Wij zijn de bouwers van een komende aarde - Leuven

socialistisch verzet
Aanvankelijk ‘onderging’ de bevolking de
bezetting, maar al gauw kiemde ook in het
Leuvense in kleine kernen de wil ‘om iets
te doen’. Met het schrijden van de oorlogsjaren
traden steeds meer mensen uit de
grijze stilte. Het Leuvense werd een echte
probleemregio voor de bezetter. We beperken
ons hier tot het linkse verzet. Net zoals
elders in Vlaanderen waren het ook in het
Leuvense oudgedienden uit de Arbeidersjeugd
en de Liga die het verzet op gang
brachten. Socialistische militanten waren
in de weer met de verspreiding van sluikbladen,
het zoeken van onderduikadressen
voor geallieerde piloten, werkweigeraars
en Joden en met acties in de bedrijven.
Vooral in de Centrale Werkplaatsen en andere
bedrijven die voor de Duitse oorlogsindustrie
werkten, kwamen sabotageacties voor.
Syndicale comités die betrokken waren bij
acties voor voedselbonnen en minimumlonen,
vormden illegale kernen waarrond
het Belgisch Vakverbond opgericht werd.
Alfons Roelandts hielp in Kessel-Lo de
ergste noden lenigen met kleding, voedsel
en matrassen. In september 1940 legde hij
gedwongen het burgemeesterschap van
Kessel-Lo neer. Hij weigerde een goedbetaalde
functie in de Unie en ging in het verzet.
Hij was medewerker en verspreider van
de sluikbladen Morgenrood, de Werker
en Bevrijding. In de vroege ochtend van
16 november 1942 trok de Gestapo door
Leuven en Kessel-Lo op zoek naar ‘terroristen’,
die verantwoordelijk werden
geacht voor de aanval op het Arbeitsambt.
1919-1950 | 109
Zittend: dom Kreps (abt
Keizersberg) en Jan Vandensteen
(BWP-raadslid). Beiden
werden tijdens de gemeenteraadszitting
van 10 september
1940 gehuldigd voor hun inzet
tijdens de eerste oorlogsmaanden.
Samen haalden ze slachtoffers van
onder het puin en begroeven die.