmilieudiensten en branche-organisaties,
die behulpzaam kunnen zijn. Met het informatieblad wordt het de
ondernemer mogelijk gemaakt zijn verplichting tot preventie van
afvalstoffen na te komen.
1.3.2
In beginsel moeten alle afvalstromen zoveel mogelijk worden
gescheiden en gescheiden worden gehouden ten behoeve van hergebruik
of specifieke wijze van verwijdering; de gescheiden afgifte dient zoveel
mogelijk te worden bevorderd. Als uitgangspunt geldt dat het de
verantwoordelijkheid is van de ondernemer om zoveel mogelijk over te
gaan tot scheiding van alle binnen de inrichting vrijkomende afvalstoffen.
Voor een aantal afvalstoffen is een directe afvalscheidingsverplichting
opgenomen. In het Programma GIBA is bepaald bij welke hoeveelheden
ervan wordt uitgegaan dat zich geen fysieke, financiële of organisatorische
belemmeringen voordoen om tot afvalscheiding over te gaan.
Scheiding kan echter niet worden verlangd indien afvalstoffen niet voor
hergebruik in aanmerking komen, bijvoorbeeld doordat deze zijn
vermengd met andere afvalstoffen en nascheiding door het bedrijf of
instelling niet in de rede ligt.
Onder wit- en bruingoed, gedefinieerd in onderdeel A van de bijlage,
wordt een veelheid aan apparaten verstaan zoals koel- of vriesapparatuur,
elektrische of elektronische keukenapparatuur, geluidapparatuur,
computers en beeldontvangstapparatuur. Voor wit- en bruingoed is ter
uitvoering van het Besluit verwijdering wit- en bruingoed een
verwijderingsstructuur in een gevorderd voorbereidingsstadium. Onder
kunststoffen valt een diversiteit aan kunststoffen en mengsels waarin deze
voorkomen.
In de informatiebladen wordt aangegeven welke stromen voor
scheiding in aanmerking komen. Ook worden de diverse omstandigheden
waarbij het scheiden van afvalstoffen redelijkerwijs kan worden verlangd,
met inachtneming van het Programma GIBA nader beschreven. Naast
gevallen van niet-herbruikbaarheid kan bijvoorbeeld ook worden gedacht
aan fysieke, organisatorische of financiële belemmeringen.
Staatsblad 2000 262 50

Het gelijkwaardigheidsbeginsel voor afvalscheiding houdt in dat
bijvoorbeeld in plaats van scheiding van afvalstoffen aan de bron, uit
financieel of technisch oogpunt gekozen kan worden voor nascheiding in
een scheidingsinstallatie.
1.3.3
In de Regeling scheiden en gescheiden houden van gevaarlijke
afvalstoffen is uitputtend vastgelegd welke gevaarlijke stoffen voor
afvalscheiding in aanmerking komen. De regeling bevat een categorie
«overige gevaarlijke afvalstoffen». In de informatiebladen is beschreven
welke gevaarlijke afvalstoffen in de regel bij de onder dit besluit vallende
inrichtingen ontstaan. Bij het scheiden van gevaarlijke afvalstoffen zal het
meestal gaan om stoffen die qua hoeveelheid, aard en samenstelling
vergelijkbaar zijn met klein gevaarlijk afval uit huishoudens. De wijze van
afvalscheiding kan daarmee vergelijkbaar zijn. Onder gescheiden houden
wordt hier bedoeld dat vermenging van verschillende categorieën
gevaarlijke afvalstoffen wordt voorkomen. Aan deze bepaling kan al
worden voldaan door het desbetreffende afval te bewaren in afzonderlijke
emballage in een verzamelcontainer, -doos of soortgelijke bewaarplaats.
1.3.4
Indien de opslag van afvalstoffen geuroverlast veroorzaakt, moeten
speciale voorzieningen worden getroffen. In veel gevallen zal het
voldoende zijn om de afvalstoffen op te slaan in een afgesloten bak of
container en regelmatig af te voeren. In sommige gevallen zullen
specifieke maatregelen nodig zijn. Deze bepaling geeft tevens aan dat er
bij de opslag van afvalstoffen rekening moet worden gehouden met de
latere hergebruiksmogelijkheden.
1.3.5
Bij het Besluit van 19 januari 1996 houdende het opnemen van
voorschriften in enkele algemene maatregelen van bestuur gebaseerd op
artikel 8.40 Wm met betrekking tot het brengen van bedrijfsafvalwater in
een voorziening voor de inzameling en het transport van afvalwater, is
aan de oude 8.40-besluiten waarvoor het onderhavige besluit in de plaats
treedt, een aantal voorschriften toegevoegd met betrekking tot de
indirecte lozing van afvalwater. De voorschriften 1.3.5 en verder sluiten
hierbij aan. De systematiek en formulering van de voorschriften zijn
enigszins aangepast zodat deze beter aansluiten bij de overige
voorschriften. De voorschriften zijn bezien in het licht van de ruimere
werkingssfeer van het besluit, hetgeen heeft geleid tot enkele aanpassingen.
Indien in de voorschriften is aangegeven dat bedrijfsafvalwater
met bepaalde kenmerken niet in de riolering wordt gebracht, betekent dit,
dat ook het lozen van bedrijfsafvalwater met die kenmerken op de
bedrijfsriolering niet is toegestaan. Voor deze redactie is gekozen wanneer
het ongewenst wordt geacht dat dit bedrijfsafvalwater waar dan ook in de
riolering wordt gebracht en het tevens redelijkerwijs voorkomen kan
worden dat bedrijfsafvalwater met de betreffende kenmerken in de
riolering terecht komt.
Wanneer in de voorschriften is aangegeven dat bedrijfsafvalwater met
bepaalde kenmerken niet in het openbaar riool mag worden gebracht,
betekent dit, dat het brengen van bedrijfsafvalwater met die kenmerken in
de bedrijfsriolering wel is toegestaan, mits voorafgaand aan de lozing op
het openbaar riool een dusdanige behandeling plaatsvindt dat aan de
betreffende voorschriften wordt voldaan.
Van het brengen van bedrijfsafvalwater in het openbaar riool is binnen
de gekozen terminologie overigens ook sprake wanneer bedrijfsafvalwater
Staatsblad 2000 262 51

vanuit de bedrijfsriolering niet rechtstreeks in het openbaar riool wordt
gebracht, maar bijvoorbeeld via een bedrijfsriolering van een ander
bedrijf. Van belang is dàt het bedrijfsafvalwater uiteindelijk in het
openbaar riool terecht komt, en niet de route waarlangs het bedrijfsafvalwater
in het openbaar riool terecht komt. Ook wanneer het bedrijfsafvalwater
op een andere wijze dan via de bedrijfsriolering vanuit een
inrichting in het openbaar riool wordt gebracht (bijvoorbeeld via een
straatkolk), is er dus sprake van het brengen van bedrijfsafvalwater in een
openbaar riool, en gelden de voorschriften van dit besluit.
Voorschrift 1.3.5 bevat algemene eisen waaraan bedrijfsafvalwater moet
voldoen, ongeacht de activiteit waarbij het vrijkomt. Zo is het verboden
om bedrijfsafvalwater dat bedrijfsafvalstoffen bevat die door versnijdende
apparatuur zijn versneden of door vermalende apparatuur zijn vermalen
of waarvan kan worden voorkomen dat ze in het bedrijfsafvalwater terecht
komen, in een riolering te brengen. Hierbij moet gedacht worden aan
bijvoorbeeld groentesnippers en etensresten bij kantines.
Ook is het verboden om een gevaarlijke afvalstof waarvan kan worden
voorkomen dat deze in de bedrijfsriolering terecht komt, in de riolering te
brengen. Gedacht kan worden aan bij voorbeeld verfrestanten,
oplosmiddelrestanten en afgewerkte olie. Voor werkzaamheden of
handelingen waarbij niet kan worden voorkomen dat bedrijfsafvalwater
dat een gevaarlijke afvalstof is vrijkomt, wordt het in de specifieke
voorschriften toegestaan onder bepaalde voorwaarden en in een
aangegeven maximum concentratie een bepaalde gevaarlijke afvalstof in
een riolering te brengen. Bedrijfsafvalwater dat verontreinigd wordt met
gevaarlijk afval is per definitie een gevaarlijke afvalstof.
Bedrijfsafvalwater dat stankoverlast buiten de inrichting veroorzaakt
mag niet in het openbaar riool worden gebracht. Stankvorming die in het
riool zelf optreedt, zal bij een adequaat rioolstelsel niet leiden tot
stankoverlast. Het voorschrift heeft betrekking op situaties waarbij
ondanks een adequaat rioolstelsel of een adequate rioolwaterzuiveringsinstallatie
stankoverlast optreedt ten gevolge van de lozing.
In de meeste gevallen zal bij het naleven van deze voorschriften de
goede werking van de riolering niet belemmerd worden. Voor elk bedrijf
dat afvalwater op de riolering loost zijn standaardvoorschriften ter
bescherming van het riool van toepassing. Bovendien gelden voor
bepaalde activiteiten bijzondere voorschriften of worden speciale
voorzieningen voorgeschreven. Hoofdstuk 4 biedt de mogelijkheid tot het
stellen van nadere eisen.
1.3.6 en 1.37
Gebleken is dat bij een goed gedimensioneerde, geplaatste, onderhouden
en gebruikte combinatie van slibvangput en olie-afscheider de
concentratie minerale olie onder de genoemde waarde zal blijven.
Daarvoor is het wel van belang dat de werkwijze in de inrichting zodanig
is, dat de goede werking van de slibvangput en de olie-afscheider niet
onmogelijk wordt gemaakt. Aandachtspunten hierbij zijn vooral de keuze
van de reinigingsmiddelen en de wijze waarop de hogedrukreiniger wordt
gebruikt. Voor een uitgebreide beschouwing wordt verwezen naar het
rapport Afvalwaterproblematiek van auto- en aanverwante bedrijven van
de Coördinatiecommissie Wet verontreiniging oppervlaktewateren van
september 1988 (hierna te noemen: het CUWVO rapport auto- en
aanverwante bedrijven).
Waar aan deze voorwaarden – geplaatste slibvangput en olie-afscheider
en een olie-concentratie van minder dan 200 mg/l in het effluent van de
Staatsblad 2000 262 52

olie-afscheider – niet wordt voldaan, wordt de behandeling in uitsluitend
een slibvangput en een olie-afscheider niet als afdoende gezien en dienen
verdergaande zuiveringstechnieken te worden toegepast.
Met de dan in aanmerking komende technieken – bijvoorbeeld
emulsiesplitsing, ultrafiltratie, of elektrochemische scheiding is een
concentratie van 20 mg/l haalbaar. Toepassing van het ALARA-beginsel
leidt in die situaties derhalve tot een doelvoorschrift van 20 mg/l in enig
monster.
De reden waarom bij toepassing van een goed gedimensioneerde,
geplaatste, onderhouden en gebruikte combinatie van slibvangput en
olie-afscheider getoetst wordt aan hogere concentratiewaarde in enig
monster ligt in het feit, dat tegenover het nadeel van een iets hogere
vracht aan minerale olie in het afvalwater het voordeel staat, dat een goed
gedimensioneerde, geplaatste, onderhouden en gebruikte combinatie van
slibvangput en olie-afscheider wat betreft het geheel aan nadelige
gevolgen voor het milieu goed scoort. Dit heeft vooral te maken met de
betrekkelijk geringe productie aan slib (er worden geen chemicaliën aan
het water toegevoegd). Ook de noodzakelijke aanpassingen in de
werkwijze (zoals aandacht voor gebruik reinigingsmiddel) hebben
gunstige milieugevolgen. Hierbij moet nog worden meegewogen, dat de
gemiddelde olie-concentratie in het afvalwater na geleiding door de
afscheider veel lager moet zijn dan de 200 mg/l om aan de norm in enig
monster te voldoen. In de praktijk zal dus het verschil tussen de geloosde
vracht aan minerale olie lager zijn dan het verschil tussen de 200 en 20
mg/l norm suggereert.
Voor bedrijfsafvalwater afkomstig van een vloeistofdichte vloer waarop
motorvoertuigen die met paraffine zijn geconserveerd, worden gedeconserveerd
voorzover bij deze activiteiten met minerale olie verontreinigd
bedrijfsafvalwater vrijkomt, geldt het doelvoorschrift van 20 mg/l minerale
olie. Om aan dit voorschrift te voldoen kan niet worden volstaan met een
zuiveringsinstallatie bestaande uit een slibvangput en een olie-afscheider,
maar zal over het algemeen de toepassing van aanvullende technieken als
emulsiesplitsing, ultrafiltratie of elektrochemische scheiding noodzakelijk
zijn. Hetzelfde geldt voor bedrijfsafvalwater afkomstig van oppervlaktebehandelingstechnieken
en antiroest-behandelingen.
1.3.8
Deze voorschriften bevatten de eisen waaraan een slibvangput en een
olie-afscheider moeten voldoen. In de eerste plaats betreft dat de eisen,
zoals die zijn neergelegd in NEN 7089, uitgave 1990 en de daarbij
behorende bijlage met de daarop in 1992 en 1993 uitgegeven correctiebladen.
In de tweede plaats betreft dat de eisen die bij ministeriële
regeling kunnen worden gegeven. Vast staat dat die eisen bij ministeriële
regeling zullen moeten worden gegeven, omdat bepaalde eisen van NEN
7089 in strijd zijn met andere wettelijke voorschriften en omdat ten
aanzien van de eisen van NEN 7087 afwijkende of aanvullende eisen
moeten worden gesteld in de Regeling slibvangputten en vet- of
olie-afscheiders. Dit laatste is ook het geval in de door KIWA voor
slibvangputten en vetafscheiders opgestelde beoordelingsrichtlijn die ten
grondslag ligt aan de voor die voorzieningen bestaande kwaliteitsverklaring
(certificaat).
Geregeld is de wederzijdse erkenning van slibvangputten en vet- en
olie-afscheiders die op rechtmatige wijze zijn geproduceerd en op de
markt gebracht in een andere EU-lidstaat of aangesloten bij de EER, en
wel volgens zodanige technische voorschriften dat daardoor een passend
en voldoende niveau van milieubescherming wordt bereikt.
Staatsblad 2000 262 53

1.3.9
Het bedrijfsafvalwater dat bij deze activiteit vrijkomt, is meestal slechts
beperkt met minerale olie verontreinigd, waardoor plaatsing van een
olie-afscheider en een slibvangput niet steeds doelmatig zijn.
Daarom zijn voor deze werkzaamheden doelvoorschriften opgenomen
voor olie en zand, zonder daaraan gekoppeld de verplichting om een
olie-afscheider en een slibvangput te hebben.
Indien aan deze doelvoorschriften niet zonder voorzieningen kan
worden voldaan, dan is plaatsing van voorzieningen wel noodzakelijk.
Wanneer er onvoldoende zicht gehouden kan worden op het gebruik
van de wasinstallatie door derden en de mogelijkheid bestaat dat andere
werkzaamheden dan uitsluitend het wassen van de carrosserie worden
uitgevoerd, wordt aangeraden om de zuiveringstechnische voorzieningen
toch aan te brengen, om te voorkomen dat de doelvoorschriften worden
overtreden.
1.3.10
Dit voorschrift strekt tot implementatie van de richtlijn nr. 91/271/EEG
van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 21 mei 1991 inzake
de behandeling van stedelijk afvalwater (PbEG L 135) en bevat
voorschriften die op grond van de richtlijn aan elk lozen op het openbaar
riool moeten worden gesteld. In dit voorschrift is de bescherming van het
oppervlaktewater, de zuiveringstechnische werken en het openbaar riool
algemeen verwoord. In de overige voorschriften die in het besluit zijn
opgenomen is de bescherming van het milieu tegen nadelige gevolgen
van indirecte lozingen nader uitgewerkt. Voor situaties die niet in de
overige voorschriften zijn uitgewerkt, kunnen inschattingen over de te
treffen maatregelen worden gemaakt aan de hand van kennis en ervaring
van gemeenten, informatiebladen, handboeken en dergelijke.
Afvalwater waarvan normaliter kan worden gesteld dat het niet aan
voorschrift 1.3.6 voldoet (en derhalve niet geloosd mag worden) is
afvalwater met een of meer van de navolgende kenmerken:
– met een temperatuur die hoger is dan 30 °C;
– waarvan de zuurgraad, uitgedrukt in waterstofionenexponent (Ph),
lager dan 6,5 of hoger dan 10 is;
– waarvan de sulfaatconcentratie hoger is dan 300 mg/l;
– dat brand- of explosiegevaar kan veroorzaken, of
– dat door een beerput, rottingsput of septictank is geleid.
Er is niet voor gekozen deze kenmerken in voorschrift 1.3.10 op te
nemen omdat in de praktijk situaties kunnen voorkomen waar de duur van
de lozing zo beperkt is dat van een belemmering van de doelmatige
werking van de verschillende werken geen sprake is, ook niet wanneer
bedrijfsafvalwater met een of meer van de genoemde kenmerken in een
riolering wordt gebracht.
1.3.11
Wanneer bedrijfsafvalwater niet door tussenkomst van een openbaar
riool in het oppervlaktewater wordt gebracht maar via een andere route, is
voorschrift 1.3.10 van overeenkomstige toepassing. Welke onderdelen van
dat voorschrift relevant zijn, is afhankelijk van de route waarlangs het
afvalwater in het oppervlaktewater terecht komt.
Omdat kennis over die route op het lokale niveau bekend is, is daar de
bevoegdheid gelegd om bij nadere eis een voorschrift op te leggen, dat
afdoende bescherming voor riool, zuivering en oppervlaktewater
waarborgt.
Staatsblad 2000 262 54

1.3.12 en 1.3.13
Ten behoeve van de controle op de verschillende bepalingen is in een
aantal situaties een controlevoorziening verplicht. De concentratie-eisen
gelden voor specifiek bedrijfsafvalwater voordat dit gemengd wordt met
bedrijfsafvalwater afkomstig uit andere ruimten. De controlevoorziening
dient daarom geplaatst te worden voorafgaand aan vermenging van de
bedrijfsafvalwaterstroom afkomstig uit de ruimte(n) waar de betreffende
werkzaamheden worden verricht, met uit andere ruimten afkomstige
bedrijfsafvalwaterstromen. Met een bestaande controlevoorziening die op
een andere plaats is aangebracht, kan worden volstaan, wanneer het
desondanks mogelijk is om aan de hand van een aldaar genomen
monster vast te stellen of de voor het bedrijfsafvalwater afkomstig uit de
betreffende ruimten geldende concentratie-eis is overschreden. De
controlevoorziening wordt in dat geval – ondanks de andere plaats – als
doelmatig beschouwd. Bij plaatsing van een nieuwe controlevoorziening
is het aanbrengen daarvan op een andere plaats alleen mogelijk, indien
plaatsing voorafgaand aan vermenging van het betreffende bedrijfsafvalwater
met andere bedrijfsafvalwaterstromen redelijkerwijs niet kan
worden verlangd.
Paragraaf 1.4 Lucht
1.4.1
Verwarmings- en stookinstallaties kunnen bij een verkeerde afstelling
tot rookgassen leiden die een aanzienlijke nadelige invloed hebben op het
milieu op alle schaalniveaus. Een goede afstelling van de verbrandingsprocessen
kan dat al aanzienlijk beperken. Er bestaat een certificatieregeling,
de Certificatieregeling voor het uitvoeren van onderhoud en
inspecties aan stookinstallaties (CIOS), opgezet door een aantal organisaties
in de installatiebranche, aan de hand waarvan bedrijven onder
ISO-kwaliteitsgaranties voor afstelling, onderhoud en reparatie van de
verbrandingsinstallatie kunnen zorgen. Deze bepaling laat uiteraard
onverlet hetgeen in specifieke besluiten ten aanzien van emissies naar de
lucht is geregeld. Ter ondersteuning van de uitvoering van dit voorschrift
is door InfoMil, in samenspraak met de betreffende installatiebranche, een
informatieblad uitgegeven. In samenhang met de uitvoering van
voorschrift 3.2.1 mag worden aangenomen dat een optimale verbranding
wordt bereikt. Het voorschrift impliceert overigens dat afgewerkte olie niet
als brandstof mag worden toegepast in verwarmings- en stookinstallaties.
1.4.2
In dit besluit zijn enkele voorschriften opgenomen met betrekking tot de
luchtventilatie bij parkeergarages. De bepalingen zijn overeenkomstig de
norm NEN 2443 van het Nederlands Normalisatie Instituut gepubliceerd in
april 1996.
Andere voorschriften met betrekking tot parkeergarages die betrekking
hebben op bouwkundige en planologische aspecten zijn niet in dit besluit
opgenomen. Daarbij valt te denken aan open of gesloten gevelgedeelten
bij parkeergarages, en de situering van de inen uitgang van een parkeergarage.
Hetzelfde geldt voor een aantal andere bouwkundige maatregelen
die – zo is gebleken uit milieukundig onderzoek – relatief gunstig kunnen
uitwerken voor het milieu, zoals een bouwwijze die een gemiddelde
rijsnelheid in een garage van minimaal 10 km per uur mogelijk maakt.
Staatsblad 2000 262 55

