Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

grondslag voor het tuchtrechtelijk optreden van de werkgever ontbrak. Er werd
geen relatie gelegd tussen de overtreding en de sanctie. Bovendien was niet
geregeld waarom een werkgever mag straffen. Juist in een wetsvoorstel over het
arbeidstuchtrecht zou die wettelijke grondslag eens geregeld kunnen zijn. 264
Minister van Justitie Sorgdrager ging eerst in op de vraag van Dittrich
betreffende de dereguleringsgedachte. Er was al een arbeidstuchtrecht en dat
diende aan de moderne tijd te worden aangepast. Die aanpassingen doe je, zo
verdedigde de minister, met de dereguleringsgedachte in het hoofd. Bepaalde
regels die duidelijk te omschrijven zijn, moesten volgens de minister wel
worden opgenomen, ‘gewoon omdat dit partijen houvast biedt’. Het feit dat er
iets van arbeidstuchtrecht in de wet was opgenomen, was volgens haar een
goede basis om te voorkomen dat het introduceren van arbeidstuchtrecht bij
aparte CAO-besprekingen de arbeidsverhoudingen zou belasten. Ze wilde echter
niet te veel vastleggen, omdat dit een heel starre regeling zou opleveren. Aan de
sociale partners moest het vaststellen van de procedures worden overgelaten.
Naar aanleiding van een opmerking van Vos (VVD) dat het beginsel over, en de
grondslag van de bevoegdheid tot tuchtrechtelijk optreden in het wetsvoorstel
ontbrak, benadrukte de minister dat het om civiel recht en niet om strafrecht
ging. Met het vastleggen van deze bepalingen in de wet werd het algemene
beginsel van het arbeidstuchtrecht vastgelegd en uitgewerkt. Dat was op zichzelf
de grondslag. Het feit dat deze mogelijkheid in de wet werd vastgelegd, gaf
ruimte om in de arbeidsverhouding tuchtrecht toe te passen. 265
Over de opmerking van Vos (VVD) dat geen relatie tussen sanctie en
overtreding was gelegd, merkte de minister op dat ze (zij en dhr Melkert, de
Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid) dat niet hadden willen
regelen, juist om de proportionaliteit een afweging van de werkgever te laten
zijn. Daarbij werd een beroep op het redelijk werkgeverschap gedaan. Hetzelfde
gold wat haar betreft ten aanzien van het recht op hoor en wederhoor: ook dit
moest een afweging zijn die de werkgever maakte. Naar aanleiding van de
opmerking van Dittrich (D66) over de duidelijkheid van de omschrijvingen van
de overtredingen, merkte de minister op dat je dingen die vanzelfsprekend zijn
niet hoeft te regelen. Zij stelde voor dat algemene noties bij CAO konden
worden neergelegd. 266
De mondelinge behandeling heeft uiteindelijk geleid tot intrekking van
het wetsvoorstel door de minister. Tijdens de mondelinge behandeling was
volgens Sorgdrager gebleken dat naar de mening van de Kamer het (toen)
huidige recht bevredigend werkte en dat in de praktijk, in het bijzonder bij de
nadere invulling van de bestaande wettelijke regeling in CAO’s, niet van grote
problemen was gebleken. Bovendien lag het wetsvoorstel 23 438, dat een
aanpassing van de artikelen over de boete aan het nieuwe BW bevatte, klaar
264 Handelingen II 1995/96, nr. 2, p. 206-209.
265 Handelingen II 1995/96, nr. 2, p. 210-211.
266 Handelingen II 1995/96, nr. 2, p. 212-215.
253