Professionalisering van de welzijnswerker - Centre of expertise ...

innen de deze implementatie gegeven voor maatwerk in concrete praktijkomstandigheden? Daarvoor is
namelijk een reflectieve professional nodig, die bewust de kennis naar de praktijk kan vertalen.
Om het vanuit een andere invalshoek te benaderen: zijn dit typisch vragen van een onderzoeker waar een
professional nauwelijks bij stilstaat?
Voor veel professionals bleek de hele EBP discussie in ieder geval ver hun dagelijkse ervaringen
verwijderd en velen kenden het begrip als zodanig niet. Wel onderkende men de trend dat veel van de
inzet en resultaten kwantitatief verantwoord moet worden. De relatie tussen die kwantitatieve
verantwoording ten opzichte van een kwalitatieve toets werd weinig herkend. Het blijft een open vraag
en onderwerp van discussie hoe de concrete effecten van welzijnsinterventies zichtbaar en meetbaar
gemaakt moeten worden. Doorten en Rouw (2006) constateren in hun onderzoek Opbrengsten van sociale
investeringen dat het moeilijk is om aan te geven wat de meetbare effecten zijn van sociale interventies,
zeker als het gaat over lange termijn doelen en (het ervaren) van maatschappelijke baat.
Ongeacht of men een voorstander of tegenstander is van EBP of algemene overzichten van best practice;
de overheid en de burger verwacht inzicht in de werkpraktijk van de welzijnswerker. Men wil weten wat
daar gebeurt, waarom het gebeurt en wat men bereikt. Een reflectieve professional zal in staat moeten
zijn om antwoord te geven op deze vragen. Maar dan blijft het probleem dat veel doelstellingen van de
opdrachtgever op abstract niveau blijven hangen waardoor het niet altijd duidelijk is hoe die op
wijkniveau vertaald moet worden door de professional. Hier ligt onzes inziens voor de reflective
professional een belangrijke kans en taak. Hij moet in staat zijn deze vertaalslag - die vaak uit
pragmatische of intuïtieve reden gemaakt wordt- te kunnen verantwoorden en verwoorden. Een
professional moet dus kunnen uitleggen hoe zijn toegepaste methodiek in zijn wijk heeft bijgedragen aan
het bevorderen van sociale cohesie. Hiervoor is het belangrijk dat de abstracte maatschappelijke opdracht
‗bevorderen van sociale cohesie‘ vertaald wordt naar haalbare, inzichtelijke doelstellingen die op
inhoudelijke gronden toegeschreven zijn op een bepaalde wijk, situatie of doelgroep.
Echter, in de praktijk blijkt dat welzijnswerkers lang niet altijd in staat zijn inzicht te geven in
doelstellingen of beoogde resultaten van projecten. Bewustwording van en reflectie op besluitvorming en
inzicht in actoren en factoren die daarin een rol spelen dragen bij aan het ontwikkelen van inzicht en
competenties om deze vertaalslag niet alleen te maken en te onderbouwen, maar ook te vertalen naar de
stakeholders. Hierdoor is niet alleen de verantwoording van keuzes naar de doelgroep, de
leidinggevende en de opdrachtgever mogelijk, maar kan men ook inzichtelijker maken wat men wil
bereiken en of dat gelukt is. Het te bereiken doel wordt daarmee enerzijds zichtbaarder, en anderzijds
makkelijker haalbaar en evalueerbaar. Het reflectie instrument, aangevuld met intervisie, draagt actief bij
aan deze bewustwording van doelen en handelen. Tevens wordt de professionals gevraagd kritisch naar
de eigen werkpraktijk te kijken en ook successen en verbeterpunten te benoemen.
Dit draagt bij aan het ontwikkelen en/of verwoorden van best practice wanneer de professional zijn
Een Terugblik op twee jaar Procivi CESR T | 45