Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

vrienden in de regering. Nochtans had het
ABVV ter wille van de lieve paarse vrede
zijn sociale eisen gematigd. In de strijd van
het ACV voor de vijfdagenweek stonden de
ABVV-militanten aan de poorten van Philips
om het recht op werken op de zaterdag
te verdedigen.
Na 1958 voelde het ABVV de weerslag van
de nieuwe politieke machtsverhoudingen,
maar ook van de dalende tewerkstelling
in de industrie. Tussen eind 1959 en einde
1960 verloor het ABVV maar liefst 700 leden,
vooral in de noodlijdende metaalsector.
De sociale verkiezingen bevestigden het
beeld van neergang. De socialistische
aanhang daalde van 60% in 1954 naar 51%
1951-1994 | 157
Het heropgerichte Belgisch
Vakverbond (BVV)
groepeerde de syndicale
comités, die tijdens de oorlog
betrokken waren bij hulp aan
werkweigeraars, stakingen
voor meer voedselbonnen en
sabotageacties in bedrijven. Uit
het syndicale verzet waren ook
andere organisaties ontstaan.
In april 1945 fusioneerden alle
linkse vakbondsgroepen. Ook
het ACV was uitgenodigd, maar
haakte af. Syndicaal verzetsman
Jan Daman werd secretaris van
het ABVV-gewest Leuven.
‘Kijkt naar de volksbuurten. Daar leeft een bevolking van 70.000 inwoners, die reeds meer dan
60 jaar door het Marxisme en het socialisme met zijn ongeloof wordt bewerkt. Leuven telt negen
socialistische gemeenteraadsleden, dat veronderstelt een massa kiezers die min of meer, en de
meeste méér, een ongodsdienstige levensopvatting hebben en bepaald de rug naar de Kerk hebben
toegekeerd. Aan U militanten en verantwoordelijken van de Christelijke arbeidersbeweging van Groot
Leuven deze arbeiders terug te winnen voor Christus… Neemt aktief deel aan de K.W.B. en K.A.V.
en dringt met deze door in de vele volksrijke wijken, de Hertogstraat en omliggende te Heverlee,
nieuwe wijken te Heverlee en te Kessel-Lo, de volkrijke straten te Leuven en de vele gangskes met
hun typische namen. Zijn wij in de parochies van Groot Leuven georganiseerd, zij (de socialisten)
daartegen hebben veel wijkclubs en veel cafés over de stad verspreid vanwaar hun propaganda
uitgaat. Zij ijveren nogal fel, en dit sinds jaren onder de gepensioneerden’, zo hield ACW-proost Van
Oostveldt zijn militanten voor op het ACW-congres van 1960.