07.08.2013 Views

Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

echter niet onder verwijzing naar het instructierecht eenzijdig essentiële<br />

arbeidsvoorwaarden wijzigen. 78 De opvatting dat de eenzijdige wijziging <strong>van</strong><br />

arbeidsvoorwaarden in beginsel niet op de instructiebevoegdheid ex art. 7:660<br />

BW kan worden gebaseerd, komt ook bij een aantal andere schrijvers terug. 79<br />

Uit de volgende voorbeelden uit jurisprudentie en (overige) literatuur<br />

blijkt, dat een weinig ingrijpende, niet-substantiële wijziging <strong>van</strong> de<br />

arbeidsomstandigheden, inderdaad op de instructiebevoegdheid kan worden<br />

gebaseerd. Zo kunnen de door de werkgever gegeven voorschriften betrekking<br />

hebben op het gebruik <strong>van</strong> e-mail en internet (zie 4.3) 80 , maar bijvoorbeeld ook<br />

op kleding. Het staat een werkgever vrij om het personeel voorschriften te geven<br />

met betrekking tot tijdens het werk te dragen kleding, mits de<br />

kledingvoorschriften redelijk zijn. Dit kan nodig zijn <strong>van</strong>wege de hygiëne,<br />

veiligheid of doelmatigheid, maar het kan ook de representativiteit naar buiten<br />

toe of interne uniformiteit dienen. 81 Voorts kunnen een rookvoorschrift, 82<br />

voorschriften over het dragen <strong>van</strong> een helm of andere veiligheidsvoorschriften,<br />

of het verbod op alcoholhoudende dranken onder het instructierecht vallen. 83 De<br />

werkgever wordt op grond <strong>van</strong> art. 7:660 BW ook bevoegd geacht opdrachten<br />

tot geheimhouding te geven, voor zover die samenhangen met de arbeid of de<br />

goede orde in de onderneming. 84 De werkgever heeft bovendien niet alleen de<br />

bevoegdheid instructies te geven ten aanzien <strong>van</strong> de inhoud <strong>van</strong> de<br />

78<br />

Jellinhaus 2003, p. 155-156.<br />

79<br />

Zie De Laat 1995, p. 300 (eenzijdige wijziging <strong>van</strong> de arbeidsovereenkomst is niet mogelijk op grond<br />

<strong>van</strong> de gezagsverhouding); Van Lent 2000, p. 186-189 (een permanente werkgeverswisseling of een<br />

langdurige uitzending naar het buitenland kunnen, gelet op de ingrijpende gevolgen, niet op basis <strong>van</strong><br />

het directierecht aan de werknemer worden opgelegd) en Hoffmans 1992, p. 42, die zich aansluit bij<br />

de opvatting <strong>van</strong> Rood dat arbeidsvoorwaarden typisch onderwerp vormen <strong>van</strong> tweezijdige<br />

vaststelling en dus overeenstemming behoeven (met voetnootverwijzing naar M.G. Rood,<br />

commentaar bij HR 7 oktober 1988, RvdW 1988, 161). Voorts kan hieraan worden toegevoegd dat de<br />

wetgever, met het oog op het voorkomen <strong>van</strong> eenzijdige vaststelling en wijziging <strong>van</strong><br />

arbeidsvoorwaarden door de werkgever, de bepaling over het eenzijdige wijzigingsbeding heeft<br />

ingevoerd (art. 7:613 BW), Kamerstukken II 1995/96, 24 615, nr. 3, p. 20-22 en Stb. 1998, 107. Het<br />

feit dat de werkgever geen substantiële arbeidsvoorwaarden eenzijdig kan wijzigen met verwijzing<br />

naar zijn instructierecht, laat onverlet de mogelijkheid <strong>van</strong> eenzijdige wijziging <strong>van</strong><br />

arbeidsvoorwaarden op grond <strong>van</strong> de redelijkheid en billijkheid, toestemming <strong>van</strong> de werknemer, het<br />

eenzijdig wijzigingsbeding of het goed <strong>werknemers</strong>hap (Zie HR 26 juni 1998, JAR 1998, 199, (Taxi<br />

Hofman-arrest); Loonstra & Zondag 2006, p. 232-243; M. Holtzer & W.A. Zondag, ‘Wijziging <strong>van</strong><br />

arbeidsvoorwaarden’, in: L.G. Verburg & W.A. Zondag (red.), Arbeidsrechtelijke aspecten <strong>van</strong><br />

reorganisatie, Deventer: Kluwer 2003, p. 175 e.v.; Jellinghaus 2003, p. 143-286; M.F. Baltussen, ‘De<br />

arbeidsovereenkomst: institutie of contract’, ArbeidsRecht (7) 2000-4, p. 21-24).<br />

80<br />

Het mag echter niet zo ver gaan dat de werknemer voor ieder privé-telefoontje de toestemming <strong>van</strong><br />

de werkgever nodig heeft (De Vries & Rutgers 2001b, p. 65).<br />

81<br />

Rb. ’s-Gravenhage 23 mei 2001, JAR 2001, 124; Ktr. Heerenveen 8 oktober 1985, NJ 1986, 506. Zie<br />

ook Van der Grinten/Van der Grinten & Bouwens 2005, p. 259-260; Verhulp 2004, (T&C<br />

Arbeidsrecht), art. 7:660 BW, aant. 2.<br />

82<br />

Ktr. Rotterdam 9 februari 1977, Prg. 1979, 1385; Rb. Utrecht 23 december 1970, Prg. 1971, 641.<br />

Admiraal 1998, p. 9.<br />

83<br />

Hoffmans 1992, p. 42; Verhulp 2004, (T&C Arbeidsrecht), art. 7:660 BW, aant. 2; Kamphuisen<br />

1956, p. 159, noemde als voorbeelden <strong>van</strong> ordemaatregelen al het verbod om te roken en te spuwen<br />

e.d..<br />

84<br />

Verhulp 1996, p. 41.<br />

206

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!