Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

‘wij zijn de
jonge garde van
’t proletariaat.’
(1919-1950)
Met de Proletaar, mutualiteit, vakbond, werkersbonden en wijkclubs had de socialistische beweging
voor de oorlog een stevige ruggengraat opgebouwd, maar waren ook groeipijnen zichtbaar geworden.
Zuiver electoraal bekeken zat de partij binnen het meervoudig kiesstelsel aan haar plafond.
Buiten Leuven bestond de partij nauwelijks. De Boerenbond had het ommeland rond Leuven stevig
in de greep. De ‘dreiging’ van een socialistische doorbraak op het platteland - als die al had bestaan -
was met succes afgewend. Maar ook in het eigen vaarwater lag een kaper op de loer. De christelijke
arbeidersbeweging zocht een evenwicht tussen de belangen van standen, geloof en klassen, vastberaden
om de arbeiders als verdwaalde schapen terug naar de katholieke stal te leiden.
De jaren dertig verliepen tumultueus. Jongeren, gepokt en gemazeld in de jeugdbeweging, eisten de
toekomst op. Die generatie nam na de Tweede Wereldoorlog het heft in handen, boordevol ambitie.
1919-1950 | 57