Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

weduwen en wezen, zieke en gekwetste
arbeiders. Remy betaalde de fanfare en het
koor. Drie onderwijzers gaven tussen de
werkuren door les. En buiten de fabrieksmuren
was er nog een naaischool, een
school voor volwassenen en een (kosteloze)
huishoudschool.
Remy was liberaal gemeenteraadslid in
Leuven. Zijn vele afwezigheden tijdens
de raadszittingen maakte hij ruimschoots
goed door bij vele ‘goede werken‘ als financier
op te treden. Van 1886 tot aan zijn
dood schonk hij jaarlijks 10 000 fr. aan de
stad om werklozen tijdens de winter aan
werk te helpen. Daarmee werden de wallen
tussen de Tervuurse en Brusselsepoort
afgebroken, de stadsgrachten gedempt en
wat overbleef als park aangelegd. Dat stuk
van de vest draagt nog steeds zijn naam.
Remy financierde in 1889 ‘den Bain’, een
nachtasiel en badinrichting op de plaats
waar tot voor kort het kindercentrum
Craenendonck stond. Hij steunde het
‘Hospice Remy‘, een instelling voor hulpbehoevende
en bedlegerige ouderen. In
1957 kwam op die plaats het rustoord, dat
zijn naam draagt. Zijn standbeeld op het
Herbert Hooverplein (1899) herinnert aan
zijn filantropische bezigheden.
Hij was trouwens niet de enige industrieel
die zich liet opmerken met liefdadige
werken. De grondleggers van ‘den Dyle’
Louis Bosmans en Aimé Durieux waren
ook actief in de lokale politiek en stonden
mee aan de wieg van de ‘crèche-école
gardienne’ (1877) van ‘docteur’ Jourdan in
de Justus Lipsiusstraat, het paradepaardje
van de liberale werken. Net zoals Remy
bouwde Bosmans achter het metaalbedrijf
in de Kesselstraat een kleine cité van 16
arbeiderswoningen.
1886-1918 | 19
De fabrieken Remy in Wijgmaal
‘Een eerste grooten gebeurtenis deed zich voor in 1905 te Wijgmaal. Ter gelegenheid van de
onthulling van het standbeeld van den Heer Remy werd de 50 ste verjaring van de stichting van
de firma gevierd. Het waren uitbundige feesten met vuurwerk, eet en drinkpartijen. Zelfs heden
ten dage herinneren oude lieden zich nog met genoegen deze dag. In de prachtig versierde zeel
“Casino” zaten de arbeiders met hun heren aan tafel. Ook zij hadden hun man om op den roem
van den Heer Remy een toast uit te brengen. Den Heer Remy werd geloofd en geprezen als zijnde
hun aller vader, die hun gespijsd en gelaafd had. Hij was de goedheid zelve voor de arbeiders,
hun leed was zijn leed, hun vreugde zijn vreugde, maar boven al hun arbeid en geluk – zijn
arbeid. Heden spreken de ouderen nog altijd vol lof en bewondering over den Heer Remy. Hij was
een naarstig werker, niet bevreesd om zelf de handen uit de mouwen te steken, maar bovenal een
goed zakenman en bedrijfsleider. Tevens was hij een philantroop. Met officieele luister werd deze
inhuldiging gevierd. Den Heer Eduard Remy werd in den toast gelijk gesteld met een Cockerill en
een Solvay, met een Bauwens, Schneider, Krupp enz,...’
Getuigenis in 1939 opgetekend door H. VERLINDEN, De fabrieken Remy te Wijgmaal, p. 48-49