Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

68 | Het Socialisme in Leuven
Socialistische affiches
1925
bij Remy sloeg wonden. De staking werd
verloren door onderkruipers, maar ook
door omkoping en intimidatie, zo beweerden
arbeiders achteraf. De harde kern
vloog buiten. Anderen kregen de kans om
tot betere inzichten te komen en werden
voor vijf jaren ‘verbannen’ naar filialen
van Remy in Spanje (Hernany) en Frankrijk
(Gaillon). Deze staking deed ook de
partijafdeling van Wijgmaal geen deugd.
Vakbond en partij werkten voortaan in
stilte, uit schrik dat hun leden aan de deur
zouden gezet worden. Alleen wie niet bij
Remy werkte kon zich openlijk ‘outen’ als
socialist, anderen in de beslotenheid van
het stemhokje waar meer dan de helft van
de Wijgmaalse kiezers het bolletje ‘rood’
kleurde, zoals bleek in 1926. Van de 11
gemeenteraadsleden in Herent waren er
5 socialist.
Bij schoenfabrikant Wanet in de Mechelsestraat
brak in oktober 1924 een staking
uit voor een looneis van 10%. Uit solidariteit
met de ‘getroffen’ patroon riepen
alle werkgevers van de lederverwerking
de lock-out uit, waardoor 300 arbeiders
op straat stonden. Na 12 weken werd de
staking beëindigd met een kleine loonsverhoging,
maar met de erkenning van
de vakbond. In 1928 werden 5 patroons
veroordeeld tot het betalen van een zware
boete omdat ze akkoorden destijds niet naleefden.
Ook in de metaalbedrijven dreigden
de patroons in 1924 met een lock-out
als de acties tegen de niet-indexering van
‘Nu of nooit meer willen we nog met de leiders der kristene vakbonden in aanraking komen;
we pesten die verdeelers, die verraders van het proletariaat. Arbeiders, bant alle kristene en
burgersbladen uit den huize; beantwoordt de oproepen dier kristene farizeeërs niet meer, die enkel
ten doel hebben de arbeiders tegen elkander op te ruien. Sluit u allen aan bij onze organisaties; vormt
een arbeidersblok in staat om het kapitalistische blok te vergruizen en de kristene verraders in hun
vuil te versmachten. Hoog de harten! Leve de arbeidersinternationale!’
De Volkswil, 19 september 1925