Paragraaf 1.5 Verlichting
1.5.1
De verlichting moet zodanig zijn aangebracht dat licht niet direct bij
omwonenden naar binnen schijnt. Vaak wordt overlast veroorzaakt door
schijnwerpers die zijn geplaatst als inbraakpreventie of door lichtbakken
voor reclamedoeleinden. Door schijnwerpers of armaturen zorgvuldig af
te stellen en te richten kunnen klachten veelal worden verholpen. Voor het
objectief vaststellen van hinder door uiteenlopende lichtbronnen is
momenteel geen algemeen toepasbare standaardmethodiek beschikbaar
en kan niet worden getoetst aan een norm. Wel worden door het Bureau
Nederlandse Stichting Voor Verlichtingskunde (NSVV) initiatieven
ondernomen tot het realiseren van aanbevelingen ten behoeve van het
vaststellen en beoordelen van hindersituaties.
Paragraaf 1.6 Veiligheid
1.6.1
De uitvoering van de elektrische installatie wordt verondersteld
deugdelijk en in overeenstemming met normen op dat gebied te zijn
uitgevoerd op basis van bouwregelgeving. Binnen inrichtingen voor
motorvoertuigen is echter een aantal activiteiten of ruimten aan te wijzen
waarbij sprake kan zijn van explosiegevaar. Het gaat hierbij bijvoorbeeld
om smeerkuilen, verfspuitruimtes, antiroestbehandelingsruimtes of
opslagruimtes voor ontvlambare vloeistoffen. In het algemeen geldt dat
de elektrische installaties in kant en klare installaties of apparatuur, zoals
spuitcabines of vernevelingsapparatuur, overeenkomstig de geldende
normen zijn uitgevoerd. Het is echter wat betreft de handhaving moeilijk
om na te gaan of elektrische installaties overeenkomstig de van
toepassing zijnde normen zijn uitgevoerd. Daarom is in voorschrift 4.6.2
een mogelijkheid tot het stellen van een nadere eis opgenomen waarmee
eisen aan de installaties kunnen worden gesteld, maar waarmee ook een
onderzoek, uit te voeren door een deskundig bureau, kan worden
verlangd naar de explosieveilige uitvoering van een installatie.
1.6.2 en 1.6.3
Deze voorschriften zijn ook van toepassing op de opslag van
LPG-wisselreservoirs omdat dat ook gasflessen zijn. Voorschriften die
hiervoor doorgaans in milieuvergunningen worden opgenomen komen
overeen met de eisen die in CPR 15–1 worden gesteld aan opslag van
gevaarlijke stoffen. Daarom wordt in voorschrift 1.6.2 deze richtlijn van
overeenkomstige toepassing verklaard, op enkele uitzonderingen na. Ook
dient rekening te worden gehouden met de aard van de opslag en de
hieruitvolgende nuancering op het vereist zijn van vloeistofdichte vloeren
of lekbakken, of afdekking van een opslag op het open terrein. Voor meer
detailinformatie wordt verwezen naar het betreffende hoofdstuk van het
Handboek Milieuvergunningen.
1.6.4
Afsluiters in vaste gasleidingen moeten zijn aangebracht om in geval
van brand of lekkage voor compartimentering te zorgen.
1.6.5
Over het algemeen is mechanische ventilatie niet nodig, tenzij de
acculader en de accu zijn opgesteld in een kleine, besloten ruimte. In de
Staatsblad 2000 262 56

meeste gevallen is het voldoende als de accu en de acculader in een grote
ruimte, liefst nabij een buitendeur, zijn geplaatst.
1.6.6
Een brandschakelaar moet zich bij voorkeur zo dicht mogelijk bij de
stookruimte bevinden, tenzij de stookruimte slecht bereikbaar is. In een
dergelijke situatie is het beter de afsluiter op een goed bereikbare,
duidelijk aangegeven plaats aan te brengen. Een gasafsluiter is meestal in
de meterkast aanwezig, daar waar gasleidingen het bedrijfspand
binnenkomen.
Om te kunnen beoordelen of dit voorschrift op een stookruimte van
toepassing is, moet worden nagegaan wat de nominale belasting op
onderwaarde is van de installaties die in de stookruimte staan opgesteld.
Voor toestellen met een gezamenlijke (hoofd)afsluiter, beveiliging,
kleppen, rookgasafvoer en dergelijke moet het belast vermogen echter
worden opgeteld.
1.6.7
Bij het verwisselen van een LPG-wisselreservoir kan een (geringe)
hoeveelheid LPG vrijkomen. Indien het verwisselen in een besloten ruimte
met slechte ventilatie geschiedt, kan dit de vorming van een explosief
gasmengsel veroorzaken. Bij het verwisselen van de reservoirs in de
buitenlucht worden eventueel vrijkomende gassen afdoende verspreid.
Paragraaf 1.7 Waterbesparing
1.7.1 en 1.7.2
Waterbesparing is een onderwerp dat onder de noemer «zuinig gebruik
van grondstof» tot de reikwijdte van de Wet milieubeheer behoort.
Behalve de voor de hand liggende oplossingen als waterbesparend
sanitair, kranen niet onnodig laten lopen en dergelijke, zijn nog geen
specifieke oplossingen voor de bedrijven in deze sector bekend. Deze zijn
wel bekend als het gaat om waterbesparing bij wasstraten. Waterrecirculatie
kan zonder al te grote problemen. Omdat mag worden
aangenomen dat oplossingen naast milieuvoordeel ook een financieel
voordeel opleveren, zal implementatie van maatregelen doorgaans al
vrijwillig geschieden. De voorschriften uit deze paragraaf gaan van dat
principe uit, maar strekken er tevens toe het bevoegd gezag een handvat
te bieden voor die situaties waar die eigen verantwoordelijkheid van het
bedrijf niet wordt ingevuld. In een door InfoMil uit te geven informatieblad
zullen de verschillende verbeteringsopties nader worden toegelicht.
Paragraaf 1.8 Bodembescherming
1.8.1
De bodemrisicocategorie wordt in de NRB met behulp van een
beslismodel vastgesteld. Afhankelijk van de categorie waarin een
bedrijfsactiviteit valt zijn er diverse mogelijkheden om de bodem te
beschermen. Het uiteindelijk pakket dient een verwaarloosbaar risico op
bodemverontreiniging op te leveren, aangeduid als bodemrisicocategorie
A.
1.8.2
Deze bepaling heeft betrekking op het buiten werking stellen van de
inrichting of het beëindigen van bepaalde activiteiten en het daaraan
Staatsblad 2000 262 57

gekoppelde eindsituatie-onderzoek van de bodem. Het eindsituatieonderzoek
heeft een directe relatie met het nulsituatie-onderzoek dat bij
het starten van bodembedreigende activiteiten bij de melding is vereist.
De Nederlandse Richtlijn Bodembescherming bedrijfsmatige activiteiten
(NRB) geeft een handreiking voor de beoordeling of een activiteit
bodembedreigend is. Evenals bij de nulsituatie het geval is dient het
onderzoek beperkt te blijven tot die plaatsen binnen de inrichting waar de
betreffende bodembedreigende activiteiten hebben plaatsgevonden. Voor
de uitvoering van het eindsituatie-onderzoek kan gebruik worden gemaakt
van het protocol «Bodemonderzoek Milieuvergunning en BSB, met
protocol voor gecombineerd bodemonderzoek», 1993.
Paragraaf 1.9 Overig algemeen
1.9.1
Deze bepaling vormt een aanvullende norm voor de zorg voor het
milieu, die degene die de inrichting drijft behoort te betrachten. De
zorgplicht voor het milieu – neergelegd in artikel 1.1a van de Wet
milieubeheer – brengt onder meer met zich dat ook ten aanzien van
aangelegenheden in de bescherming waarvan dit besluit niet voorziet
omdat specifieke voorschriften ontbreken, degene die de inrichting drijft,
de nodige maatregelen en voorzieningen treft om eventuele nadelige
gevolgen voor het milieu vanwege de inrichting te voorkomen. Als die
gevolgen zich voordoen, is die persoon gehouden deze nadelige gevolgen
zoveel mogelijk te beperken of ongedaan te maken. Dit geldt ook voor de
gevallen waarin dit besluit weliswaar een regeling bevat doch waarin
tevens moet worden geconcludeerd dat de gestelde voorschriften niet
geheel voorzien in een toereikende bescherming van het milieu en dat van
degene die de inrichting drijft mag worden verwacht dat hij zijn verantwoordelijkheid
ook neemt en ervoor zorg draagt dat die nadelige
gevolgen zoveel mogelijk worden voorkomen of, voorzover voorkomen
niet mogelijk is, zoveel mogelijk worden beperkt. Dit zou het geval kunnen
zijn waarin bijvoorbeeld sprake is van een emissie van een bepaalde stof
naar de lucht waarvoor paragraaf 1.4 geen of ontoereikende voorschriften
bevat.
Bij deze afweging zal ook het redelijkheidsvereiste in aanmerking
moeten worden genomen. Het voorschrift is gericht tot degene die de
inrichting drijft. De meeste voorschriften en beperkingen die in de bijlage
van dit besluit zijn opgenomen, betreffen de inrichting: het samenstel van
gebouwen, installaties en economische activiteiten. Dat abstracte geheel
kan men niet aanspreken, wel degenen die het in hun macht hebben dat
de inrichting en de activiteiten die daarbinnen plaatsvinden beantwoorden
aan de milieuhygiënische normen die in ons land gelden.
HOOFDSTUK 2. BIJZONDERE VOORSCHRIFTEN MET
BETREKKING TOT ACTIVITEITEN DIE IN DE INRICHTING WORDEN
VERRICHT
Paragraaf 2.1 Opslag, overslag, bewerking of verwerking van gevaarlijke
stoffen en brandbare vloeistoffen
2.1.1
Een aandachtspunt vormt de opslag van chemicaliën en vloeistoffen,
niet zijnde gevaarlijke stoffen in de zin van de Wet milieugevaarlijke
stoffen, die bodem- of waterverontreining kunnen veroorzaken, bijvoorbeeld
de opslag van grote hoeveelheden watergedragen verven. Bij een
dergelijke opslag behoeven niet direct speciale maatregelen te worden
Staatsblad 2000 262 58

getroffen, maar de opslag dient niet plaats te vinden naast een schrobputje,
of op een onverharde vloer.
2.1.2
Dit voorschrift ziet op de handelingen die met gevaarlijke stoffen
kunnen worden verricht in bijvoorbeeld een werkplaats. Onder (licht)
ontvlambare vloeistoffen worden K1- en K2-producten verstaan. Als
boven een bodembeschermende voorziening zowel (licht) ontvlambare
stoffen als andere milieugevaarlijke vloeistoffen worden opgeslagen,
moet voor deze voorziening een 100% opvangcapaciteit worden aangehouden.
Doorgaans zal de bedoelde voorziening binnen zijn opgesteld,
waardoor automatisch wordt voldaan aan de bescherming tegen
inregenen. Indien een bodembeschermende voorziening níet is gemaakt
van onbrandbaar en hittebestendig materiaal, zullen de boven de
voorziening opgeslagen stoffen bij brand alsnog in de bodem of de
riolering kunnen geraken. Een algemeen bekend en eenvoudig voorbeeld
van een bodembeschermende voorziening is de lekbak.
2.1.3
Indien in een bedrijf gevaarlijke stoffen worden opgeslagen, dient dit te
gebeuren overeenkomstig de richtlijn CPR 15–1. Een uitzondering wordt
gemaakt voor de zogeheten werkvoorraad voor direct gebruik. Daaronder
kan onder meer worden verstaan:
koelvloeistof in kleine hoeveelheid in kan, wandbar of vaatwerk van 60
tot 200 liter;
remvloeistof in kleine verpakkingen zoals blikken tot 5 liter en drums tot
60 liter;
smeerolie in blikken of oliebar;
spuitklare verf en oplosmiddelen bij een autospuitafdeling.
Ook andere niet-brandbare stoffen kunnen in beperkte hoeveelheid
buiten de opslagruimte voorkomen zoals accuzuur in accu’s opgeslagen in
het magazijn, watergedragen lakken in blikken, en spuitbussen zonder
propaan als drijfgas. De hoeveelheid zal dan wel in verhouding moeten
staan met de omvang en intensiteit van de bedrijfsactiviteiten.
2.1.4
Dit voorschrift is alleen van toepassing op de opslag van milieugevaarlijke
stoffen (inclusief spuitbussen) in de verkoopruimte, indien dit
stoffen betreft die daadwerkelijk voor de verkoop bestemd zijn. Milieugevaarlijke
stoffen die voor eigen gebruik bestemd zijn mogen niet in de
verkoopruimte worden opgeslagen. Stoffen die zijn bestemd voor de
verkoop zijn over het algemeen in kleinverpakking opgeslagen. Bovendien
is de verpakking afgesloten en wordt deze binnen de inrichting nooit
geopend. Hierdoor neemt het gevaar voor de omgeving en het milieu in
belangrijke mate af.
Indien voor de opslag in de verkoopruimte geen nadere voorzieningen
worden getroffen, zullen bij brand de opgeslagen brandbare vloeistoffen
een plasbrand veroorzaken die zich over het gehele winkeloppervlak kan
verspreiden. Daarom is de toegestane opgeslagen hoeveelheid beperkt tot
300 liter.
2.1.5
Indien een bovengrondse tank aanwezig is voor de opslag van
brandbare vloeistoffen met een vlampunt tot 100 °C, en deze tank na 1
januari 2000 is geïnstalleerd, geschiedt de opslag overeenkomstig de
richtlijn CPR 9–6. In deze richtlijn zijn ook voorwaarden gesteld aan
Staatsblad 2000 262 59

dubbelwandige en kunststoftanks. Laadketels, zoals een reservoir in een
boxpallet, worden niet als tanks maar als emballage beschouwd. Hierop
zijn de voorschriften 2.1.1 t/m 2.1.5 van toepassing.
Paragraaf 2.2 Werkzaamheden aan motorvoertuigen, caravans, landbouwwerktuigen,
aanhangwagens en opleggers
2.2.1
Ter voorkoming van bodemverontreiniging door het vrijkomen van
schadelijke stoffen als olie en benzine moeten vloeren van ruimten waarin
motorvoertuigen (of onderdelen daarvan) worden hersteld of onderhouden,
vloeistofdicht zijn uitgevoerd. In het kader van het Plan Bodemvoorzieningen
(PBV) wordt dit doelvoorschrift uitgewerkt in de vorm van
praktisch hanteerbare technische regelgeving. In de begripsbepalingen
van de bijlage is daarom het begrip vloeistofdicht gedefinieerd als een
vloer uitgevoerd overeenkomstig CUR/PBV-aanbeveling 44. CUR/PBVaanbeveling
44 is een aanbeveling die regels en eisen bevat voor het
beoordelen of een bestaande vloer van een garagebedrijf voldoende
vloeistofdicht kan worden aangemerkt. Zie ook voorschrift 3.2.8.
2.2.2
De stelregel van dit voorschrift is dat zoveel mogelijk binnen de
gebouwen van de inrichting wordt gewerkt. Daardoor zijn milieuvoorzieningen
als vloeistofdichte vloeren, afzuiginstallaties en dergelijke,
effectief. Echter niet altijd is het mogelijk of noodzakelijk om binnen te
werken. Het verwisselen van een lampje is milieuhygiënisch indifferent,
waardoor dit eenvoudig op het buitenterrein kan geschieden. Soms zijn
noodreparaties niet binnen uit te voeren vanwege ruimtegebrek of
onvoorziene factoren. Zolang dit geen structureel karakter heeft, moet het
voorschrift op dit punt genuanceerd worden gelezen.
2.2.3
In de regel is een afvoerhoogte van 1 m boven het dak van het gebouw
voldoende.
2.2.8 en 2.2.9
Reparatie etc. van tanks en tankcontainers bestemd voor het vervoer
van gevaarlijke stoffen valt niet binnen het begrip «reparatie etc. van
motorvoertuigen en caravans». Wel is het in een inrichting die onder dit
besluit valt, mogelijk dat aan de truck waarmee dergelijke tanks of
tankcontainers worden vervoerd, reparaties etc. worden uitgevoerd. Voor
die gevallen waarbij door onvoorziene omstandigheden (bijvoorbeeld als
noodvoorziening bij calamiteiten) stalling van ongereinigde tanks of
tankcontainers bestemd voor het vervoer van gevaarlijke stoffen binnen
de inrichting plaatsvindt, zijn voorschriften opgenomen. Indien een
dergelijk geval zich voordoet, moet de brandweer worden geïnformeerd
over de gevaarsaspecten van de lading. Afhankelijk van de plaatselijke
omstandigheden en de gevaarsaspecten van de lading kan de brandweer
maatregelen bepalen die door het bedrijf moeten opgevolgd. De
bevoegdheid van de brandweer om aanwijzingen te geven berust op de
Brandweerwet 1985.
2.2.10
Voor de ventilatie van kleine werkplaatsen tot 200 m 2 kan aan de hand
Staatsblad 2000 262 60

van onderstaande tabel de netto doorlaat van ventilatie-openingen
worden bepaald.
Max. vloeroppervlak in m 2 netto doorlaatopening in m 2
40 0,03
80 0,04
120 0.05
200 0,07
Voor grotere vloeroppervlakten kan als regel 1/3000 deel van het
vloeroppervlak van de te ventileren ruimte worden gehanteerd. De
afmetingen van deze openingen zijn mede gebaseerd op het voorkomen
van te hoge concentraties koolmonoxide in een werkplaats, aangenomen
dat van de in voorschrift 2.2.3 beschreven voorziening voor het afvoeren
van uitlaatgassen effectief gebruik wordt gemaakt.
Een werkplaats die geheel of gedeeltelijk meer dan 0,5 m onder het
maaiveld is gelegen, moet op de buitenlucht zijn geventileerd door middel
van een mechanisch afzuigsysteem van voldoende capaciteit. Ten aanzien
van de capaciteit van het ventilatiesysteem kan in de regel worden
uitgegaan van 4 m 3 per uur per m 2 vloeroppervlak.
2.2.12
Door dit voorschrift is voorkomen dat een inrichting, vanwege de
aanwezigheid van vijf of meer autowrakken, wordt beschouwd als een
«afvalstoffen-inrichting». Voor het begrip «autowrakken» wordt verwezen
naar het Besluit nadere omschrijving begrip autowrakken. Bovendien is
het begrip autowrak in artikel 1.1 Wm vastgelegd.
2.2.13
De meest toegepaste lastechniek bij autoherstelbedrijven zal autogeenlassen
zijn met toepassing van acetyleen of propaan en zuurstof. Op basis
van de jaarlijks verbruikte hoeveelheid lasdraad of electroden kan worden
nagegaan in hoeverre afzuiging en filtervoorziening noodzakelijk is. De
algemene aanpak betreft het brongericht afzuigen, kanaliseren en
afvoeren via een filter. De stofverwijderingsinstallaties volgens de laatste
stand der techniek zijn filterende afscheiders, eenvoudige (tweetraps)electrofilters
en absoluutfilters. Voor meer informatie over het
afzuigen en reinigen van lasrook wordt verwezen naar het Werkboek
Milieumaatregelen Metaal- en elektrotechnische industrie, hoofdstuk C.3
uitgegeven op 10 juni 1998 door de VNG.
Paragraaf 2.3 Verfspuitwerkzaamheden en antiroestbehandelingen
2.3.1
Het verspuiten of verwerken van grondverven, primers en plamuur kan
plaatsvinden in een speciale voorbewerkingsruimte, die bijvoorbeeld deel
uitmaakt van een werkplaats. Het afzuigen van de spuitdampen kan
plaatsvinden via een spuitwand, een spuitkast een spuitvloer of een open
of gesloten spuitcabine. Het aflakken moet in een gesloten spuitcabine
plaatsvinden.
2.3.7
Wat betreft de geurproblematiek ten gevolge van verfspuitwerkzaamheden
in een spuitcabine is de «bijgestelde richtlijn met
betrekking tot geurhinder bij autospuiterijen, Ministerie VROM, publicatie
Staatsblad 2000 262 61

91–03, juni 1991», nog steeds actueel. Deze richtlijn staat voor zowel de
betrokken bedrijfstak als voor de bevoegde gezagsinstanties buiten
discussie en wordt als algemeen geldend toegepast. De gevolgen van het
toepassen van oplosmiddelarme of oplosmiddelvrije verfsystemen op de
mogelijke geurhinder is nog onderwerp van onderzoek. Het voornemen is
om zodra de eigenschappen bekend zijn en kunnen worden gekwantificeerd,
de bijgestelde inspectierichtlijn te herzien en te publiceren als
bijzondere regeling in het kader van de NER.
In voorschrift 4.4.1 is de mogelijkheid tot het stellen van een nadere eis
geformuleerd. Wat betreft de geurproblematiek ten gevolge van verfspuitwerkzaamheden
kan de nadere eis worden gebruikt om situering of
uitvoering van de uitmonding van de afvoerleiding nader te regelen, met
name wanneer de door de ondernemer gekozen oplossing niet het
gewenste resultaat oplevert. Ook kan de nadere eis gebruikt worden om
een afwijking van de in de richtlijn genoemde schoorsteenhoogte, of de
aanwezigheid, de uitvoering en het onderhouden van een ontgeuringsinstallatie
voor te schrijven.
Emissies ten gevolge van het uitvoeren van antiroestbehandelingen
moeten ter voorkoming van geurhinder in eerste instantie 1 m boven de
hoogste daklijn van de binnen 25 m gelegen bebouwing worden
afgevoerd. Indien hiermee ter voorkoming van geurhinder een afdoende
verspreiding niet kan worden gewaarborgd, kan bij nadere eis een
doelmatige ontgeuringsinstallatie of een hieraan gelijkwaardige
voorziening worden verlangd. Ook ten aanzien van situering of uitvoering
van een afvoerleiding, alsmede ten aanzien van uitvoering en onderhoud
van een ontgeuringsinstallatie kunnen nadere eisen worden gesteld.
Wat betreft geurhinder in de omgeving wordt opgemerkt dat het
bevoegd gezag moet vaststellen of sprake is van geurhinder.
Paragraaf 2.4 VOS-houdende schadeherstel- en andere producten
2.4.1 en 2.4.2
Op het gebruik van VOS-houdende schadeherstel- en andere producten
in autospuiterijen is het programma KWS2000 van toepassing. Volgens
het reductieplan voor autospuiterijen, zoals beschreven in de nota
«KWS2000-strategie 1992 – 2000», wordt er naar gestreefd om de emissie
van vluchtige organische stoffen (VOS) uit autospuiterijen te beperken
door toepassing van oplosmiddelarme schadeherstel- en andere
producten en het treffen van good-housekeeping maatregelen. KWS2000maatregelen
zijn nader omschreven in de KWS2000-factsheet nr. 20, «een
oplosmiddel is uiteindelijk geen oplossing», autoreparatielakken 1995 –
1998, projectbureau KWS2000, juli 1995.
Om de uitvoering en interpretatie van de voorschriften van dit besluit te
ondersteunen zal omstreeks het tijdstip van inwerkingtreding van dit
besluit een informatieblad beschikbaar zijn waarin de gevolgen van dit
besluit nader worden gedetailleerd.
CEPE-tabel
De voorschriften sluiten aan op de richtlijn op Europees niveau van de
verfindustrie. Deze heeft een «Technology Guideline for Vehicle
Refinishes» (CEPE, 1994, Solvent emission reduction in the vehicle
refinishing industry) vastgesteld met daarin aangegeven het maximaal
toegestane oplosmiddelgehalte in gram per liter voor spuitklare
schadeherstel- en andere producten. Deze oplosmiddelgehaltes zijn in een
convenant tussen de FOCWA, VVVH en VVVF opgenomen en aangepast
aan de laatste stand der techniek.
Staatsblad 2000 262 62

Toelichting tabel voorschrift 2.4.1
De waarden in de tabel zijn uitgedrukt in het VOS-gehalte van het
gebruiksklare product, inclusief het gehalte water.
Voor een meerlaags systeem geldt dat het gemiddelde VOS-gehalte
wordt berekend met de volgende formule: (a.L1 + b.L2)/(a + b) is gelijk aan
of minder dan 420 gram per liter, waarbij L1 het VOS-gehalte is van de
basiskleurlaag, L2 het VOS-gehalte is van de blanke lak (clear coat) en a en
b staan voor het aantal grammen lak dat is verwerkt.
Zoals in voorschrift 2.4.2 bepaald mag geen van de toegepaste deklagen
in een meerlaags systeem meer VOS bevatten dan 480 gram per liter. In
de praktijk betekent dit over het algemeen dat de basiskleurlaag een
watergedragen product betreft en de blanke lak een VOS-houdend
product met een hoog vaste stof gehalte.
Speciale producten voor autolakken betreffen lakadditieven zoals
vertragers, versnellers, matteringsmiddelen, elastificeermiddelen,
anti-siliconenmiddelen, uitspuitverdunning, speciale design- of effectkleuren,
spuitbussen en reinigers voor speciale oppervlakken zoals
kunststoffen en hechtprimers.
Overige producten betreffen de polijst- en poetsmiddelen, vulmiddelen,
kitten, lijmen en plamuren.
2.4.3
Onder hoog-rendement spuitapparatuur wordt verstaan spuitapparatuur
met een hoger rendement dan conventionele pneumatische
spuitapparatuur. In de meeste gevallen zal gebruik worden gemaakt van
de HVLP (High Volume Low Pressure) spuittechniek.
In het Besluit vluchtige organische stoffen Wms is aangegeven bij welk
rendement gesproken kan worden van hoog rendement. Bij decoratieve
spuittechnieken op kleine schaal en doorgaans van een ambachtelijk
karakter, wordt veelal gebruik gemaakt van de airbrush. Voor dergelijke
technieken is toepassing van hoogrendement spuitapparatuur niet
relevant.
2.4.4
Speciale producten voor de restauratie van «oldtimers» of bij de
toepassing van decoratieve spuittechnieken zullen in bepaalde gevallen
noodzakelijk blijven. Dit betreft echter een kleine omvang in lakgebruik.
HOOFDSTUK 3. BIJZONDERE VOORSCHRIFTEN MET
BETREKKING TOT DE BEDRIJFSVOERING VAN DE INRICHTING
Paragraaf 3.1 Onderhoud en schoonmaak
3.1.1
Als installaties, toestellen of voorzieningen van een inrichting slecht
onderhouden worden, is de kans groter dat gevaarlijke situaties ontstaan
of overlast voor de omgeving optreedt. Het terrein van de inrichting dient
indien nodig te worden ontdaan van zwerfvuil. Zwerfvuil in de directe
omgeving van de inrichting, dat duidelijk van de inrichting afkomstig is,
moet eveneens worden verwijderd. Een belangrijk element bij het
bereiken van een voor het milieu verantwoorde bedrijfsvoering is
zorgvuldigheid.
Staatsblad 2000 262 63

