Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

dat de verdenking onterecht heeft bestaan, kan de voorlopige hechtenis
onrechtmatig worden geoordeeld. 210 Het feit dat de schuld in de strafrechtelijke
procedure niet komt vast te staan en zelfs een vrijspraak brengen evenwel nog
niet met zich dat de verdenking destijds onterecht was. 211
Samengevat gezegd, vanwege het ontbreken van de schuld is het opleggen van
een straf naar aanleiding van een strafrechtelijke verdenking of verzuim wegens
voorarrest niet mogelijk. Ook hier geldt echter dat dit anders is in het geval van
een uitdrukkelijke bekentenis van de werknemer jegens de werkgever (zie ook
3.6.2.2). 212 In dat geval mag het beginsel van de onschuldpresumptie in de
private relatie tussen de werkgever en de werknemer worden losgelaten. De
bekentenis ontneemt de grondslag aan de doorwerking van het beginsel in de
relatie werkgever-werknemer. Het gevaar dat de werkgever aan de hand van een
‘waar rook is, is vuur’-redenering over zou gaan tot het bestraffen van een
wellicht onschuldige werknemer, bestaat niet meer.
Dat een straf niet mogelijk is, betekent niet dat de gevolgen van de
verdenking of het voorarrest voor risico van de werkgever moeten komen. 213 Het
is goed denkbaar dat de gevolgen een ordemaatregel noodzakelijk maken,
bijvoorbeeld een directe beëindiging wegens een dringende reden. 214 De toepassing
van ordemaatregelen wordt in de volgende paragraaf besproken (3.7).
3.7 Ordemaatregelen
Uit 3.5 en 3.6 volgt dat toepassing van de beginselen ‘geen straf zonder schuld’
en ‘ne bis in idem’ geen gevolgen heeft voor de normering van
ordemaatregelen. 215 Bij het opleggen van een ordemaatregel dient de werkgever
echter rekening te houden met in ieder geval twee andere vereisten. In de eerste
plaats is dat het in 3.4.1 geformuleerde noodzakelijkheidsvereiste. In deze
paragraaf wordt de verdere invulling van dit vereiste besproken (3.7.1). Ik
schenk met name aandacht aan de toepassing van ordemaatregelen naar
verdenking, dat wil zeggen dat uit feiten of omstandigheden een redelijk vermoeden van schuld aan
enig feit voortvloeit.’ (HR 29 april 1994, NJ 1995, 727).
210
HR 26 januari 1990, NJ 1990, 794; HR 23 november 1990, NJ 1991, 92.
211
Zie ook Corstens 2002, p. 399-400.
212
Ook hier geldt dat een eventuele bekentenis in de strafprocedure buiten beschouwing wordt gelaten
en da de bekentenis in vrijheid moet zijn afgelegd (zie 3.6.2.2).
213
Indien een werknemer ten gevolge van voorarrest zijn werkzaamheden niet kan verrichten, heeft hij
op grond van de hoofdregel van art. 7:627 BW geen recht op loon. Voorarrest van de werknemer is
geen oorzaak die in de risicosfeer van de werkgever ligt, dus de uitzondering van art. 7:628 lid 1 BW
is niet van toepassing. Zie bijvoorbeeld Hof ’s-Gravenhage 9 september 2005, JIN 2005, 411. Vgl.
Rb Zutphen 7 september 2000, NJkort 2000, 88.
214
Overigens staat het ontbreken van de verwijtbaarheid bij een ontslag op staande voet op grond van
een strafrechtelijke verdenking of voorarrest in de weg aan schadeplichtigheid van de werknemer op
grond van art. 7:677 lid 3 BW.
215
Het evenredigheidsbeginsel kan niettemin in de weg staan het opleggen van twee ordemaatregelen of
een ordemaatregel naast een straf (zie 3.6.1.1).
152