Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

mutualiteiten
Onder het motto ‘Hoe sterker verenigd,
hoe machtiger’ groepeerden de socialisten
alle mutualiteiten van de arrondissementen
Brussel en Leuven in de Federatie van
Socialistische en Syndicalistische Mutualiteiten.
Met 10% van het totaal aantal verzekerden
was Leuven het kleine broertje.
Henri Bollens was er voorzitter. Een sterke
troef was de dienstverlening, die met een
uitgebouwde medisch-farmaceutische
dienst (o.m. gratis geneesmiddelen, gratis
consultatie van een arts) ruimer was dan
die van de concurrentie. De mutualiteit
had lang een beroep gedaan op privéartsen.
Maar toen bindende akkoorden
over de tarieven uitbleven, opende de
polikliniek César De Paepe in 1926 haar
deuren aan de Bondgenotenlaan. In dit medisch
centrum konden leden terecht voor
‘kinderziekten, heelkunde en vrouwenziekten,
keel-, neus- en oorziekten, algemene
geneeskunde, spijsverteringsorganen etc.’,
aldus een advertentie. Vanaf 1930 organiseerden
de echtgenotes van Tielemans en
Doms er raadplegingen voor zuigelingen.
De Socialistisch Vooruitziende Vrouwen
waren begaan met het welzijn van moeder
en kind. Na het invoeren van het algemeen
stemrecht werd van deze vrouwenziekenbond
ook politieke actie verwacht. Bij
tegenvallende verkiezingen werd steevast
door de mannelijke leiding verwijtend
uitgehaald naar de vrouwen. In 1926 werd
de mannen op het hart gedrukt: ‘Leidt uw
vrouw op in ’t politiek leven, brengt ze mee
op vergaderingen, stelt een partijblad ten
haren dienst - en dat alle dagen. Leert ze
politiek ‘denken’ en dan zal ze kunnen
‘oordelen’ (De Volkswil, 16 oktober 1926).
Katholieke voorstellen om vrouwen
stemrecht voor de provincieraad te geven,
werden steevast door de lokale patijafdeling
afgewezen.
1919-1950 | 73
De mening dat de vrouw niet in
de fabriek, maar ‘aan de haard’
thuishoorde als huisvrouw en
opvoedster, was in de partij
wijdverbreid. Mannen moesten
genoeg verdienen om een
gezin te onderhouden. De
Vooruitziende Vrouw cultiveerde
ongewild het beeld van de vrouw
door zich vooral toe te leggen
op problemen van hygiëne,
voeding, gezinsbudgettering,
en activiteiten als snit en naad,
koken en kinderverzorging.
De socialistische vrouw was
een spaarzame huisvrouw, die
als een liefdevolle echtgenote
moest zorgen dat de man na
een zware dagtaak in een net
en aangenaam huiselijk milieu
opgevangen werd.
Consultatieruimte van de
‘rode kliniek’ César de Paepe