Wangedrag van werknemers - RePub - Erasmus Universiteit ...

Volgens de Rechtbank Amsterdam was het vergaren van bewijs door de
werkgever door het lezen van faxen die hij op het bureau van de werknemer had
aangetroffen, hoewel ongepast jegens de werknemer, onvoldoende om de
gevolgtrekking te rechtvaardigen dat de faxen als onrechtmatig verkregen niet
meer tot het bewijs konden bijdragen. Indien de werkgever de betreffende
documenten onder zich zou hebben gekregen door diefstal uit de tas van de
werknemer, had de afweging tussen waarheidsvinding en de bescherming van de
persoonlijke levenssfeer van de werknemer, volgens de rechtbank anders kunnen
uitvallen. 328
De Kantonrechter Zwolle kreeg bewijs voorgelegd in de vorm van een
door een werkneemster van een bank afgelegde verklaring. In deze verklaring
gaf de werkneemster toe dat zij negen oneigenlijke offertes had opgemaakt en
verzonden. De werkneemster stelde bij de kantonrechter dat de verklaring onder
ongeoorloofde druk van de afdeling Veiligheidszaken van het bedrijf was
afgelegd. De tijdens het verhoor afgelegde verklaring zou niet in vrijheid zijn
afgelegd en ondertekend. Volgens de kantonrechter werd dit door de bank
gemotiveerd weersproken. De werkneemster was voorts niet concreet genoeg
over hoe zij dan onder ongeoorloofde druk was gezet, waarbij zij evenmin had
aangegeven op welke onderdelen haar verklaring niet volledig of niet juist was.
De kantonrechter overwoog dat uit de schoorvoetende erkenning van de bank
dat het gesprek met de werkneemster “wat stevig” is geweest, nog niet volgde
dat met de door de werkneemster afgelegde en zonder enig voorbehoud
ondertekende verklaring geen rekening kon worden gehouden. 329
De Kantonrechter Amsterdam kreeg bewijs voorgelegd in de vorm van
een in opdracht van de werkgever uitgevoerd DNA-onderzoek. Een
ziekenhuismedewerkster had een bedreigende brief gekregen en vermoedde te
weten welke collega haar deze brief had gestuurd. De werkgever liet een
handschriftonderzoek doen, waarbij de brief uitsluitend werd vergeleken met het
handschrift van de verdachte collega. Uit dit onderzoek volgde dat deze
werkneemster de vermoedelijke dader was, maar 100% zekerheid was er niet.
De werkgever verzocht daarop alle werknemers mee te werken aan een
bloedonderzoek. De verdachte werkneemster werkte aan dit DNA-onderzoek
mee, maar vroeg achteraf haar bloedmonster terug. Niettemin waren de
resultaten op dat moment al bekend: de betreffende werkneemster was de dader.
De werkgever verzocht ontbinding van de arbeidsovereenkomst primair wegens
een dringende reden, subsidiair wegens een gewichtige reden. De kantonrechter
ging weliswaar tot ontbinding over, maar liet het door de werkgever
aangevoerde DNA-bewijs buiten beschouwing. De kantonrechter overwoog dat
deze onderzoeksmethode zeer ingrijpend was. Bovendien had de werkgever de
328 Rb. Amsterdam 20 mei 1998, JAR 1998, 135. Overigens had de werknemer wel aangevoerd dat de
werkgever de documenten uit zijn tas had gestolen. De rechtbank overwoog dat de werkgever dit
voldoende gemotiveerd had ontkend en het daarom op de weg van de werknemer had gelegen op dit
punt een voldoende concreet bewijsaanbod te doen, hetgeen hij had nagelaten.
329 Ktr. Zwolle 24 mei 2005, JIN 2005, 299.
86