3.1.2 en 3.1.3
Voor de opslag van milieugevaarlijke stoffen, brandbare vloeistoffen en
afvalstoffen ligt de nadruk op een zorgvuldige bedrijfsvoering. Een
opslagplaats moet netjes en overzichtelijk zijn. De verschillende milieugevaarlijke
stoffen, brandbare vloeistoffen en afvalstoffen moeten
gescheiden van elkaar worden opgeslagen. Dit houdt ook in dat afvalstoffen
regelmatig worden afgevoerd. Emballage mag niet lekken en
eventueel gemorste stoffen moeten zo spoedig mogelijk worden
opgeruimd. Als milieugevaarlijke stoffen of olie worden opgeslagen moet
voldoende absorptiemiddel aanwezig zijn om gemorste stoffen op te
ruimen. Als absorptiemiddel kunnen speciaal hiervoor bestemde korrels
worden gebruikt, maar ook bijvoorbeeld zaagsel is een geschikt middel.
Gebruikt absorptiemiddel moet als gevaarlijk afval worden opgeslagen en
afgevoerd.
Paragraaf 3.2 Controle van installaties en voorzieningen
3.2.1 en 3.2.2
Het onderhoud van een stook- of C.V.-installatie en het bijbehorend
verbrandingsgasafvoersysteem wordt doorgaans uitbesteed aan een
verwarmingstechnisch installatiebedrijf. Dit voert het onderhoud uit
volgens de hiervoor geldende onderhoudsvoorschriften en installatieeisen.
Meestal wordt een onderhoudscontract afgesloten. Als bewijs van
een uitgevoerde onderhoudsbeurt wordt vaak een sticker met jaartal op
de stookinstallatie of CV-ketel aangebracht. Als uitgangspunt gelden in
ieder geval de gebruiks- en onderhoudsinstructies van de leverancier van
de installatie.
Door de branche is de regeling «Certificatieregeling voor het uitvoeren
van onderhoud en inspecties aan stookinstallaties» ingevoerd als vorm
van zelfregulering. Als bewijs voor een uitgevoerde inspectie of onderhoudsbeurt
wordt een certificaat achtergelaten bij de inrichtinghouder. De
regeling staat open voor een ieder, ook voor buitenlandse bedrijven. Ook
bedrijven die niet zijn gecertificeerd maar wel over aantoonbare gelijke
deskundigheid beschikken mogen controles uitvoeren. In dat geval moet
een vergelijkbare beoordeling plaatsvinden als door het certificerend
instituut wordt gedaan.
In het verlengde van dergelijke controles verdient het aanbeveling
mogelijke energiebesparende maatregelen te bezien die samenhangen
met het verwarmingssysteem. Het kan daarbij bijvoorbeeld gaan om
controle op een goede warmte-afgifte van radiatoren, afstelling van
thermostaten en isolatie van leidingen. Met dergelijke eenvoudige
maatregelen is veelal een aanzienlijke energiebesparing te bereiken.
3.2.3
Inspectie en onderhoud van brandblusmiddelen dient jaarlijks plaats te
vinden volgens de voorschriften vermeld in NEN 2559 en NEN 3211.
Bedrijven die blusmiddelen inspecteren en onderhouden moeten
beschikken over een REOB-erkenning (Regeling voor de Erkenning van
Onderhoudsbedrijven kleine Blusmiddelen). Na inspectie moeten
blustoestellen en slanghaspels worden voorzien van een label of sticker
met datum. Draagbare blustoestellen moeten bovendien worden voorzien
van een zegel.
Staatsblad 2000 262 64

3.2.4 tot en met 3.2.6
Bij controle moet de olie-afscheider worden geopend en de dikte van de
olielaag worden bepaald met een peilstok. De onderkant van deze laag
moet zich nog ruim boven de afvoerpijp (die de verbinding met het riool
vormt) van de afscheider bevinden. Het water in de controleput (een
afzonderlijke put of geïntegreerd in de olie-afscheider) moet geen sporen
van olie meer vertonen. Van het legen en reinigen van een slibvangput of
een olie-afscheider moeten de bewijzen worden bewaard op basis van
voorschrift 3.3.1.
3.2.7
Ter controle van de maximale VOS-gehaltes, opgenomen in voorschrift
2.4.1 en 2.4.2, moet de ondernemer met behulp van productveiligheidsen
productinformatiebladen aangeven wat het VOS-gehalte van de
gebruiksklare producten is. Op deze bladen moet informatie over
mengverhoudingen en VOS-gehaltes van de diverse producten zijn
vermeld. Door het bijhouden van een oplosmiddelenboekhouding kan de
ondernemer aangeven dat de werkelijke VOS-gehaltes overeenkomen met
de gegevens uit de productveiligheids- en productinformatiebladen. In
een specifiek informatieblad over dit besluit zal de beoogde boekhouding
worden toegelicht en zal zo mogelijk een format daartoe worden
opgesteld.
3.2.8
In CUR/PBV-aanbeveling 44 zijn criteria voor de beoordeling van
vloeistofdichte voorzieningen vastgelegd. De keuring moet door een
deskundig inspecteur worden uitgevoerd. Bij goedkeuring stelt de
deskundig inspecteur een keuringstermijn vast en wordt de
PBV-Verklaring Vloeistofdichte Voorziening verstrekt. De keuringstermijn is
gelijk aan de geldigheid van de verklaring en geeft de periode weer
waarop de voorziening voor een herbeoordeling, door een deskundig
inspecteur, in aanmerking komt. Principe is dat gedurende de keuringstermijn
– een gewijzigde bedrijfsvoering en een calamiteit buiten
beschouwing gelaten – de bodem effectief tegen verontreiniging wordt
beschermd. Tevens stelt de deskundig inspecteur de frequentie vast van
een door de gebruiker zelf uit te voeren visuele controle. Er is een
onderscheid gemaakt tussen oude en meer recente vloeren om recht te
doen aan de inspanningen die de afgelopen jaren zijn gepleegd om een
verantwoorde mate van vloeistofdichtheid gestalte te geven. In dat
verband geldt dat het bereiken van vloeistofdichtheid van de vloer
maatgevend is voor de toepassing van onderdeel c. In het kader van het
PBV wordt momenteel voorzien in een organisatiestructuur en inhoudelijke
criteria voor de toewijzing van de vereiste deskundigheid aan
inspecteurs. Hoewel een grote mate van zelfregulering hierbij een rol
speelt is het voor VROM van groot belang dat organisaties en criteria
objectief zijn en onafhankelijk zijn van toevallige belangen in de markt.
3.2.9 en 3.2.10
Voor de opslag van milieugevaarlijke stoffen, oliën en afvalstoffen ligt
de nadruk op een zorgvuldige bedrijfsvoering. De verschillende stoffen
moeten overzichtelijk en gescheiden van elkaar worden opgeslagen. Een
regelmatige controle van de gehele opslagvoorziening past in een
zorgvuldige bedrijfsvoering.
Ook indien specifiek afvalwater kan vrijkomen zijn gedragsregels en de
naleving daarvan van belang. Een beroep wordt gedaan op de eigen
verantwoordelijkheid van een ondernemer.
Staatsblad 2000 262 65

Er is afgezien van de mogelijkheid tot het stellen van een nadere eis
omdat het voorschrift zelf voldoende concreet is.
Paragraaf 3.3 Bewaren van documenten
3.3.1
In nagenoeg elk bedrijf zijn installaties aanwezig die door derden
worden onderhouden of gecontroleerd. Vaak worden hiervoor
onderhoudscontracten afgesloten. Naast periodieke controles van
installaties kan het voorkomen dat andere rapporten zijn opgesteld,
metingen zijn verricht of keuringscertificaten zijn afgegeven, die op de een
of andere manier met milieu of externe veiligheid te maken hebben.
Resultaten van dergelijke onderzoeken, metingen, controles, alsmede
afgiftebewijzen van afval zijn tijdens een controlebezoek vaak moeilijk te
achterhalen. Soms worden ze zelfs buiten de inrichting bewaard.
De gedachte achter dit voorschrift is, om alle gegevens met betrekking
tot milieu en veiligheid op een centrale plaats binnen de inrichting te
bewaren dan wel binnen korte termijn beschikbaar te hebben. Dit levert
de volgende voordelen op:
– het bedrijf krijgt een beter inzicht in de «prestaties» die op milieugebied
zijn geleverd;
– voor de controlerend ambtenaar wordt een bedrijfscontrole vereenvoudigd,
omdat alle relevante informatie binnen korte termijn aanwezig
is.
In het ideale geval zal bij een incidentele controle inzicht worden
verkregen in het bedrijfsfunctioneren in de tussenliggende periode.
Dit voorschrift geeft aan wat voor onderzoeken, metingen en keuringen
op milieugebied bij bedrijven kunnen worden uitgevoerd. Dit betekent niet
dat bedrijven door middel van dit voorschrift worden verplicht tot het
uitvoeren van bedoelde onderzoeken als dit niet in een van de andere
voorschriften is geregeld. Als echter bepaalde rapporten zijn opgesteld,
certificaten zijn afgegeven of onderhoudscontracten zijn afgesloten
waarbij sprake is van enige milieurelevantie, dan dienen deze bij voorkeur
binnen de inrichting te worden bewaard (bijvoorbeeld in een milieuregistratiemap
of speciale kast). Tevens moet de registratie van periodieke
controles, afgiftebewijzen van afval en andere milieurelevante
documenten worden bewaard. Wanneer de originelen op het hoofdkantoor
van een concern worden bewaard, verdient het aanbeveling om
de filialen van een afschrift van de betreffende documenten te voorzien.
Voorschrift 3.3.1 laat de eventuele plicht om op grond van andere
wetgeving in dit besluit bedoelde stukken voor langere tijd te bewaren
dan hier aangegeven onverlet. Overigens wordt nog opgemerkt dat een
toezichthouder op basis van artikel 18.5, eerste lid, van de Wet milieubeheer
de bevoegdheid heeft om de hier bedoelde documenten in te zien,
en daarvan een of meerdere kopieën te maken, indien dat voor de
vervulling van zijn taak nodig is (zie ook artikel 5.1.7 van de Algemene wet
bestuursrecht).
HOOFDSTUK 4. NADERE EISEN
Paragraaf 4.1 Geluid en trilling
4.1.1 en 4.1.2
Het bevoegd gezag wordt de mogelijkheid geboden in individuele
gevallen een andere waarde dan de standaardgeluidnorm vast te leggen.
Bepalend voor de hoogte van die andere waarde is het geluidniveau
Staatsblad 2000 262 66

innen de betreffende woningen of andere geluidgevoelige bestemmingen.
Binnen woningen of andere geluidgevoelige bestemmingen is
ongeacht de hoogte van de buitenwaarde een vast beschermingsniveau
vastgelegd overeenkomstig de binnenwaarde uit voorschrift 1.1.1. Bij
toepassing van de nadere eis dient derhalve te worden nagegaan in
hoeverre het geluidniveau binnen woningen of andere geluidgevoelige
bestemmingen, die binnen de akoestische invloedssfeer van de inrichting
zijn gelegen, wordt beïnvloed. Met de akoestische invloedssfeer wordt
hier bedoeld de geluidbelasting vanwege de inrichting op de gevels van
omliggende woningen voorzover dat hoger is dan 50 dB(A). Uiteenlopende
redenen of argumenten kunnen ten grondslag liggen aan de wens,
behoefte of noodzaak voor een andere waarde dan de standaardgeluidnorm
volgens voorschrift 1.1.1.
Opgemerkt wordt dat in de Handreiking industrielawaai en vergunningverlening
ook wordt ingegaan op de mogelijkheden die de besluiten op
grond van artikel 8.40 Wm bieden op het gebied van de geluidnormstelling
en lokale aanpak. Aan de hand van voorbeelden worden
bedoeling en werking van deze handreiking nader toegelicht.
In beginsel zal de hoogte van het heersende referentieniveau bepalend
kunnen zijn voor de mate van afwijking van de standaard geluidnorm. De
volgende invulling kan dan aan de orde zijn.
a. Indien het heersende referentieniveau zodanig laag is, dat de in dit
voorschrift gestelde standaard geluidnorm zal leiden tot hinder voor de
woonomgeving, kan een lagere geluidgrenswaarde aan het bedrijf
worden opgelegd. Dit kan zich voordoen in situaties waarbij bedrijven
gevestigd zijn in een rustige woonomgeving zoals bijvoorbeeld een stille
woonwijk of landelijk gebied. Bij het in overweging nemen van een lagere
geluidgrenswaarde zal het bevoegd gezag rekening dienen te houden met
de rechtszekerheid van gevestigde bedrijven. Alternatieve maatregelen
kunnen in de afweging worden betrokken waarbij zonodig aandacht moet
worden geschonken aan een evenredige lastenverdeling. Van belang is
voorts dat bezien kan worden in hoeverre eventuele maatregelen
gefaseerd kunnen worden uitgevoerd.
b. Indien het heersende referentieniveau zodanig hoog is dat redelijkerwijs
van het bedrijf niet kan worden verlangd de lagere standaard
geluidnorm na te leven en de handhaving van de geluidnorm een
onevenredige beperking van de bedrijfsvoering of zelfs sluiting zou
kunnen betekenen, terwijl de lokale situatie een soepeler normstelling
toelaat, kan de geluidgrenswaarde worden verhoogd. Dit kan zich
voordoen in drukkere gebieden zoals stadswinkelcentra of bedrijfsterreinen.
c. Niet uitsluitend het heersende referentieniveau behoeft maatgevend
te zijn om afwijking van de norm te wensen. Ook maatschappelijke
ontwikkelingen en de al of niet hierdoor veranderende regelgeving kan
daartoe aanleiding vormen.
d. Tenslotte kunnen eventueel ook geluidgrenswaarden boven het
referentieniveau worden vastgesteld, bijvoorbeeld indien individuele
bedrijfseconomische redenen motief zijn om aan de behoeften van het
bedrijfsleven tegemoet te komen, en indien is aangetoond dat maatregelen
onvoldoende soelaas bieden. In dergelijke gevallen zal het bevoegd
gezag een afweging moeten maken tussen de belangen van het bedrijfsleven
en de belangen van de woonomgeving rond de inrichting. Onder
meer kan zich deze problematiek voordoen rond laad- en losactiviteiten
waarbij in specifieke situaties extra geluidruimte moet worden geboden
om de bedrijfsvoering niet geheel onmogelijk te maken. De mogelijkheden
met betrekking tot het stiller maken van het laden en lossen
worden nader onderzocht in het project PIEK dat door Novem wordt
getrokken. Tot PIEK is door de ministeries VROM, EZ en V&W besloten in
verband met de toenemende behoefte tot bevoorrading in de geluid-
Staatsblad 2000 262 67

gevoelige avond- en nachtperiode. PIEK zal naar verwachting algemeen
toepasbare infomatie opleveren omtrent verbeteringsopties of oplossingsmogelijkheden
bij knelpunten.
Het gebruik maken van de mogelijkheid tot het aanpassen van de
standaardnorm vindt plaats op basis van een lokale afweging met
inachtneming van bovengenoemde motieven. Omdat voor het onderwerp
geluid een vergaande mate van decentralisatie gewenst wordt geacht, is
afgezien van het opnemen van een bandbreedte waarbinnen deze
afweging kan plaatsvinden. Wel is een overgangsregeling voor bestaande
bedrijven opgenomen waarvoor een ondergrens geldt van 40 dB(A)
conform de bestaande besluiten. Als bestaand wordt aangemerkt de voor
de invoering van dit besluit fysiek aanwezige inrichting. Vanzelfsprekend
is deze lokale afweging en besluitvorming daarbij gebonden aan de
opgebouwde praktijk rond de benadering van het onderwerp geluid.
Immers, geluid is geen nieuw item maar reeds jarenlang een structureel
element in de uitvoeringspraktijk van vergunningverlening, de planologie,
de rechtspraak en de handhaving, in technische zin gevoed door
uitvoeringsbesluiten, circulaires, richtlijnen en handreikingen. Een nadere
eis zal van een motivering moeten zijn voorzien waaruit blijkt dat een
objectieve toetsing heeft plaatsgevonden aan bovengenoemde factoren.
Momenteel is een MDW-besluitvormingsproces ingezet betreffende de
regelgeving voor geluid waarbij tevens de ondergrens voor geluid in
discussie is. Verwacht wordt dat het zogeheten MIG-project uitsluitsel zal
geven over de eventuele invoering van een ondergrens.
De beslissing tot het afwijken van de standaardnorm dan wel tot het
voorschrijven van voorzieningen dient expliciet te worden geformaliseerd
door middel van het instrument nadere eis. Van belang hierbij is dat aan
de beslissing om af te wijken van de standaardnorm een afdoende
akoestische motivering ten grondslag moet liggen, bij voorkeur en
voorzover mogelijk ondersteund door relevante geluidmetingen. Een
afwijking van de gestelde norm wordt in gevallen van bezwaar en
vervolgens beroep volgens de Wmen Awb-procedures ter toetsing
voorgelegd aan de rechter.
4.1.3
Om te voorkomen dat een inrichting, die betrekkelijk ver van woningen
of andere geluidgevoelige bestemmingen is gesitueerd, geen toepassing
hoeft te geven aan het ALARA-principe en daardoor onbeperkt geluid mag
produceren, was in de oude besluiten een bepaling opgenomen dat het
equivalente geluidniveau, bij afwezigheid van woningen, op een afstand
van 50 meter gold. Het vaststellen van een andere waarde is mogelijk
gemaakt om de geluidruimte beperkt te houden in voorkomende gevallen.
Een ander bezwaar ten aanzien van de 50 m grens betrof de
amvb-inrichtingen op gezoneerde industrieterreinen. Voor die inrichtingen
die op dergelijke terreinen ver van woningen zijn gesitueerd moet toch
een «geluidruimte» worden gereserveerd overeenkomstig het 50 m
criterium ook al maken deze inrichtingen op 50 m minder geluid. Deze
geluidruimte gaat ten koste van de inrichtingen die wel een vergunning
behoeven en daardoor worden gedwongen om bij nieuwe vestigingen
van amvb-inrichtingen meer geluidmaatregelen te treffen. Immers, de
zonegrens en de afgegeven hogere waarden mogen cumulatief niet
worden overschreden. Naar aanleiding van de kritieken op deze regeling
is besloten de starre bepaling van 50 meter te vervangen door een
nadere-eis-bepaling.
Staatsblad 2000 262 68

4.1.4
Op grond van dit voorschrift kunnen eventueel te treffen akoestische
voorzieningen verplicht worden gesteld of gedragsregels worden
opgelegd, die nodig zijn om aan de geluidvoorschriften van de geluidparagraaf
te voldoen. Een zodanige nadere eis zou alleen gesteld moeten
worden indien de lokale situatie dat noodzakelijk maakt. Het bevoegd
gezag zal bij voorkeur in overleg met het betrokken bedrijf moeten
vaststellen op welke wijze en met welke middelen aan de geluidvoorschriften
kan worden voldaan. Een nadere eis is vanzelfsprekend niet
nodig indien al aan de gestelde niveaus wordt voldaan.
4.1.5
Voor andere trillingvormen kan het bevoegd gezag specifieke trillingsterkten
bepalen. Hierbij gelden de streefwaarden uit de Richtlijn 2
«Hinder voor personen in gebouwen door trillingen» van Stichting
Bouwresearch (1993) als ondergrens.
In probleemsituaties dient gebruik te worden gemaakt van de in de
richtlijn voorgeschreven methode. Deze methode geeft, naar de thans
beschikbare kennis, de best reproduceerbare resultaten.
Paragraaf 4.2 Energie
4.2.1 en 4.2.2
In omstandigheden of gevallen waarin een specifieke benadering en
concretisering noodzakelijk blijkt, biedt voorschrift 4.2.1 de mogelijkheid
aan het bevoegd gezag tot het stellen van een nadere eis. Zo’n nadere eis
zal moeten beantwoorden aan de algemene criteria van zorgvuldigheid
(zie ook onderdeel 1.2.4 van het algemene deel van deze toelichting). Ter
concretisering van het beoordelingsaspect «redelijkheid» is in voorschrift
4.2.2 opgenomen dat het bevoegd gezag geen nadere eisen mag stellen
die strekken tot het treffen van maatregelen of voorzieningen die een
langere terugverdientijd hebben dan vijf jaar bij gebouwen of faciliteiten
en drie jaar bij processen.
Wordt een investering verlangd, dan ligt het voor de hand dat het
bevoegd gezag mede aangeeft op welke termijn die maatregel of
voorziening moet worden getroffen. Daarbij kan erop worden gelet dat
een aansluiting plaatsvindt bij andere investeringsbeslissingen of -ritmen
van het bedrijf.
InfoMil stelt informatiebladen op waarin de stand der techniek met
betrekking tot energiebesparing wordt beschreven. Deze bladen bevatten
lijsten van maatregelen of voorzieningen die bij de concretisering van de
nadere eis als leidraad kunnen dienen. Ook de branche-organisaties
beschikken over een grote hoeveelheid informatie op dit gebied.
De bevoegdheid tot het stellen van nadere eisen geldt alleen voor de in
paragraaf 1.2 bedoelde grote inrichtingen. Ingevolge artikel 4 is het dus
niet mogelijk om andere inrichtingen nadere eisen ten aanzien van
energie op te leggen op basis van de algemene bepaling van artikel 5,
eerste lid, onderdeel b.
4.2.3
Op grond van de Wet energiebesparing toestellen (W.E.T.) worden in
het belang van de energiebesparing regels gesteld met betrekking tot
toestellen en installaties. Zo zijn er ter toepassing van EU-richtlijnen onder
meer eisen gesteld ten aanzien van het energieverbruik van cv-ketels.
Dergelijke eisen gelden algemeen, onafhankelijk van de plaats van het
Staatsblad 2000 262 69

toestel of de installatie. Met betrekking tot toestellen en installaties
waarvoor op grond van de W.E.T. voorschriften zijn gegeven kunnen geen
nadere eisen worden gesteld op grond van dit besluit.
Paragraaf 4.3 Afvalstoffen en afvalwater
4.3.1 en 4.3.2
Deze nadere eis-bevoegdheid is gerelateerd aan voorschrift 1.3.1. Bij het
toepassen van de verplichting tot het verrichten van een onderzoek
moeten de kosten en baten zorgvuldig tegen elkaar worden afgewogen.
Niet tot onderzoek behoeft te worden overgegaan in die gevallen waarbij
voor de hand liggende en eenvoudige maatregelen kunnen worden
toegepast. De informatiebladen van Infomil bevatten daartoe relevante
informatie. Het overgaan tot onderzoek zou zich moeten beperken tot die
specifieke situaties waarbij onvoldoende informatie beschikbaar blijkt om
tot een verantwoorde keuze te komen omtrent maatregelen of voorzieningen.
Ook dient te worden bezien in hoeverre reeds beschikbaar
onderzoek, zowel op bedrijfs- als op bedrijfstakniveau, aan de behoefte
tegemoet komt.
In daartoe noodzakelijke gevallen kunnen maatregelen in een nadere eis
worden vastgelegd.
Het bevoegd gezag mag geen nadere eisen stellen die strekken tot het
treffen van maatregelen of voorzieningen die een langere terugverdientijd
hebben dan vijf jaar. Bij het bezien van de terugverdientijd moeten de
kosten van het nemen van preventie niet uitsluitend worden afgezet tegen
de kosten van het verwijderen van afvalstoffen. Preventiemaatregelen
hebben immers ook betrekking op besparing van grondstoffen en andere
voordelen die zich in de bedrijfsvoering kunnen voordoen. Als aanname
bij de nadere eis is in ieder geval gehanteerd dat het rendement als
gevolg van het toepassen van preventiemaatregelen voldoende substantieel
is.
4.3.4 en 4.3.5
In het besluit zijn niet voor alle denkbare activiteiten die kunnen worden
uitgevoerd en tot het brengen van afvalwater in de riolering kunnen
leiden, voorschriften opgenomen. Dat voorkomt, dat het besluit een
uitgebreid pakket aan voorschriften bevat dat voor een groot deel niet
relevant zou zijn voor een gangbare inrichting. Voorzover het nodig is om
aan dergelijke activiteiten specifieke eisen te stellen ter bescherming van
het milieu bieden deze voorschriften daarvoor een basis.
Paragraaf 4.4 Lucht
4.4.1
Zie voor de toelichting op deze nadere-eis-bevoegdheid de toelichting
op voorschrift 2.3.7.
4.4.3
Indien de in- of uitlaatopeningen van de mechanische ventilatie
ongunstig zijn gelegen kan dit overlast veroorzaken. In die gevallen kan
het bevoegd gezag bij nadere eis verplichten tot een gunstiger situering.
Staatsblad 2000 262 70

