Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

werktijd, en daarbuiten gemaakt. 311 Dit onderscheid vloeit tevens uit de
jurisprudentie voort. 312
Een algemene plicht dat tijdens werktijd geen strafbare feiten mogen
worden gepleegd, bestaat volgens Hoefs niet: een dergelijke plicht zou te ver
gaan. Het valt immers niet in te zien welk belang de werkgever erbij heeft, om
louter ‘private’ strafbare feiten, die de werknemer toevallig gedurende werktijd
begaat en de arbeidsovereenkomst niet beïnvloeden, te voorkomen. Bijgevolg
maakt Hoefs verder onderscheid in strafbare gedragingen tegen de werkgever,
tegen medewerknemers of klanten, tegen onafhankelijke derden of het algemeen
belang. Dit onderscheid sluit grotendeels aan bij de jurisprudentie van het BAG.
Direct tegen de werkgever gerichte strafbare gedragingen tijdens werktijd
vormen doorgaans een schending van de plichten uit de arbeidsovereenkomst: in
dat geval rechtvaardigen ze een ‘verhaltensbedingt’, maar meestal ook een
buitengewoon ontslag. Niettemin dient ook bij deze strafbare gedragingen een
concrete belangenafweging plaats te vinden. 313 Bij opzettelijke strafbare
handelingen jegens de werkgever kan de voortzetting van de arbeidsovereenkomst
echter slechts uiterst zelden en alleen onder zeer bijzondere
omstandigheden worden gevergd. 314 Diefstal, verduistering of heling in het
bedrijf van de werkgever rechtvaardigen doorgaans, zonder voorafgaande
waarschuwing een ‘verhaltensbedingt’ ontslag, en vaak ook een buitengewoon,
ontslag. 315 De waarde van de ontvreemde zaken is niet van belang: ook diefstal
van zaken van geringe waarde kunnen de vertrouwensrelatie dusdanig verstoren
dat zelfs een buitengewoon ontslag is gerechtvaardigd. 316 Zo heeft het BAG de
diefstal van een stuk taart en van drie kiwi’s als grond voor een buitengewoon
ontslag aangemerkt. 317 Voorts is de werkgever volgens Hoefs op grond van zijn
‘Fürsorgepflicht’ gehouden zijn werknemers te beschermen tegen strafbare
gedragingen van medewerknemers. Bovendien kunnen deze gedragingen de
bedrijfsvrede en de bedrijfsvoering verstoren. Dientengevolge is het werknemers
op grond van hun arbeidsovereenkomst verboden tijdens werktijd strafbare
gedragingen jegens medewerknemers te plegen. Ook strafbare gedragingen
jegens klanten kunnen aanleiding tot ontslag zijn. Indien blijkt dat de strafbare
gedraging niet jegens de werknemer, medewerknemers of klanten is gericht,
moet worden getoetst of de gedraging op andere wijze met de werkgever in
verband kan worden gebracht. Zo hoeft een werkgever niet te dulden dat een
311
Hoefs 2001, p. 146-147. Schaub, Koch & Linck 2005, p. 1345 en p. 1395, met verwijzingen naar
lagere jurisprudentie.
312
Zie bijvoorbeeld BAG 11 december 2003, 2 AZR 36/03 en LAG Berlin 15 december 1989, 2 Sa
29/89.
313
BAG 2 maart 1989, 2 AZR 280/88.
314
Een strafbare gedraging (‘Straftat’) jegens de werkgever wordt ruim uitgelegd: in het bijzonder vallen
alle direct tegen de persoon, de eer of het lichaam van de werkgever of jegens zijn vermogen gerichte
strafbare gedragingen onder het begrip ‘Straftat’ (Hoefs 2001, p. 148-149).
315
BAG 11 december 2003, 2 AZR 36/03; BAG 10 februari 1999, 2 ABR 31/98. Zie ook Schaub, Koch
& Linck 2005, p. 1345, p. 1395.
316
BAG 17 mei 1984, 2 AZR 3/84. Schaub, Koch & Linck 2005, p. 1345.
317
BAG 20 september 1984, 2 AZR 633/82. Schaub, Koch & Linck 2005, p. 1395.
317