Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

ning. Op het arrondissementeel congres
van 1933 riep hij in niet mis te verstane
bewoordingen op tot een radikale verjonging:
‘Gé zult de jeugd bij U niet krijgen
omdat ze revolutionair is en U niet helpt
in uw reformisme! We moeten met een
socialistisch programma ten strijde, met
een van socialisatie. We moeten revolutionaire
daden stellen. … We vragen daden en
revolutionaire politiek. De jeugd is er voor
en als de leiders dat niet doen dan zullen
wij het zelf doen.’
Alfons Vranckx wachtte een sportieve
carrière als atleet en voetballer, maar hij
stopte op zijn 18 de met competitie. In zijn
universiteitsjaren liet hij zich opmerken als
flamingant, gelovig socialist en publicist.
De latere rex-leider Degrelle schreef: Les
Flamingants. Als reactie schreef Vranckx
Confession d’un Flamingant, waarin hij de
achterstand van Vlaanderen in gerecht,
onderwijs en bestuur op de korrel nam. In
de brochure Katholicisme en Socialisme.
Een wekroep tot de Christenen voor het
Socialisme toonde hij aan dat geloof en
socialisme best konden samengaan.
Hij werkte mee - een tijdje zelfs als hoofdredacteur
- aan het radicaal-flamingantische
en socialistische tijdschrift Menschen.
Ook Tielemans zat tussen 1928 en 1931 in
de redactie van dit tijdschrift. Hij leverde
ook bijdragen voor Schakels, een tijdschrift
van gewezen linkse activisten, onder wie
Ursi en vooral diens kompaan van weleer
Leo Magits, nu ballingen in Nederland.
Vranckx waakte als vaste editorialist en
hoofdredacteur van De Volkswil over de
ideologische lijn. Hij schreef vaak doordachte
commentaren bij de nationale en
internationale actualiteit en theoretische
bijdragen over het landbouwvraagstuk,
over het marxisme en godsdienst. Vranckx
nam stelling in discussies, die de partijgelederen
beroerden, en droeg met zijn
columns bij tot de opinievorming van de
militanten.
Zijn hoofdartikels tilden het niveau van het
weekblad hoog boven het gekrakeel met de
tegenstrevers, het propagandistisch jargon
en de geuren en walmen van de interne
keuken. Of die edito’s even vlijtig gelezen
werden als de partijnieuwsjes of de vakbondsinformatie,
valt te betwijfelen.
1919-1950 | 93
Met het Plan De Man wilde de
BWP een breed front tegen het
kapitalisme