Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

156 | Het Socialisme in Leuven
De inhuldiging van het Volkshuis
in Kessel-Lo
oktober 1957
Vlaginhuldiging wijkclub Arthur
Jauniaux, 1950
Toespraak van Rik Vloeberghs
Het volkshuis in de Nieuwstraat
in Wijgmaal
jaren ’60
blakend van
zelfvertrouwen
In de naoorlogse jaren had ook de vakbeweging
de wind in de zeilen. De linkse
vakbondscentrales groepeerden zich
onmiddellijk na de bevrijding in het Algemeen
Belgisch Vakverbond (ABVV), dat los
kwam te staan van de BSP. Centrale Werkplaatsen,
buurtspoorwegen, Ateliers de la
Dyle en andere metaalbedrijven bleven
tot diep in de jaren ’50 ‘rood gekleurde’
syndicale burchten. Over hun aanhang bij
de arbeiders bestond weinig twijfel. Bij de
eerste sociale verkiezingen in 1950 haalde
het ABVV twee keer zoveel stemmen als
zijn christelijke concurrent. Bij de bedien-
den lag dat anders. Daar haalde het ACV
het gros van de stemmen binnen. Die hoge
score van het ABVV onder de arbeiders,
maar ook het electorale succes van de BSP,
bleef zorgen baren bij het ACV. Bij sommige
deed dat de idee ontstaan om zich los
te wrikken uit de ‘betuttelende CVP’ en een
eigen, geloofwaardiger christelijke arbeiderspartij
op te richten. Voor ACV-vakbondssecretaris
en socialistenvreter van
de oude stempel Laurent Mathys waren de
reactionaire katholieke patroons, via de
CVP een blok aan het been en stonden ze
een doorbraak in de weg. In het statistisch
verslag over de jaren 1953-’59 weet de ACVsecretaris
de zware ledenterugval in die
periode aan de afwezigheid van politieke