4.4.4
Het Besluit luchtkwaliteit benzeen legt aan de gemeente de verplichting
op om te bewerkstelligen dat de benzeenconcentratie op straatniveau een
bepaalde grenswaarde niet overschrijdt. Aangezien parkeergarages een
bijdrage aan die benzeenconcentratie leveren, is het in dit voorschrift
mogelijk gemaakt dat het bevoegd gezag (in casu burgemeester en
wethouders) bij nadere eis maatregelen kan voorschrijven om de bijdrage
van de parkeergarage aan de totale benzeenconcentratie te beperken.
Maatregelen waaraan gedacht kan worden zijn: het wijzigen van de
maximum snelheid, de rijrichting, de plaatsing van in- en uitritten, de
afvoer van ontwijkende lucht, etcetera. Als basis kan hiertoe de
Handreiking benzeen en parkeergarages van maart 1997 van het Ministerie
van VROM, dienen.
Paragraaf 4.6 Veiligheid
Een nadere eis met betrekking tot ruimteventilatie gesteld kan worden,
zal uiteraard moeten zijn afgestemd op en aansluiting hebben met regels
die in het kader van de Arbeidsomstandighedenwet of het Bouwbesluit
gelden.
Paragraaf 4.7 Waterverbruik
4.7.1 en 4.7.2
In daartoe noodzakelijke gevallen kunnen maatregelen met betrekking
tot het waterverbruik in een nadere eis worden vastgelegd. Het bevoegd
gezag mag geen nadere eisen stellen die strekken tot het treffen van
maatregelen of voorzieningen die een langere terugverdientijd hebben
dan vijf jaar.
De informatiebladen bevatten lijsten van maatregelen of voorzieningen
die bij de concretisering van de nadere eis als leidraad kunnen dienen.
De Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer,
J. P. Pronk
Staatsblad 2000 262 71

BIJLAGE 1 BEHORENDE BIJ DE NOTA VAN TOELICHTING OP HET BESLUIT
INRICHTINGEN VOOR MOTORVOERTUIGEN MILIEUBEHEER
Naar aanleiding van de publicatie van het ontwerpbesluit in Staatscourant
132 van 16 juli 1998 hebben de navolgende instanties en
personen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om hun opmerkingen aan
de Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer
ter kennis te brengen:
1. Gemeente Zundert
2. Gastec te Apeldoorn
3. Milieudienst zuidoost Utrecht te Zeist
4. Samenwerkingsverband Milieu Leidse Regio te Leiden
5. Federatie Historische Automobiel- en Motorfietsclubs te Bilthoven
6. Rijkswaterstaat te Den Haag
7. Nederlandse Vereniging Verwerkers Gevaarlijk Afval te Schelluinen
8. Gemeente Tilburg
9. DCMR Milieudienst Rijnmond te Schiedam
10. Ecobrain te Leidschendam
11. Gemeente Amsterdam
12. Vereniging van Verf- en Drukinktfabrikanten te Leiden
13. Gemeente Uden
14. R&B Milieuadvies te Mijdrecht
15. VACO te Leiden
16. Krijt K. te Voorburg
17. Vereniging smeerolieondernemingen Nederland te Den Haag
18. InfoMil te Den Haag
19. Projectbureau Plan Bodembeschermende Voorzieningen te Gouda
20. Milieusamenwerkingsverband Westerkwartier te Leek
Staatsblad 2000 262 72

Bijlage 5 Toelichting gegevens omtrent omzet en kosten

Inventaris
aanschaf aanschaf afschrijving restwaarde berekening afschrijving per jaar
excl. BTW incl. BTW excl. BTW incl.BTW
hefbrug € 11.750,00 € 13.982,50 8 jaar nihil € 11750 / 8 = € 1.468,75 € 1.747,81
koplamp € 395,00 € 470,05 5 jaar nihil € 395 / 5 = € 79,00 € 94,01
roetmeter + 4gasterster incl. afzuiger € 10.729,00 € 12.767,51 8 jaar nihil € 10729 / 8 = € 1.341,13 € 1.595,94
remtestbank € 4.745,00 € 5.646,55 8 jaar nihil € 4745 / 8 = € 593,13 € 705,82
computer € 1.225,00 € 1.457,75 3 jaar nihil € 1225 / 3 = € 408,33 € 485,92
handgereedschap € 750,00 € 892,50
Totaal € 29.594,00 € 35.216,86
€ 3.890,34 € 4.629,50
onderhoudskosten apparatuur kosten per jaar
excl. BTW incl. BTW
hefbrug € 205,00 € 243,95
koplamp geen geen
roetmeter + 4gastester incl. afzuiger € 475,00 € 565,25
remtestbank € 225,00 € 267,75
Totaal € 905,00 € 1.076,95
excl. BTW incl. BTW prijs excl. BTW incl. BTW
omzet APK 1300 * 24,16 € 31.407,56 € 37.375,00
APK benzine € 21,01 € 25,00
omzet reparatie € 77.836,14 € 92.625,00
APK diesel € 42,02 € 50,00
omzet totaal € 109.243,70 € 130.000,00
1300 APK per jaar
85% benzine auto's 1105 * 25 = € 27625
excl. BTW incl. BTW 15% diesel auto's 195 * 50 = € 9750
afmeldkosten APK 1300 * 3,65 € 4.745,00 € 5.646,55
€ 37.375,00
inkoop 60% van omzet € 46.701,68 € 55.575,00
gemmiddelde APK per auto is € 37375 / 1300
totaal inkoop € 51.446,68 € 61.221,55
€ 24,16 €
28,75

Bijlage 6 Ontwikkeling arbeidsmarkt personenautobedrijven

Ontwikkeling arbeidsmarkt
personenautobedrijven
-Eindrapport-
Uitgebracht aan:
Datum:
Kenmerk:
Stichting OOMT
t.a.v. Werkgroep jeugd
Postbus 1100
3980 DC Bunnik
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Auteur: ir. R. Mazier
' & ( ) * + $ , $ & & ) - & . % / - % ! & 0 %
% 1 $
2 3
! "
# # # $ % & $

2/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Inhoud
1. Inleiding 3
1.1 Achtergrond 3
1.2 Aanpak 4
1.3 Opbouw rapport 6
2. Samenstelling en ontwikkeling park 7
2.1 Huidige wagenpark 7
2.2 Ontwikkeling park 7
3. Ontwikkeling onderhoud en reparatie 10
3.1 Ontwikkeling uren onderhoud en reparatie per personenauto 10
3.2 Ontwikkeling type onderhoudswerkzaamheden 12
3.3 Ontwikkeling totale onderhouds- en reparatiebehoefte 13
4. Ontwikkeling personeelsbehoefte 14
4.1 Bruto personeelsbehoefte 14
4.2 Ontwikkeling aanbod monteurs 15
4.3 Ontwikkeling netto-personeelsbehoefte 17
5. Samenvatting 20
Bijlage 1: Geraadpleegde bronnen 21
Bijlage 2: Geïnterviewde personen 22

3/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
1. Inleiding
1.1 Achtergrond
De Stichting Opleidings- en Ontwikkelingsfonds Motorvoertuigen en Tweewielerbedrijf
(OOMT) is opgericht door de CAO-partijen voor het motorvoertuigenbedrijf en
tweewielerbedrijf (BOVAG, FNV Bondgenoten, CNV Bedrijvenbond en de Unie). Er
zijn ongeveer 12.000 bedrijven aangesloten met ruim 97.000 werknemers.
Teneinde inzicht te verkrijgen in de benodigde beleidsinformatie werkt OOMT reeds
jaren met een branchemonitor: het onderzoeksprogramma voor de mobiliteitsbranche.
De doelstelling van deze branchemonitor luidt:
‘Inzicht in de trends en ontwikkelingen (en de achtergronden daarvan) in de
mobiliteitsbranche op het terrein van arbeidsmarkt, opleiding jeugd, scholing
werkenden en employability’.
‘Blik naar de toekomst’ is één van de onderdelen van het onderzoeksprogramma. In de
motorvoertuigen- en tweewielerbranche moet in kaart worden gebracht wat de omvang
is van de personele behoefte over vijf, tien en vijftien jaar. Het gaat primair om
kwantitatief inzicht in vraag en aanbod, aangevuld met kwalitatieve inzichten. Indien
haalbaar, is ook een globale analyse gewenst per subbranche. Als uitgangspunt voor de
analyse kunnen dienen: de huidige samenstelling van de beroepsbevolking in de
branche, trends en (technologische) ontwikkelingen in de branche, alsmede Europese
demografische ontwikkelingen. Op basis van het onderzoek moeten sociale partners
beleid kunnen formuleren om op de toekomstige ontwikkelingen op de arbeidsmarkt te
kunnen anticiperen.
Deloitte Consultancy BV heeft in opdracht van de stichting OOMT de ontwikkeling van
de vraag naar en het aanbod van personeel (voor reparatie & onderhoud) in kaart
gebracht voor de volgende subbranches:
• Personenauto’s.
• Trucks.
• Tweewielers.
Deze rapportage gaat in op de resultaten voor de subbranches personenauto’s.
' & ( ) * + $ , $ & & ) - & . % / - % ! & 0 %
% 1 $
2 3

4/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
1.2 Aanpak
De vraag naar onderhoud en reparatie voor personenauto’s wordt in belangrijke mate
gedreven door de samenstelling van het personenwagenpark in Nederland. Hierbij gaat
het volgens de branche experts niet alleen om het aantal wagens maar ook om de
samenstelling van het park: oudere auto’s vergen meer onderhoud dan jongere, de
nieuwste generatie auto’s vergen minder onderhoud dan vroegere generaties en ook het
jaarlijkse kilometrage is van invloed op de onderhouds- en reparatiebehoefte van een
auto.
Om de totale toekomstige vraag naar onderhoud en reparatie voor personenauto’s in
Nederland te kunnen voorspellen heeft Deloitte een computermodel in Excel gebouwd,
zie figuur 1.
! "
Figuur 1: Aanpak analyse arbeidsmarkt personenauto’s
Met dit model wordt allereerst een prognose gemaakt van de omvang en samenstelling
van het wagenpark. Vertrekpunt was de omvang en samenstelling van het park ultimo
2004. Bij de samenstelling ging het om twee dimensies: leeftijd en gebruik (zakelijk
versus privé). De tweedeling zakelijk-privé is gehanteerd omdat is gebleken dat dit de
belangrijkste invloed heeft op de vraag naar onderhoud en reparatie. Dit wordt louter en
alleen veroorzaakt doordat het kilometrage bij zakelijk gebruik circa 2 keer zo hoog is
als bij privé gebruik.
Voor de toekomstige groei van het totale wagenpark is ervan uitgegaan dat het
toekomstige gemiddeld jaarlijkse verkoopvolume gelijk is aan het gemiddelde van de
afgelopen jaren: 500.000. Dit gemiddelde is vastgesteld door de onderzoeksafdeling van
de BOVAG.

5/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Op basis van deze groei en van uitvalpercentages (gedifferentieerd naar jaar van
aanschaf en leeftijd van een auto) is vervolgens een prognose gemaakt van de omvang
en samenstelling van het Nederlandse personenwagenpark van 2005 tot en met 2015:
voor elk jaar een prognose van het totale aantal auto’s verdeeld naar leeftijd en gebruik,
zie figuur 2.
- "
(
&
*
+
'
3
122
+%
"
+%
* * +&&%
$
#
7 "
"
*
!
) .*/.+%0,
* * +&&4
'$ ) * +,
%$%&& '
#$%&&
Figuur 2: Prognose omvang en samenstelling wagenpark
.
+
) .*/.+%0,
3$ +0%&&
7 "
* * +&&6
Vervolgens zijn voor elk jaar de aantallen auto’s van een bepaalde leeftijd en type
gebruik vermenigvuldigd met de specifieke onderhoudsbehoefte die hierbij hoort.
Hierbij gaat het niet alleen om het aantal uren onderhoud en reparatie maar ook het type
onderhoud (mechanisch versus elektronisch), aangezien er een trend waarneembaar is
van verschuiving van mechanisch onderhoud naar elektronisch onderhoud. Op deze
manier zijn de totale onderhouds- en reparatie-uren voor alle auto’s van een bepaalde
leeftijd en type gebruik in een toekomstig jaar in beeld gebracht. Sommatie van deze
totale onderhouds- en reparatiebehoefte voor de verschillende leeftijden en type gebruik
resulteert in de totale behoefte aan onderhouds- en reparatie-uren in een bepaald jaar.
Deling van deze uren door het gemiddelde aantal productieve uren van een monteur
geeft de totale personele behoefte in fte’s in de toekomst.
De geprognosticeerde personeelsbehoefte is per jaar vergeleken met het
geprognosticeerde aanbod van personeel. Het verschil bepaalt de netto
peroneelsbehoefte. Voor de prognose van het aanbod van personeel is gebruik gemaakt
van een onderzoek naar de omvang, samenstelling en in- en uitstroom van het
personeelsbestand dat is uitgevoerd door Marktmonitor.
#
.
* * +&&5
12
* * +&*4

6/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
De informatie over de huidige omvang en samenstelling van het wagenpark is
voornamelijk gebaseerd op desk research, een overzicht van de geraadpleegde bronnen
is opgenomen in bijlage 1. De informatie over onderhoud en reparatie (zowel in het
verleden, in het heden als in de toekomst) is voornamelijk verkregen via interviews met
branche experts (vertegenwoordigers van BOVAG, van importeurs en van autodealers).
! 8
- !
9
: : " : " ;
< = > =
? " @ > 2
A
- @ 8
Figuur 3: Geraadpleegde importeurs en autobedrijven
Op basis van informatie die uit verschillende interviews naar voren is gekomen heeft
Deloitte gemiddelde onderhouds- en reparatieprofielen (gedifferentieerd naar bouwjaar,
leeftijd en gebruik) opgesteld. Deze zijn tijdens het onderzoek meerdere malen ter
toetsing aan de relevante interviewpartners teruggekoppeld. Tevens zijn het model en de
uitgangspunten (kwantitatieve en kwalitatieve onderhoudsgegevens, ontwikkeling
wagenpark etc.) tweemaal voorgelegd aan een selectie van personen die in een eerdere
fase waren geïnterviewd. Een overzicht van geïnterviewde personen is opgenomen in
bijlage 2.
1.3 Opbouw rapport
%
- " BC
In het volgende hoofdstuk wordt ingegaan op de samenstelling en ontwikkeling van het
wagenpark. Het hoofdstuk daarna is gewijd aan (de ontwikkeling van) de behoefte aan
onderhoud en reparatie van personenauto’s. Dit hoofdstuk wordt afgesloten met een
prognose van het totale aantal benodigde uren aan onderhoud en reparatie aan
personenauto’s in Nederland. In het laatste hoofdstuk worden deze uren vertaald in de
uiteindelijke personeelsbehoefte. Deze wordt geconfronteerd met de ontwikkeling van
het aanbod van personeel en zo wordt de netto-personeelsbehoefte bepaald.
( "
@
= - =
?
D
9
=
D
A

7/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
2. Samenstelling en ontwikkeling park
In dit hoofdstuk wordt ingegaan op de huidige omvang en samenstelling van het
personenwagenpark en de ontwikkeling va het park in de periode tot en met 2015.
2.1 Huidige wagenpark
In figuur 4 is de samenstelling van het personenwagenpark per 1 januari 2005
weergegeven.
4&&2&&&
3%&2&&&
'&&2&&&
*%&2&&&
A /?@:
Figuur 4: Opbouw personenwagenpark per 1 januari 2005
Op 1 januari 2005 waren in Nederland volgens het RDC circa 7,2 miljoen
personenwagen geregistreerd. Figuur 4 toont de verdeling naar leeftijd. Hieruit blijkt dat
de gemiddelde leeftijd 7 jaar bedraagt. Deze samenstelling is het vertrekpunt geweest
voor de prognose van de ontwikkeling van het wagenpark.
2.2 Ontwikkeling park
&
& $ $ '' ( )* + ,
& * + ' 3 % 4 6 5 E *& ** *+ *' *3 *% *4 *6 *5 *E +& +* ++ +' +3 +%
Voor de ontwikkeling van het park is ervan uitgegaan dat de gemiddelde jaarlijkse groei
van het park gelijk is aan het gemiddelde jaarlijkse verkoopvolume van de afgelopen
jaren. Dit verkoopvolume bedraagt circa 500.000 nieuwe auto’s. Van deze 500.000
wordt een deel aangeschaft ter vervanging van een auto die uit het park verdwijnt door
sloop of export (vervangingsvraag).
+%

8/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Een ander deel betreft de eerste aanschaf van een nieuwe auto (uitbreidingsvraag). Het
park neemt dus niet jaarlijks toe, maar met een deel hiervan: de uitbreidingsvraag die
gelijk is aan 500.000 minus de vervangingsvraag.
De jaarlijkse vervangingsvraag in de periode 2005-2015 is door Deloitte
geprognosticeerd op basis van uitvalpercentages van auto’s, afhankelijk van bouwjaar
en leeftijd. Naarmate een auto ouder wordt neemt de kans dat deze het volgende jaar
niet meer deel uitmaakt van het park toe. Dit wordt geïllustreerd in figuur 5.
*&&7
E&7
5&7
6&7
4&7
%&7
3&7
'&7
+&7
*&7
& + $-.'*$-. $--'
&7
& * + ' 3 % 4 6 5 E *& ** *+ *' *3 *% *4 *6 *5 *E +& +* ++ +'
A /?@:F:A;
Figuur 5: Omvang park personenauto’s afhankelijk van leeftijd en bouwjaar
Deze figuur laat voor auto’s van respectievelijk de bouwjaren 1980, 1985 en 1990 zien
welk percentage van de oorspronkelijke groep aangeschafte auto’s zich nog in het
Nederlandse park bevindt, dat wil zeggen nog is geregistreerd bij de Rijksdienst voor
het Wegverkeer (RDW). Auto’s die zich niet meer in het park bevinden zijn
gedemonteerd of geëxporteerd. Uit de figuur blijkt dat van alle auto’s die in 1980 als
nieuw zijn geregistreerd na tien jaar nog circa de helft in het Nederlandse park aanwezig
was. Voor auto’s van het bouwjaar 1990 geldt dat na tien jaar nog ongeveer 80% in het
Nederlandse park aanwezig was. De conclusie die op basis van deze figuur kan worden
getrokken is dat auto’s in termen van gemiddelde levensduur sterk verbeterd zijn in de
periode 1980-1990. Opmerkelijk is dat de belangrijkste verbetering zich heeft
voorgedaan in de periode 1980-1985.
Op basis van bovenstaande grafiek zijn door Deloitte voor alle personenauto’s per
bouwjaar en per leeftijd uitvalpercentages berekend. Deze zijn vervolgens gehanteerd
om de vervangingsvraag in de toekomst te prognosticeren.
1980
1985
1990

9/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Op basis van de gehanteerde uitvalpercentages en een gemiddelde jaarlijks aantal
nieuwverkopen van 500.000 neemt het aantal personenauto’s in de periode tot 2015 toe
van 7,2 mln. tot 7,5 mln., zie figuur 5.
. *2&&&
E2&&&
52&&&
62&&&
42&&&
%2&&&
32&&&
'2&&&
+2&&&
*2&&&
&
/ & '' '$
+&&% +&&4 +&&6 +&&5 +&&E +&*& +&** +&*+ +&*' +&*3 +&*%
Figuur 6: Ontwikkeling van het personenautopark 2005-2015
5 G *&
3 G 6
& G '
Wat naast de ontwikkeling in aantallen in deze figuur opvalt, is dat het aandeel oudere
auto’s (> 8 jaar) toeneemt. Van 42% in 2005 naar 48% in 2015. Dit wordt verklaard
door de toenemende levensduur van de personenauto’s zoals uit figuur 5 bleek.
H *&

10/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
3. Ontwikkeling onderhoud en reparatie
Onderwerp van dit hoofdstuk is de ontwikkeling van de totale behoefte aan onderhoud
en reparatie van het Nederlandse wagenpark zoals beschreven in het vorige hoofdstuk.
Allereerst wordt ingegaan op de historische en toekomstige kwantitatieve onderhouds-
en reparatiebehoefte per personenauto. Vervolgens komt aan de orde hoe de verdeling
mechanisch/elektronisch onderhoud/reparatie zich heeft ontwikkeld en verder zal
ontwikkelen. Het hoofdstuk wordt afgesloten met een beschrijving van de ontwikkeling
van het totale aantal uren onderhoud en reparatie voor personenauto’s in Nederland in
de periode 2005 tot en met 2015.
3.1 Ontwikkeling uren onderhoud en reparatie per personenauto
Onderhoud
In figuur 7 is de ontwikkeling van het gemiddelde aantal uren onderhoud per jaar voor
een personenauto weergegeven. Het gaat hierbij om het reguliere onderhoud. Het betreft
hier gemiddelden over alle merken en typen personenauto’s en over de leeftijd van een
auto. De gegevens zijn gebaseerd op interviews met vertegenwoordigers van importeurs
en individuele autobedrijven (weergegeven in figuur 3). De merken die in de
interviewronde zijn betrokken vertegenwoordigen hebben een gezamenlijk
marktaandeel in het huidige personenwagenpark van meer dan 50%.
+
5
4
3
+
&
+ + / $-.0 '$
* *G'
* *G'
* *G'
*E54 *EE& *EE* *EE% *EE4 +&&& +&&* +&&% +&&4 +&*& +&** +&*%
1 +
8 / " I " ) 2 *% *52&&&,F
I " J +KJ " ) 2 '& 3&2&&&,F
- I G ' /J " )3&7, )4&7,
*
*

11/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Figuur 7: Ontwikkeling gemiddelde jaarlijkse onderhoudsuren
Uit deze figuur blijkt dat een personenauto met bouwjaar 1986-1990 gemiddeld 7 uur
regulier onderhoud (kleine en grote beurten) per jaar nodig heeft. Het ene jaar kan dit
dus meer zijn dan het andere jaar. Een personenauto die in de periode 2001-2005 is
gebouwd heeft nog maar gemiddeld 3 uur onderhoud per jaar nodig. In de periode 1986-
2005 is de gemiddelde onderhoudsbehoefte per personenauto gemiddeld met circa 1 1/3
uur per interval van 5 jaar afgenomen. Experts verwachten dat deze daling verder zal
doorzetten, echter niet meer zo sterk. Per interval van 5 jaar wordt een daling verwacht
van 1 uur onderhoud. Dit betekent dat auto’s die in 2011-2015 worden gebouwd nog
maar gemiddeld 1 uur onderhoud per jaar nodig hebben.
De aannames betreffende de ontwikkeling van de jaarlijkse onderhoudsuren worden
gedragen door vrijwel alle geïnterviewde personen, waarvan een overzicht is
opgenomen in bijlage 2.
Benadrukt moet worden dat de gepresenteerde cijfers in figuur 7 gemiddelde
onderhoudsuren betreffen over de levensduur van een personenauto. Het aantal uren
neemt dus gemiddeld gesproken niet toe met de leeftijd. Wel is het zo dat auto’s die
ouder zijn dan tien jaar minder onderhoud krijgen omdat de eigenaren het de kosten niet
meer waard vinden. Daarnaast geldt dat de cijfers gelden voor privé-gebruik van een
personenauto waarvoor een gemiddelde kilometrage geldt tussen de 15.000 en 18.000
km per jaar. Personenauto’s voor zakelijk gebruik rijden grofweg tweemaal zoveel
kilometers en tengevolge hiervan is de onderhoudsbehoefte tweemaal zo hoog als in
geval van privé-gebruik. In het prognosemodel is ervan uitgegaan dat de verdeling
zakelijk/privé verkeer 40%/60% bedraagt. Deze verdeling is vastgesteld door de
onderzoeksafdeling van de BOVAG.
Reparatie
Voor de bepaling van de gemiddelde reparatiebehoefte zijn de zelfde interviewpartners
geraadpleegd als voor de onderhoudsgegevens. Onder reparatie worden die
werkzaamheden geschaard die bovenop de reguliere onderhoudsbeurten vallen,
exclusief schades. Gold voor onderhoud dat de behoefte niet toenam met de leeftijd,
voor reparaties geldt dit wel.
Een gemiddelde personenauto vergt in zijn eerste levensjaar gemiddeld 1,5 uur
reparatiewerkzaamheden. Over de eerste tien levensjaren neemt de reparatiebehoefte
met gemiddeld een kwartier per jaar toe. Dit resulteert in een gemiddelde behoefte aan
reparatiewerkzaamheden van een gemiddelde personenauto van tien jaar oud van 4 uur.
Zoals onder onderhoud opgemerkt neemt het aantal uren onderhoud dat eigenaren nog
laten uitvoeren voor auto’s ouder dan tien jaar af. Dit geldt ook voor reparaties. Op

