Full text - Igitur - Universiteit Utrecht

Zeegen groete, aan den doorlugtigste vorst en heere Willem de Vyfde, wanneer hoogst
dezelve als erfstadhouder plegtiglyk wierd ingehuldigt, in ’sGravenhage, op den achtsten
van lentemaand 1766. Utrecht, Abraham van Paddenburg, 1766.
ZEEGEN GROETE
AAN DEN
DOORLUGTIGSTE VORST EN HEERE,
WILLEM DE VYFDE,
PRINCE VAN ORANGE EN NASSAU, &c. &vc. &c.
WANNEER HOOGST DEZELVE ALS
ERF-STADHOUDER, KAPITEIN EN ADMIRAAL
GENERAAL DER VEREENIGDE NEDERLANDEN,
Plegtiglyk wierd Ingehuldigt, in ’s Gravenhage,
op den achtsten van Lentemaand 1766.
Myn hert in vroeger tyd om Frisoos dood bekneld,
Ziet nu de blyde dag, dat tyd-stip daar gesteld!
Dat Gy Vorst WILLEM! zult Uw Vaders plaats vervangen,
U toen gewenscht in myn welmeenende gezangen 1 ,
Wel, daar de Godtheid thans myn wensch en bêê verhoord,
Zou ’k swygen? Neen, ik zing blymoedig, ongestoord.
’k Wend me eerst tot U, ô God! die Nassau ’t leeven gaf,
Gy wêêrde al ’t kwaade door Uw goedheid van Hem af,
Gy hebt zyn teed’re jeugd gekweekt, beschermt, beveiligd,
Uw Naam zy dáár voor, van gansch Nêêrlands Volk geheiligd,
Dank zy der Vorsten Vorst! Dank zy der Prinsen Heer!
Die deezen Dag myn PRINS doet erven ’s Vaders eer.
1 Verwijzing naar haar Rouw-klagte.
Als middel in Godts hand, verdiend GY lof en roem
ô Brunswyks 2 2 Heldt! die in de jonge Orange Bloem Brunswijk fungeerde na de dood van
De lust hebt opgewerkt tot de eelste Weetenschappen, Anna als dagelijks voogd van Willem V.
Gy leerde moedig Hem, op ’s Vaders voetspoor stappen;
Pluk vrugt nu van Uw vlyt! ô Willems Meçenaat!
Leef lang ô Mentor! hoog geschat van Vorst en Staat.
Stadhouder van den Staat! Gun dat myn bly gemoedt
Met need’rig maat-gezang, U op deez’ dag begroet,
Gun dat ik U toewensch Godts heil, Zyn gunst, Zyn zeegen;
Hy zy Uw Raadt! Uw Hulp! Hy leide U in die weegen
Die Hem behaag’lyk zyn, en nut voor Kerk en Land,
Hy schenke U Davids hert, en Salomons verstand!
Gezeegend zy altoos deeze Uw Geboorte-dag!
’t Zy tot ons aller heil, dat U het Hoogst gezag
Is heeden aanbetrouwt, der zeeven vrye Landen,
’t Belang van Vorst en Volk, door machtige Eendragts banden
Blyv’ zóó vast t’zaam verknogt, dat het onscheidbaar werd;
Waakt, zorgt voor ons ô PRINS! en heerscht in yders hert.
En weegt Gy, onder al ’t gejuich, Lang leev’ den Vorst!
De swaare last dien Gy thans op Uw schoud’ren torst,
Geen noodt! dat wigtig pak, zult Gy alleen niet draagen;
Godts Knegten zullen steeds Uwe armen onderschraagen;
Al die voor Friso zond zyn bêêde na Godts Troon,
Zal ’t nu met liefde doen, voor zyn beminden Zoon.
60