Full text - Igitur - Universiteit Utrecht

Grypt dan gemoedigt ’t Roer van Neerlands Staaten-schip,
Den Hulk 3 van ’t vrye Volk, behoed voor storm en klip 3 Hulk: groot zeilschip
Dryve onder Uw bewind, in kalmte op ’s waerelds baaren,
ô Admiraal! beschermt haar veilig voor gevaaren;
De Zeenuw van den Staat groet Uw ook blyde aan ’t Stuur,
Lang bloei de Koopvaardy! door haaren Palinuur.
Regeer myn PRINS in rust! zyt lang een vreedsaam Heldt;
Dóg zo ooit ’t oorlog dwingt, dat Ge U in ’t Harnas kneld,
Zy Nêêrlands Generaal! de schrik van ’s vyands magten,
Laat van Uw dapp’re vuist, hem straks de nêêrlaag wagten,
Uw Zeege-standaar 4 plant die dan in Hollands Tuin,
Terwyl de vrye Maagd drukt Lauw’ren op Uw Kruin.
Kom Haagsche Burgery! kom vier nu bly van geest
Deez’ lang gewenschte Dag! ’t Stadhouderlyke Feest!
ô Myn geboorte-plaats! Myn Vorst’lyk ’s Gravenhagen!
Laat nu ons gantsche Land ter uwer eer gewaagen,
Dat, daar gy ’s Prinsen Hof in uwen omtrek sluit,
Uw Hoofsche vreugde ook blonk ver booven and’ren uit.
4 Zeege-standaar: overwinningsvaandel
Had nu ons schoon Voorhout zyn eerste Lente-groen!
Wy spreiden ’t ten Tapyt, elk vlogt een Bloem-festoen 5 5 festoen: versierde slinger van groen
Voor WILLEM! als Hy langs de Vyverberg zal reiden
Op dat ’s Lands Magten Hem ter Staaten Raadzaal leiden;
Dáár hulden wy den Vorst! Dáár sweerdt Hy hulp en trouw
Aan ons Gemeenebest: Lang leev’! lang leev’Nassouw!
Dat liefelyk Verbond klinkt door de Orange Zaal,
Hoor Aad’lyk Haagse Bosch! na ’s Vorsten harte-taal;
ô Aangenaamen Eed! Hoe rolt de galm langs ’t water
Der blanke Vyver-stroom! die met een bly geschater
Aan de Echo toeroept van dat trotsch en deftig Woud,
Gantsch Nêêrland heeft zyn heil tans WILLEM toevertrouwd.
’t Is of al ’t Schepsel in myn ’s Prinse luister deeld,
’t Is of het Pluim-gedierte een scheller wild-zang kweeld;
Zou dan de Orange Vorst myn Zangeres versmaaden?
Neen, veilig schuild zy in de lommer zyner blaaden,
Dáár onder zoekt de Weeuw voortaan haar hulp, haar raadt,
De Wees een Vader, elk Verdrukte een toeverlaat!
Hoe kort duurt yder uur! hoe snel vliegt nu de tyd!
’k Zie dat de dag-toorts daald, en over ’t aardryk spreid
De vaale nagt gordijn; zal nu de vreugd verdwijnen?
Of zal de donk’re nagt, gelyk de middag schynen?
’t Gaat wel, eerst zag de Zon, nu tuigd de zilv’re maan
Wat eer in ’s Gravenhaag de Prins werd aangedaan.
Hoe grootsch pronkt overal ’t verligte Zinnebeeld!
Daar vinding, kunst, en geest, om stryd op ’t dundoek speeld,
Hier door tragt yder tot zyn Vorst aldus te spreeken:
,, Gy wist in onze borst een liefde-gloed te ontsteeken;
,, Schoon dit ontleende ligt dan weinige uuren brandt,
,, De Fakkel van ons Hart houd onuitblusbaar stant.
61