Masterproef - Geneeskunde voor het Volk

De arts overloopt met de patiënt de vragen in de elektronische module. Na het bevragen van
de astmacontrole wordt de therapietrouw gecontroleerd. Aan de hand van de vragenlijst van
Morisky (bijlage 4) kan de arts ontdekken of de patiënt fouten maakt of onzorgvuldig is en
hierop inspelen door gericht informatie te geven. De therapietrouw kan immers alleen maar
verbeterd worden als je weet waarom de patiënt het niet doet zoals het hoort en daarop
inspeelt. Goede educatie is gedoseerd (niet te veel ineens) en aangepast aan de patiënt. Een
ideaal vertrekpunt hiervoor zijn de ideeën van de patiënt zelf: waarom hij zijn medicatie
gestopt is, waarom hij vooral de ventolin gebruikt in plaats van de cortisonepuffer... Aan de
hand van de vragenlijst in de astmamodule kan de arts dieper ingaan op bepaalde punten en
kan hij meer inzicht krijgen in de gedachten van de patiënt en de eigen visie uitleggen. Zo
komt hij tot het ‘concordance model’: de arts en de patiënt spreken een beleid af, waarbij
rekening gehouden wordt met de mening van beide partijen.
Vervolgens wordt de inhalatietechniek gecontroleerd door de patiënt te laten puffen en de
verschillende aspecten van een correcte puftechniek te scoren op een checklist (bijlage 3).
Deze checklist heeft het voordeel dat hij bovendien als geheugensteuntje voor de arts kan
dienen. Die weet waarop hij moet letten en moet daarna gewoon ja of nee aanvinken bij alle
verschillende puntjes. Omdat al snel blijkt dat veel patiënten hun medicatie niet bij zich
hebben worden demonstratiepuffers aangevraagd bij een farmaceutische firma. De arts geeft
ook hier gericht educatie, door de fouten te verbeteren die de patiënt maakt in plaats van het
gewoon uit te leggen of voor te doen.
Het controleren van de therapietrouw en de inhalatietechniek is niet alleen belangrijk voor de
patiënt, maar ook voor de arts om de medicatie correct te kunnen aan te passen. Als de patiënt
niet onder controle is omdat hij zijn medicatie vergeet te nemen, moet men geen
dosisverhoging doen. Als de arts dit echter niet expliciet vraagt zal de patiënt dit zelf niet
toegeven en zal men de medicatie onnodig verhogen, waardoor de patiënt misschien meer
nevenwerkingen ondervindt en nog minder therapietrouw is. De aanpassing van de medicatie
volgens het “step-up / step-down – principe” gebeurt dan ook helemaal op het einde van het
doorlopen van de module.
Na het afronden van de module wordt de medicatie voorgeschreven: men beslist op het einde
van de module of men ‘step-up’, ‘step-down’ of ‘step-idem’ doet. Als men besloten heeft
welke behandelingsstap er gezet wordt, kan men de medicatie voorschrijven in de juiste dosis.
33