Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

Kandidaat-kopers konden rekenen op
goedkope leningen van Werkerstrots, dat
in 1949 opgericht was.
Op de landbouwgronden tussen de Diestsesteenweg
en de Platte-Lostraat werd een
begin van bebouwing aangevat. Dat gebied
moest als centrale as een nieuwe straat
krijgen, die tegelijk als een ontdubbelingsweg
voor de Diestsesteenweg kon dienen. Die
autoweg moest het sluitstuk van de
urbanisatie tussen Diestse- en Tiensesteenweg
worden, die vanaf Linden de Diestsesteenweg
zou verlaten en tussen de Coosemansstraat
en de Pieter Nollekensstraat de spoorweggeul
oversteken. De aanleg paste helemaal
in de tijdsgeest, die voorrang gaf aan de
ontsluiting van woonwijken en de bereikbaarheid
van de binnenstad met de auto.
casablanca
Deze wijk werd tussen 1953 en 1959
gebouwd naar een ontwerp van architect
Léon Stijnen en gold als pareltje van
modernistische architectuur. Van
socialistische inspiratie getuigde het
centrale openbare plein en de collectieve
voorzieningen. Stijnen voegde aan het
stedenbouwkundig plan van Victor Bourgeois
een aantal vernieuwende modernistische
typologieën toe: hoogbouw in een park
(Koning-Albertgebouw), galerijflats, winkels
en meergezinswoningen rond het centrale
plein en rijen eengezinswoningen in de
vorm van ‘strokenbouw’. De wijk werd
pas in de jaren ’90 afgewerkt met twee
nieuwbouwvolumes. Kenners met enige
creatieve fantasie zagen in het gemengde
geheel in een parkachtige omgeving
zowaar een verwijzing naar Le Corbusier.
Alleen bleek deze laatste geen goede
leermeester. De Albertbuilding vertoonde
zoveel bouwfysische gebreken dat amper
30 jaar later een eerste opknapbeurt nodig
was. Net zoals bij Sint-Maartensdal bleek
duurzaam bouwen niet de sterkste zijde
van de modernistische ontwerpers.
De katholieke oppositie in Kessel-Lo - bijna
uitsluitend van ACW-huize - was niet te
spreken over deze ‘rode’ urbanisatie. Ze
verwees als alternatief maar al te graag
naar de aanpak van het CVP-bestuur in
Heverlee.
de ‘formule heverlee’,
het christendemocratisch
woonalternatief
Niet alleen socialistische plannenmakers
waren overtuigd dat ze met hun ontwerpen
de maatschappij in een bepaalde richting
konden beïnvloeden. Ook katholieke
besturen geloofden dat de wijze waarop
de woning en de woonomgeving vorm
kregen, kon bijdragen tot de samenleving
die ze wensten. Sint-Maartensdal, de
Bourgeoiswijk en Casablanca maakten met
hun collectieve voorzieningen en een ruim
bemeten en ingericht openbaar domein
duidelijk waar socialisten naartoe wilden:
de arbeidersbevolking die vaak nog in
Casablanca 2011
1951-1994 | 141
Aan wie heeft, zal gegeven
worden
Ook de huisvestingssector
kende zijn matteuseffect.
Studies wezen later uit dat
vooral de relatief hogere
inkomens profiteerden van de
bouwpremies en de subsidiëring
van de koopsector.
H. DELEECK en B. CANTILLON,
Sociale verdeling van de
overheidsuitgaven voor sociale
huisvesting, Brussel, 1981.