Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

Aan de overkant begon Marie Thumas in
1886 als eerste in België met het inblikken
van erwtjes, bonen en worteltjes uit het
Hageland. De firma’s Jacobs in Heverlee
en La Corbeille in Wespelaar volgden dat
winstgevende voorbeeld.
Sigarenfabrikant Vander Elst kocht kort na
de oorlog de gebouwen van de oude verffabriek
La Lovania aan de Vaart om tabak
te stapelen. Vanaf de eeuwwisseling nam de
Boerenbond steeds meer kunstmeststoffen-
en veevoederbedrijven over.
Deze agro-industrie kwam begin 20 ste eeuw
tot volle bloei met een indrukwekkende,
wijdverspreide reputatie. In 1880 zorgde
deze sector al voor 42% van de tewerkstelling.
De Vaart en de spoorweg had het landelijke
Wilsele doorkliefd. De Vaart vormde de
feitelijke grens tussen Wilsele Putkapel en
Wilsele-Dorp of klein Wilsele, dat de hele
kanaalzone omvatte. Ook voor deze gemeente
was de Vaart een economische levensader
met vooral chemische bedrijven.
Het gaat om bedrijven als de zwavelfabriek
Kennis-Van Mechelen, de verffabrieken
Lovania en de Usines Chimiques de Wilsele
en fabrikanten van cement, asfalt, bouwmaterialen
en meststoffen.
Leuven had ook wat we vandaag kmo’s
zouden noemen: transportfirma’ s en
toeleveringsbedrijven die dan weer werk
boden aan molenaars, kuipers en vrachtvervoerders.
Houtzagerijen, kolenhandelaars
en bouwbedrijven vervolledigden het
industriële palet aan de Vaart. Machinale
textielindustrie ontbrak in het Leuvense,
op wat kleine weverijen, confectieateliers,
blauwververijen en blekerijen na.
1886-1918 | 13
Ateliers de la Dyle