Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

egeling omtrent de verwerking van persoonsgegevens, kan naar mijn mening
niet de conclusie rechtvaardigen dat het belang van de werknemer bij
bescherming van zijn fundamentele rechten, zoals het recht op privacy,
ondergeschikt is aan het belang van de werkgever. 126 De instemming kan slechts
een aanwijzing zijn dat de werkgever een gerechtvaardigd belang bij de
verwerking heeft. 127
Tot slot vloeit uit de artikelen 9 tot en met 14 WBP nog een aantal
vereisten voort waar de werkgever op moet letten bij de verwerking van
persoonsgegevens in het kader van de opsporing van wangedrag. Zo dient hij
rekening te houden met de verwantschap tussen het doel van de verwerking en
het doel waarvoor de gegevens zijn verkregen, de aard van de betreffende
gegevens, de gevolgen van de beoogde verwerking voor de betrokken
werknemer, de wijze waarop de gegevens zijn verkregen en de mate waarin
jegens de betrokken werknemer wordt voorzien in passende waarborgen. Op
grond van art. 10 WBP mogen de camerabeelden in beginsel niet langer dan 24
uur worden bewaard. 128 Uit art. 11 WBP volgt dat een werkgever die diefstal uit
de kassa wil opsporen met behulp van een camera, de camera alleen op de kassa
mag richten. Ze mogen alleen dat gedeelte van de werkplek bestrijken dat
overeenkomt met het geformuleerde doel. 129 Op grond van de artikelen 12, 13 en
14 WBP dient de werkgever te voorkomen dat camerabeelden kunnen worden
gemanipuleerd, hetgeen valt aan te merken als onrechtmatige verwerking.
worden genomen (Kamerstukken II 1997/98, 25 892, nr. 3, p. 87, 88). In de vorige paragraaf is al
duidelijk geworden dat het recht op privacy ook in de verhouding ‘werkgever-werknemer’ in acht
moet worden genomen.
126
Zie ook de President van de Rechtbank en het Hof in de KOMA-zaak (Hof ’s-Hertogenbosch 2 juli
1986, NJ 1987, 451). Zie 2.3.1.
127
Aldus ook Van der Stroom 2003, p. 17.
128
Art. 10 bevat een bepaling over bewaartermijnen. Op de website van het CBP is een informatieblad
verschenen waarin wordt ingegaan op de bewaartermijnen van persoonsgegevens. Het CBP geeft als
richtsnoer dat video-opnamen na 24 uur moeten worden vernietigd, tenzij een langere bewaartermijn
noodzakelijk is. In dat geval is volgens het CBP een maximale bewaartermijn van twee weken
gerechtvaardigd, mits een goede onderbouwing wordt gegeven. Indien na het zien van de
videobeelden blijkt dat daarop een incident is waar te nemen, mogen ze langer worden bewaard,
bijvoorbeeld voor het nemen van een vervolgactie in het kader van opsporing of vervolging van een
strafbaar feit (Registratiekamer, ‘In beeld gebracht. Privacyregels voor het gebruik van videocamera's
voor toezicht en beveiliging’, ’s-Gravenhage: Registratiekamer 1997) (Vgl. art. 38 lid 6
Vrijstellingsbesluit, waarin de 24-uursbepaling voor cameratoezicht dat is vrijgesteld van melding ex
art. 27 WBP is opgenomen). Daarnaast is meer recentelijk een informatieblad van het CBP op de
website verschenen: ‘Camera’s op de werkplek’, Informatieblad nummer 3, maart 2004, CBP.
129
De Vries & Rutgers 2001b, p. 64-65. Op grond van het tweede lid van art. 11 WBP dient een
werkgever de nodige maatregelen treffen opdat de persoonsgegevens, gelet op de doeleinden
waarvoor zij worden verzameld of vervolgens worden verwerkt, juist en nauwkeurig zijn. Dit
betekent dat de werkgever de gegevens continue moet toetsen. Hij kan namelijk aansprakelijk
worden gesteld voor de gevolgen van beslissingen die op basis van foutieve, verouderde, niet ter zake
doende of onrechtmatig verkregen gegevens zijn genomen (zie ook Terstegge 2001, p. 23 en De Laat
& Rutgers 2005, p. 1318).
39