Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

‘Of dit verzuim nu als onwettig moet worden beschouwd of niet, de
omstandigheden die hiertoe geleid hebben, liggen in ieder geval niet in de
risicosfeer van de Vriesveem (de werkgever, MMK). Echter, het argument van
Vriesveem dat zij schade lijdt door de afwezigheid van R., is naar het oordeel
van de kantonrechter niet steekhoudend, nu zij ingevolge artikel 7:627 BW
geen loon is verschuldigd over de periode dat R. geen werkzaamheden voor
haar verricht. Wat betreft de werkzaamheden van R. heeft zij de mogelijkheid
deze door een andere (tijdelijke) kracht te laten vervullen. Een dubbele
financiële belasting is dan ook niet aan de orde, zodat de kantonrechter van
oordeel is dat Vriesveem niet heeft aangetoond dat zij schade lijdt als gevolg
van de afwezigheid van R. Het belang van Vriesveem bij ontbinding van de
arbeidsovereenkomst kan dan ook niet gelegen zijn in het beperken van de
schade.’
Vervolgens overweegt de kantonrechter dat evenmin sprake kan zijn van een
vertrouwensbreuk die ontbinding wegens veranderingen in de omstandigheden
rechtvaardigt, nu de schuld van de werknemer in dit stadium nog niet is
bewezen: 240
‘Wat betreft de gestelde vertrouwensbreuk oordeelt de kantonrechter als volgt.
Denkbaar is dat door de recente gebeurtenissen commotie onder de
werknemers van Vriesveem is ontstaan. Vooropgesteld dient echter te worden
dat R. in voorarrest zit en dat vooralsnog niet is bewezen dat hij het hem ten
laste gelegde misdrijf heeft gepleegd. De kantonrechter neemt geen plaats op
de stoel van de strafrechter en houdt rekening met de mogelijkheid dat R. op
enig moment kan worden vrijgesproken. Het gaat naar het oordeel van de
kantonrechter te ver dat hij in dat geval ook geen werk meer zou blijken te
hebben, temeer nu hij al zo lang bij Vriesveem in dienst is en het overgrote
deel van zijn dienstverband naar tevredenheid heeft gefunctioneerd. Het
belang van Vriesveem bij een spoedige beëindiging van het dienstverband is
naar het oordeel van de kantonrechter niet aangetoond en weegt niet op tegen
het belang van R. dat de situatie opnieuw wordt bezien tegen de tijd dat hij
zou vrijkomen. Niet uit te sluiten valt dan dat op die termijn de heftigste
emoties zijn bedaard en de daarmee samenhangende bezwaren van
(medewerkers van) Vriesveem zullen zijn weggeëbd.’ 241
Bij beantwoording van de vraag of voorarrest of detentie een ordemaatregel,
zoals ontbinding wegens veranderingen in de omstandigheden of ontslag op
staande voet, rechtvaardigt, speelt dus een rol of de werkgever schade lijdt als
gevolg van de afwezigheid van de werknemer. De kantonrechter overwoog
terecht dat dit niet het geval hoeft te zijn. Zo is de werkgever op grond van art.
7:627 BW geen loon verschuldigd over de periode dat de werknemer geen
werkzaamheden voor haar verricht. 242 Voorts is in het geval van voorarrest of
240 Zie hierover 3.6.2.3.
241 Ktr. Bergen op Zoom 10 november 2003, Prg. 2004, 6163.
242 De werknemer is immers niet in staat de bedongen arbeid te verrichten als gevolg van een oorzaak
die redelijkerwijs niet voor rekening van de werkgever komt (zie bijvoorbeeld Hof ’s-Gravenhage 9
september 2005, JIN 2005, 411. Zie ook Loonstra & Zondag 2006, p. 140; Van Veen & Balkema
1982, p. 127). Dit geldt ook indien de werknemer ter zake van de verdenking of het verzuim wordt
160