IRRIGATIE UIT EEN MOERAS Een hydrologische studie van de ...

kaarten aanzienlijk worden verbeterd. De voor een deel nog beschikbare waterpasboekjes
leverden eveneens belangrijke aanvullingen op. De tracés zijn aangegeven in appendix A;
de profielen staan afgebeeld in figuur 7a en 7b.
Van een groot gedeelte van het gebied waren luchtfoto's vervaardigd in 1946, 1956 en
1971; deze werden door het Centraal Bureau Luchtfotokartering (CBL) voor langere tijd
beschikbaar gesteld. Tevens werd gedurende dit onderzoek de bestaande overzichtsbodem-
kaart van de Dienst Bodemkartering (DBK) vernieuwd en aangevuld. Van de ontwerp-kaart kon
nog vóór de publikatie gebruik worden gemaakt.
Op het gebied van de geologie waren van de Geologische Mijnbouwkundige Dienst (GMD)
diepboringen beschikbaar, verricht in het kader van het onderzoek naar bauxietvoorkomens
in het Maratakkagebied en in de omgeving van Apoera. Daarnaast waren er gegevens uit
boringen naar drinkwater in het kustgebied aanwezig.
3.4 FACTOREN DIE VAN INVLOED ZIJN OP DE HYDROLOGIE
3.4.1 Klimaat
Door de Meteorologische Dienst van het Ministerie van Openbare Werken en Verkeer
is op grond van langere waarnemingsreeksen van een groot aantal stations een regenkaart
voor Suriname opgesteld (Meteorologische Dienst, 1960). Volgens deze kaart is circa 25% van
het stroomgebied gelegen in een noordelijke zone met een gemiddelde jaarneerslag van 1750
tot 2000 mm en 751 in een zuidelijker gelegen zone met een jaarneerslag van 2000 tot 2500 mm.
De spreiding van de jaarsommen ten opzichte van dit gemiddelde is groot. Voor het station-
Nickerie heeft 90% van de jaren een neerslag groter dan 1300 mm en 101 van de jaren een
neerslag groter dan 2400 mm. Tevens blijkt uit de gemiddelde neerslagverdeling over het
jaar dat er een seizoeneffect is, waarbij een grote regentijd en een grote droge tijd,
een kleine regentijd en een kleine droge tijd onderscheiden kunnen worden.
Door Boiten (1963) zijn onder andere voor het station-Nickerie frequentiecurven voor
maandwaarden opgesteld. Hieruit blijkt dat in één maand van de droge tijd (bij 101
overschrijdingskans) meer regen kan vallen dan in één maand van de regentijd (bij 101
overschrijdingskans). Men moet daarom bij beschouwingen over neerslag en haar verdeling
over het jaar rekening houden met grote afwijkingen ten opzichte van het gemiddelde ver-
loop.
Door Lenselink en Van der Weert (1973) is op een wijze analoog aan die van de regen-
kaartsamenstelling een verdampingskaart opgesteld, gebaseerd op de verdamping van open
water. Het onderzoekingsgebied is voor circa 25% gelegen in een noordelijke zone met een
verdamping van 2000 mm per jaar en voor de overige 75% in een gebied met een jaarver-
damping van 1950 mm. Uit deze publikatie blijkt dat de verdamping gedurende het jaar
een veel constanter verloop heeft dan de neerslag. De dagverdamping ligt tussen 4 en 6 mm.
Uit berekeningen van Lenselink (1972) blijkt dat voor de begroeiing van stroomgebieden een
gewascoëfficiënt van 0,7 - 0,9 gehanteerd kan worden voor omrekening van een open water-
verdamping tot verdamping van de begroeiing.
Ter informatie: de gemiddelde luchtvochtigheid in Paramaribo bedraagt circa 80%, de
gemiddelde windsnelheid is 1,3 m s en de gemiddelde temperatuur 27°C met slechts een
kleine amplitudo gedurende het jaar.
21