Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

van een felle electorale polemiek. De oppositie
kraakte het project af met argumenten
waar de BWP als arbeiderspartij weinig
kon tegen inbrengen. De katholieken
vonden dat het voorstel niets te maken had
met echte urbanisatie, die zich bij voorrang
moest bezighouden met het probleem
van de krotwoningen. Nieuwkomer Rex
bezorgde het project de doodsteek door in
een verkiezingsblad uit te pakken met een
fotoreportage over de gangetjes, ‘haarden
van tering, ontucht en communisme’.
Doms kreeg het project ook moeilijk verkocht
aan zijn volkse achterban, waarmee
hij al overhoop lag. De BWP mocht nog
repliceren dat huisjesmelkers de rangen
van de katholieke partij en Rex bevolkten,
de toon voor een afgang was gezet. Met
de nieuwe coalitie van katholieken en Rex
verdween de droom van Doms en Ladeuze
in het stadsarchief. Het schaalmodel ging
verloren in de bombardementen van de
geallieerden. Beide promotoren stierven
in 1940. De Volksplaats werd als een laat
eerbetoon omgedoopt tot Monseigneur
Ladeuzeplein. Het volksvermaak en de
kermis bleef. De auto’s verdwenen ondergronds
en ook de markt kwam terug.
In een interview met De Nieuwe Tijd
(mei 1938) moest voormalig burgemeester
en katholiek lijsttrekker Van der Vaeren
toegeven dat Leuven mooier geworden
Schaalmodel Ladeuzeplein
1919-1950 | 85
was. Maar dat verbloemde letterlijk de
‘dictatuur’ van Doms. Die had niets gedaan
aan de werkloosheid en de tientallen
steegjes en krotten. Maar vooral: hij had de
financiële reserves opgebruikt en een lege
stadskas achtergelaten. De meer begoede
kiezer mocht zich niet laten verleiden door
de projecten van Doms. Hij bleef toch nog
de kopman van een partij van ‘Godloochenaars
die kristene werklieden broodroofden
en met nieuwe belastingen de kleine
burgerij lieten bloeden en de stadskas
hadden leeg gemaakt.’ Grondplan Ladeuzeplein