Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

Leuven een VMO-betoging - een fascistische
provocatie - van antwoord gediend
met tegenbetogers die tot in de industriebekkens
van Charleroi mobiliseerden. Een
woelige avond eindigde met vier zwaar
gewonde manifestanten. Maar toen al was
de ijver van het ‘studentenheir’ verflauwd
om de maatschappij met diepgravende
slogans te lijf te gaan.
‘eindelijk ruzie in die
katholieke bazaar’
Jongeren wierpen het keurslijf van het
‘Rijke Roomse Leven’ af met een radicaliteit
die velen, zeker de linkerzijde, verraste.
De socialistische beweging onderschatte
de levensbeschouwelijke crisis in
de katholieke zuil. Ze was historisch gezien
zo vergroeid met de verzorgingsstaat dat
ze van de jongerencontestatie en de signalen
die van nieuwe sociale bewegingen
uitgingen m.b.t. de nefaste neveneffecten
van de economische groei, aanvankelijk
niets begreep. De BSP keurde de houding
af van die verwende en ondankbare jongeren,
‘die de armoede van hun ouders en
grootouders nooit gekend hadden en de
strijd van de arbeidersbeweging daartegen
weinig apprecieerden’. Tot een echt
contact met de militante sociale beweging,
die achter de studentenacties schuilging,
kwam het niet. De meirevolte bleef in
De Proletaar onopgemerkt. Of toch niet
helemaal. Een toespraak van Paul Goossens
in het Volkshuis op 14 februari 1968
werd op uitbundig applaus onthaald. ‘Het
heeft voor ons, socialisten, geen zin ons
blind te staren op de reactionaire krachten
die we voor enkele jaren met de Leuvense
katholieke studenten op onze weg ontmoeten.’,
zo schreef De Weergalm (24 februari
1968). Maar toch bleef argwaan bestaan.
Voor de Leuvense BSP bleven studenten
hoe dan ook ‘katholiek’. Eenmaal tot inkeer
gekomen werden ze de bazen van morgen
of versterkten ze als kaders de katholieke
zuil. Tijdens de koningskwestie en de
schoolstrijd hadden de socialistische militanten
studenten enkel zien staan aan de
overzijde van de ‘goede’ kant van de barricaden.
Die herinnering lag nog vers in het
geheugen en droeg zeker niet bij tot de wil
om samen vastberaden en enthousiast de
hemel te bestormen. Vele afgestudeerden
bleven gepokt en gemazeld in de studentencontestatie
in Leuven ‘hangen’, startten
een lange mars doorheen de traditionele
instituties of werden actief in allerhande
actiecomité’s, vormingsbewegingen, maar
engageerden zich ook in buurten. Daar
broeide een luidruchtige oppositie tegen
wat de uitverkoop van de binnenstad genoemd
werd.
Affiche VVS
1973
1951-1994 | 171