Full text - Igitur - Universiteit Utrecht

2. Lucretia Christina van Bochoven (’s-Gravenhage, 1718 – Utrecht, 1772)
2.1 Levensloop
Lucretia Christina van Bochoven kwam in 1718 ter wereld in Den Haag, als tweede van
de drie kinderen van François van Bochoven en Hendrina Christina de Lantman. Haar
vader, mr. François van Bochoven, was raadsheer aan het Hof van Holland (De Gou
1983: 57). Waarschijnlijk vertrok het gezin Van Bochoven na de dood van vader François
in 1733 naar Utrecht. In de trouwregisters 1 wordt melding gemaakt van haar huwelijk op
28 juli 1754 met Jacob van Schoonhove, wiens beroep ‘canonuk ten Dom’ was. Beide
echtelieden waren niet eerder getrouwd geweest. Lucretia Christina trouwde dus relatief
oud, op 35-jarige leeftijd.
Het echtpaar woonde ‘aan de Plompetoorn op de Nieuwegragt’. Tot het begin van de
negentiende eeuw heette de hele gracht, vanaf het Servaasbolwerk tot aan de
Plompetorengracht, Nieuwe Gracht. Adressen werden aangeduid door te verwijzen naar
een brug of ander markeringspunt. Deze adresaanduiding verwijst naar de huidige
Plompetorengracht, zoals ook op achttiende-eeuwse stadsplattegronden te zien is.
Op 18 juli 1772 stierf Lucretia Christina van Bochoven. Ze werd begraven op de
begraafplaats bij de Nicolaikerk. Op haar begraafakte wordt vermeld dat ze geen
kinderen naliet. In de begraafregisters van de voorgaande jaren wordt geen melding
gemaakt van het overlijden van kinderen met de naam Van Schoonhove; waarschijnlijk
was het echtpaar dus kinderloos gedurende hun hele huwelijk.
Van Lucretia Christina van Bochoven zijn vier dichtwerken bekend. Een daarvan werd
gepubliceerd in 1751, naar aanleiding van het overlijden van stadhouder Willem IV. De
andere drie gedichten verschenen in 1766.
2.2 Milieu
Hoewel niet bekend is of haar ouderlijk huis in een rijke buurt stond, kan aangenomen
worden dat Van Bochoven opgroeide in een welvarend Haags milieu. Als raadsheer aan
het Hof van Holland verdiende haar vader een riant inkomen, dat voor deze functie
ongeveer zestienhonderd gulden per jaar bedroeg (Kok 2005: 70). Ook na vertrek uit
haar ouderlijk huis zal Van Bochoven zich in de betere kringen hebben opgehouden. Het
woonadres van Van Bochoven en haar man, aan de Plompetorenzijde van de
Nieuwegracht in Utrecht, suggereert een hoog welvaartsniveau. Immers, de deftige
grachten en de daarop uitlopende grotere straten konden ‘slechts door de rijkste
ingezetenen’ worden bewoond (Graafhuis 1965: 30, De Bruin e.a. 2003: 282).
1
De vindplaatsen van de gebruikte archiefstukken en doop-, trouw- en begraafregisters zijn opgenomen in de
bibliografie.
8