Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

© Henderyckx
successen, uitdagingen,
en wat onzekerheden
terugplooien op leuven
Dat de uittredende stedelijke meerderheid
een kleine 15 procent van de stemmen
verloren had, maakte haar nochtans niet
minder slagkrachtig. Wel integendeel, het
tempo van beleid - van investeringen
vooral - werd nog wat opgetrokken.
Leuven veranderde niet zo maar, de stad
begon stilaan te transformeren. De periode
van 1994 tot 2000 had voor het Leuvense
socialisme haar eigen specifieke kenmerken.
Er valt veel voor te zeggen om de
twaalf jaar sindsdien als één geheel te
bekijken. Ook al was het nu coalitiegenoot
Carl Devlies die vanaf 2008 naar de federale
regering trok als staatssecretaris voor
de Coördinatie van de Fraudebestrijding,
het stedelijk beleid werd gekenmerkt door
grote continuïteit. En volgehouden dadendrang.
En de aandacht van de Leuvense socialisten
was in alle opzichten op de eigen
stad teruggeplooid. Ook al omdat nationaal
de paarse (tot 2003 paars-groene) regeringen
andere klemtonen legden: niet alleen
nationaal, waar het Dehaene-beleid dat
Tobback altijd zo had gesteund ingewisseld
werd voor een ‘paarse’ aanpak: frisser,
voluntaristischer, een stuk democratischer,
maar ook slordiger en intern minder
coherent. Ook in de SP, die al snel sp.a
werd, veranderde de toon. Het Tobbackverhaal
werd niet afgevallen, maar het
werd ook niet meer herhaald en verteld.
Aanvankelijk trouwens met groot succes,
want bij de parlementsverkiezingen haalde
de sp.a, in kartel met spirit, bijna 25 procent
van de stemmen.
Daarom deed de stedelijke coalitie het ook
niet slecht. Bij de gemeenteraadsverkiezingen
van 2006 was er geen twijfel meer wie het
stadsbestuur vertegenwoordigde, waar
dat bestuur voor stond, en ook niet hoe de
Leuvenaar dat beleid evalueerde.
Leuven Vaartkom
2010
1995-... | 201