12/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
basis van ervaringscijfers van de geraadpleegde experts wordt geschat dat auto’s ouder
dan 20 jaar nog maar gemiddeld 1 uur reparatie en onderhoud (tezamen) ontvangen.
3.2 Ontwikkeling type onderhoudswerkzaamheden
In de vorige paragraaf is ingegaan op de kwantitatieve ontwikkeling van de onderhouds-
en reparatiebehoefte per personenauto.
Naast de ontwikkeling van het aantal uren is ook de ontwikkeling van het type
werkzaamheden van belang. Auto’s bevatten steeds meer elektronica. Hierdoor
verschuift de aard van de benodigde werkzaamheden van traditioneel mechanisch naar
elektronisch. Deze trend is reeds een tijd gaande en de vraag is dan ook niet of deze
verder doorzet maar in welke mate deze verder zal voortgaan.
Figuur 8 toont de ontwikkeling van de aandelen mechanische en elektronische
werkzaamheden in de totale onderhouds- en reparatiewerkzaamheden voor een
gemiddelde auto met verschillende bouwjaren. Hieruit blijkt dat in de periode van voor
1995 tot heden het aandeel elektronische werkzaamheden in het totaal is toegenomen
van 10% naar 40%. De geraadpleegde experts verwachten een verdere toename tot
ongeveer 60% in 2015. Het groeiende aandeel complex elektronische werkzaamheden
maakt ook de toetredingsdrempels tot de after sales markt hoger, aangezien men vaak
moet beschikken over dure (merkspecifieke) diagnose-apparatuur.
2
7
*&&
5&
4&
3&
+&
&
10
90
Figuur 8: Ontwikkeling type onderhouds- en reparatiewerkzaamheden
20
80
40
60
3 2
L *EE% *EE4 +&&& +&&* +&&% +&&4 +&*& +&** +&*%
1 +
50
50
60
40
M
;
J
J

13/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
3.3 Ontwikkeling totale onderhouds- en reparatiebehoefte
De prognose over de ontwikkeling van het personenautopark uit het vorige hoofdstuk en
de gegevens over de ontwikkeling van onderhoud en reparatie zoals gepresenteerd in dit
hoofdstuk vormden de basis voor de prognose van de ontwikkeling van de totale
behoefte aan uren onderhoud en reparatie voor personenauto’s in Nederland in de
periode 2005-2015.
In figuur 9 is de ontwikkeling van het totaal benodigd aantal uren onderhoud en
reparatie weergegeven. Hierbij is tevens rekening gehouden met bestelauto’s die voor
een deel in onderhoud zijn bij personenautobedrijven. Het gaat hierbij om 70% van de
totale in Nederland geregistreerde bestelauto’s.
. *2&&&
4&2&&&
%&2&&&
3&2&&&
'&2&&&
+&2&&&
*&2&&&
&
+&&% +&&4 +&&6 +&&5 +&&E +&*& +&** +&*+ +&*' +&*3 +&*%
Figuur 9: Benodigde uren onderhoud & reparatie
& & '' '$
Uit deze figuur blijkt dat het totale aantal jaarlijks benodigde uren afneemt van ruim 56
mln. in 2005 tot 49 mln. in 2010, een afname van in totaal 12%.

14/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
4. Ontwikkeling personeelsbehoefte
Het vorige hoofdstuk is afgesloten met een prognose van de ontwikkeling van de totale
behoefte aan uren onderhoud & reparatie in de periode 2005-2015. In dit hoofdstuk
wordt de vertaalslag gemaakt van deze uren naar de directe personeelsbehoefte in de
werkplaats (monteurs). Allereerst wordt ingegaan op de bruto personeelsbehoefte voor
de komende tien jaar. Daarna wordt, gebaseerd op het eerder genoemde onderzoek van
Marktmonitor, een prognose gemaakt van het aanbod van monteurs in de periode 2005-
2015. In de laatste paragraaf wordt de ontwikkeling van vraag en aanbod met elkaar
geconfronteerd en wordt de netto personeelsbehoefte vastgesteld.
4.1 Bruto personeelsbehoefte
In figuur 10 is de prognose van de directe personeelsbehoefte in de werkplaats van het
personenautobedrijf weergegeven. Deze prognose is gebaseerd op de prognose van de
ontwikkeling van het aantal uren onderhoud en reparatie zoals gepresenteerd in figuur 9
en een gemiddeld aantal declarabele uren (gefactureerd en garantie) per monteur per
jaar. Deling van het totaal benodigd aantal uren door het gemiddelde aantal declarabele
uren per monteur per jaar levert het benodigde aantal monteurs in fte’s op. De NDA
Branche barometer geeft aan dat gemiddeld een monteur ongeveer 1.350 declarabele
uren (gefactureerde en garantie) per jaar maakt.
Naast de prognose van de directe personeelsbehoefte in de werkplaats voor de jaren
2005 tot en met 2015 heeft Deloitte ook de directe personeelsbehoefte in de jaren 2002,
2003 en 2004 berekend met hetzelfde prognosecomputermodel. Het is niet mogelijk
geweest deze berekening voor eerdere jaren als 2000 en 2001 te maken omdat geen
informatie bij het RDC beschikbaar is betreffende de samenstelling van het
bestelautopark gesplitst naar bouwjaar in de jaren 2000 en 2001. In figuur 10 is met de
onderste lijn de werkelijke ontwikkeling aangegeven van het aantal directe
personeelsleden die in 2002 tot 2005 werkzaam zijn geweest in de werkplaats volgens
het eerdergenoemde onderzoek van Marktmonitor.
Het prognosemodel geeft aan dat de directe personeelsbehoefte in de jaren 2002, 2003
en 2004 met respectievelijk 2%, 3% en 3% is afgenomen. Volgens de cijfers van
Marktmonitor is het aantal directe personeelsleden in de werkplaats in de jaren 2002 en
2003 met respectievelijk 0% en 1% toegenomen en in 2004 is het aantal directe
personeelsleden met 2% afgenomen. Een verklaring voor de latere daling in het aantal
directe personeelsleden volgens de cijfers van Marktmonitor is dat het cijfer van
Marktmonitor het werkelijke aantal directe personeelsleden in de werkplaats aangeeft en
het prognosemodel van Deloitte de behoefte aan directe personeelsleden. Het is logisch
dat wanneer er minder werk is in de werkplaats niet direct datzelfde jaar het aantal

15/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
personeelsleden in de werkplaats afneemt. Een ondernemer wil het immers eerst even
aankijken voordat hij het besluit neemt dat er minder directe personeelsleden in de
werkplaats nodig zijn.
8 /
%&2&&&
3&2&&&
'&2&&&
+&2&&&
*&2&&&
&
+&&+ +&&' +&&3 +&&% +&&4 +&&6 +&&5 +&&E +&*& +&** +&*+ +&*' +&*3 +&*%
) 0 , )*'%&,
Figuur 10: Ontwikkeling benodigd aantal monteurs
Figuur 10 toont uiteraard hetzelfde verloop als figuur 9. Figuur 10 laat zien dat het
totale aantal benodigde monteurs voor onderhouds- en reparatiewerkzaamheden volgens
het voorspellingsmodel van Deloitte in de periode 2005-2010 met ongeveer 5.000
afneemt van circa 41.500 naar circa 36.500.
4.2 Ontwikkeling aanbod monteurs
'' '$
De prognose van de ontwikkeling van het aanbod van monteurs is gebaseerd op de
resultaten van het eerder genoemde onderzoek van Marktmonitor dat tegelijkertijd met
het Deloitte onderzoek is uitgevoerd. Hieronder wordt allereerst ingegaan op de
ontwikkeling van het aantal werkzame personen in de werkplaats. Vervolgens komt de
huidige samenstelling van het monteurbestand in Nederland aan de orde.
Ontwikkeling aantal werkzame personen in werkplaats
! @
: >
In figuur 11 en 12 zijn voor de afgelopen tien jaar respectievelijk het aantal werkzame
personen in de werkplaats en de jaarlijkse in- en uitstroom weergegeven.

16/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
%&2&&&
3&2&&&
'&2&&&
+&2&&&
*&2&&&
&
*EE4 *EE5 +&&& +&&+ +&&3
Figuur 11: Aantal werkzame personen in werkplaats Figuur 12: In- en uitstroom
Uit figuur 11 blijkt dat het aantal werkzame personen in de werkplaats in het
Nederlandse autobedrijf de afgelopen vijf jaar redelijk constant is gebleven rond de
40.000. Figuur 12 laat zien dat de instroom de laatste jaren fors afneemt. Dit komt tot
uitdrukking in een daling van het aantal werkzame personen in 2004 (zie figuur 11).
Huidige bestand werkzame personen in werkplaats
*&2&&&
&
*EE4 *EE5 +&&& +&&+ +&&3
Figuur 13 toont het aantal werkzame personen in de Nederlandse werkplaatsen per 31
december 2004 verdeeld over verschillende leeftijdscategorieën. In totaliteit zijn
volgens de tellingen van Marktmonitor 38.586 personen werkzaam in de werkplaatsen
in het Nederlandse personenautobedrijf. Dit verschilt van het getal volgens het
prognosemodel van Deloitte, dit bedraagt 41.512 (7,5 % hoger). Voor dit verschil zijn
twee verklaringen. Met het model van Deloitte is de werkinhoud van
werkplaatsactiviteiten berekend, Marktmonitor heeft het aantal personen dat specifiek
werkzaam is in de werkplaats geteld. Werkplaatsactiviteiten kunnen ook worden
uitgevoerd door personen die niet als specifieke werkplaatsmedewerker worden geteld.
Denk hierbij aan eigenaren van eenmansbedrijven die alle activiteiten in een
personenautobedrijf verrichten of meewerkende werkplaatschefs of
magazijnmedewerkers. Daarnaast kan het aantal declarabele uren in de praktijk hoger
liggen dan door Deloitte aangenomen. Overigens is ten behoeve van de prognoses van
de netto-personeelsbehoefte voor het geconstateerde procentuele verschil voor ieder jaar
gecorrigeerd.
52&&&
42&&&
32&&&
+2&&&
(

17/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
A /
*%2&&&
*+2&&&
E2&&&
42&&&
'2&&&
&
*+2''4
Figuur 13: Samenstelling werknemersbestand werkplaats
4.3 Ontwikkeling netto-personeelsbehoefte
Voor de bepaling van de netto-personeelsbehoefte is naast een prognose van de bruto
personeelsbehoefte een prognose van het aanbod van werknemers vereist. De bruto
personeelsbehoefte is toegelicht in paragraaf 4.1. De prognose van de ontwikkeling van
het aanbod is gebaseerd op de resultaten van het Marktmonitor onderzoek.
Uitgangspunten ontwikkeling aanbod
Vertrekpunt voor de prognose van de ontwikkeling van het aanbod is het
werknemersbestand per 31 december 2004 (38.586). Er is van uitgegaan dat de
uitstroompercentages in de toekomst gelijk zijn aan die van de afgelopen vijf jaar.
Gedifferentieerd naar de verschillende leeftijdsklassen bedragen die:
• < 26 jaar: 15%.
• 26-32 jaar: 9%.
• 33-43 jaar 7%.
• >43 jaar 10%.
2 + ''"
425*4
E2+33
L+4 +4 '+ '' 3' H3'
*&2*E&
Uitgaande van het huidige personeelsbestand en de genoemde uitstroompercentages is
een eenvoudig computermodel gebouwd waarmee het toekomstige aanbod van
personeel kan worden geprognosticeerd.

18/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Met dit model zijn twee extreme scenario’s doorgerekend:
1. Instroom is gelijk aan instroom 2004: 3.622.
2. Instroom is gelijk aan nul.
Vergelijking bruto personeelsbehoefte en aanbod
In figuur 14 is de ontwikkeling van de bruto-personeelsbehoefte en het aanbod in beide
scenario’s weergegeven. Hieruit blijkt dat wanneer de instroom gelijk blijft aan het
huidige niveau er reeds in 2007 een personeelsoverschot optreedt. Het is duidelijk dat
wanneer er helemaal geen instroom is er meteen tekorten aan personeel optreden.
4 '' '$
3&2&&&
'&2&&&
+&2&&&
*&2&&&
&
+&&% +&&4 +&&6 +&&5 +&&E +&*& +&** +&*+ +&*' +&*3 +&*%
Figuur 14: Ontwikkeling bruto-personeelsbehoefte en aanbod in twee scenario’s
Netto personeelsbehoefte
Met behulp van het eerder genoemde model kan worden bepaald wat de netto
personeelsbehoefte per jaar is in de periode 2005-2015, onder de gehanteerde
uitgangspunten van gelijkblijvende uitstroompercentages per leeftijdscategorie.
In figuur 15 is de toekomstige jaarlijkse personeelsbehoefte voor de periode 2005-2015
weergegeven.
A
J
+&&3

19/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
1 + +
32&&&
'2&&&
+2&&&
*2&&&
&
+&&% +&&4 +&&6 +&&5 +&&E +&*& +&** +&*+ +&*' +&*3
Figuur 15: Netto-personeelsbehoefte in werkplaatspersoneel per jaar
Hieruit blijkt dat de netto behoefte in 2006 al met ruim 550 terugloopt van 3.439 (2005)
naar 2.922. Deze behoefte neemt tot en met 2010 licht af om in 2011 terug te vallen tot
2.142 werknemers. Dit wordt verklaard doordat nieuwere generaties auto’s (met een
lagere onderhouds- en reparatiebehoefte) het wagenpark gaan domineren.

20/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
5. Samenvatting
De prognose voor 2010 is dat het totale aantal jaarlijks benodigde uren onderhoud en
reparatie afneemt van ruim 56 mln. in 2005 tot 49 mln. in 2010, een afname van in
totaal 12%. Deze afname wordt voornamelijk veroorzaakt doordat nieuwere auto’s
minder onderhoud en reparatie nodig hebben. Volgens de branche experts heeft een
personenauto met bouwjaar 1986-1990 gemiddeld 7 uur regulier onderhoud (kleine en
grote beurten) per jaar nodig. Een personenauto die in de periode 2001-2005 is gebouwd
heeft nog maar gemiddeld 3 uur onderhoud per jaar nodig en de expers verwachten dat
auto’s die in 2011-2015 worden gebouwd nog maar gemiddeld 1 uur onderhoud per jaar
nodig hebben.
Naast de ontwikkeling van het aantal uren is ook de ontwikkeling van het type
werkzaamheden van belang. Auto’s bevatten steeds meer elektronica waardoor de aard
van de benodigde werkzaamheden verschuift van traditioneel mechanisch naar
elektronisch.
Wanneer de vertaalslag wordt gemaakt van de ontwikkeling van de totale behoefte aan
uren onderhoud & reparatie naar de ontwikkeling van de directe personeelsbehoefte in
de werkplaats (monteurs) is het verloop hetzelfde. Het totale aantal benodigde monteurs
voor onderhouds- en reparatiewerkzaamheden in periode 2005-2010 neemt volgens het
voorspellingsmodel van Deloitte met ongeveer 5.000 af van circa 41.500 naar circa
36.500.
Tot slot is op basis van de gemiddelde in- en uitstroompercentage’s van de afgelopen
vijf jaar de netto-personeelsbehoefte bepaald voor de periode 2005-2015. De nettopersoneelsbehoefte
loopt in 2006 al met ruim 550 terug van 3.439 (2005) naar 2.922.
Tot en met 2010 neemt de netto-behoefte licht af om in 2011 terug te vallen tot 2.142
werknemers. Dit wordt verklaard doordat nieuwere generaties auto’s (met een lagere
onderhouds- en reparatiebehoefte) het wagenpark gaan domineren.

21/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Bijlage 1: Geraadpleegde bronnen
N BOVAG-RAI, APK Onderzoek onder automobilisten dec. 2003-jan. 2004
N RAI Data Centrum (RDC), Park personenauto’s 1999-2005
N RAI Vereniging, Marktontwikkelingen 2003
N Centraal Bureau voor de statistiek (CBS), Park personenauto’s 1980-2004
N Rabobank, cijfers & trends 2004
N BOVAG-RAI, Mobiliteit in cijfers 2004
N BOVAG, De NDA Branche Barometer 4e kwartaal 2004
N TNS NIPO, De Nederlandse Automobilist 2004
N RAI, Consumentenonderzoek 2003
N Ministerie van verkeer en waterstaat, Nota mobiliteit 2004
N Automotive na 2010, Ernst & Young
N Diverse vakbladen, zoals Autokompas en Bovag-krant

22/22
18 oktober 2005
74553/SB/RM/hk
Bijlage 2: Geïnterviewde personen
N Mevr. Moleman; FNV Bondgenoten
N Dhr. Ruygrok en mevr. Willekes; ABA
N Dhr. Kragten en dhr. Bresser; NDA
N Dhr. Kleiboer en dhr. Kuin; BOVAG
N Dhr. Eilert; Innovam
N Dhr. de Rooy
N Dhr de Wilde; Rabobank
N Dhr. Wouda; Bosch
N Dhr. Selles; Kroymans Retail Group
N Dhr. Schouten; PON
N Dhr. Van der Linden en dhr. Hoogeveen;
Verenigde Opel Dealers Nederland
N Dhr. Veenhouwer; Siton/Suzenaar
N Dhr. Velthuis; Ford Terwindt en Hekking
N Dhr. Bestebreurtje; Toyota, De Blaak
N Dhr. Fokkema; Renault dealer
N Dhr. Vervoort; Daihatsu dealer
N Dhr. Griffioen; universeel
automobielbedrijf

Bijlage 7 Onderzoek naar levensduur personenauto’s

CBS - Personen- en bedrijfsauto’s steeds later naar de sloop -Webmagazine
Home Thema's Cijfers Publicaties Methoden Informatie voor Over het CBS
Arbeid en sociale
zekerheid
Bedrijven
Bevolking
Bouwen en wonen
Financiële en
zakelijke diensten
Gezondheid en
welzijn
Handel en horeca
Industrie en energie
Inkomen en
bestedingen
Internationale handel
Landbouw
Macro-economie
Natuur en milieu
Onderwijs
Overheid en politiek
Prijzen
Veiligheid en recht
Verkeer en vervoer
Vrije tijd en cultuur
Dossiers
Home > Thema's > Natuur en milieu > Publicaties > Artikelen
> Archief > 2007
WEBMAGAZINE
MAANDAG 16 APRIL 2007 9:30
Personen- en bedrijfsauto’s steeds later naar
de sloop
In 2006 zijn bijna 226 duizend personenauto’s en ruim
15 duizend bedrijfswagens ter verwerking (sloop) aangeboden
bij demontagebedrijven. Dit waren er circa 10 duizend minder
dan het jaar ervoor.
Het aandeel van voertuigen die pas na 16 jaar ter demontage
worden aangeboden is in 2006 gegroeid naar 45 procent. In
2000 lag dit aandeel nog maar op 22 procent. Auto’s kennen
een steeds langere levensduur.
De export van gebruikte voertuigen overtreft overigens nog
steeds de sloop. In 2006 werden ruim 267 duizend voertuigen
aan het wagenpark onttrokken voor de export. Dit betekent een
terugval van 6 procent t.o.v. 2005. Globaal de helft van dit
aantal vindt zijn weg naar Oostbloklanden.
Vrijgekomen voertuigen voor demontage per leeftijdsklasse
Bron: StatLine, Uitval van voertuigen naar leeftijd
Naar 2007
pagina 1 van 1
Centraal Bureau voor
En
Zoeken
Paginao
Voeg
E-ma
Printv
Vaste
Contacti
CBS-I
Tel. 08
© Centraal Bureau voor de Statistiek, Voorburg/Heerlen, 2007 Copyright Privacyverklaring Disclaimer H
http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/natuur-milieu/publicaties/artikelen/archief/2007...
13-8-2007

Bijlage 8 APK onderzoek onder automobilisten
‘Wat vinden automobilisten van de APK?’

APK Onderzoek onder automobilisten
Wat vinden automobilisten van de APK?
december 2003 – januari 2004

APK Onderzoek, december 2003 - januari 2004
Onderzoek onder automobilisten………………………………….……blz. 3
Uitgevoerd door TNS NIPO, in opdracht van BOVAG RAI.
Samenvatting……………………..………………………………………...blz. 4
a. Algemene kenmerken van ondervraagde consumenten en hun auto……….blz. 5
b. Feitelijk gedrag consumenten met betrekking tot de APK………………….blz. 10
c. Mate van verandering van gedrag als periodiciteit zou veranderen………..blz. 14
d. Algemene attitude consument ten aanzien van APK ……………………….blz. 17
Toekomst……………………………………………………………....blz. 22
2

Onderzoek onder automobilisten
Achtergrond onderzoek
Omdat auto´s niet alleen steeds intelligenter worden maar ook technisch steeds beter zouden zijn,
gaan er soms stemmen op de zogenaamde periodiciteit van de APK (Algemene Periodieke Keuring)
aan te passen. Nu moet een personenauto APK gekeurd worden als deze drie jaar oud wordt en
daarna elk jaar, de zogenaamde 3-1-1 periodiciteit. Er wordt door sommigen verondersteld, mede
door de langer wordende voorgeschreven onderhoudsintervallen van de fabrikant, dat de
keuringsfrequentie ook zou kunnen afnemen. Bijvoorbeeld een latere start (4-1-1) of het laten
vervallen van een tussenliggend jaar (3-2-1).
Doel onderzoek
Dit consumentenonderzoek heeft tot doel het achterhalen van:
• het feitelijk gedrag van consumenten (‘de Nederlandse automobilist‘) met betrekking tot APK’s
en onderhoud;
• de mate waarin dat gedrag verandert als de periodiciteit van de APK zou worden aangepast;
• de attitude van consumenten ten aanzien van de APK (‘nut en noodzaak’).
Doelgroep:
Alle automobilisten in Nederland, die (binnen het gezin) de meeste kilometers rijden.
Steekproefomvang
Ruim duizend (n=1082) Nederlandse automobilisten zijn ondervraagd op bovenstaande aspecten. De
steekproef heeft een dermate omvang dat de representativiteit van de uitkomsten is gewaarborgd
voor de leeftijdgroepen (van de auto) 0-3 jaar, 4-6, 7-9 en 10 jaar of ouder. De respondenten komen
uit de TNS NIPO Capi@Home database met ongeveer 125.000 respondenten, waarvan TNS NIPO
gegevens verzamelt.
Methode onderzoek
Elektronische vragenlijst, opgesteld door TNS NIPO in overleg met BOVAG-RAI.
Periode
In de periode van week 51 en 52 (2003) en week 1 (2004) zijn ruim duizend (n=1082) Nederlandse
automobilisten ondervraagd op bovenstaande aspecten.
Resultaten:
De resultaten van de vragen worden, na de Samenvatting, per onderwerp behandeld:
e. Algemene kenmerken van ondervraagde consumenten en hun auto
f. Feitelijk gedrag consumenten met betrekking tot de APK
g. Mate van verandering van gedrag als periodiciteit zou veranderen
h. Algemene attitude consument ten aanzien van APK
3

