Full text - Igitur - Universiteit Utrecht

Uw Princelyk gemoed doorboren!
Maar draeg in rust de Stedehouders kroon!
Gewenschte Vorst! God zeegen’ Uwe Jeucht!
Groey speodig aen, wy vieren steeds met vreucht
Uw Heilig Feest, uw Jaerfeest. Volg de Deucht
Op ’t spoor van Uw’ Doorluchte Vad’ren.
En wie, wie wacht van ’t recht Orangebloed,
Het bloed, ’t welk speelt door alle uwe ad’ren,
Iets anders als een onwaerdeerbaer goed!
Dat troost. Maer ach! wie naderd nog in ’t zwart?
’T is KAROLYNE. Och welk een bitt’re smart
Treft myn’ Princes! Dus klaegt haer teeder hart:
,, Moet ik myn’ lieven Vader missen?
,, De Schutsheer, en de Leidsman van myn Jeugd!
,, Ay my! wie kon dit onheil gissen 3 ! 3 gissen: op iets bedacht zijn
,, Ik was zyn lust, en Hy myn hoogste vreugd!
De Hofzael vol van ’t zugten en geween,
Vertoond myn ooge een vloed van teederheên
De aenminnige Princes blyft aen de leen
Van haeren dooden Vader hangen,
Zy kust, en wederkust den kouden mond,
En streelt de reeds verstyfde wangen,
Maer zy vind smert daer ze eertyds vreugde vond.
Rechtaerde Telg, Cieraedje van uw Stam,
Staek uw geschrei! ’T geen ons de dood ontnam,
Zag niemand dat op ’t kermen weeder quam:
Uw Vader is deese aerde onttogen.
Wy zien Hem hier, hoe seer ’t ons smert, niet weer:
Bedaer Princes droog af Uw’ oogen,
En denk, ’t is toch de wil van d’Opperheer.
De Godheit, die U Lichaems schoonte schonk,
Bewaer dien glans! Uw’ ziel’ blinke als een vonk
Van ’s Hemels Geest! Gods kennis zy uw pronk,
Op dat uw wandel ons moog’ stichten!
Verstrek ten baeke aen Neêrlands Maegdenstoet,
Dat wy ons doen naer t’ uwe richten:
En dus ’t Heelal U als een wonder groet!
Wie beelt ons nu wat innerlyke smart
LOUISE treft in ’t Moederlyke hart ?
Wie durft MARIE in ‘’t akelige zwart
Schoorvoetende onder de oogen komen?
Zy wenkt: ,, Ik buig, dus spreektze, voor Gods wil:
,, De HEERE gaf , en heeft genomen
,, ’t Was ’t zyne: ik zwyge als Christen stil.
,, My smert, och ja! myn Zoons te vroege dood,
,, Daer ik hem pas het Neederlands Kleinood,
,, de vrye Rust, zag redden uit den nood:
,, En Hem in ’t Hoogst Bewind gestegen!
,, Maert ‘’t Godlyk doen is wysheid t’aller stond.
,, Gods wegen zyn niet onze wegen:
71