Sergej O. Prokofieff De kringloop van het jaar als weg tot de ...

onden. Deze feesten correspondeerden met de vier voornaamste fasen
in de ademhaling van de aarde, die zich uiterlijk in de afwisseling van de
jaargetijden openbaren, en zij vertegenwoordigden de geestelijk hoogtepunten
van die fasen.
De ademhaling van elk levend wezen bestaat uit het proces van in-
en uitademen, en tevens uit de uiterste momenten daarvan: het volledig
ingeademd-zijn en het volledig uitgeademd-zijn. In het ritme van
de ademhaling van de aarde corresponderen de herfst- en lente-evening
en de winter- en zomerzonnewende met deze vier fasen. Juist deze
momenten werden in de oudheid gevierd, op grond van de kennis van
de alleroudste mysteriewijsheid. In de tijden die aan het Mysterie van
Golgotha voorafgingen kwam in deze rituele vieringen ook de band van
de mens met de zonnesfeer tot uitdrukking en via deze sfeer ook met de
sterrewereld, dat wil zeggen met de makrokosmos.
Toen echter de geest van de zon, Christus, in het Keerpunt der Tijden
zelf naar de aarde afdaalde en zich door het Mysterie van Golgotha
met haar verbond en tot nieuwe geest van de aarde werd, gaf Hij hierdoor
ook aan de vier jaarfeesten, die een groot kruis in het jaar vormen,
hun ware betekenis en een volkomen nieuwe zin. Want vóór het Mysterie
van Golgotha bevond zich de zin van deze feesten, die rechtstreeks
met de zin van de aarde is verbonden, nog buiten de aarde, op de zon.
Daarom brachten deze feesten in die tijd alleen een voorgevoel tot uitdrukking
van dat wat pas in de toekomst werkelijkheid moest worden,
wanneer het zaad van de toekomstige ontwikkeling tot nieuwe zon in de
aarde zelf zou zijn gelegd. Dit vond plaats bij het Mysterie van Golgotha.
Door de vereniging met de aarde gaf het Christuswezen de aarde voor
het eerst haar hogere zin. Hieraan danken ook de vier jaarfeesten, die in
het licht van de Christus-impuls hun uiteindelijke vervulling bereikten,
hun inhoud en betekenis.
‘De zin van de aarde was vóór het Mysterie van Golgotha op de zon.
Sedert het Mysterie van Golgotha is de zin van de aarde met de aarde
zelf verenigd. Dat zou de antroposofie ... de mensheid op het hart
willen drukken’, – zegt Rudolf Steiner (Ga 226, toespraak van 17.5.1923).
Deze woorden zijn ook volledig van toepassing op de zin van de jaarfeesten,
die sinds het Mysterie van Golgotha de uitdrukking van het grote
kosmische en aardse mysterie van Jezus Christus en de met Hem verbonden
geestelijke wezens zijn geworden.
Vanuit de sfeer van de zon, het grote rijk van de tijd, kwam Christus
op aarde en betrad Hij in het Keerpunt der Tijden haar ruimtelijke
18