Sergej O. Prokofieff De kringloop van het jaar als weg tot de ...

van zal ieder zich kunnen overtuigen die zijn ziel ertoe kan brengen het
gebeuren van Damaskus ook zelf te ervaren. In de twintigste eeuw zullen
de eerste mensen optreden die de Christusgebeurtenis van Paulus op
geestelijke wijze zullen beleven. Terwijl tot nu toe alleen mensen deze
gebeurtenis konden beleven die zich door esoterische scholing helderziende
krachten eigen hadden gemaakt, zal het door de natuurlijke ontwikkeling
van de mensheid in de toekomst voor de rijpere zielekrachten
mogelijk zijn Christus in de geestelijke sfeer van de aarde te schouwen’
(ga 15, hoofdstuk III).
Zo staan in onze tijd voor de mensheid twee bronnen open om Christus
rechtstreeks te leren kennen: de sfeer van de intuïtie en de sfeer van
de imaginatie, dat wil zeggen: de sfeer die overeenkomt met de direct
aan de aarde grenzende elementenwereld; en de sfeer die overeenkomt
met de boven de hiërarchieën gelegen wereld van de Voorzienigheid
(Boeddhi-plan), de sfeer van het hoogste geestelijke wezen van onze
kosmos, dat zoals gezegd alleen in het ‘ware Ik’ van de mens kan worden
weerspiegeld. Deze twee mogelijkheden om Christus in de geestelijke
werelden persoonlijk te ontmoeten zijn beide een gevolg van
het centrale mysterie in de hele aarde-ontwikkeling: het Mysterie van
Golgotha, en de herhaling daarvan in onze tijd in de bovenzinnelijke
omgeving van de aarde als noodzakelijke voorwaarde voor de nieuwe
verschijning van Christus.
‘En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding van de aardetijd’
(Mattheüs 28:20), – deze woorden van de opgestane Christus
zijn er sinds de gebeurtenissen in Palestina de diepste getuigenis van dat
Christus zich met de aarde heeft verenigd, dat Hij de nieuwe geest van
de aarde is geworden, en ze zullen dat tot het einde van de hele aardeontwikkeling
blijven. Tegelijkertijd getuigen ze ervan dat Hij zich zowel
met de hele mensheid op aarde heeft verenigd, alsook met iedere afzonderlijke
mens. Daarom bestaat er tussen deze twee processen, de vereniging
van het Christuswezen met de aarde en Zijn vereniging met iedere
afzonderlijke mens, een zeer diepe overeenstemming. Een beschrijving
van de overeenstemming tussen deze twee processen, die in het Mysterie
van Golgotha hun gemeenschappelijke bron hebben, is te vinden in de reeds
meermaals genoemde voordracht over ‘de etherisering van het bloed’ .
Rudolf Steiner zegt daar: ‘Zoals er in de omgeving van het menselijke
hart een voortdurende omzetting plaatsvindt van bloed in etherische
substantie, zo vindt in de makrokosmos een soortgelijk proces plaats.
We kunnen dit begrijpen als we onze blik op het Mysterie van Golgo-
432