IRRIGATIE UIT EEN MOERAS Een hydrologische studie van de ...

40 tot 60 m. De samenstelling was hier grover, de pH van het aangeboorde water was
omstreeks 6 en het gehalte aan NaCl bedroeg 200 - 600 mg l" .De stijghoogte bleek
30 tot 60 cm boven maaiveld te belopen. Boven in het profiel worden plaatselijk lagen
aangetroffen die veel gelijken op oerbanken. In het Zanderij gebied komt deze formatie aan
de oppervlakte. Binnen het onderzoekingsgebied is de oppervlakte daarvan circa 27 000 ha,
overeenkomend met circa 121 van het totaal.
3.4.2.3 Oude kustvlakte
In het noorden wordt de Zanderij formatie afgedekt met een kleipakket dat tot de oude
kustvlakte behoort. In Suriname worden twee fasen van afzetting in de oude kustvlakte
onderscheiden: de Para- en Lelydorp-afzettingen. De Lelydorp-afzettingen zijn in het
onderzoekingsgebied niet gevonden; de Para-afzettingen bestaan uit de zogenaamde
Coropinaklei.
Deze sedimenten zijn bij hoge zeestanden afgezet, maar zijn tijdens de lage zeestanden
van het Weichsel-glaciaal sterk geërodeerd. De erosiedalen zijn later voor een deel opge-
vuld met jongere klei-afzettingen en voor een deel met dikke veenpaketten. Door deze op-
vullingen is het gedeelte, waar de Para-afzettingen aan de oppervlakte komen, betrekke-
lijk gering. Zij bepalen echter wel de landschapsvorm in het gebied. Het patroon is op
luchtfoto's herkenbaar en wordt schollenlandschap genoemd. Kenmerkend is in dit gebied
het ontbreken van duidelijke kreeklopen.
De Coropinaklei van de oude kustvlakte heeft een kenmerkende stugge consistentie en
is rood en paars gevlekt tot op grote diepte. Ze is slecht doorlatend, mineraalarm en
heeft een lage pH. Voor landbouwkundige doeleinden wordt zij minder geschikt geacht
(Blom, 1786; Van der Voorde, 1957; Veen, 1970).
De afzettingen hebben een dikte van circa 35 m en strekken zich onder de jonge
kustvlakte uit. Nabij Nickerie werden zij aangetroffen op een diepte van circa 30 m.
Het landschap van de oude kustvlakte beslaat in het onderzoekingsgebied 85 000 ha ofwel
39«» van het totaal.
3.4.2.4 Jonge kustvlakte
Deze afzetting wordt in vier fasen verdeeld, van zuid naar noord: de Marafase,
Wanicafase, Molesonfase en de Comowinefase (fig. 8). De eerste drie fasen worden
binnen het onderzoekingsgebied aangetroffen. Een belangrijk onderscheid tussen de
Marafase en de andere is de wijze van afzetting (Brinkman & Pons, 1968). De Marafase zou
afgezet zijn in een periode van langzame zeespiegelstijging, waardoor de laagsgewijs op-
gebouwde afzetting sterk gemengd is met organisch materiaal en veen.
Over en voor deze afzettingen wordt de Wanicafase aangetroffen. Deze is ontstaan bij
ongeveer gelijkblijvend zeeniveau, waardoor geen menging met veen is opgetreden en de
rijping dieper is voortgeschreden (Brinkman & Pons, 1968). Ze is afgezet op een iets
hoger niveau dan de vorige en volgende afzettingen van de jonge kustvlakte. Van belang
zijn de langgerekte van oost naar west lopende strandwallen, ingebed in het kleisediment,
maar er wel boven uitstekend. In Suriname worden zij ritsen genoemd.
23