Samenvatting
De door TNS NIPO benaderde respondenten vormen een representatieve steekproef van ruim 1000 (n=1082)
Nederlandse automobilisten.
Driekwart van de ondervraagden heeft een APK (Algemene Periodieke Keuring) laten uitvoeren aan de auto die
nu in bezit is of ter beschikking staat van de respondent. De APK wordt in de helft van de gevallen (49%)
uitgevoerd door een merkdealer en iets minder dan de helft (44%) laat dat doen bij een universeel autobedrijf.
Vrijwel driekwart (71%) van de uitgevoerde APK-keuringen wordt in combinatie met een onderhoudsbeurt
gedaan. Bij de vier en vijf jaar oude auto’s ligt dat percentage zelfs nog iets hoger, rond de 80 procent.
22 procent van de automobilisten is gebeld door de garage, als er naar aanleiding van de laatste APK-keuring
gebreken werden vastgesteld die tot afkeur zouden leiden. De helft (50%) van de respondenten wacht met
regulier onderhoud aan de auto tot de eerstvolgende APK-keuring.
Indien de APK niet jaarlijks maar elke twee jaar zou worden uitgevoerd, dan:
- geeft gemiddeld 43 procent van de respondenten aan zich niet aan de door de fabrikant aanbevolen
onderhoudsintervallen te houden. Voor jonge auto’s (vier jaar en jonger) ligt dat percentage lager, rond de 20
procent, terwijl bij de oudere auto’s (tien jaar en ouder) rond de 60% zich niet hieraan houdt;
- heeft volgens 49 procent dat veel tot zeer veel invloed op de veiligheid van de medeweggebruiker.
De houding van de consument ten aanzien van de huidige APK geeft een duidelijk beeld: 76 procent vindt dat
de APK controleert op alle belangrijke zaken (“JA, zoals het hoort”), 10 procent vindt de huidige keuring zelfs
nog te summier. Op de vraag “Alle personenauto’s in Nederland, van drie jaar en ouder, moeten ieder jaar
verplicht worden gekeurd" geeft tweederde (66%) aan het daar – helemaal - mee eens te zijn. Bovendien geeft
64 procent aan dat de APK daadwerkelijk invloed heeft op de veiligheid van de eigen auto en zelfs 66 procent
op de veiligheid van de medeweggebruiker. Op de punten betrouwbaarheid, deskundigheid en professionaliteit
heeft de consument van de APK een positief tot zeer positief beeld.
Voor de toekomst vindt 87 procent het “wenselijk dat bij aankoop van een gebruikte auto deze vooraf een
verplichte APK-keuring ondergaat”. Tevens is 84 procent het er (zeer) mee eens dat voor auto’s die betrokken
zijn geweest bij een forse aanrijding een (extra tussentijdse) APK verplicht gesteld zou moeten worden.
4

a. Algemene kenmerken van ondervraagde consumenten en hun auto
Er zijn 1082 personen ondervraagd voor dit onderzoek. Deze personen en hun auto’s hebben de
volgende kenmerken.
Figuur 1. Geslacht respondenten
Figuur 2. Leeftijd respondenten
Figuur 3. Jaar van aanschaf (huidige) auto
2002
24%
Vrouw
27%
55 en ouder
39%
2003
10%
2001
18%
Man
73%
18-34
15%
35-54
46%
Meer dan
vijf jaar
geleden
15%
2000
14%
n=1082
n=1082
1998
8%
1999
11%
n=1080
5

Figuur 4. Auto: nieuw of tweedehands
Figuur 5. Bouwjaar auto
2001
9%
2000
10%
Tweedehands/
gebruikt gekocht
59%
1999
11%
2002
9%
Figuur 6. Eerste auto, auto erbij of ter vervanging?
Ter
vervanging
van een
vorige
88%
2003
4%
1998
10%
Nieuw
gekocht
41%
Eerste auto
8% Auto erbij
4%
n=1082
ouder dan 10
jaar
16%
n=1082
6 t/m 10 jaar
oud
31%
n=1078
6

Figuur 7. Was de vorige auto van hetzelfde merk en type of van een ander merk of type dat u nu heeft?
Figuur 8. Aantallen per automerk van deelnemende respondenten
Alfa romeo
Audi
BMW
Chevrolet
Chrysler
Citroën
Daewoo
Daihatsu
Ander merk
auto
53%
Fiat
Ford
Honda
Hyundai
Jeep
Kia
Lada
Lancia
Landrover
Mazda
Mercedes
Mitsubishi
Nissan
Opel
Peugeot
Pontiac
Renault
Rover
Saab
Seat
Skoda
Smart
Subaru
Suzuki
Toyota
Volkswagen
Volvo
1
1
2
3
2
2
4
4
6
7
6
6
7
9
9
11
11
16
16
19
19
35
33
38
38
39
53
59
Zelfde type
en merk
19%
63
67
66
70
Ander type
van
hetzelfde
merk
28%
99
n=952
0 50 100 150 200
106
Aantal auto's dat meedeed
153
n=1081
7

Figuur 9. Op wiens naam staat het kenteken van deze (uw huidige) auto?
Zaak (waar
ondervraagde
werkt)
2%
Lease-firma
4%
Privé-persoon
94%
De focus in dit onderzoek ligt op het achterhalen van het gedrag van de privé-autobezitter. Deze
bepaalt zelf hoe het onderhoud gedaan wordt, al dan niet in combinatie met de verplichte APK. Bij
de zakelijke en lease-autorijder ligt die keuze en afweging in onderhoud vrijwel nooit bij de persoon
zelf.
Figuur 10. Gemiddelde jaarkilometrages, privé - en lease-auto bezitters
Weet niet
42.500 km of meer
37.500-42.499 km
32.500-37.499 km
27.500-32.499 km
22.500-27.499 km
17.500-22.499 km
12.500-17.499 km
7.500-12.499 km
2.500-7.499 km
Minder dan 2.500 km
1%
1%
12%
12%
2%
4%
9%
9%
6%
5%
15%
5%
0%
2%
2%
0%
2%
8%
10%
n=1082
Privé-autobezitters rijden structureel minder kilometers per jaar dan lease-autorijders. Het beeld dat
hieruit naar voren komt is een bevestiging van andere bronnen over gemiddelde kilometrages. (o.a.
CBS, Maandstatistiek verkeer en vervoer, jaar 2000: gemiddeld kilometrage van personenauto’s =
16.100 km. per jaar).
22%
28%
44%
0% 10% 20% 30% 40% 50%
percentage respondenten
n=1056
lease
prive
8

Figuur 11. Type brandstof
anders
1%
Benzine
79%
LPG
4%
Diesel
16 %
n=1006
Het betreft in dit onderzoek een mix van jonge en oudere auto’s. Dit is onder andere op te maken
uit het percentage auto’s dat op diesel rijdt. Wanneer alleen naar zeer jonge auto’s gekeken zou
worden (jonger dan drie jaar), dan zou het percentage dieselrijders rond de 22 à 23% liggen.
(Bron: RDC, cijfers nieuw-verkopen dieselauto’s).
9

. Feitelijk gedrag consumenten met betrekking tot de APK
Driekwart van de ondervraagden heeft een APK laten uitvoeren aan de auto die nu in bezit is of ter
beschikking staat van de respondent. Voor de 26% die dat (nog) niet heeft laten doen betreft het
overwegend auto’s van jonger dan 3 jaar (nog geen APK nodig), maar ook auto’s die lang stil hebben
gestaan of eventuele recent geïmporteerde auto’s.
Figuur 12. Heeft u een APK laten uitvoeren aan uw huidige auto?
Nee, (nog)
geen APKkeuring
laten
uitvoeren
26%
Degenen die wel een APK hebben laten uitvoeren (74%) werd vervolgens de vraag voorgelegd:
“Wie, welk bedrijf of instantie, heeft deze APK uitgevoerd?”
Over alle respondenten met een uitgevoerde APK (n=796) kwam het volgende beeld naar voren. De
helft laat de APK doen bij de merkdealer en iets minder dan de helft bij het universele autobedrijf.
Figuur 13a. Wie voerde de APK uit?
Fastfitter
2%
Universeel
garagebedrijf
44%
Anders
5%
Ja, wel APKkeuring
laten
uitvoeren
74%
Merkdealer
49%
n=1080
n=796
10

Dezelfde vraag, uitgesplitst naar respondenten met de jongere auto’s en de juist oudere auto’s, geeft
aan dat het aandeel van de merkdealer, naarmate auto’s ouder worden, duidelijk verschuift naar het
universele bedrijf. Zie figuren 13b en c.
Figuur 13b. 0 t/m 3 jaar oude auto's: Wie voerde de APK uit?
Universeel
garagebedrijf
20%
Figuur 13c. Auto's ouder dan 10 jaar: Wie voerde de APK uit?
Fastfitter
1%
Fastfitter
1%
Universeel
garagebedrijf
67%
Anders
6%
Anders
2%
Merkdealer
77%
Een belangrijke vraag om te achterhalen welke plaats de APK inneemt in het onderhoudsgedrag van
de consument is: “Werd de laatste APK uitgevoerd in combinatie met een onderhoudsbeurt?”
Figuur 14. APK in combinatie met een onderhoudsbeurt?
Nee
28%
Weet niet
(meer)
1%
Ja
71%
Merkdealer
26%
n=114
n=159
n=756
11

Dezelfde vraag uitgesplitst naar de respondenten met vier en vijf jaar oude auto’s (bouwjaren 1999
en 1998) geeft een versterkt beeld op voor de combinatie onderhoudsbeurt met APK. Respectievelijk
kiest 78% en 81% dan voor die combinatie. Zie Figuren 15 en 16.
Figuur 15. Vier jaar oude auto’s (bouwjaar 1999): APK in combinatie met een onderhoudsbeurt?
Figuur 16. Vijf jaar oude auto’s (bouwjaar 1998): APK in combinatie met een onderhoudsbeurt?
Door de relatief lage afkeurpercentages in Nederland lijkt het op het eerste gezicht dat er niet zo
veel aan de auto’s zou mankeren. Een belangrijke verklaring hiervoor is onder meer dat 71% (zie
eerdere Figuur 14) van alle APK-keuringen tegelijk met een onderhoudsbeurt aan de auto wordt
uitgevoerd. Eventuele tekortkomingen worden dan meteen gerepareerd en hoeven dan niet meer tot
afkeur te leiden. Om te onderzoeken in welke mate dit gebeurt, is de volgende vraag gesteld:
“Bent u tijdens of naar aanleiding van de laatste APK- keuring gebeld, omdat er gebreken waren
vastgesteld die zouden kunnen leiden tot een afkeuring?”
Figuur 17. Gebeld door garage over gebreken i.v.m. afkeur voor APK?
Nee
78%
Nee
21%
Nee
19%
Weet niet
(meer)
1%
Ja
78%
Ja
81%
Ja
22%
n=794
n=100
n=96
12

22% van de autobezitters geeft aan dat ze gebeld zijn. Daar staan de daadwerkelijk gerealiseerde
afkeurpercentages van 7,4% en 8,4%(respectievelijk drie en vijf jaar oude personenauto’s)
tegenover. Een deel van het verschil is te verklaren doordat er bij de consument mogelijke
verwarring is waarover exact gebeld wordt; het is niet altijd duidelijk voor de consument of het
direct om APK-gerelateerde zaken gaat.
Voor de drie jaar oude auto’s ligt dat “JA”-percentage op 16% en voor de vijf jaar oude auto’s op
13%. Voor auto’s ouder dan tien jaar loopt het belpercentage “JA” op tot 30%. Blijkbaar is er bij de
auto’s van drie jaar oud, die voor het eerst worden aangeboden voor een APK, vaker aanleiding om
de klant te bellen over APK gerelateerde (afkeur-) gebreken dan bij de vijf jaar oude auto’s. Een
verklaring daarvoor kan gezocht worden in het feit dat de vijf jaar oude auto’s al voor de derde keer
in de huidige APK-periodiciteit gekeurd zijn, waardoor eerdere APK afkeurpunten inmiddels
verholpen zijn.
Een tweede belangrijke vraag om er achter te komen welke plaats de APK inneemt in het feitelijk
onderhoudsgedrag van de Nederlandse autorijder is:
“Wacht u doorgaans met regulier onderhoud aan uw auto tot de eerstvolgende APK?
Gemiddeld geeft 50% aan dat altijd of meestal te doen, terwijl een derde van de respondenten dat
soms wel en soms niet doet. Bij drie, vier en vijf jaar oude auto’s is het JA-percentage (JA,
altijd/meestal wel) respectievelijk 41%, 50% en 58%.
Figuur 18. Wacht u met onderhoud tot de eerstvolgende APK?
Zelden of nooit
21%
De ene keer
wel, de andere
keer niet
29%
Ja, altijd
18%
Ja, meestal wel
32%
n=794
Conclusie: de APK is sterk bepalend voor de mate en het moment van onderhoud.
13

c. Mate van verandering van gedrag als periodiciteit zou veranderen
Aan de Nederlandse autobezitters is vanuit de volgende situatie een vraag gesteld:
“Stel dat uw auto in de (nabije) toekomst, indien ouder dan drie jaar, niet jaarlijks maar elke twee
jaar zou moeten worden gekeurd. Wat zal de invloed hiervan zijn op het onderhoud aan uw auto?”
Figuur 19. Indien APK elke twee jaar, wat is invloed op onderhoud auto?
Ik houd de door de fabrikant aanbevolen
intervallen voor onderhoud aan
Ik combineer altijd een APK-keuring met
regulier onderhoud
Ik kijk mijn auto zelf (of gezinslid) vaker na
Ik zal minder vaak naar de garage gaan
Ik zal mijn auto vaker laten onderhouden
dan de fabrieksvoorschriften
n=1152 (gegeven antwoorden)
Anders
Weet niet
Aangezien het eerste antwoord veruit door de meeste respondenten is beantwoord, is het
interessant om dat antwoord per bouwjaar van de auto’s in de steekproef te bekijken.
Figuur 20. Aanhouden fabrieksintervallen, indien APK elke twee jaar wordt uitgevoerd.
2%
2%
1%
In figuur 20 is het volgende patroon te zien: bij eigenaren van jonge auto’s ligt dit percentage rond
de 75%. Dat betekent dat van deze groep 25% zich dus niet aan de aanbevolen intervallen houdt.
7%
11%
19%
57%
0% 10% 20% 30% 40% 50% 60%
"Ik houd de door de fabrikant aanbevolen intervallen voor onderhoud aan"
2003
2002
2001
2000
1999
1998
1997
1996
1995
1994
1993
1992
1991
1990
1989
11%
11%
9%
45%
43%
49%
57%
54%
60%
67%
65%
76%
77%
78%
83%
0% 10% 20% 30% 40% 50% 60% 70% 80% 90% 100%
89%
89%
91%
55%
57%
51%
43%
46%
40%
33%
35%
24%
23%
22%
17%
JA NEE n=1039
14

Naarmate de auto ouder wordt daalt dit door de fabriek aanbevolen onderhoudsgedrag tot vrijwel
40%, als niet jaarlijks maar elke twee jaar zou moeten worden gekeurd. De jaren 1991 en ouder
bevatten voor deze benadering te weinig respondenten voor een betrouwbaar percentage.
Tevens werd de respondenten de volgende stelling voorgelegd:
“Stel: het Ministerie van Verkeer en Waterstaat besluit dat auto’s één keer per twee jaar moeten
worden gekeurd (APK). Hoeveel invloed zou deze verandering volgens u hebben op de onderstaande
aspecten?”
Op een vijftal aspecten kon worden aangegeven wat de invloed daarop zou zijn, namelijk:
Figuur 21. (1) De veiligheid van de eigen auto
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
11%
52%
30%
Figuur 22. (2) De veiligheid van mijn medeweggebruiker
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Zeer weinig
invloed
4%
Zeer weinig
invloed
Weinig
invloed
44%
Weinig
invloed
6%
Veel invloed Zeer veel
invloed
41%
8%
Veel invloed Zeer veel
invloed
1%
n=1082
Weet niet
2%
n=1082
Weet niet
15

Figuur 23. (3) Het milieu / luchtverontreiniging
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
6%
55%
Figuur 24. (4) De waarde van mijn auto
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Zeer weinig
invloed
13%
Weinig
invloed
64%
31%
Figuur 25. (5) De zekerheid die men heeft bij de aanschaf
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Zeer weinig
invloed
9%
Zeer weinig
invloed
Weinig
invloed
50%
Weinig
invloed
5%
Veel invloed Zeer veel
invloed
18%
Veel invloed Zeer veel
invloed
31%
3%
n=1082
Weet niet
3% 2%
8%
Veel invloed Zeer veel
invloed
n=1082
Weet niet
2%
n=1082
Weet niet
16

d. Algemene attitude consument ten aanzien van APK
Naast vragen over het gedrag van de consument bij een veranderde periodiciteit, is het van belang
om te achterhalen welke mening en houding de Nederlandse automobilist heeft met betrekking tot
het huidige APK-regime.
“Worden volgens u bij een APK alle belangrijke zaken gecontroleerd?”
Figuur 26. APK: controle op alle belangrijke zaken?
te summier
10%
weet niet
10%
te uitgebreid
4%
ja, zoals het
hoort
76%
76% vindt dat de APK controleert op alle belangrijke zaken, terwijl 10% vindt dat de huidige APK
zelfs nog te summier is. Slechts 4% vindt de APK daarentegen te uitgebreid en 10% heeft geen
mening.
Verwijzend naar de huidige APK-periodiciteit (van 3-1-1), geven de autobezitters op de volgende
stelling aan in hoeverre ze het hiermee (helemaal) eens of (helemaal) oneens zijn:
"Alle personenauto’s in Nederland, van drie jaar en ouder, moeten ieder jaar verplicht worden
gekeurd"
Figuur 27. Verplichte jaarlijkse keuring voor alle auto’s van drie jaar en ouder?
50%
40%
30%
20%
10%
0%
5%
Helemaal mee
oneens
28%
39%
27%
Mee oneens Mee eens Helemaal mee
eens
1%
n=1082
Weet niet
17

Van alle respondenten in het onderzoek (n=1082) geeft 66% aan dat ze het hier mee eens zijn.
In hoeverre de automobilist denkt dat een (huidige) APK daadwerkelijk van invloed is op elk van
onderstaande algemene aspecten, is hieronder in vijf figuren te zien.
Figuur 28. (1) De veiligheid van de eigen auto
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
5%
30%
50%
64% van de respondenten zegt dat de APK (zeer) veel invloed heeft op de veiligheid van de eigen
auto.
Nog iets sterker, met 66%, geeft de consument aan dat de APK van invloed is op de veiligheid van
de auto van de medeweggebruiker, zoals blijkt uit Figuur 29.
14%
Figuur 29. (2) De veiligheid van de auto van mijn medeweggebruiker
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Zeer weinig
invloed
3%
Zeer weinig
invloed
Weinig
invloed
30%
Weinig
invloed
Veel invloed Zeer veel
invloed
54%
12%
Veel invloed Zeer veel
invloed
1%
n=1082
Weet niet
1%
n=1082
Weet niet
18

Figuur 30. (3) Het milieu / luchtverontreiniging
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
6%
Zeer weinig
invloed
41%
Weinig
invloed
43%
8%
Veel invloed Zeer veel
invloed
2%
n=1082
Weet niet
De (positieve) invloed op het milieu door de APK wordt aangegeven door een meerderheid van 51%.
Figuur 31. (4) De waarde van mijn auto
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
11%
Zeer weinig
invloed
53%
Weinig
invloed
28%
5%
Veel invloed Zeer veel
invloed
n=1082
1%
Weet niet
Terwijl de invloed op de waarde van de auto relatief onbelangrijk wordt bevonden (Figuur 31.), geeft
nagenoeg de helft (48%) van de respondenten aan dat de APK zekerheid geeft bij de aanschaf van
een gebruikte auto, zoals blijkt uit Figuur 32. Daar tegenover staat dat de andere helft (51%) vindt
dat dit echter weinig invloed heeft.
Figuur 32. (5) De zekerheid die men heeft bij de aanschaf van een gebruikte auto
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
9%
Zeer weinig
invloed
42%
Weinig
invloed
37%
11%
Veel invloed Zeer veel
invloed
(N.B.:door afrondingsverschillen telt het totaal percentage tot meer dan 100% op)
1%
n=1082
Weet niet
19

Hieronder volgen enkele tegengestelde associaties. De automobilist kon op een schaal van 1 t/m 7
aangeven welk begrip hij/zij het best vindt passen bij de huidige APK-keuring.
N.B.: deze 1 t/m 7 cijfers zijn geen rapportcijfers, maar worden gebruikt om de mate van associatie te bepalen ten
opzichte van het genoemde begrip (b.v. Betrouwbaarhe id APK: als men de APK geheel betrouwbaar acht, dan gaf men een
7; als men deze geheel onbetrouwbaar acht, dan kon een 1 ingevuld worden; de overige cijfers voor alle gewenste
tussenposities).
Figuur 33. Betrouwbaarheid APK
50%
40%
30%
20%
10%
1%
2%
6%
0%
onbetrouwbaar betrouwbaar
Figuur 34. Deskundigheid APK
50%
40%
30%
20%
18%
15%
25%
30%
32%
32%
16%
17%
n=1082
10%
4%
1% 1%
0%
ondeskundig deskundig
Figuur 35. Noodzakelijkheid APK
50%
40%
30%
20%
10%
0%
4%
4%
7%
16%
20%
25%
n=1082
n=1082
overbodig noodzakelijk
25%
20

Figuur 36. Professionaliteit APK
50%
40%
30%
20%
10%
1%
0%
niet zo
professioneel
Figuur 37. Zekerheid APK
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Figuur 38. Veiligheid APK
50%
40%
30%
20%
10%
0%
1%
2%
2%
1% 1%
7%
7%
5%
21%
21%
18%
31%
27%
28%
33%
n=1082
10%
zeer
professioneel
onveilig veilig
30%
26%
n=1082
onzekerheid zekerheid
13%
n=1082
16%
21

Figuur 39. Milieuvriendelijkheid APK
50%
40%
30%
20%
10%
2%
0%
weinig
milieuvriendelijk
Toekomst
3%
9%
28%
27%
22%
n=1082
9%
zeer
milieuvriendelijk
Tot slot is de Nederlandse automobilist gevraagd naar zijn/haar attitude ten aanzien van een paar
toekomstige situaties waarin de APK-keuring een nuttige rol zou kunnen spelen. De respondenten
konden aangeven in hoeverre ze het met de volgende stelling eens of oneens waren:
"Het is wenselijk dat bij de aankoop van een gebruikte auto deze vooraf een verplichte APK-keuring
ondergaat".
Figuur 40. APK verplicht bij aankoop gebruikte auto?
50%
40%
30%
20%
10%
0%
2%
Helemaal
mee oneens
10%
44% 43%
Mee oneens Mee eens Helemaal
mee eens
1%
Weet niet
87% van de Nederlandse automobilisten zou daar (een sterke) voorstander van zijn.
n=1082
Om te kijken hoe de APK een belangrijkere rol kan spelen in de veiligheid op de Nederlandse wegen,
is de volgende situatie (stelling) aan de autobezitters voorgelegd:
"Voor auto’s die betrokken zijn geweest bij een forse aanrijding zou een (extra tussentijdse) APK
verplicht gesteld moeten worden".
In figuur 41 is het resultaat van de antwoorden op deze stelling te zien.
22

Figuur 41. Een (extra tussentijdse) APK na forse aanrijding?
50%
40%
30%
20%
10%
0%
2%
Helemaal
mee oneens
13%
43%
41%
Mee oneens Mee eens Helemaal
mee eens
1,5%
n=1082
Weet niet
Een ruime meerderheid van 84% antwoordt het hiermee (zeer) eens te zijn en 15% is het oneens
met deze stelling.
23

Bijlage 9 Onderzoek bij APK bedrijven
‘Wat is er mis aan auto’s?’

