IRRIGATIE UIT EEN MOERAS Een hydrologische studie van de ...

met V en h respectievelijk als stroomsnelheid en waterdiepte bij het meetpunt.
Het bleek dat de constante goed reproduceerbaar was en gelijkmatig met de water-
diepte verliep. Bij een waterpeil van NP + 10,50 m (circa NSP + 3,00 m) had C een
waarde van 17,0 en bij NP + 9,45 m (circa NSP + 1,95 m) een waarde van 19,4 (deze
waarden gelden alleen voor het gebruikte meetpunt).
De som van deze drie debieten, vermeerderd met het debiet dat over de overlaat bij
de afdamming stroomt (zie par. 7.2.6), wordt als wateronttrekking in de waterbalans
opgenomen. Het gezamenlijke debiet blijkt in de meetperiode te variëren van 7 tot
34 m 3 s" 1 .
7.2.6 Lek
De kom waarin de Nannizwamp is gelegen heeft een inhoud die beperkt wordt door de
laagste plaatsen van haar begrenzingen. Bij de afdamming van de Nannikreek in 1965 is
een instelbare overlaat gebouwd, waarmee het zwamppeil beneden de hoogte van de polder-
dammen gehouden moet worden. De afvoerkarakteristiek van de overlaat is door Roest (1972)
gemeten; bij kleine overstorthoogten blijkt zij gevoelig te zijn voor drijvende gras-
matten. Het debiet van de overlaat is als onderdeel van de wateronttrekking in de
waterbalans opgenomen, omdat het in principe regelbaar is.
Wanneer de overlaat enige tijd werkt, zoals bij de hoge peilen van 1972 na de slui-
ting van de Oostelijke Lekbeteugelingsdam (OLD), blijkt het gebied benedenstrooms van
de overlaat zo vol te lopen, dat deze verdrinkt en dat derhalve zijn capaciteit ver-
mindert.
Naast deze 'instelbare laagte' blijkt dat door depressies in het oeverwallencomplex
van de Corantijn veel water kan wegstromen als het peil van de zwamp hoger komt dan
NP + 10,00 m (par. 5.2.2.3). Voor het kwantificeren van de lek naar de Corantijn is
gebruik gemaakt van het eerder gevonden verband:
Q = 150 h 2 ' 8
waarin h het zwamppeil is boven NP + 10,00 m, circa NSP + 2,50 m.
De snel toenemende afvoer bij hoge zwamppeilen heeft tevens tot gevolg dat er een
waterscheiding in de zwamp ontstaat. Ten westen hiervan gaat de afvoer naar de Corantijn
en ten oosten ervan blijft de afvoer naar de Nannikreek plaatsvinden. De verschuiving
van deze grens kan langs de Westelijke Lekbeteugelingsdam worden waargenomen (fig. 37).
Voor de berekening van de waterbalans zou in beginsel ook uitgegaan kunnen worden
van een variërend oppervlak boven de NP + 10,00 m (circa NSP + 2,50 m). Hoe de water-
scheiding aan de zijde van de ritsen verschuift is echter niet bekend.
93