Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

(met name bij kortdurende) detentie van belang dat de werknemer kan worden
vervangen door een andere tijdelijke kracht. 243 Ook de omstandigheid dat de
werkgever een groot bedrijf en een bijzonder groot personeelsbestand heeft, met
als gevolg dat schommelingen in de opkomst van het personeel voor de
werkgever tot de normale verschijnselen behoren, kan van belang zijn. De
afwezigheid van de werknemer hoeft de voortgang van de productie in dat geval
niet te belemmeren. 244 In het geval van voorarrest werkt bovendien de
onschuldpresumptie in het voordeel van de werknemer; in dat stadium is immer
nog slechts sprake van een verdenking (zie ook 3.6.2).
Tot slot kan van belang zijn of de werknemer de werkgever tijdig in
kennis heeft gesteld van de werkelijke reden van zijn afwezigheid. Indien de
werknemer hem hierover in eerste instantie verkeerd heeft ingelicht, door
bijvoorbeeld te zeggen dat hij ziek thuis is, terwijl hij in de gelegenheid was om
de werkgever op de hoogte te stellen van de werkelijke reden van zijn
afwezigheid, 245 kan dit meespelen bij beantwoording van de vraag of sprake is
van een zodanige vertrouwensbreuk dat de arbeidsovereenkomst deswege zou
moeten worden ontbonden. 246
geschorst: de primaire grond van het verzuim is het voorarrest en deze grond ligt niet in de risicosfeer
van de werkgever ex art. 7:628 lid 1 BW (zie ook W.A. Zondag in zijn noot onder Hof
’s-Gravenhage 9 september 2005, JIN 2005, 411). Dit betekent naar mijn mening daarentegen niet
dat het verzuim in de risicosfeer van de werknemer ligt: de werknemer behoort op grond van het
beginsel van de onschuldpresumptie voor onschuldig te worden gehouden (zie 3.6.2.3). Niettemin
kan dit niet tot de onredelijke conclusie leiden dat de voorlopige hechtenis meer in de risicosfeer van
de werkgever dan van de werknemer zou liggen. Dit geldt des te meer nu de werknemer, indien de
strafzaak eindigt zonder oplegging van een straf of maatregel (bijvoorbeeld bij een vrijspraak, maar
ook bij ontslag van rechtsvervolging of indien de zaak reeds is gestrand bij een van de voorvragen
van art. 348 Sv), op grond van art. 89 Sv de schade welke hij heeft geleden als gevolg van de
voorlopige hechtenis, van de Staat vergoed kan krijgen. Hieronder valt bijvoorbeeld schade ten
gevolge van omzetdaling en te derven inkomsten (Rb. Amsterdam 13 maart 1989, NJ 1989, 521). De
werknemer kan derhalve het door het voorarrest misgelopen loon terugvorderen van de Staat (aldus
ook Van Veen & Balkema 1982, p. 137-138). Voorts is denkbaar dat een vergoeding wordt gegeven
in geval van verlies van functie of de onmogelijkheid zijn bedrijf te hervatten (Cleiren & Nijboer
2001, art. 89 Sv, aant. 3, met verwijzing naar Rb. Amsterdam 8 november 1927, W 11 734). Zie ook
Corstens 2002, p. 397-400; Borsboom 1983, p. 126-128.
243 Zie ook Ktr. Haarlem 7 juli 2005, LJN AU0195.
244 Ktg Eindhoven 24 november 2003, JAR 2004, 6; Rb. Haarlem 9 augustus 1994, JAR 1994, 193. Zie
ook Ktr. Utrecht 28 december 1994, Prg. 1995, 4260 en Ktr. Harderwijk 30 juli 1987, Prg. 1987,
2767.
245 Dit is bijvoorbeeld niet het geval indien de verdachte werknemer gedurende zijn voorarrest op grond
van art. 62 lid 2 onder a Sv jo. art. 76 Sv is onderworpen aan beperkingen met betrekking tot het
ontvangen van bezoek, telefoonverkeer en briefwisseling (Corstens 2002, p. 407-410). Zie
bijvoorbeeld Ktr. Utrecht 25 november 1997, JAR 1998, 24.
246 Ktr. Utrecht 25 november 1997, JAR 1998, 24. Zie ook HR 14 november 1986, NJ 1987, 935. Zie
ook Ktr. Tiel 20 juli 1977 en Rb. Arnhem 9 juli 1978, Prg. 1980, 1424. Overigens mag van de
werkgever worden verwacht dat hij zich bij een ontslag wegens hechtenis maximaal inspant om het
detentieadres van de werknemer te achterhalen. Dit adres is voor het CWI van essentieel belang om
de werknemer in de gelegenheid te stellen verweer te voeren. Indien de werkgever aannemelijk heeft
gemaakt dat hij zich voldoen heeft ingespannen om het detentieadres van de werknemer te
achterhalen, zonder het gewenste resultaat, zal het CWI zelf proberen het adres te achterhalen. Op
grond van art. 54 SUWI heeft het CWI de bevoegdheid hiertoe een verzoek te richten aan het
Ministerie van Justitie. In de ‘Beleidsregels Ontslagtaak CWI’ oktober 2005, is een modelbrief als
161