Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

6. Conclusies en aanbevelingen
6.1 Inleiding
In dit onderzoek staat het wangedrag van werknemers centraal. Probleemstelling
is of in Nederland regelgeving bestaat die de opsporing en sanctionering door
werkgevers, van wangedrag door werknemers, legitimeert. Verder zoek ik een
antwoord op de uit deze probleemstelling voortvloeiende deelvragen. De vraag
naar de legitimatie komt voort uit de spanning tussen de beoordelingsvrijheid
van de werkgever enerzijds, en de rechtszekerheid en rechtsgelijkheid van de
betrokken werknemers anderzijds. Het antwoord op de vraag wanneer sprake is
van wangedrag, is namelijk grotendeels afhankelijk van het oordeel van de
betrokken werkgever. Dit leidt voor de betrokken werknemers tot onduidelijkheid
wanneer de werkgever tot opsporing en sanctionering overgaat. Bovendien
kan dit tot willekeur bij de werkgever leiden. Aan voornoemde spanningsverhouding
kan worden tegemoetgekomen door de bevoegdheid van de
werkgever tot opsporing en sanctionering uit te werken in een regeling met
optimale waarborgen voor de rechtszekerheid en rechtsgelijkheid van de
betrokken werknemers. Onder die omstandigheden is de uitoefening van de
bevoegdheid van de werkgever tot opsporing en sanctionering gelegitimeerd. Dit
leidt tot de vraag of de huidige regels (naar Nederlands recht) die de bevoegdheid
van de werkgever tot opsporing en sanctionering normeren, de uitoefening
van deze bevoegdheid ook daadwerkelijk legitimeren. Zijn ter waarborging van
de rechtszekerheid en de rechtsgelijkheid wellicht aanvullende normen noodzakelijk?
Bij het zoeken van antwoorden op voornoemde vragen, werd in ieder
hoofdstuk de voorvraag gesteld, wat de gevolgen zijn van de eventuele
gelijkenis tussen opsporing en sanctionering door de werkgever, en opsporing en
sanctionering door de overheid.
Zowel bij opsporing als bij sanctionering is van belang, dat tussen de
werkgever en de overheid gelijkenis bestaat wat betreft de relatie met de
werknemer, respectievelijk de burger. In beginsel bestaat tussen de werkgever
en de werknemer een privaatrechtelijke, horizontale verhouding en tussen de
overheid en de burger een publiekrechtelijke, verticale verhouding. Niettemin is
in beide relaties sprake van formele en feitelijke ondergeschiktheid van de
werknemer, respectievelijk burger, en van eenzijdige besluitvorming van de
werkgever en van de overheid waaraan de werknemer, respectievelijk burger, is
gebonden. De werknemer is juridisch en economisch ondergeschiktheid aan de
werkgever. In dit opzicht heeft de relatie tussen werkgever en werknemer een
gedeeltelijk verticaal karakter. Bij de beantwoording van de vraag of de
bestaande regelgeving de bevoegdheid van de werkgever tot opsporing en
sanctionering legitimeert, speelt deze gelijkenis steeds een rol.
335