IRRIGATIE UIT EEN MOERAS Een hydrologische studie van de ...

een diepe bedding in deze oeverwallen uitgeschuurd. Iets verder van de rivier loopt de
kreekbodem echter vrij snel op, waardoor in dit gedeelte bij laag water een sterk verval
optreedt.
5.2.2 Kreekafvoeren naar de Corantijn
In het meetprogramma van de kreken met afvoer naar de Corantijn waren een elftal
kreken opgenomen (fig. 15). De noordelijke zeven ontvangen soms water uit de Nannizwamp;
de zuidelijke vier ontwateren het zuidwestelijk deel van het onderzoekingsgebied. Om de
metingen onderling vergelijkbaar te houden werd in alle gevallen op eenzelfde moment van
de getijcyclus gemeten, namelijk vlak voor laag water. Hiertoe werd zo goed mogelijk voor
het opkomende getij uitgevaren.
De metingen vonden plaats in een vast profiel per kreek. Tijdens de meting werd in
de laatste onderzoekingsfase tevens een watermonster genomen. Naast deze metingen van de
belangrijkste kreken werd de Kalabaskreek in het bijzonder onder de loep genomen om de
invloed van de getijbeweging en van het zwamppeil op de afvoer nader te bestuderen.
5.2.2.1 Beschrijving van het proefgebied Kalabaskreek
Als onderzoeksobject is de Kalabaskreek gekozen, omdat van dit gedeelte van het
oeverwallencomplex de meeste gedetailleerde kaarten bestonden (fig. 16) en deze kreek
vanaf het bewoonde gebied rond Nickerie het gemakkelijkst te bereiken was. Daarnaast
was er in dit gedeelte van het oeverwallencomplex over de hoogste gedeelten een wegtracé
verkend vanaf het landbouwgebied van Nickerie naar de omgeving van Slangeneiland, waar
een nieuwe havenlokatie moet komen. De kaartgegevens zijn uitgebreid met luchtfoto's en
terreinverkenningen.
Uit de verzamelde gegevens blijkt dat tussen de Corantijn en de Nannizwamp een aan-
tal ruggen en depressies voorkomen, die in noordoostelijke richting van de rivier afbuigen.
Het complex oeverwallen heeft ter plaatse van de Kalabaskreek een breedte van ongeveer
10 km. De hoogste gedeelten liggen op NSP + 3,50 m (NP + 11,00 m) en bestaan uit fijn-
zandige ruggen of kleiplaten met een begroeiing van drasbossen. De laagten zijn voor
het merendeel tot ongeveer NSP + 2,50 m (NP + 10,00 m) opgevuld met veen (pegasse) en
dragen een zwampbosbegroeiing. In enkele laagten ontbreekt de pegasse, waarschijnlijk
als gevolg van branden die in zeer droge perioden kunnen voorkomen.
De Kalabaskreek begint in één van de parallel aan de rivier lopende depressies.
Ongeveer 2 km voor de monding komt er uit een wat meer noordoostelijk gelegen kom een
ongeveer even grote zijkreek bij. Bij de Corantijn doorsnijdt zij de vrij hoge oever
loodrecht.
5.2.2.2 Afvoer van de Kalabaskreek in verband met getijbeweging
Afvoermetingen zijn gedaan bij de monding en vlak na het punt van samenstromen met
eerder genoemde zijkreek. De profielen zijn weergegeven in figuur 16 en 17. De getij-
beweging in de kreek werd sterk afgedempt: van ongeveer 2,20 m in de monding tot
53