Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

164 | Het Socialisme in Leuven
Viering 40 jaar Socialistische
Jeugd (1969)
Affiche van Marcel Cockx,
expressionistische beeldend
kunstenaar en leraar aan de
Leuvense Academie (1965 tot
1985).
Eind jaren ’60 viel de werking van de
Rode Valken ongeveer stil, met een korte
heropleving begin jaren ’70. In 1979 werd
in Leuven nog 50 jaar Rode Valken gevierd
met tal van buitenlandse delegaties.
De Volkswil, die na de oorlog nauwelijks
hersteld was en zelfs edities oversloeg, leek
nauwelijks nog op het vinnige strijdblad
van voor de oorlog. Het laatste nummer
verscheen in juni 1951. Het blad werd
vervangen door de regionale pagina’s
van Voor Allen en in mindere mate van
De Volksgazet. Kessel-Lo begon met de
uitgave van De Weergalm. Leuven hield
het contact tussen de leden levendig met
een gelijknamig blad Kontakt. Echte volkscafés
zoals ‘De Jakke’ en de ‘Bummekes’,
de wijkclubs Jean Jaurès (Nerviërsstraat),
Jean Volders, Hector Denis (Valkerijgang)
en Karl Liebknecht kwijnden weg. Van de
eens levendige wijkclubs bleven alleen
Emile Vandervelde, Arthur Jauniaux en
Franz Tielemans over. Ze speelden geen
enkele politieke rol meer.
In het jaarverslag 1961 ‘dook’ voor het
eerst de naam van Louis Tobback op, als
verantwoordelijke van de ‘Vrije Zwemmers
Leuven en omliggende’. Het begin van
een carrière die hem in heel wat meer
watertjes dan de Leuvense zwemkom deed
belanden.
In en rond het Volkshuis van Kessel-Lo
hield het verenigingsleven nog het langst
stand. Daar blies de Harmonie Prosper Van
Langendonck, zongen de koren De Toekomst
en De Volksstem en vervolmaakte de huishoudschool
de vooruitziende vrouwen van
‘Raad en Daad’ in kookkunsten en naaiwerk.
Werkersbonden waren bedrijvig in