Onderzoek bij APK bedrijven
Wat is er mis aan auto’s?
december 2003 – januari 2004

APK Onderzoek, december 2003 - januari 2004
Onderzoek bij APK-bedrijven naar defecten aan auto’s……………...blz. 3
Uitgevoerd door de BOVAG Onderzoeksdienst in samenwerking met de RDW, in opdracht van
BOVAG RAI.
2

Onderzoek bij APK-bedrijven naar defecten aan auto’s
Achtergrond onderzoek
In Nederland worden bij de APK relatief niet zo veel auto’s afgekeurd, vergeleken met het
buitenland. Daarom lijkt het op het eerste gezicht dat er niet zo veel aan de auto’s zou mankeren.
Dat komt mede omdat het merendeel (71%) van alle APK-keuringen tegelijk met een
onderhoudsbeurt aan de auto wordt uitgevoerd. Eventuele tekortkomingen worden dan meteen
gerepareerd en hoeven dan niet meer tot afkeur te leiden. Van de 4 en 5 jaar oude auto’s wordt zelfs
zo’n 80% tegelijk met een onderhoudsbeurt gekeurd (zie ook Onderzoek onder automobilisten).
Doel onderzoek
Aan de weet te komen wat er werkelijk aan drie en vijf jaar oude auto’s mankeert bij aanbieding voor
een APK-keuring als er nog geen onderhoud en/of reparatie is gepleegd.
Periode en steekproefomvang onderzoek
Dit onderzoek is uitgevoerd onder 300 BOVAG-bedrijven van de afdelingen ABA (universele
autobedrijven), NDA (merkdealers) en TDA (truckdealers).
In de periode 8 tot en met 23 december 2003 zijn zo’n 4500 drie en vijf jaar oude auto’s bij de
deelnemende bedrijven gekeurd voordat er onderhoud aan werd verricht. Van de 300 aangemelde
bedrijven waren de gegevens van 267 bedrijven (KI-nummers) geschikt voor uiteindelijke
verwerking.
In deze groep bedrijven ligt de nadruk op de grotere keuringsstations, omdat via deze grote stations
de gewenste aantallen keuringen afgenomen worden die vereist zijn voor een representatieve
grootte van de steekproef (drie en vijf jaar oude personen- en bestelauto’s). De steekproef is
representatief voor alle verschillende volume-automerken.
Methode onderzoek
De 300 deelnemende BOVAG-bedrijven hebben voor dit onderzoek de keuring losgekoppeld van het
onderhoud. Dat wil zeggen dat elke auto van drie en vijf jaar oud (bouwjaren 2000 en 1998), die
voor een APK-keuring werd aangeboden, eerst gekeurd werd alvorens er enig onderhoud of reparatie
had plaatsgevonden. Afgekeurde auto’s werden dus zo veel mogelijk eerst als ‘afgekeurd’ afgemeld
bij de RDW. De RDW heeft de onbewerkte keuringsgegevens van de deelnemende bedrijven verstrekt
aan BOVAG. De BOVAG Onderzoeksdienst heeft deze gegevens op nauwkeurige wijze bewerkt, zodat
onder andere dubbeltellingen van afkeur vermeden werden. Op deze wijze kon er een betrouwbaar
beeld gevormd worden over het percentage afgekeurde auto’s van drie en vijf jaar oud.
3

Resultaten
Personenwagens 3 jaar oud
Bij personenauto’s van drie jaar oud die voor hun keuring komen blijkt bij 7,4% sprake van
(veiligheids-) gebreken die leiden tot afkeur. Hieronder ziet u hoe dat percentage tot stand is
gekomen. De auto’s die als ‘Goedkeur na reparatie’ vermeld staan zijn meegeteld bij de afkeurauto’s,
omdat zonder de verrichte reparatie(s) de auto logischerwijs in eerste instantie in afgekeurde
toestand verkeerde.
n=3525
In één keer goedgekeurd:
Goedkeur zonder adviespunten 87,9%
Goedkeur met adviespunten 4,7%
Goedkeur' totaal 92,6%
Niet zonder meer goedgekeurd:
Afgekeurd 3,7%
Afkeur, met adviespunten bij uiteindelijke goedkeur 0,3%
Goedkeur na reparatie, zonder adviespunten 3,2%
Goedkeur na reparatie, met adviespunten 0,2%
Afkeur totaal 7,4%
Totaal goedkeur + afkeur 100,0%
De belangrijkste afkeur- en reparatiepunten zijn:
Figuur 1. Drie jaar oude personenauto's, meest voorkomende afkeur- en reparatiepunten.
Fuseepennen/kogels
5%
Uitlaatsysteem
8%
Overig
23%
Onderdelen
remsysteem
6%
Ruitenwisserinstallatie
10%
Banden
26%
Werking en
toestand
verlichting
22%
Veel voorkomende afkeurpunten zijn banden, verlichting, ruitenwisserinstallatie, remmen en stuuren
fuseekogels.
4

Personenwagens 5 jaar oud
Van personenauto’s van 5 jaar oud moest 8,4% worden afgekeurd. Dit percentage is op onderstaande
wijze tot stand gekomen.
n=395
In één keer goedgekeurd:
Goedkeur zonder adviespunten 79,0%
Goedkeur met adviespunten 12,7%
Goedkeur' totaal 91,6%
Niet zonder meer goedgekeurd:
Afgekeurd 6,3%
Afkeur, met adviespunten bij uiteindelijke goedkeur 0,0%
Goedkeur na reparatie, zonder adviespunten 2,0%
Goedkeur na reparatie, met adviespunten 0,0%
Afkeur totaal 8,4%*
Totaal totaal 100,0%
* Afronding
Ook hier zijn banden, verlichting, remsysteem en stuurinrichting het meest frequent niet in orde.
Zie figuur 2.
Figuur 2. Vijf jaar oude personenauto's, meest voorkomende afkeur- en reparatiepunten.
remvertraging en
werking
bedrijfsrem
7%
Overig
29%
onderdelen
stuurinrichting
7%
onderdelen
remsysteem
9%
werking en
toestand
verlichting
27%
banden
21%
5

Bestelwagens (< 3500 kg.) 3 jaar oud
Bij bestelauto’s van 3 jaar oud moest zelfs 12,7% worden afgekeurd.
n=526
In één keer goedgekeurd:
Goedkeur zonder adviespunten 79,1%
Goedkeur met adviespunten 8,2%
Goedkeur' totaal 87,3%
Niet zonder meer goedgekeurd:
Afgekeurd 5,5%
Afkeur, met adviespunten bij uiteindelijke goedkeur 1,1%
Goedkeur na reparatie, zonder adviespunten 4,8%
Goedkeur na reparatie, met adviespunten 1,3%
Afkeur totaal 12,7%
Totaal totaal 100,0%
Figuur 3. Drie jaar oude bestelauto's, meest voorkomende afkeur- en reparatiepunten.
Overig
38%
Aanwezigheid en
kleur verlichting
7%
Fuseekogels
8%
Hier zijn vooral verlichting, uitlaatsysteem, banden, stuurinrichting en ruitenwissers niet in orde.
Bestelwagens (< 3500 kg.) 5 jaar oud
Werking en
toestand
verlichting
17%
Ruitenwisserinstallatie
9%
Uitlaatsysteem
11%
Banden
10%
Over de 5 jaar oude bestelauto’s kunnen geen betrouwbare uitspraken worden gedaan, omdat het
aantal keuringswaarnemingen in de steekproef te klein is (n=57).
6

Om hoeveel auto’s gaat het? Enkele conclusies.
Wanneer de hiervoor genoemde drie afkeurpercentages van personen- en bestelauto’s worden afgezet
tegen het aantal in Nederland rondrijdende voertuigen van de betreffende jaren (1998 en 2000), dan
is te zien om hoeveel afgekeurde voertuigen het gaat.
jaar 2000 jaar 2000 jaar 1998
personenauto's bestelwagens personenauto's
Benzine 446.204 1.430 406.391
Diesel 133.011 91.051 103.310
LPG/overig 19.962 877 27.667
Totaal aantal
rondrijdende voertuigen: 599.177 93.358 537.368
(bron: RDC, per eind nov. 2003)
Afkeur % 7,4% 12,7% 8,4%
(uit: BOVAG Ledenonderzoek dec.2003)
Aantal
(in eerste instantie)
afgekeurde
voertuigen: 44.339 11.856 45.139
Hieruit zijn de volgende conclusies te trekken:
• Als voor de huidige drie jaar oude personen- en bestelauto’s de eerste verplichte APKkeuring
veranderd zou worden van drie naar vier jaar, dan zouden volgens de nu geldende
APK-II normen ruim 56 duizend van deze voertuigen een jaar langer met (veiligheids-)
gebreken blijven rondrijden die normaal, binnen het huidige regime 1 na drie jaar, direct tot
afkeur zouden leiden 2 . N.B.: Hier is nog niet bij opgeteld het aantal voertuigen dat
gedurende het vierde jaar alsnog of ook APK-gebreken gaat vertonen, welke na drie jaar nog
niet zichtbaar waren of thans na drie jaar als APK-adviesreparatiepunt geregistreerd worden.
• Als voor de huidige omvang van vijf jaar oude personenauto’s (bouwjaar 1998) de APKperiodiciteit
veranderd zou worden naar 4-2-2 3 , dan betekent dat in Nederland ruim 45
duizend vijf jaar oude personenauto’s een jaar langer met (veiligheids-) gebreken blijven
rondrijden die normaal, binnen het huidige regime na vijf jaar, direct tot afkeur zouden
leiden 2 .
• Naar afkeurpercentages van auto’s van 6 jaar en ouder is (nog) geen onderzoek gedaan.
Maar, rekening houdend met
- de nu geconstateerde toename van het afkeurpercentage met 1% (n.l. van 7,4% naar
8,4%) bij drie en vijf jaar oude personenauto’s, en
1
Het huidige regime is een periodiciteit van 3-1-1: eerste verplichte keuring na drie jaar en daarna jaarlijks.
2
Tenzij er een onderhoudsbeurt in het tussenliggende jaar wordt uitgevoerd.
3
Een periodiciteit van 4-2-2 wil zeggen dat auto’s na vier jaar voor het eerst gekeurd worden en daarna
steeds elke twee jaar. Dit is de Europese minimum-norm.
7

- het feit dat auto’s naarmate ze ouder worden meer (veiligheids-)gebreken gaan vertonen
(zie o.a. ook: Consumentenonderzoek, tekst bij Figuur 17 “Gebeld worden over gebreken”),
mag verwacht worden dat bij een periodiciteit van 4-2-2 de zes en acht jaar (etc.) oude
voertuigen (enkele honderdduizenden) in de tussenliggende perioden vaker dan nu (3-1-1
periodiciteit) in onveilige toestand op de openbare weg rijden. Dit geldt überhaupt voor
iedere situatie waar de APK van een tussenliggend jaar zou worden overgeslagen. Dus ook
bij een periodiciteit van 3-2-1, dat door een enkeling wel eens wordt geopperd. Voor het
handhaven en in de toekomst verhogen van de verkeersveiligheid op de Nederlandse wegen
is dit niet een aantrekkelijk vooruitzicht.
8

Bijlage 10 Het ontstaan en de bloei van de ‘Suryoye’ Gemeenschap
in Nederland

1
Johny Messo
messo@home.nl
Het Ontstaan en de Bloei van de ‘Suryoye’ Gemeenschap in Nederland*
Tegenwoordig vertoeven er ruim 13.000 Christelijke ‘Suryoye’ in Nederland, van wie het
merendeel in Twente geconcentreerd is. Wie zijn deze ‘Suryoye’ en waar liggen hun wortels?
Waarom zijn grote aantallen ondermeer in het oosten van het land aanbeland en hoe heeft
deze gemeenschap vanaf haar begin vorm gegeven aan haar toekomstig bestaan in Nederland?
Hebben de ‘Suryoye’ vandaag wellicht heimwee naar hun vaderland? Hoe verhoudt, ten
slotte, de leer van de Syrisch-Orthodoxe kerk zich tot de Rooms Katholieke leerstellingen?
Op dergelijke vragen tracht ik vandaag summiere doch deugdelijke antwoorden te geven in de
hoop, dat u na mijn bijdrage allen een bevredigend beeld hebt van de ‘Suryoye’ in Nederland.
1. ‘Suryoye’ = Syriërs = Arameeërs
Over wie hebben wij het eigenlijk wanneer wij over ‘Suryoye’ spreken? 1 Het woord
‘Suryoye’ is in feite niets anders dan de onvertaalde zelfaanduiding van de ‘Suryoye’ in hun
eigen taal. De vertaling van deze term luidt ‘Syriërs’ en de enkelvoudige vorm ‘Syriër’ is
‘Suryoyo’. Daarnaast markeert ‘Suryoyo’ tevens de moedertaal van de ‘Suryoye’, te weten
het ‘Syrisch’. Uiteraard is daarmee nog niet alles gezegd over de identiteit van de ‘Suryoye’.
De twee meest gezaghebbende Nederlandse Bijbelvertalingen zijn de Statenvertaling (1637)
en de NBG-vertaling (1951). 2 Welnu, juist daar waar de Statenvertaling over Syriër(s),
Syrisch en Syrië spreekt, refereert de NBG-vertaling respectievelijk aan Arameeër(s),
Aramees en Aram. 3 Het gebruik van deze verschillende namen is eenvoudig te verstaan tegen
de achtergrond van de voorchristelijke Griekse vertaling van de Hebreeuwse grondtekst
(‘Septuagint’). Immers, daar waar de Statenvertalers de Septuagint volgden (‘Syriërs’),
prefereerden de NBG-vertalers een nauwe weergave van de Hebreeuwse tekst (‘Arameeërs’).
Het synoniem gebruik van deze benamingen is zelfs in het Nieuwe Testament aanwezig. Zo in
het Lukasevangelie (4:27; NBG), waar Jezus naar “Naäman de Syrier” verwijst, terwijl het
ook in Jezus’ tijd reeds bekend was, dat deze Arameeër “de legeroverste van de koning van
Aram” (2 Kon. 5:1,20; NBG) was. Evenzo bemerkte de geschiedschrijver Flavius Josefus in
zijn lezing van Gen. 10:22: “Aram had de ‘Arameeërs’, die de Grieken ‘Syriërs’ noemden.” 4
De synonymie tussen de woorden ‘Suryoye’ en ‘Arameeërs’ en het besef van afstamming van
de voorchristelijke Arameeërs is echter niet minder prominent aanwezig in de eeuwenoude
literaire geschriften van de ‘Suryoye’, die tot op heden met grote belangstelling bestudeerd
worden door geleerden; in Nederland aan de universiteiten van Leiden, Groningen, Nijmegen
en Amsterdam. Dit gegeven zal ik middels twee willekeurige citaten bekrachtigen.
* Voordacht gehouden op 14 oktober 2004 te Utrecht in het Pax Christi Stiltecentrum. Organisator: Katholieke
Verenging voor Oecumene. Thema: Syrisch-orthodoxen in Nederland: ‘Thuis’.
1
Zie op http://members.home.nl/bnayorom/nederlands/suryoye.htm mijn “De etnische identiteit van de
‘Suryoye’”(2001).
2
Tegenwoordig ook op het internet disponibel. Zie voor de Statenvertaling http://www.statenvertaling.net of
http://www.coas.nl/bijbel en voor de NBG-vertaling http://www.biblija.net/biblija.cgi.
3
Uitzonderingen vormen echter de persoonsnaam ‘Aram’ (Genesis 10:22-23; 22:21) en de toponiem ‘Paddan-
Aram’ (Genesis 25:20; 28:2,5-7; 31:18; 33:18; 35:9,26; 46:15). Zie o.a. Syriër(s)/Arameeër(s) = Gen. 25:20;
28:5; 2 Sam. 10:6; Syrisch/Aramees = 2 Kon. 18:26/Jes. 36:11; Ez. 4:7; Syrië/Aram = Ri. 10:6; Hos. 12:13.
4
Joodse Oudheden (93 A.D.), Boek I, hoofdstuk 6 §4 van de Engelse vertaling van William Whiston e.a. (1895)
op http://www.ccel.org/j/josephus/works/ant-1.htm; lees voor de Engelse weergave van het Griekse ‘Aramaious’
echter ‘Arameans’ in plaats van ‘Aramites’. Zie tevens Boek I.143 van de Griekse brontekst, die door B. Niese
(1892) uitgegeven was en beschikbaar is op http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=J.+AJ+toc.

2
Johny Messo
messo@home.nl
Een Nestoriaanse lexicograaf uit Bagdad (fl. 10 e eeuw) noteerde in zijn woordenboek: “de
Suryoye werden eertijds Arameeërs genoemd.” 5 De openingszin van de tweede appendix bij
zijn befaamde kroniek, die meer dan 600 bladzijden telt, werd door de Syrisch-Orthodoxe
Patriarch Michaël (†1199) ingeleid met de woorden: “Voorts schrijven wij met behulp van
God een kroniek van de koninkrijken, die in de oudheid gevestigd zijn door onze natie,
(d.w.z. van) de Arameeërs ofwel de zonen van Aram, 6 (die) Suryoye werden genoemd.” 7
Toen de term ‘Arameeërs’ de betekenis van ‘heidenen’ droeg in de vroege eeuwen van het
Christendom, konden de bekeerde Arameeërs onder dergelijke omstandigheden niet langer
met hun inheemse naam rondlopen. Zoals we zagen, noemden de Grieken de Arameeërs reeds
voor Christus ‘Syriërs’; de Aramese benaming ‘Suryoyo’ is een leenvertaling van dit Griekse
woord. Alzo namen ten slotte ook de Christelijke Arameeërs deze traditie noodgedwongen
over als alternatief voor hun intussen ‘gechristianiseerde’ identiteit in een heidens milieu.
Hoe spijtig het ook is voor de ‘Suryoye’, maar met de stichting van de “Syrische Arabische
Republiek” zijn zij wel van hun traditionele zelfbenaming beroofd. Immers, wat de uiterlijke
identificatie met ‘Syriër’ betreft, bestaat er allerminst een wezenlijk onderscheid tussen een
‘Suryoyo’ en een inwoner van Syrië, al zou deze laatste een Arabische moslim zijn.
Vooral dit feit heeft er toe bijgedragen, dat talrijke ‘Suryoye’ met ondermeer de voornoemde
historische feiten in hun achterhoofd, veeleer kiezen om het voor buitstaanders nietszeggende,
ambigue en onvertaalde begrip ‘Suryoye’ te vervangen door hun prechristelijke benaming
‘Arameeërs’. 8 Alsof de ironie van de geschiedenis wil, dat Arameeërs na 2000 jaar weer hun
authentieke, inheemse naam adopteren en het ditmaal niet meer prijsgeven – koste wat kost.
Ondergetekende is ook een voorstander van het gebruik van deze naam en in het vervolg zult
u mij dan ook horen spreken van ‘Arameeërs’ in plaats van ‘Suryoye’ – onze andere geliefde
naam, die ik persoonlijk liever met mijn volksgenoten deel in onze z.g. ‘Suryoyo’ taal.
Traditioneel maakt men verder een geografische indeling ten aanzien van de Aramese kerken.
Enerzijds representeren de West-Arameeërs tegenwoordig de Syrisch-Orthodoxe kerk
(waaruit de Syrisch-Katholieken & Syrisch-Protestanten ontstaan zijn) en de Maronitische
kerk, anderzijds vertegenwoordigen de Nestorianen 9 en de Chaldeeërs de Oost-Aramese kerk.
Syrisch-Orthodoxen, die van oorsprong uit Tur-‘Abdin (zie onder) komen, noemen zichzelf
Suryoye in hun Aramese spreektaal, terwijl Oost-Arameeërs zichzelf als Sur(y)aye profileren
in hun Aramese dialecten. Al deze Arameeërs hebben ieder op hun eigen manier het literair
Aramese dialect uit Edessa bewaard en gebruiken dit idioom o.a. nog voor de liturgie. 10
5 R. Duval, Lexicon Syriacum auctore Hassano Bar Bahlule, I-III (Paris, 1901) onder het woord Suriya/Syrië.
6 Vgl. de identieke Hebreeuwse constructie bney yisrael = de zonen/kinderen van Israël = de Israëlieten (NBG),
die ondermeer veelvuldig in het Bijbelboek Exodus voorkomt (e.g., 3:11 en 6:5); zie Gen. 32:28 voor ‘Israël’.
7 J.-B. Chabot, Chronique de Michel le Syrien, patriarche jacobite d’Antioche (1166-1199) (Paris, 1899). Boek
III, p. 748 van de Aramese tekst. Zie o.a. ook Michaëls opvatting over Gen. 10:22 (p. 7): “De zonen van Sem
(zijn): de Assyriërs, de Chaldeeërs, de Lydiërs, de Arameeërs die de Suryoye zijn, de Hebreeërs, en de Perzen.”
8 Vgl. reeds de toenmalige Syrisch-Orthodoxe Patriarch Ephrem Barsoum in zijn The Syrian Church of Antioch:
Its Name and History (1952; heruitgegeven door de Aramese organisaties in Midden Europa en Zweden in
1983), die op zijn manier wegens de ambiguïteit van de naam ‘Syriërs’ in Westerse talen, te berde bracht, dat
‘Syrisch-Aramees’ een betere aanduiding is voor de kerk en het volk (P. 43: “the present ambiguity would
disappear if we add ‘Aramaic’ to the Syriac language, and ‘Aramean’ to the Syrian Church.”). Vgl. mijn
belichting van dit boekwerk (2001) op http://members.home.nl/bnayorom/nederlands/eb.htm.
9 Sinds 1976 de ‘Assyrische Kerk van het Oosten’; niet zelden ‘Assyriërs’ genoemd (vgl. n.18, beneden).
10 Vgl. mijn “Een beknopte inleiding over de Aramese taal,” vanaf 20 november op www.midyat.nl.

