Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

192 | Het Socialisme in Leuven
Vóór de fusie bestonden tussen de
deelgemeenten vrij sterke politieke
verschillen. Prof. em. Herman
Vanderhaegen stelde vast dat
de oude socio-economische
differentiatie en traditionele
krachtsverhoudingen tot in
1995 weerspiegeld bleven in de
verkiezingsuitslagen. CVP en SP
speelden haasjeover als grootste
partij voor de kamerverkiezingen
(resp. 30% in 1987 en 31% in
1995). Voor de gemeenteraad
gaf de uitslag in 1988 nog een
vrij traditioneel beeld: overwicht
van de CVP met bijna 40% ver
voor op de SP met 25% en VLD
(16%), Agalev (10%), Volksunie
(6%) en Vlaams Blok (2%).
Het CVP-overwicht was heel
duidelijk in het zuiden, waar
Heverlee een zekerheid bleef. De
socialisten bleven dominant in
al de kieswijken van Wilsele, in
de traditionele arbeidersbuurten
van Leuven-stad en in het
centrum van Kessel-Lo. 1994
gaf een totaal ander beeld. Op
een paar zuidelijke Heverleese
wijken (professorenwijk en
Egenhoven) en het landelijke
Korbeek-Lo na, scoorde Louis
Tobback in een paar traditionele
CVP-burchten, terwijl het
overwicht op de nummer
2 in de oude socialistische
wijken verpletterend was. De
noordelijke helft van Leuven
was de SP-zone bij uitstek. In
het zuiden en in Nieuw Kwartier
was er sprake van een echte
doorbraak.
Bij de kamerverkiezingen van
1995 scoorden beide partijen
minder goed, wat te wijten
was aan de aanwezigheid van
sterkere figuren bij de andere
partijen. Zo behaalde de VLD
met Rik Daems 50% meer
stemmen, terwijl de VU met
Willy Kuypers haar aandeel
verdubbelde. Opvallend bij deze
kamerverkiezingen was de
terugval van de kersverse coalitie
in de stad van samen 67%
(gemeenteraad 1994) naar 54%.
H. VAN DER HAEGEN, in: Belgeo.
Belgisch tijdschrift voor geografie, 2001,
nrs. 1-2, pp. 77-91.
26,2
Leuven
Gemeenteraadsverkiezingen
1988-1994 1988
(toch ten opzichte van 1991), waarmee
voor de partijleiding ook een hoofdstuk
afgesloten werd. Bovendien stonden in
1995 al nieuwe parlementsverkiezingen
voor de deur.
En dus voerde de SP-top reeds de maandag
na de verkiezingen een onverwachte
herschikking van de partijtop door. Louis
Tobback werd niet alleen burgemeester
van Leuven, hij zou tegelijk voorzitter van
de SP zijn. Frank Vandenbroucke werd
vicepremier en minister van Buitenlandse
39,7
34,3
47,6
Wilsele
28,01
42,93
Wijgmaal
27,8
41,4
Kessel-Lo
17,8
37
Heverlee
Zaken, in opvolging van Willy Claes, die
secretaris-generaal van de NAVO werd.
Johan Vande Lanotte volgde Tobback op op
Binnenlandse Zaken. Die nam afscheid van
dat departement (dacht hij toch), en koos
voor de partij en voor Leuven. Waarbij de
nieuwe burgemeester, nu achttien jaar geleden,
de profetische woorden uitsprak: ‘Ik
klamp mij niet aan het ministerschap vast.
Want het mandaat dat ik op mijn zestigste
bekleed, zal mijn laatste zijn. Dat heb ik
aan mijn vrouw beloofd.’
19,91
Korbeek-Lo
1994
36,21
< 15%
15-19%
20-24%
25-29%
30-34%
35-39%
40-44%
45-50%
> 50%
25,41
40,5
Groot Leuven
1988
1994