Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

geen recht op een bepaalde maatregel: de werkgever bepaalt de aard en wijze
van de oplossing. Met het gegrond verklaren van de klacht door de werkgever,
wordt de klachtprocedure afgesloten. 338
De beraadslagingen tussen werkgever en werknemer leiden niet
automatisch tot een oplossing door de werkgever. Zo kunnen ondernemingsraad
en werkgever tot de conclusie komen dat de klacht ongegrond is. In dat geval
dient de werknemer onder opgave van redenen te worden ingelicht en is de
klachtprocedure afgesloten. Komen ondernemingsraad en werkgever niet tot
overeenstemming over de gegrondheid van de klacht, dan kan (alleen) de
ondernemingsraad de ‘Einigungsstelle’ 339 erbij betrekken (§85 Abs. 2, S. 1
BetrVG). De bevoegdheid van de ‘Einigungsstelle’ beperkt zich tot beslissingen
over procedurele meningsverschillen. De ‘Einigungsstelle’ is niet bevoegd te
oordelen over rechtsvorderingen (§85 Abs. 2, S. 3 BetrVG). Voor het geldend
maken van rechtsvorderingen staat voor de werknemer de weg naar de arbeidsrechter
open. 340 Het besluit van de ‘Einigungsstelle’ vervangt de ontbrekende
overeenstemming tussen de werkgever en de ondernemingsraad (§85 Abs. 2 S. 2
BetrVG). De ‘Einigungsstelle’ neemt geen beslissingen over de te nemen
maatregelen. Acht de ‘Einigungsstelle’ de klacht gegrond, dan ontstaat voor de
werknemer jegens de werkgever het recht op een oplossing. De werkgever
338 Henssler, Willemsen & Kalb 2004, §85 Abs. 1 BetrVG, aant. 13 tot en met 15.
339 Ter oplossing van meningsverschillen tussen de werkgever en de ondernemingsraad, centrale
ondernemingsraad of concernondernemingsraad, kan desgewenst op grond van §76 BetrVG een
‘Einigungsstelle’ in het leven worden geroepen. Bij ondernemingsovereenkomst kan een vaste
‘Einigungsstelle’ worden opgericht (§76 Abs. 1 BetrVG). De ‘Einigungsstelle’ bestaat uit een gelijk
aantal bijzitters, die voor de helft door de werkgever en voor de andere helft door de
ondernemingsraad worden benoemd, en een onpartijdige voorzitter, over wiens persoon beide
partijen het eens moeten zijn. Worden werkgever en ondernemingsgraad het niet eens over de
persoon van de voorzitter, dan wordt deze door het Arbeitsgericht benoemd. Het Arbeitsgericht
beslist ook over het aantal bijzitters, indien werkgever en ondernemingsraad het hier niet over eens
kunnen worden (§76 Abs. 2 BetrVG). De uitspraak van een ‘Einigungsstelle’ vervangt de
ontbrekende overeenkomst tussen werkgever en ondernemingsraad: dientengevolge heeft deze
uitspraak het rechtskarakter van een ondernemingsovereenkomst. De voorzitter van de
‘Einigungsstelle’ moet een bekwaam, vakkundig en onpartijdig persoon zijn, die over goede
communicerende vaardigheden beschikt. De voorzitter is dan ook vaak een arbeidsrechter, een
advocaat of een hoogleraar. Ook de bijzitters hoeven geen medewerkers van het bedrijf te zijn; vaak
zijn het vertegenwoordigers van vakbonden of advocaten. De bijzitters moeten, in tegenstelling tot de
voorzitter, niet onpartijdig zijn: zij vertegenwoordigen de belangen van de werkgever of van de
ondernemingsraad. Dientengevolge kunnen ook leden van de ondernemingsraad of de werkgever zelf
leden van de ‘Einigungsstelle’ zijn (Henssler, Willemsen & Kalb 2004, §76 BetrVG, aant. 1, 21 en
22).
340 De term rechtsvordering dient ruim te worden uitgelegd; het omvat naast alle vermogensrechtelijke
vorderingen ook alle andere rechtsaanspraken, die uit de rechtsverhouding tussen werkgever en
werknemer voortvloeien. Een voorbeeld van een rechtsvordering is de klacht van de werknemer dat
de werkgever inbreuk heeft gemaakt op zijn rechten uit de arbeidsovereenkomst, een klacht van een
werknemer die er op gericht is dat een andere werknemer uit het bedrijf wordt verwijderd, of de eis
dat een aanmaning uit het personeelsdossier wordt verwijderd. Indien de werknemer zich beklaagt
over zijn totale werkbelasting, is bijvoorbeeld geen sprake van een rechtsvordering. Voorts is de
‘Einigungsstelle’ bevoegd bij een klacht over ondeskundige kritiek of controle, of de vaste inzet als
invalskracht terwijl andere werknemers steeds worden ontzien (Henssler, Willemsen & Kalb 2004,
§85 Abs. 1 BetrVG, aant. 21 tot en met 24).
324