3
Johny Messo
messo@home.nl
Kortom, geheel in overeenstemming met de opinie van hun voorouders is de historisch juiste
identificatie van de ‘Suryoye’ Arameeërs en de ware naam voor hun taal en cultuur Aramees.
2. Mesopotamië = Aram-naharaim & Tur-‘Abdin
De Arameeërs, die zich heden ten dage in Nederland bevinden, zijn van oorsprong nagenoeg
allen afkomstig uit de landen Turkije, Syrië en Irak. Kort na de triomf op het Ottomaanse Rijk
werden deze staten met behulp en/of instemming van de Westerse mogendheden opgericht.
Reeds in de oudheid stond het gebied van het huidige Zuidoost-Turkije, Noordoost-Syrië en
Noord-Irak bekend als ‘Mesopotamië’ – Grieks voor “[het land] tussen de rivieren,” namelijk
de Eufraat en de Tigris. Ook deze geografische naam is onder invloed van de Septuagint de
Westerse Bijbelvertalingen ingeslopen. In alle gevallen reproduceert het namelijk de
Hebreeuwse samenstelling ‘Aram-naharaim’, d.i. “[het land] Aram van de [twee] rivieren.” 11
Een millennia oude landstreek in het noorden van Aram-naharaim is ‘Tur-‘Abdin’. Assyrische
bronnen tussen de 14e-7e eeuw v.Chr., waarin de Akkadische naamgeving van dit gebied
‘Kashiari’ luidt, 12 schetst het markante beeld van talloze Aramese prinsdommen, die een groot
obstakel vormden voor de Assyrische koningen met hun expansiedriften richting het westen. 13
Het is frappant, dat de wijlen Syrisch-Orthodoxe Patriarch en geleerde Ephrem I Barsoum
(1887-1933-1957) reeds in zijn Geschiedschrijving over het landschap van Tur-‘Abdin
(Glane, 1985 2 ), p. 14, postuleerde: “De eerste bewoners in dit gebergte nu zijn de Arameeërs.”
Te meer, daar dit feit geconfirmeerd wordt door recente studies van archeologen en historici,
die de oorsprong der Arameeërs situeren in Opper-Mesopotamië, d.i. in Zuidoost-Turkije. 14
11 Zie Gen. 24:10; Dt. 23:4; Ri. 3:8 (syrias potamōn); 1 Kron. 19:6 (syrias mesopotamias); Ps. 60:2 (59:2,
mesopotamian syrias): http://spindleworks.com/septuagint/septuagint.htm. Het Hebreeuwse ‘naharaim’ is een
zogeheten dualisvorm, maar het is niet zeker of het ook werkelijk die betekeniswaarde draagt. Vandaar de
dubbelzinnigheid in de vertaling: gaat het om ‘twee’ (dualis) bekend veronderstelde rivieren of gaat het mogelijk
om meerdere rivieren? Traditioneel werd ‘Aram-naharaim’ opgevat als het ganse gebied tussen de rivieren de
Eufraat en de Tigris. Tegenwoordig zijn er echter ook andere meningen; zo zijn er kenners, die het landschap
tussen de Eufraat en de Khabur rivier in Noordoost-Syrië als Aram-naharaim beoordelen.
Weliswaar is het Oude Testament niet vanuit een Aramees perspectief geschreven, maar desondanks blijft het
een waardevolle bron voor de vroege Aramese historie. Zo zijn er verscheidene composities met het voorvoegsel
‘Aram’ in de Bijbel aanwezig, waaronder de toponiemen Paddan-Aram, Aram-Soba, Aram-Ma‘ka en Aram-
Damascus, die op het eind louter ‘Aram’ is gaan heten (evenals Aram-naharaim in Ri. 3:(8,)10 slechts ‘Aram’
genoemd werd).
12 Zie o.m. S.P. Brock, “Tur ‘Abdin – a Homeland of Ancient Syro-Aramaean Culture,” in H. Hollerweger,
Living Cultural Heritage. Turabdin: Where Jesus’ language is spoken (Linz, Österreich: Freunde des Tur Abdin,
1999), p. 22 (alle teksten aangeboden in het Engels, Duits en Turks) en R. Macuch, “Tur ‘Abdin Through the
Ages,” in Abr-Nahrain (1991) Vol. 29, pp. 87-105. Bijv. p. 92: “Tur ‘Abdin has a history of one and a half
millennia before the conversion of its Aramean inhabitants to Christianity and is mentioned in several Assyrian
records, such as Adadninari I (1305-1274) and Salmanassar I (1274-1244), in which wine regions, especially the
good wine of the Mount Izala [Turo d-Izlo], a name still used for the southern part of Tur ‘Abdin, is mentioned.”
13 Zie bijv. H4 “De Aramese Koninkrijken” in S.P. Brock et al., De Verborgen Parel: Het Aramese Erfgoed en
de Syrisch-Orthodoxe Kerk Boek I (Rome, 2001). Vgl. ook mijn “De Verborgen Parel” in Pokrof (2002;
http://www.oecumene.nl/uitgaven/pokrof/2002/pokrof%202002-3.pdf), pp.6-7, en “3000 jaar Aramese
Geschiedenis”(2002) op http://members.home.nl/bnayorom/nederlands/aramese_historie.htm.
14 Zie vooral M. Schwartz, “The Origins of the Aramaeans in Syria and Northern Mesopotamia: Research
Problems and Potential Strategies,” in O.M.C. Haex, H.H. Curvers and P.M.M.G. Akkermans (eds.), To the
Euphrates and Beyond. Archaeological Studies in Honour of Maurits N. van Loon (Rotterdam, 1989), pp. 275-
291; H. Sader, “The 12th Century B.C. in Syria: The Problem of the Rise of the Aramaeans,” in W.A. Ward &
M.S. Joukowsky (eds.), The Crisis Years: The Twelfth Century B. C. From Beyond the Danube to the Tigris
(Kendall / Hunt Publishing Company, 1992), pp. 157-163 (zie ook de respons van T.L. McClellan op dit artikel

4
Johny Messo
messo@home.nl
De geografische nomenclatuur ‘Tur-‘Abdin’ is in wezen Aramees voor “Het Gebergte der
dienaren [Gods]” en symboliseert het bestaan van een eeuwenoude Christelijke traditie, die
teruggaat tot de vroege geschiedenis van het Oosterse Christendom. 15 De nog zichtbare
presentie van talrijke kerken en kloosters in dit voormalige bolwerk van het Aramese
Christendom, dikwijls met recht de “Berg Athos van het Oosten” genoemd, wordt sinds enige
tijd echter gekenmerkt door de opvallend grote absentie van de inheemse bevolking.
3. De leegloop van Tur-‘Abdin
Hoe heeft het ooit zover kunnen komen, dat vanaf de beginjaren 1960 de Arameeërs massaal
hun eeuwenoude thuisland zouden gaan verlaten in ruil voor een wildvreemde samenleving? 16
Het volgend resumé tracht u enig inzicht te verschaffen over de wezenlijke migratiemotieven.
In de 19 e eeuw hadden de intussen sterk gedecimeerde Arameeërs, die ontegenzeglijk tot de
autochtone bevolking van Aram-naharaim behoren, 17 periodieke vervolgingen te verduren.
Alleen al in de jaren 1843 en 1895-96 zijn er zo’n 35.000 Arameeërs van het leven beroofd. 18
Een nog groter dieptepunt, dat onoverkomelijke verwoestingen heeft aangericht op de
Aramese gemeenschap, was de Christelijke Genocide 19 in het Ottomaanse Rijk gedurende de
Eerste Wereldoorlog; in totaal werden er naar schatting 500.000 Arameeërs uitgemoord. 20
Na en zelfs voor deze barbaarse pogingen om de Christelijke minderheden uit te roeien, waren
er al groepen Arameeërs noodgedwongen op de vlucht geslagen naar de naburige Arabische
landen, Australië en de beide Amerika’s. Veel Arameeërs afkomstig uit Zuidoost-Turkije,
zoals Tur-‘Abdin en Hakkari, zijn vooral naar Syrië, Irak, Libanon en de Amerika’s gevlucht.
Daar de majoriteit van de Nederlandse Arameeërs uit Syrisch-Orthodoxe gelovigen bestaat,
die hun oorsprong in Tur-‘Abdin hebben, beperk ik mij in het vervolg tot deze gemeenschap.
Na de ondergang van het Ottomaanse imperium waren de tegenslagen echter nog niet ten
einde. Ten tijde van de Koerdische opstand in 1925-26 in Zuidoost-Turkije, kregen Syrisch-
Orthodoxe kerken en kloosters het opnieuw zwaar te verduren. 21 Nog geen decennium later
werd het Syrisch-Orthodoxe patriarchaat vanwege de penibele situatie naar Syrië verhuist. 22
in dezelfde uitgave, pp. 164-173); W. T. Pitard, “Arameans,” in A. J. Hoerth, G. L. Mattingly and E. M.
Yamauchi (eds.), Peoples of the Old Testament World (Baker Books, 1996 2 ), pp. 207-230.
15 Vgl. de bijdragen van S.P. Brock en A. Palmer in H. Hollerweger (n.10, boven), pp. 22-23 en 37-46 (Engels).
16 Hoofdstukken drie en vier in de doctoraalscriptie van J. Schukkink, De Suryoye: een verborgen gemeenschap.
Een historisch-antropologische studie van een Enschede vluchtelingengemeenschap afkomstig uit het Midden-
Oosten (Enschede, 2003; ISBN: 90-9017346-3) bevatten een gedegen analyse ten aanzien van deze vraag.
17 De geforceerde indringing van Arabieren, Turken en Koerden is door meerdere vroege Aramese schrijvers
vastgelegd; zelfs de bronnen van de genoemde volken onderkennen hun niet-Mesopotamische afkomst.
18 Ten aanzien van 1843 klinken nog altijd de treffende woorden door van A. Thiry, “Nestor: het mes van de
profeet,”in De Brakke Hond 58 (1998; http://www.brakkehond.be/58/thiry1.html): “Zeker is enkel dit: de
Hakkari-slachting van 1843 maakt duizenden slachtoffers onder de Assyriërs, het grootste dodental sinds de
massale vervolgingen door Timoer Lenk. Het is de eerste gongslag. Niemand luistert. Katholieke, protestantse en
anglicaanse missies jagen vanuit Oermia met verdubbelde ijver op de nestoriaanse zielen.” Omtrent 1895-96
volstaat de bemerking van S.P. Brock, De Verborgen Parel (zie n.11, boven), Boek III, p. 66: “een handschrift
uit Mosul (1896), vermeldt het aantal van 25.000 vermoorde Syrisch-Orthodoxen (en 80.000 Armeniërs).”
19 De misleidende beschrijving van deze tragedie als de “Armeense Genocide” impliceert een ontkenning dan
wel uitsluiting van andere Christelijke slachtoffers, zoals de Arameeërs en de Grieken.
20 De meest recente wetenschappelijke verhandeling omtrent dit onderwerp is S. de Courtois, The Forgotten
Genocide: Eastern Christians, The Last Arameans (Gorgias Press, 2004); vertaald naar het Engels door Vincent
Aurora vanuit het Franse Le Génocide oublié. Chrétiens d’Orient, les derniers Araméens.
21 S.P. Brock, De Verborgen Parel (zie n.13, boven), Boek III, p. 68v.
22 In 1933 naar Homs en in 1957 naar Damascus, waar de huidige Patriarch tot op heden resideert.

5
Johny Messo
messo@home.nl
Buiten de fysieke vervolgingen, 23 waarvan we zojuist de belangrijkste gebeurtenissen vermeld
hebben, onderging de Syrisch-Orthodoxe gemeenschap op meerdere fronten narigheden. In de
nieuw ontstane Republiek Turkije kregen zij nu tevens te maken met het Turks chauvinisme,
dat binnen de Turkse staatsgrenzen geen plaats toekende aan niet-Turkse minderheden. 24
Na de Eerste Wereldoorlog stond de ultranationalistische regeringen hetzelfde beleid voor
ogen als tijdens de Christelijke Genocide, doch ditmaal verschilde de praktische uitvoering.
Turkije was enkel bestemd voor de Turken en het land kende slechts één taal, het Turks. 25 Zo
ontstond er een periode van Turkificering en een rijk Christelijk erfgoed moest het ontgelden.
Hoewel Turkije in theorie een secularistische republiek meende te zijn met een scheiding
tussen de politiek en de religie, zag de praktijk er anders uit. Al vroeg was duidelijk, dat de
islam de Turkse maatschappij feitelijk domineerde. 26 Daar christenen volgens het islamitisch
recht (shari‘a) een discriminerende positie toebedeeld wordt en zij slechts één recht hebben,
het tweederangsburgerrecht, 27 werden de Arameeërs ook de dupe wegens hun Christelijkheid.
Het zojuist geschetste beeld, weliswaar uiterst summier, is in vogelvlucht wat de Arameeërs
zoal ervaren hebben. Stelt u zich eens voor hoe zij zich voelden na vele moordpartijen en
verwoestingen, die zij nauwelijks te boven zijn gekomen, en na voortdurende discriminatie.
Zeker, hun wereldbeeld werd beheerst door verslagenheid, angst, onzekerheid, verlatenheid
en machteloosheid, d.i. het onvermogen om hun lot in vrijheid in hun eigen land te bepalen.
Alle ellendige ervaringen, die de nationale psyche van de Arameeërs ernstig aantastten,
brachten een dusdanig geestelijke toestand teweeg, die de begeerte aangewakkerd had om
elders een nieuw bestaan op te bouwen ten koste van het eeuwenoude vaderland.
In de beginjaren 1960, vlak na de Tweede Wereldoorlog, deed West-Europa een beroep op
werknemers vanuit het buitenland. Zo trok ook de wederopbouw van Nederland de aandacht
van enkele tientallen jonge en frisse Aramese arbeidskrachten in de periode 1964-1975. Velen
waren werkzaam in de industriële sectoren (confectie-, textiel- en metaalnijverheid) in de
Twentse steden Hengelo, Enschede en Oldenzaal en in steden als Amsterdam en Amersfoort.
Het recht op gezinshereniging maakte, dat de getrouwden onder de Aramese ‘gastarbeiders’
overige gezinsleden naar Nederland haalden. Maar de eigenlijke massale toestroom van de
Arameeërs werd pas vanaf de allereerste asielaanvraag in 1975 ingeleid. De contemporaine
burgeroorlog in Beirut alsmede het Cyprus conflict wakkerden bij de moslims in en rondom
Tur-‘Abdin extreme haatgevoelens aan, die zij ventileerden op de Christelijke Arameeërs.
23 Alle gruweldaden waren wel het nefaste gevolg van een samenspel tussen plunderende Koerdische (semi-)
nomadenstammen en het laconieke Ottomaanse (en later Turkse) leger, dat haar beschermende taak liet afweten.
24 Ofschoon het Verdrag van Lausanne (juli 1923), dat ook door Turkije ondertekend is, op papier garant stond
voor de veiligheid en de gelijkwaardigheid van alle “niet-moslim minderheden” in Turkije, pakte de realiteit
echter anders uit. Daar de zogeheten “niet-moslim minderheden” nooit gedefinieerd waren, gunde de arbitraire
lezing van de Turken slechts de Armeniërs, de Grieken, de Joden en de Bulgaren (na een bilateraal verdrag met
Bulgarije in 1925) deze status. Daarom bleven Arameeërs verstoken van basale rechten (e.g., sociale, culturele).
25 De Turkse uitleg van Lausanne (n.24) had rampzalige consequenties voor Arameeërs. Hun complete identiteit,
ja hun hele bestaan (historie en heden), werd ontkend. Zij zouden Turken zijn en Turkse historici spraken zelfs
van “Turko-Semieten.” Dezelfde fundamentele mensenrechten als Turken hebben zij nochtans nimmer ervaren.
26 Het leger, dat zichzelf nog steeds als hoeder van de geseculariseerde erfenis ziet, heeft in het verleden wel
enkele malen politiek moeten ingrijpen toen islamitische partijen dreigden het politiek bestel over te nemen.
27 Zelfs dat recht genoten Arameeërs niet. Als directe slachtoffers van het Turks nationalisme en het groeiend
islamisme, die beiden extreme vormen aannamen, werden zij na de moslims, de Koerden en de “niet-moslim
minderheden” (Armeniërs, Grieken, Joden en Bulgaren) doorgaans als ‘vierderangsburgers’ beschouwd.

6
Johny Messo
messo@home.nl
Toen deze spanningen grote angst en onzekerheid zaaiden (de Genocide stond immers nog
vers in het geheugen), ging intussen het bericht rond in Tur-‘Abdin, dat het Christelijke
Westen duurzame vrede, veiligheid en zekerheid kon waarborgen. Gelijkwaardigheid (gelijke
rechten, gelijke kansen), educatiemogelijkheden, sociale voorzieningen en democratische
waarden waren bovendien een droom, ja een onvoorstelbare realiteit voor de Arameeërs.
Zo ontstonden er spoedig verschillende migratiegolven vanwege de omstandigheden in Tur-
‘Abdin. Bovendien gold ook, dat hoe meer mensen er vertrokken, hoe minder mensen er
achterbleven. En hoe minder er achterbleven, hoe kwetsbaarder de gemeenschap werd voor de
talrijke Koerdische infiltranten, die Tur-‘Abdin zouden bevolken. Tussen 1975-1983 en later
vanwege de PKK-strijd van 1984-1999 vluchtten er talloze Arameeërs o.m. naar Nederland.
Tegelijkertijd vroegen er vanaf de midjaren 1980 ook veel Arameeërs uit Syrië politiek asiel
aan in Nederland. 28 De oorlog tussen Irak en Iran van 1980-1988 en vooral de eerste
Golfoorlog in 1990-91 noodzaakten tevens de Irakese Arameeërs te vluchten voor hun leven;
sinds de tweede Golfoorlog zijn opnieuw veel Arameeërs om het leven gekomen en is de
vluchtelingenstroom uit Irak tot op heden nog volop in gang.
Noot: Vanaf dit punt is de lezing niet uitgewerkt. Niettemin volgen enkele beknopte
notities, die mogelijk van interesse kunnen zijn voor de lezer.
4. De vorming van de Aramese gemeenschap in Nederland
N.B.: Vanaf de eerste migratiestromingen uit Tur-‘Abdin maakte Nederland kennis met de
‘Christen-Turken’ (Armeniërs vielen hier ook onder), ‘Turkse Christenen’, 29 ‘kerk-Turken’
(vanaf 1979), ‘Jakobieten’ en ‘Syrisch-Orthodoxen’. De namen ‘Arameeërs’, ‘Assyriërs’,
‘Syriërs’ kwamen toentertijd minder vaak voor en van ‘Suryoye’ had nog niemand gehoord. 30
De Nederlandse Arameeërs, die voornamelijk doch niet exclusief 31 uit Syrisch-Orthodoxen
bestaan, wier directe of indirecte (bijv. Syrië) wortels in Tur-‘Abdin liggen, hebben vanaf hun
aankomst in Nederland gestalte gegeven aan hun voortbestaan vanuit twee perspectieven, de
religieuze en de seculiere organisatie van het volk.
A. De Syrisch-Orthodoxe kerkgemeenschap
1. Klooster
2. Kerken
B. De seculiere organisaties
5. Succes in de maatschappij (‘bloei’)
Generaties groeiden op in twee verschillende werelden. Enerzijds werden zij thuis opgevoed
met de Semitische cultuur, denkwijze en traditionele normen en waarden. Anderzijds werden
zij buitenshuis onvermijdelijk geconfronteerd met de Indogermaanse taal en met een radicaal
andere denkwereld: een wereld, die intussen enkele eeuwen gevorderd was en de invloedrijke
28
Zie bijv. het Rapport Syrische Christenen, dat door J.L. Hofdijk en J.J.G. Jansen werd uitgebracht aan de
Stichting Inlia (Groningen, 1989).
29
In het Hengelose Dagblad van 16-02-1981 (p. 5) lezen we bijvoorbeeld: “Velen weten niet dat de Syrischorthodoxe
kerk Turkse christenen zijn.”
30
Zie mijn “De benaming ‘Suryoye’ in Nederland,” in Infodessa Jaargang 6, Nr.15 (december, 2001), pp. 13-22
(vanaf december op www.midyat.nl) over het ontstaan van het begrip ‘Suryoye’ in de Nederlandse volksmond).
31
Veel Syrisch-Katholieken en Syrisch-Protestanten zijn namelijk lid van een Syrisch-Orthodoxe kerk en/of een
Aramese organisatie in Nederland.

7
Johny Messo
messo@home.nl
ideeën van de Romantiek en de Verlichting, alsmede het emancipatietijdperk en vele nieuwe
bijzondere uitvindingen voor was op de Arameeërs.
Maatschappelijk succes is vooral zichtbaar op de volgende terreinen:
* Onderwijs
* Lucratieve zaken
* Actieve participatie lokale politiek
* Sport (profvoetballers)
6. Remigratie: Terugkeer naar het vaderland?
De constatering, dat er in Zweden en Duitsland samen meer dan 100.000 Arameeërs wonen,
wiens wortels in Tur-‘Abdin liggen, terwijl er in heel dit gebied minder dan een onbeduidend
maximumaantal van ca. 2.500 zielen achtergebleven zijn, 32 is bijzonder schrikbarend. Vooral
als u zich bedenkt, dat deze ooit zo befaamde “Berg Athos” der Arameeërs weldra in een
islamitisch centrum, in een brandpunt van islamitisch fundamentalisme, dreigt te veranderen.
De voornaamste belemmeringen voor een evt. terugkeer naar Tur-‘Abdin zijn als volgt samen
te vatten:
• De sociale, economische en medische voorzieningen in Zuidoost-Turkije zijn nog
immer bar slecht, daar Turkije nooit serieus geïnvesteerd heeft in deze regio.
• In sommige Aramese dorpen is het nog steeds slecht gesteld met het wegennet,
waardoor ze moeilijk toegankelijk blijven.
• De overbodige aanwezigheid van Koerdische ‘dorpswachters’ (door de overheid
aangesteld), die hun zinnen hebben gezet op de Aramese woongebieden.
• Het aantal Koerdische infiltranten, dat Aramese dorpen en huizen heeft overgenomen
alsmede het groeiend islamitisch karakter van deze voormalige puur Christelijke regio.
• De educatiemogelijkheden zijn nog erg beperkt evenals andere leefsituaties, die het
voor jongeren aantrekkelijk zouden kunnen maken om er te leven (e.g., sport,
bioscopen, winkelcentra, uitgaansgelegenheden, etc.).
Wat betreft de bovengenoemde en andere punten ontvangen Diaspora Arameeërs nog te
weinig of geen ondersteuning van overheidswege.
Ondanks deze obstakels is de afgelopen jaren de wil en het verlangen om naar het vaderland
terug te keren in toenemende mate aanwezig. Dit uit zich o.a. in benefietfeesten, waarvan de
opbrengsten doorgaans besteed worden aan restauraties van oude kerkgebouwen in Aramese
gebieden. Tevens beginnen steeds meer Aramese families aan bouwprojecten in Tur-‘Abdin.
7. SOKA & RKK: verschillen en overeenkomsten
1971: Syrisch-Orthodoxe Patriarch Yakub III naar Vaticaan, bezoek bij Paus Paulus VI.
1984: Syrisch-Orthodoxe Patriarch Zakka I Iwas naar Vaticaan, bezoek bij Paus Johannes II. 33
2001: Paus Johannes Paulus II op bezoek bij de Syrisch-Orthodoxe Patriarch Zakka I Iwas in
Damascus. 34
32 Zo Prof. H. Hollerweger in zijn toespraak “Der Tur Abdin soll von Aramäern neu besiedelt werden” op het
VN Kantoor in Genève op 23-7-2004. De lezing van Dhr. Hollerweger droeg bij aan het evenement “Ancient
Hidden Pearl from Mesopotamia Revealed: United Nations Enriched By the Aramean People: 3000 Years of
Living Aramean Heritage,” dat georganiseerd was door de Syriac Universal Alliance, een NGO bij de VN.
33 O.a. H. Aydin, Die Syrisch-Orthodoxe Kirche von Antiochien: Eind geschichtlichter Überblick (Glane, 1990),
pp. 139-174, bevat de Engelse documenten alsook de Duitse vertalingen van deze historische gebeurtenissen.

8
Johny Messo
messo@home.nl
Verschillen en overeenkomsten tussen de Rooms Katholieke en de Syrisch-Orthodoxe kerk. 35
Verschillen:
* Z.g. filioque doctrine: de RK toevoeging dat de Heilige Geest “van de Vader en de Zoon
uitgaat,” wordt niet erkend door de SO kerk.
* De Paus wordt als onfeilbaar en als vertegenwoordiger van Christus op aarde gezien; de SO
kerk daarentegen kent haar Patriarch deze standpunten niet toe.
* Z.g. “vagevuur” is de SO geloofsleer vreemd.
* Maria’s onbevlekte ontvangenis kent de SO niet; enkel Christus was zonder zonde geboren.
* SO erkent slechts 3 oecumenische concilies, nl. Nicea (325), Constantinopel (381), Efeze
(431); RKK erkent Chalcedon (451) en ook na dit concilie kent de RKK nog meerdere
oecumenische kerkvergaderingen.
Overeenkomsten:
* De hiërarchie is nagenoeg gelijk
* Beide kerken erkennen dezelfde zeven sacramenten, incl. het sacrament van priesterschap
* Er bestaan veel overeenkomsten in de liturgie van beide kerken. 36
* Erkennen allebei de eerste drie oecumenische concilies, nl. Nicea (325), Constantinopel
(381), Efeze (431).
De betrekkingen tussen de Syrisch-Orthodoxe Kerk van Antiochië en de Rooms Katholieke
Kerk zijn goed. 37
Ten slotte is de Syrisch-Orthodoxe kerkgemeenschap de Nederlandse kerken (katholieken en
protestanten) hartelijk dankbaar voor alle broederlijke hulp, die zij ontvangen hebben sinds
hun aankomst in Nederland; deze dankbetuiging is vooral te wijden aan de ondersteuning
tijdens de Syrisch-Orthodoxe vluchtelingenproblemen.
34 Vgl. de edities van het blad van het Syrisch-Orthodoxe diocees, Kolo Suryoyo, van datzelfde jaar. Zie echter
ook de opmerkingen van S. Hanna, “Missverständnisse über das gemeinsame Kommuniqué von 1984 zwischen
Rom und Antiochien bei den syrischen Geistlichen und Gläubigen,” in Kolo Suryoyo 110 (1996), pp. 223-225.
35 Zie voor meer voorbeelden S. Hanna, “Die dogmatischen Konsensen und Dissensen zwischen der syrischorthodoxen
Kirche und der römisch-katholischen Kirche,” in Kolo Suryoyo 104 (1995), pp. 133-138.
36 Binnenkort verschijnt er een Nederlandse vertaling van de Syrisch-Orthodoxe liturgie door Drs. G. Acis.
37 Vgl. vooral de publicaties van de Weense stichting Pro Oriente. Consulteer tevens de bijdragen van A. Davids,
“De Syrische Dialoog,” in Het Christelijk Oosten 47 (1995), pp. 213-233 en recentelijk S.P. Brock, “The Syriac
Churches and Dialogue with the Catholic Church,” in The Heythrop Journal 45/4 (2004), pp. 466-476.