Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

een dringende reden 236 en subsidiair wegens veranderingen in de
omstandigheden. De kantonrechter overwoog:
‘Voor wat betreft de wijziging van omstandigheden wordt geoordeeld dat de
beweerde reactie van collegae niet zonder meer beslissend mag zijn. (…)
Bekendheid met de feiten en in het bijzonder ook met het oordeel van de
strafrechter kunnen de beweerde ontzetting bij collegae relativeren.
Samengevat past het oordeel dat in elk geval thans nog niet tot een
onwerkzame verhouding tussen partijen, (…), mag worden geconcludeerd.
Verder wordt in dit verband in aanmerking genomen dat gerekwestreerdes
arbeidsongeschiktheid nog steeds duurt en dat vooralsnog niet te verwachten
is dat hij op korte termijn weer tot het werk geschikt zal zijn, welke laatste
omstandigheid op zichzelf beschouwd afbreuk doet aan de beweerde
gevoelens van angst voor gerekwestreerde bij collegae. De door verzoekster
(werkgeefster, MMK) in het algemeen gedebiteerde stelling dat een werkgever
niet de voortzetting van het dienstverband heeft te dulden ten aanzien van een
werknemer die zich aan een zwaar misdrijf heeft schuldig gemaakt is onjuist
en doet bovendien tekort aan de van belang zijnde concrete omstandigheden
van het geval.’ 237
3.7.1.3 Voorarrest of detentie
Juist bij voorarrest of detentie is het goed voorstelbaar dat de gevolgen een
ordemaatregel noodzakelijk maken: de werknemer kan niet meer aan zijn
verplichtingen voortvloeiend uit de arbeidsovereenkomst voldoen. 238 Zoals
gezegd is alleen het voorarrest of de detentie naar mijn mening onvoldoende
grond voor een ordemaatregel. 239 Dit kwam ook naar voren in een uitspraak van
de Kantonrechter te Bergen op Zoom, naar aanleiding van een verzoek tot
ontbinding (wegens veranderingen in de omstandigheden) van de arbeidsovereenkomst
met een werknemer die in voorarrest verbleef. De kantonrechter
overwoog:
236 Voor de overwegingen van de Kantonrechter Rotterdam ten aanzien van de door de werkgever
aangevoerde dringende reden verwijs ik naar 3.6.2.2, waar deze in het kader van de vaststelling van
de schuld bij een strafrechtelijke vervolging worden besproken.
237 Ktr. Rotterdam 7 maart 1994, Prg. 1994, 4077.
238 Gewezen kan worden op hoofdstuk 34 ‘ontslag en werknemer in detentie’ van de ‘Beleidsregels
Ontslagtaak CWI’ oktober 2005, waarmee wordt aangesloten op Loonstra, Koevoets en Zondag
2003, p. 195-208.
239 Volgens het ARAR is de ambtenaar die krachtens een wettelijke maatregel van zijn vrijheid is
beroofd, tenzij het een maatregel is in het belang van de volksgezondheid, van rechtswege in zijn
ambt geschorst (art. 90). Dientengevolge is een ambtenaar die in verzekering is gesteld, in voorlopige
hechtenis zit of een vrijheidsstraf uitzit, van rechtswege geschorst. Indien een vervolging ter zake van
een misdrijf tegen hem is ingesteld, maar de ambtenaar verblijft niet in voorarrest, dan kan de
ambtenaar in zijn ambt worden geschorst (art. 91 lid 1 sub a ARAR). Voor de gemeenteambtenaar
gelden soortgelijke bepalingen, met het verschil dat de gemeenteambtenaar niet van rechtswege
geschorst kan zijn. Art. 8:15:1 lid 1 CAR/UWO bepaalt dat de ambtenaar kan worden geschorst
wanneer tegen hem een bevel tot inverzekeringstelling of voorlopige hechtenis wordt ten uitvoer
gelegd (sub b), of wanneer tegen hem een strafrechtelijke vervolging wegens misdrijf wordt ingesteld
(sub c).
159