Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

omstandigheden moeten aanvoeren – samenhangend met, of voortvloeiend uit
de verdenking, het voorarrest of de veroordeling – waaruit volgt dat de
betreffende sanctie noodzakelijk is. 220
3.7.1.2 Voorbeelden van omstandigheden
In de – met name lagere – jurisprudentie zijn voorbeelden te vinden van
omstandigheden aan de hand waarvan kan worden vastgesteld of een sanctie
noodzakelijk is. Het betreft voornamelijk omstandigheden voortvloeiend uit, of
samenhangend met een strafrechtelijke verdenking, voorarrest of een veroordeling
door de strafrechter. 221 Uit deze jurisprudentie blijkt dat behalve de
belangen van de werkgever en zijn bedrijf, tevens de belangen van
medewerknemers en derden 222 een rol kunnen spelen. Het gaat om de volgende
omstandigheden: 223
morele verontwaardiging tot de juiste proporties terug te brengen. Juist vanwege de afwezigheid van
enig verband van de misdragingen met de werksfeer. In dit verband kan het geboden zijn dat het
administratieve orgaan een aantal gesprekken met de medewerkers voert, waarbij het de reële
mogelijkheid aftast tot terugkeer van de ambtenaar. In het kader van de terugkeer van de ambtenaar is
voorts van belang dat het orgaan concrete pogingen onderneemt de ambtenaar eventueel in een
andere functie te plaatsen. Het belang van de betrokken ambtenaar om zijn dienstverband bij het
orgaan voort te kunnen zetten moet in voldoende mate in de gemaakte afweging worden betrokken.
Hoe zwaar het belang dient mee te wegen, kan onder meer afhankelijk zijn van de kansen van de
ambtenaar op de arbeidsmarkt in verband met zijn leeftijd en strafrechtelijk verleden (CRvB 9 juli
1992, TAR 1992, 201; CRvB 26 maart 1992, TAR 1992, 99; CRvB 18 oktober 1990, TAR 1990, 239;
Rb. ’s-Gravenhage 19 juni 1990, TAR 1990, 198).
220
Zie bijvoorbeeld Ktr. Amsterdam 1 juni 2004, JAR 2004, 208 (de kantonrechter was niet van mening
dat iedere strafrechtelijke veroordeling wegens een misdrijf betekent dat de arbeidsovereenkomst
moet worden beëindigd. ‘Ook in geval de werknemer een misdrijf heeft gepleegd dienen de aard en
de gevolgen van dat misdrijf te worden afgewogen tegen het belang van de werknemer bij
voortzetting van de arbeidsovereenkomst. Indien het echter gaat om een ernstig misdrijf of het
misdrijf samenhangt met de arbeidsovereenkomst dan wel ernstig doet twijfelen aan het vertrouwen
dat de werkgever gelet op de aard van de werkzaamheden en de omstandigheden waarin deze moeten
worden uitgevoerd in de werknemer moet kunnen stellen, zal een afweging al snel ten nadele van de
werknemer uitvallen’. De kantonrechter was van mening dat de strafrechtelijke veroordeling
onvoldoende reden was voor een ontbinding wegens dringende reden, maar ging, bij gebrek aan
verzet tegen de ontbinding door de werknemer, wel over tot ontbinding wegens gewijzigde
omstandigheden). Vgl. de rechtspraak van de Hoge Raad inzake het ontslag op staande voet van een
zieke werknemer, gegrond op schending van de controlevoorschriften bij ziekte: de enkele weigering
van een werknemer de door de werkgever vastgestelde redelijke voorschriften omtrent controle bij
ziekteverzuim na te leven, levert niet een dringende reden in de zin van art. 7:677 lid 1 BW op, doch
daarvan kan bij de aanwezigheid van bijkomende feiten en omstandigheden wel sprake zijn (HR 8
oktober 2004, JIN 2004, 52, Vixia/Gerrits, met noot van C.J. Loonstra en de conclusie van A-G
Verkade bij HR 24 december 2004, JAR 2005, 50, L’Kadi/AH). Zie ook hoofdstuk 34 (‘Ontslag en
werknemer in detentie’) van de ‘Beleidsregels Ontslagtaak CWI’, oktober 2005 en Loonstra,
Koevoets & Zondag 2003, p. 185 e.v.
221
Zie ook hoofdstuk 34 ‘Ontslag en werknemer in detentie’ van de ‘Beleidsregels Ontslagtaak CWI’,
oktober 2005, en Loonstra, Koevoets & Zondag 2003, p. 206.
222
Bij derden kan bijvoorbeeld worden gedacht aan ouders van minderjarige patiëntjes in een
ziekenhuis, waarin een van de medewerksters wordt verdacht van betrokkenheid bij het overlijden
van een aantal andere patiëntjes (zie bijvoorbeeld Ktr. ’s-Gravenhage 8 november 2001, JAR 2002,
50).
223
Zie ook Ambagtsheer 1997 en Jansen 1998, die een aantal van deze omstandigheden bespreken aan
de hand van lagere jurisprudentie.
156