Professionalisering van de welzijnswerker - Centre of expertise ...

zoals de disseminatie van de projectgegevens. Het geheel sluit af met enkele belangrijke conclusies.
In de hedendaagse discussie over evidence based practice (EBP) in sociale beroepen staat de professional
in het welzijnswerk onder druk om zich te legitimeren. Dit gaat in het algemeen gepaard met de roep om
bewijslast van behaalde resultaten van een gekozen aanpak en een voorkeur voor reeds uitgeteste
geprotocolleerde methodieken. Maar er klinkt ook een ander geluid waarbij gesteld wordt dat beperkte
standaardisatie van kennis en vaardigheden ondergeschikt zijn aan het ‗streetwise‘ optreden van de
professional waarbij hij zich baseert op eigen kennis en kunde (Dozy, 2008). Ongeacht of men een voor-,
of tegenstander is van EBP, zowel de overheid als de burger verwachten meer inzicht in de werkpraktijk
van de welzijnswerker. Men wil weten wat er in dat werkveld gebeurt, waarom het gebeurt en wat men
met die aanpak bereikt of denkt te bereiken. Een professional zal dus in staat moeten zijn om antwoord te
geven op deze vragen. Hiervoor is het belangrijk dat er voldoende inzicht is om een vaak abstracte
maatschappelijke opdracht te vertalen naar haalbare en waarneembare doelstellingen, die op
inhoudelijke gronden toegeschreven zijn op een bepaalde wijk, situatie of doelgroep. Bewustwording
van, en reflectie op besluitvorming, draagt bij aan het ontwikkelen van dit inzicht. Het helpt de
professional niet alleen om zijn aanpak te onderbouwen maar ook te vertalen naar de buitenwacht: de
werker kan aangeven wat de successen en aandachtspunten zijn binnen een project of gekozen aanpak.
Het onderzoeksproject is vanuit deze gedachte gestart met onderzoekers die de welzijnsprofessionals
interviewden over hun eigen werkpraktijken, naar aanleiding van een door de welzijnswerkers ingevulde
vragenlijst over hun werk, activiteiten, doelen en strategieën en samenwerking met vrijwilligers, partners
en burgers. Deze interviews hebben de inhoudelijke start gevormd van projectbijeenkomsten. De
professionals en onderzoekers zijn daarna gedurende twee jaar regelmatig bijeengekomen. Deze
bijeenkomsten hadden verschillende doeleinden, met als kernwoorden reflectie op werkpraktijken,
communicatie met derden, onderzoeken van werkpraktijken en legitimering naar belanghebbenden.
De welzijnswerkers verhelderden hun werkpraktijken, relevante begrippen en thema‘s en voerden
discussies met externe deskundigen en vertegenwoordigers van de verschillende domeinen in het
werkveld. Deze domeinen zijn het sociaal culturele, het economische en politiek bestuurlijke domein.
Studenten Social Work, vertegenwoordigers van gemeente, leden van cliëntenraden en buurtplatforms,
vertegenwoordigers van andere welzijnsorganisaties en adviesbureaus en onderwijsprofessionals gingen
op verschillende momenten met de professionals en onderzoekers in debat. Naast discussie en debat
stonden deskundigheidsbevordering en reflectie op de eigen werkwijze, doelen en strategieën door
middel van intervisie centraal in de bijeenkomsten. Ook hebben de onderzoekers en professionals het
gesprek gevoerd over de reflectie-instrumenten en hebben zij deze doorontwikkeld, getest en afgerond in
een eindversie.
Het onderzoeksproces is een wisselwerking geweest tussen professionals en onderzoekers. Het was een
voortdurende zoektocht, waarin beide partijen geleidelijk verwachtingen naar elkaar en projectdoelen
Een Terugblik op twee jaar Procivi CESR T | 3