Sergej O. Prokofieff De kringloop van het jaar als weg tot de ...

zeiden: in onze tijd verenigen de Christuskrachten die aan de kringloop
van het jaar deelnemen zich in de ethersfeer van de aarde op volkomen
nieuwe wijze met de werkzaamheid van de drie geestelijke wezens die
aan de mensen het licht, het leven en de liefde van Christus’ openbaring
in het etherische brengen en voor Hem de weg banen waarop Hij thans
in een nieuwe vorm de mensen nadert. Zo weerspiegelt het jaarritme
beide wegen tot Christus, die voor de mensen van de tegenwoordige tijd
toegankelijk zijn. Hierdoor wordt de kringloop van het jaar voor ons tot
het ware oerbeeld en doel van ons innerlijke streven.
Sterker nog: wanneer we heel ons voelen en denken in de zin van dit
boek op de kringloop van het jaar richten, dan zullen wij zien dat wij
door een dergelijke verdieping de eerste schreden kunnen zetten naar
een leven dat in overeenstemming is met het wereldverloop. Rudolf Steiner
heeft dit als volgt beschreven: ‘En het meeleven met het wereldverloop *
wordt voor hem [de mens] een gebeuren van andere aard als het meeleven
met alledaagse zaken. Het meeleven met het wereldverloop wordt
voor hem tot cultus, en de kosmische cultus ontstaat, waar de mens op
ieder moment van zijn leven in kan staan. Iedere aardse cultus is een
symbolische afspiegeling van deze kosmische cultus. Tegenover iedere
aardse cultus is deze kosmische cultus het hogere’ (ga 219, 29.12.1922).
En zoals Christus door het oorspronkelijke Mysterie van Golgotha de
mensheid de krachten heeft gebracht voor de toekomstige vergeestelijking
van het hele fysieke bestaan, doordat Hij het zevenledige principe
van de tijd in het twaalfledige principe van de ruimte bracht, zo legde
Hij door Zijn tweede, bovenzinnelijke Golgotha, de grondslag voor het
nieuwe imaginatieve schouwen, voor het bewuste binnengroeien van
de mensheid in de hogere werelden, doordat Hij het principe van de
twaalfheid van de geestelijke ruimte 4 in het zevenvoudige principe van
de tijd (het etherlichaam) bracht. 5 In deze zin wordt de innerlijke verdieping
in het geestelijke wezen van de kringloop van het jaar voor ons
tot begin van een ware, voor de huidige mens geëigende cultus. Want
het ritmische beleven van de wetmatigheden van ruimte en tijd, van de
wetmatigheden van de twaalf- en de zevenheid, in de kringloop van het
jaar, waar de onderlinge verhoudingen en wisselwerking tussen de vaste
sterren en de planeten het oerbeeld van zijn, leidt – op basis van het ware
* meeleven met het wereldverloop – in de zin van de voordracht waaraan deze
woorden zijn ontleend moet onder ‘wereldverloop’ in hoofdzaak de band
van de mens met de kringloop van het jaar worden verstaan (S.P.).
435