Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

116 | Het Socialisme in Leuven
Leopoldistische affiche van
Désiré Vandemoortele
In De Volkswil (18 maart 1950)
werd hij omschreven als: ‘Demanist
in 1940, defaitist in 1940, geweigerd
als lid door de Socialistische
Partij in November 1944,
buiten-gesmeten uit de Coöperatief
als beheerder, uitgesloten uit
zijn vakbond, Leopoldist in 1950:
natuurlijke evolutie van een man
die in 1940 de oorlog als verloren
beschouwde!’ Het Nieuwsblad
(10 maart 1950) drukte op de
voorpagina de tekst af die in
haar ogen ‘de ware gesteldheid
van de Vlaamse arbeiders ten
opzichte van Koning Leopold
weergeeft.’
een modern koningsverhaal
(1946-1950)
parlementsverkiezingen
Terwijl de BSP zich opwierp als de partij
van de weerstand, pakte de lokale CVP in
haar campagnebladen voor de parlementsverkiezingen
van 1946 suggestief uit met
artikels als Nog een rode inciviek!, De heer
Vranckx, vaderlander nr 1?
Omgekeerd werd de CVP verweten met gewezen
collaborateurs te azen op de zwarte
kiezers van VNV en Rex. De BSP behaalde
33% van de stemmen. Vranckx en Tielemans
werden verkozen. Het stof tussen
beiden was nog lang niet gaan liggen. In
1947 trok Vranckx op vraag van de partij
naar de Raad van State, waarmee de lokale
wedijver een galante uitweg kreeg.
De bevrijding van het Belgisch grondgebied
in 1944 eindigde in België niet op een
politiek happy end. Het publieke debat geraakte
meteen besmet met de kiemen van
een conflict, dat vier jaren later, in 1950,
tot uitbarsting zou komen en het land ei zo
na in een burgeroorlog stortte: de koningskwestie.
Voor links was Leopold III voor de
oorlog al de belichaming van een gespierd
autoritair regime geweest. Tijdens de oor-