Full text - Igitur - Universiteit Utrecht

Haer’ grote ziel bezwykt van bitt’ren rouw’,
Als met den zwaersten ramp verladen.
Troost Hemel! troost de droeve Weduwvrouw!
’K verbeelde my, hoe in dien jammerstaet
Des Konings Spruit den bangen boesem slaet;
En troosteloos dus uitschreid: ,, Ach! wat raed?
,, Hoe kan een Vrouwenhart verdragen
,, Zoo groot een slag? ô dodelyke slag!
,, Wat speld gy my een reeks van plagen,
,, Wat onheil baert deez’ jammerlyke dag!
,, Myn Prins, myn Lief, myn kroon, myn rechterhand,
,, Verlieze ik U? word ge ô myn waerdste Pand!
,, Van my gescheurd? ô wee! rampzalig Land
,, Gy moet Uw trouwe Schutsheer derven!
,, Ach hadde ik toch voor U, myn toeverlaet!
,, Hadde ik voor U toch mogen sterven;
,, Geen onheil waer te duchten aen den Staet!
Dan slaet zy ’t oog weêmoedig op haer’ Zoon,
En zegt : ,, myn Wees wy missen onze kroon.
Dan zucht zy, op ’t bewind haer aengeboon,
En roept weer uit: ,, waer is myn Rader?
,, Wie zal myn hand in ’t magtig Staetsbestier
,, Toch stutten? Ach was Neêrlands Vader,
,, Myn dierb’re Prins! ach! waerd Gy voor my hier!
Uw’ droefheid is regtmatig Vorsten Vrouw!
Heel Neêrland, en haar dugtend 2 Staetsgebouw,
Deelt in Uw smart, en kleed zich in den rouw;
Maer geef den moed toch niet verloren:
God heeft wel meer door eener Vrouwe hand,
Van zyn’ Voorzienigheid gekoren,
De rust bewaerd en vryheid van een Land.
Hy doe U zyn als eertyds Debora,
Die God’lyke Amasoon, wier wedergaê
Nooit wiert gekend. Zoo Juychen wy U na
Zie daar ons heil, zie Neêrlands Moeder!
Zoo werde by het nageslagt vermeld:
Toen ’t Land beroofd wiert van zyn’ Hoeder,
Heeft zyn Princes, heeft ANNA ons hersteld.
Maer zie, och! zie den Jongen Prins en Heer,
Gansch Neêrlands hoop, ’t is of hy keer op keer,
Door Kinderliefde en sugtjes even teêr
Zyn ’s Moeders tranen af wil droogen:
Hy spreekt, als ’t waer’, in zyne onnozelheit
,, Ik ben met uwen ramp bewogen,
,, Myne Arm, Vorstin! is ’t uwen dienst bereid.
Ja teed’re Spruit, en Man’lyk overschot
Van Nassauws bloed, U zy het wenschlyk lot
Met Neêrlands bloei, van ’s Hemels Goeden GOD
Op ’t Vaderlyke pad beschoren!
Nooit zinke uw glans! nooit moet die bitse hoon
2 dugtend: vrezend
70