Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

188 | Het Socialisme in Leuven
socialisme van de ene en de sociaaldemocratie
van de andere. Verschillen die minder
over de fond van de inzichten gingen
(‘de ideologie’), dan wel over de manier
waarop die ideologie moest tot uivoering
gebracht worden, en dat zowel strategisch
als tactisch (‘de politiek’).
En wellicht was er ook een cultureel verschil.
In een interview wierp wijlen Jacky
Huys van De Morgen Tobback voor de
voeten dat de jongere generatie socialisten
zoals Frank Vandenbroucke nooit enige
vorm van financiële ontbering, laat staan
miserie heeft gekend. Het antwoord van
Tobback, in 1989 reeds: ‘Juist. Lenin heeft
daar al over geschreven. Frank zal in zijn
leven mogen doen wat hij wil, de ervaringen
van Willy Claes of ikzelf zal hij nooit meer
hebben, dat is een gegeven waar je niet
buiten kan. Je bent gedetermineerd door
je afkomst: je mag abstraheren, je mag
inzichten leren verwerken, maar je hebt
verstand en je hebt vezels. Frank zal het
nooit in zijn vezels hebben, dat zal hij me
niet tegenspreken.’
Tegelijk vonden zowel de wat oudere
minister - Tobback was net een vijftiger - als
de jongere partijvoorzitter elkaar in hun
visie dat de tijd gekomen was om hoofdzaken
en bijzaken te scheiden, of beter: middel
en doel. Het socialisme moest opnieuw geijkt
worden: waar staan we écht voor, en wat
zijn de middelen om dat te bereiken. En, belangrijk,
want dénken we niet dat sommige
standpunten en/of verworvenheden socialistische
principes zijn, terwijl het eigenlijk ooit
middelen waren om onze idealen te verwezenlijken?
Bijvoorbeeld: is de verdediging
van elk klein voordeel van het ambtenarenstatuut
belangrijker dan de goede dienstverlening
van de overheid? Waarom hebben
socialisten het zo moeilijk om ‘het gezin’
als begrip te hanteren, en laten ze dat zo
gemakkelijk aan christendemocraten over?
Waarom zouden socialisten tegen godsdienst
moeten zijn? Goed, ze zagen zich ooit geconfronteerd
met een antisocialistische kerkleiding,
maar klopte dat uitgangspunt nog?
Karel Van Miert had die verbreding ingezet,
in Leuven zou ze uitgediept worden.