Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

46 | Het Socialisme in Leuven
In 1907 nam de BWP
afzonderlijk deel aan de
verkiezingen. Als we mogen
veronderstellen dat socialistische
kiezers slechts over één
stem beschikten, kunnen we
de reële aanhang ongeveer
schatten. 60% van de niet
gefortuneerde kiezers stemde
op de socialisten of 36% van alle
mannen die naar de stembus
trokken. Bij de verkiezing voor
de vertegenwoordigers van
de standen, haalde het kartel
steeds meer dan 70% bij de
werknemersgroep.
Een samenspraak over het
minimumdagloon
In 1913 konden de socialisten
het college overtuigen om bij
openbare aanbestedingen een
aantal voorwaarden op te leggen
aan ondernemers die voor de
stad wilden werken. Hierbij
hoorden het minimumloon en de
eerbiediging van de zondagsrust,
tenzij met looncompensatie.
Wie dat wilde, kon
zich aansluiten bij een
verzekeringskas tegen
onvrijwillige werkloosheid,
een dienst die praktisch
uitsluitend werd aangeboden
door arbeidersvakbonden. Dit
systeem werd in periodes van
laagconjunctuur geplaagd
door financierings- en
uitbetalingsproblemen. Daarom
ijverde de vakbeweging via
hun vertegenwoordigers in
gemeente- en provincieraden
voor aanvullende toeslagen.
Een socialistisch voorstel om Leuvense
werklozen in te zetten bij de afwerking
van de Remyvest haalde het dan weer niet,
hoewel daarmee teruggegrepen werd naar
een traditie, die de oude Remy nog betoelaagd
had. Een gemeentelijke Werkbeurs,
waar werklozen zich iedere ochtend konden
aanbieden voor werk, werd dan weer
wel gerealiseerd. Verlofdagen voor het
stadspersoneel en weddeverhogingen voor
de onderwijzers en de politie waren steeds
terugkerende thema’s die de socialisten
aankaartten.
De BWP legde de gemeenteraad voorstellen
voor m.b.t. de politieke actualiteit, die
na goedkeuring aan het parlement konden
overgemaakt worden als standpunt van de
Leuvense publieke opinie. In 1908 werd
een voorstel tot uitbreiding van het stemrecht
door de gemeenteraad ‘stoemelings’
goedgekeurd. De liberalen stemden verdeeld
omdat ze eigenlijk achter een ander
voorstel stonden. De katholieken onthielden
zich omdat ze vonden dat dergelijke moties
niet thuishoorden in de gemeenteraad.
De gemeenteraad van Kessel-Lo keurde
op vraag van Leopold Béosier een
gelijkaardige motie goed.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van
1911 haalden de socialisten vijf verkozenen
in Leuven. Inzake aantal kiezers
kwamen ze bijna op gelijke hoogte met de
liberalen. Het liberale schepencollege stelde
de BWP een schepenzetel voor (wanneer
die vrijkwam) in ruil voor de broodnodige
socialistische steun. Advocaat Louis Tielemans
deed zijn intrede in het stadhuis.
een stedelijke gasregie
Inzake de gasvoorziening haalde de BWP
zijn slag thuis. Gemeenten waren verplicht
om voor een degelijke verlichting van
hun straten en pleinen te zorgen. Leuven
besteedde die taak van 1834 tot 1905 via
een concessie uit aan een particulier
bedrijf, dat in de Minckelersstraat, dicht
bij de Vaart een gasfabriek oprichtte. De