Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

De algemene staking van 1913 - ‘la grève
des bras croisés’ - werd ook in Leuven massaal
opgevolgd. Opnieuw stonden de metaalbewerkers
op de eerste rij maar alleen
L’Industrie ging dicht. De Volkswil telde in
Leuven-stad 1 500 stakers. Een bewijs dat
de organisatorische inspanningen van de
voorbije jaren vruchten afgeworpen had.
De partij had wel haar lessen getrokken uit
de gebeurtenissen van 1902. Ze zorgde ervoor
dat grote samenscholingen uitbleven.
Om rellen te vermijden werd de Proletaar
’s avonds gesloten. De uitbetaling van de
steun gebeurde ’s morgens in de wijken,
waar ook allerlei onschuldige activiteitenzoals
vogelpik, struifspel, voetbal… voorzien
waren om de arbeiders bezig te houden.
De toezegging van Eerste Minister de
Brocqueville om een commissie te belasten
met het onderzoek van een grondwetsherziening,
volstond om de beweging stop te
zetten. De internationale oorlogsdreiging
speelde hier ook een rol. De socialisten
waren daar niet ongevoelig voor.
1886-1918 | 49
Zij zullen haar niet hebben,
de ziel van onze kinderen
Bij de parlementsverkiezingen
van 1912 stond de
levensbeschouwelijke
tegenstelling op scherp.
‘Voor ons socialisten, breekt nu een ander tijdperk aan. Van oppositie worden wij medebesturende
partij. Toonen wij door verstandige voorstellen, kalme discussie, waardig en bekwaam te zijn
als bestuurders op te treden, en niet de afbrekers zoals de klerikalen ons afschilderen, maar wel
opbouwers, die de stadsbelangen zoo goed behartigen als wie ook ten voordeele van alle inwoners
en inzonderheid der Werklieden… Het deelnemen aan de openbare besturen is voor onze klasse de
hefboom, langzamerhand nemen wij alzoo de plaats in die ons toekomt.’
Louis Franckelemon na de belofte van een bestuursmandaat in het beheer van de godshuizen in:
De Volkswil, 19 september 1903