Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

wat gezien de vooroorlogse traditie voor
de hand lag. Maar voor de conservatieve
liberalen bleek het burgerlijke hemd
nader dan de ‘blauwe’ werkmanskiel. Zo
gebeurde wat voordien ondenkbaar was:
liberalen en katholieken bereikten een
akkoord over het burgemeesterschap en
de bevoegdheden Onderwijs en Openbare
Werken. Pas daarna zochten ze de socialisten
aan voor de vorming van een drieledig
college.
De socialisten kregen twee ‘minderwaardige’
schepenambten aangeboden:
Financiën en Burgerlijke Stand en stapten
uit het overleg. Door Louis Tielemans als
derde schepen aan te duiden, probeerden
katholieken en liberalen nog de BWP te
doen toegeven. Tielemans ontweek dit al
te doorzichtig maneuver en diende prompt
zijn ontslag in. In maart 1922 haakten de
socialisten definitief af en werden de twee
onbemande schepenzetels ingevuld.
De parlementsverkiezingen van 1921 stonden
volledig in het teken van de militaire
kwestie. Er was een incident geweest met
minister Anseele en als gevolg daarvan
stapten de socialistische ministers op.
De BWP verloor 2% van de stemmen. Doms
en Hessens behielden hun zitje in de Kamer.
Desiré Vandemoortele werd senator. Bij de
provincieraadsverkiezingen behaalde de
BWP in het district Leuven 4 zetels. Leopold
Béosier werd provinciaal senator.
het ommeland kleurt rood
Dat de BWP het goed deed in het kanton
Leuven was ook te danken aan de goede
uitslagen in buurgemeenten, waarvan een
aantal tot socialistische burchten uitgroeiden.
De arbeiders van Blauwput stuurden
in 1921 vier socialisten naar de Kesselse
gemeenteraad. Leopold Béosier en Alfons
Roelandts, secretaris van de metaalbond,
werden in het socialistisch-liberaal college
bevoegd voor Openbare Werken, Financiën
en Onderwijs. In Wilsele was de doorbraak
nog indrukwekkender: 6 van de 11 zitjes.
Op eigen verzoek werd Henri Corbeels pas
in 1926 de eerste rode burgemeester in
het arrondissement. De BWP in Herent/
Wijgmaal behaalde 4 zetels en kwam met
één schepen in een drieledig college.
1919-1950 | 59
Op 16 oktober 1921 grepen
katholieken en liberalen een
op zich onbetekenend incident
gretig aan om zich van de
socialisten te ontdoen. Op een
antimilitaristische meeting in
La Louvière was aan de Jonge
Wachten een vlag overhandigd,
waarop een soldaat stond
afgebeeld die zijn geweer stuk
sloeg. Minister Anseele was
daarbij aanwezig. Dat ook in
Leuven dat antimilitaristisch
symbool gevoelig lag, bleek
in september 1923. Van het
Leuvense schepencollege kregen
de socialistische oud-strijders
geen toelating om hun vlag
met het gebroken geweer te
dragen op de vaandeloptocht
van de oud-strijders. Ook bij de
inhuldiging van het monument
ter ere van de gesneuvelde
soldaten op 27 juni 1924 verbood
het stadsbestuur het dragen van
die vlag.
In het arrondissement
Leuven ging de BWP van
6 gemeenteraadsleden in
2 gemeenten (1911) naar 40
in 13 gemeenten. 27 daarvan
werden behaald in Leuven en
randgemeenten. In 7 gemeenten
maakte de partij deel uit van
het schepencollege.